ο ρομπιν γουλιαμς , το ξερω επειδη τον θεωρουσα πολυ καλο κωμικο, αυτοκτονησε επειδη διαγνωστηκε με παρκινσον στο αρχικο σταδιο ....καλος λογος για ναυτοκτονησεις ......
Printable View
ο γουινστον τσωτρτσιλ ειχε κτθλψη την οποια αποκαλουσε το μαυρο μου σκυλι , και ο Αβρααμ λινκολν , λεγεται οτι ειχε κτθλψη , κι ομως αμφοτεροι παντρευτηκαν κι εκαναν παιδια .......τι σοι κτθλψεις ειχαν και παραυτα λειτουργουσαν αδυνατω να καταλαβω .. τελικα ειναι θεμα αντοχων , η θεμα κτλθψεων ? εμενα μεχει ακινητοποιησει η κτθλψη ........
ο Μαικλ τζει φοξ , εχει στα 59 του παρκινσον , φουλ , μιλαει και χτυπιεται ολοκληρος , κι ομως δεν εχει αυτοκτονησει ......δεν ξερω αν εγω το αντεχα ......
κατ εμε , αν εισαι εις θεση να εντοπισεις τον λογο που εχεις κτθλψη , μαλλον δεν εχεις ....... εχεις εντονη θλιψη /στεναχωρια για συγκεκριμενο λογο ........για την κτθλψη υπαρχουν νεωτερες θεωριες , οπως φλεγμονη του εγκεφαλου ......και αλλες ...
Μόλις διάβασα αυτή την είδηση https://www.thestival.gr/eidiseis/as...zbkLw.facebook και θυμήθηκα τη δική μου παραμονή στην ψυχιατρική κλινική και το γιατρό που με απείλησε ότι θα με κρατήσει μέσα με εισαγγελική παρέμβαση επειδή παραπονέθηκα για κάτι... Να λες κάτι τέτοιο σ' έναν άνθρωπο με τόσο επιβαρυμένη ψυχολογία που προσπάθησε ν' αυτοκτονήσει είναι απαράδεκτο... Γενικά ήταν τόσο χάλια εκεί μέσα που βγήκα χειρότερα ψυχολογικά απ' ότι μπήκα... Ψυχίατρος σου λέει μετά...
Ελπίζω ο άνθρωπος να έχει καλύτερη αντιμετώπιση...
Έχω πολλά παραδείγματα όπως και πολλοί άλλοι γύρω μου. Να σου πω ποια είναι νομίζω η διαφορά σε μερικούς με ψυχολογικά. Κάποιοι έχουν μία ασθένεια και έχουν ταυτιστεί με την ασθένεια. Αυτοί μένουν στάσιμοι και μίζεροι. Αλλά επίσης κάποιοι είτε υποτιμούν το πρόβλημα τους, δεν το αποδέχονται και κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους με αποτέλεσμα να υπερεκτιμούν κάποιες φορές τις δυνάμεις τους αλλά παράλληλα να προοδεύουν σε κάποιους τομείς της ζωής τους, είτε το αποδέχονται και ΠΑΡΑ το πρόβλημα τους, παράλληλα κάνουν πράγματα στη ζωή τους, προοδεύουν, είναι λειτουργικοί και μπορεί και πετυχημένοι σε κάποιους τομείς. Έχει να κάνει και με τα ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε ανθρώπου πέρα από την ασθένειά του.
Είχε πριν καιρό γράψει κάποιο μέλος μία είδηση σαν περίεργη, που κάποια πλούσια γυναίκα επιτυχημένη επαγγελματικά είχε παντρευτεί άνθρωπο με σχιζοφρένια και σοβαρά προβλήματα και το μέλος σχολίασε λίγο πολύ "Μακάρι να έβρισκα κάποια τέτοια να με προσέχει, να μου μαγειρεύει, να με έχει καθαρό, αλλά αυτά δεν γίνονται, φοβάμαι να μην πεθάνω σαν το σκυλί στ' αμπέλι" . Δεν απάντησα τότε γιατί την ξέρω την καραμέλα, εσύ δεν έχεις σχιζοφρένια, δεν έχεις κατάθλιψη, δεν έχεις το ένα και το άλλο και δεν καταλαβαίνεις, άρα λες άκυρα.
