*Θα είμαστε καλά, θα είμαστε ωραία, όταν θα γίνουμε όλοι μια παρέα!
Printable View
*Θα είμαστε καλά, θα είμαστε ωραία, όταν θα γίνουμε όλοι μια παρέα!
Kαλό.........
Κι αν δεν είδες χελιδόνια μην πεις πως είναι αργά.
Θυμίθηκα αυτό το στοίχο. Αλήθεια έχω να δω χελιδόνια από μικρός. Τελικά όντως μπορεί και να έρχεται το τέλος.
thanks για το σχόλιο!Quote:
Originally Posted by Joann
όποιος με μένα μπλέκειQuote:
Originally Posted by Instant
δύσκολα ξεμπλέκει
You 're welcome.Quote:
Originally Posted by Instant
Ώχ! Έμπλεξα δηλαδή;Quote:
Originally Posted by Driver
Sitting here wasted and wounded
at this old piano
Trying hard to capture
the moment this morning I don't know
'Cause a bottle of vodka
is still lodged in my head
And some blond gave me nightmares
I think that she's still in my bed
As I dream about movies
they won't make of me when I'm dead
With an ironclad fist I wake up and
French kiss the morning
While some marching band keeps
its own beat in my head
While we're talking
About all of the things that I long to believe
About love and the truth and
what you mean to me
And the truth is baby you're all that I need
I want to lay you on a bed of roses
For tonite I sleep on a bed on nails
I want to be just as close as the Holy Ghost is
And lay you down on bed of roses
Well I'm so far away
That each step that I take is on my way home
A king's ransom in dimes I'd given each night
Just to see through this payphone
Still I run out of time
Or it's hard to get through
Till the bird on the wire flies me back to you
I'll just close my eyes and whisper,
baby blind love is true
I want to lay you down on a bed of roses
For tonite I sleep on a bed on nails
I want to be just as close as the Holy Ghost is
And lay you down on bed of roses
The hotel bar hangover whiskey's gone dry
The barkeeper's wig's crooked
And she's giving me the eye
I might have said yeah
But I laughed so hard I think I died
When you close your eyes
Know I'll be thinking about you
While my mistress she calls me
To stand in her spotlight again
Tonite I won't be alone
But you know that don't
Mean I'm not lonely I've got nothing to prove
For it's you that I'd die to defend
I want to lay you down on a bed of roses
For tonite I sleep on a bed on nails
I want to be just as close as the Holy Ghost is
And lay you down on bed of roses
Μέθυσος - Αυτοί κι οι άλλοι
Κρύβονται πίσω από γραφεία
σινιέ ντυμένοι θα την κάνουν τη ληστεία
δεν τους αγγίζουν αυτούς οι νόμοι
μας κλέβουν μάγκες, τους ζητάμε και συγγνώμη
Μάσκες δεν έχουν να κρυφτούν μα ξέρουν να φορούν
έχουν χρόνο τηλεοπτικό να δικαιολογηθούν
να σταθούν ξέρουν καλά στις δεξιώσεις
και δουλεύουν τέλεια τον τομέα Εξοντώσεις
Υπάρχουν αυτοί για να διαφέρουν οι άλλοι
πρέπει να υπάρχουν μικροί για να υπάρχουν μεγάλοι
πρέπει να υπάρχουν τρομοκράτες ν' αλωνίζουν τα γεράκια
κάθε τόσο να τεστάρουν καινούργια παιχνιδάκια
Να υπάρχουν τ' αλάνια να φαίνονται οι κοιμισμένοι
πρέπει να υπάρχουν λαμόγια να οργίζονται οι αδικημένοι
πρέπει κι εγώ να τα λέω κι ας μη μ' ακούει κανείς
άλλαξε πάλι το κανάλι για να μη νταουνιαστείς
Κρύβονται πίσω από γραφεία
σινιέ ντυμένοι θα την κάνουν τη ληστεία
δεν τους αγγίζουν αυτούς οι νόμοι
μας κλέβουν μάγκες, τους ζητάμε και συγγνώμη
Κλέφτες βρίσκονται πίσω απ' τα γραφεία
γνωρίζουν από φούσκες κι αδειάζουνε ταμεία
υπάρχουν κι οι μικροί να 'χει δουλειά η αστυνομία
οι άλλοι γρήγορη είδηση είναι για τα δελτία
Αυτοί έχουν τον τρόπο χωρίς κανέναν κόπο
οι άλλοι δεν γνωρίζουνε το μέρος και τον τόπο
σέβονται ακόμα κώδικες, γνωρίζουν από ήθος
οι άλλοι όμως γεμίζουν τα κελιά μάγκα συνήθως
Αυτοί έχουν προσευχές που σβήνουν αμαρτίες
αυτούς δεν τους αγγίζουν νόμοι, τάξη κι εφορίες
ανήκουν σε στοές, νόμιμες κάνουνε ληστείες
με τόκους, επιτόκια, δωρεές σε ενορίες
Κρύβονται πίσω από γραφεία
σινιέ ντυμένοι θα την κάνουν τη ληστεία
δεν τους αγγίζουν αυτούς οι νόμοι
μας κλέβουν μάγκες, τους ζητάμε και συγγνώμη
Αν