Μα εκτός κι αν μία γυναίκα έχει κανένα σύνδρομο του σωτήρα και δημιουργεί προβληματικές σχέσεις, ποια θα πάει να παντρευτεί κάποιον που βασικά θέλει μόνο να παίρνει και όχι να δίνει; Ο καθένας με τις αναπηρίες του και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, κάτι έχει να δώσει σαν άνθρωπος και μέσα σε μία σχέση πρέπει να υπάρχει αγάπη, επικοινωνία και δούνε και λαβείν. Όχι ο ένας να δίνει συνεχώς και να μην παίρνει τίποτα. Αν κάποιος δει έναν άνθρωπο με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που στο μέτρο του δυνατού είναι δοτικός, έχει ενσυναίσθηση, προσπαθεί για το καλύτερο κι έχει και κάποια καλά/ελκυστικά χαρακτηριστικά εννοείται ότι μπορεί και να του κάνει σαν σύντροφος. Αν κάποιος απλά θέλει σύντροφο για να τον ταϊζει, να τον ποτίζει και όλος ο κόσμος να περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο, τι σόι σύντροφο να βρει; Το να δώσεις είναι κι ένα χαμόγελο, κι ένα "Αγάπη μου πως ήταν η μέρα σου; Θυμάμαι που μιλούσες για το τάδε θέμα για τη δουλειά κι έψαξα τις τάδε πληροφορίες που μπορεί να σου φανούν χρήσιμες όσο εσύ δούλευες" Δεν είδα το μέλος να γράψει "Που να βρω κι εγώ μία γυναίκα να μπορεί να δεχτεί τα προβλήματά μου και να αγαπιόμαστε και τουλάχιστον όταν αισθάνομαι καλά και δεν έχω έντονα συμπτώματα να συζητάμε, να την κρατάω αγκαλιά και να την νοιάζομαι όπως θα με νοιάζεται κι αυτή" . Όταν όλος ο κόσμος γυρνάει αποκλειστικά γύρω από τον εαυτό σου, που να τον βρεις τον σύντροφο; Δυστυχώς κάποιοι έχουν χάσει εντελώς τον εαυτό τους και τον ταυτίζουν αποκλειστικά με την ασθένεια. Αυτοί πράγματι, δυσκολεύονται και επαγγελματικά και κοινωνικά και ερωτικά.
Σωστα αυτα που γραφεις sonia , στο συμπερασμα που καταληγεις , που να τον βρεις τον συντροφο η την επαγγελματικη αποκατασταση αν ο κοσμος περιστρεφεται γυρω απο τον εαυτο σου ....και πραματι εχει να κανει με τα ατομικα χαρακτηριστικα , του καθε πασχοντος , διοτι πασχων δεν ειναι ντε καικαλα ανημπορος /ανικανος να ζησει , στηνκτθλψη αναφερομαι παντα , δεν γνωριζω τιποτα για αλλες ασθενειες , απλα η κτθλψη ειναι η μεγαλυτερη/σοβαροτερη ασθενεια της εποχης μας .....
Παιδιά, δεν είπα ότι κάποιος με ψυχολογικά θα παίρνει και δεν θα δίνει. Ο άνθρωπος με ψυχολογικά δεν περιστρέφεται απαραίτητα γύρω από το άτομο του εγωιστικά τύπου, έχω πρόβλημα ψυχολογικό/ψυχιατρικό και οι άλλοι πρέπει να μου συμπεριφέρονται αλλά και να μου δίνουν λες και είναι υποχρεωμένοι να μου συμπεριφέρονται με το πως κατανοώ εγώ ως θεραπευτικά κατάλληλη τη στάση των ανθρώπων έναντι μου για να βγω αν τα καταφέρω από το πρόβλημα μου και τότε να τους συμπεριφέρομαι κι εγω φυσιολογικά ή όπως συμπεριφέρονται αυτοί κι άρα να δίνω. Ο άνθρωπος αυτός δεν ανήκει σ αυτή την κατηγορία. Ο άνθρωπος αυτός περιστρέφεται γύρω από τις διαστρεβλωμένες σκέψεις που τον βασανίζουν, έστω κι αν κατανοεί ότι οι άλλοι αναμένουν μια φυσιολογική συμπεριφορά απ αυτόν, διότι τα ψυχικά τραύματα έχουν κλονίσει το είναι του και ριζώσει τόσο βαθιά σ' αυτό που δεν μπορεί να ξεφύγει απ αυτά. Έτσι, η συμπεριφορά του προς τους άλλους ή η συμπεριφορά των άλλων προς αυτόν απ τη δική του σκοπιά έχει ως κέντρο αυτά του τα βιώματα, που ως χωνευτήρι διυλίζουν και κρίνουν οτιδήποτε αφορά στις διαπροσωπικές του σχέσεις. Έτσι μπορεί να απομακρύνεται ή να φέρεται παρακλητικά ή να μην ακούει τον άλλο ή να μην δείχνει ενδιαφέρον στα θέματα του άλλου ή απλά να περιμένει να πάρει απ τον άλλο, όχι από εγωισμό αλλά λόγω της κατάστασης σκέψης στην οποία η ζωή τον εγκλώβισε.
Εκεί είναι θέμα του πως η συμπεριφορά και ο τρόπος ζωής και σκέψης σου, είτε λόγω ασθένειας είτε όχι, θα κουμπώσει με κάποιον άλλο άνθρωπο. Άσχετα της αιτίας αν είναι τα ψυχολογικά ή όχι.
Για όλον τον κόσμο το ίδιο δεν ισχύει;Quote:
Έτσι, η συμπεριφορά του προς τους άλλους ή η συμπεριφορά των άλλων προς αυτόν απ τη δική του σκοπιά έχει ως κέντρο αυτά του τα βιώματα, που ως χωνευτήρι διυλίζουν και κρίνουν οτιδήποτε αφορά στις διαπροσωπικές του σχέσεις.
να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ή και όχι, εξ άλλου είναι κάτι που έχει γίνει γνωστό , ο Ρόμπιν Γουίλιαμς είχε ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ψυχικής ασθένειας, το πρόβλημα που είχε είναι Dementia, και ΟΧΙ, ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ. https://www.imdb.com/title/tt12763474/ τον ανέφερα ως παράδειγμα επειδή ήταν η καθημερινότητά του αυτή.
το πάρκινσον είναι νευρολογική νόσος όπως και ο αυτισμός. ο Μάικλ Τζ. Φοξ όντως είχε πάρκινσον κι ακόμα έχει πάρει Εμμυ όσο είχε έντονο το πρόβλημα, έχει οικογένεια και παιδιά.
συμφωνό με το μακρυσκελές μήνυμα της Sonia, οτι ο καθένας κάτι κουβαλάει και χρειάζεται να υπάρχει αγάπη και επικοινωνία, και υποστήριξη. κι επειδή ένας άνθρωπος με ψυχικό νόσημα έχει μία ιδιαιτερότητα παραπάνω, οπότε έχει και μια δυσκολία παραπάνω.
και όντως για την κατάθλιψη, δεν την παθαίνουν όλοι, κάποιες φορές την πυροδοτεί ένα γεγονός, άλλες όχι.
https://www.google.com/url?sa=t&sour...mCo-DM&cf=1 Αυτοκτονησε δι απαγχονισμου ,η διαγνωση της ασθενειας εγινε με τη νεκροψια,πριν ειχε λανθασμενα διαγνωστει με Παρκινσον(Το lewy dementia ειναι Pankinson plus συνδρομο ειναι πιο βαρβαρο )...απλα για την ιστορια.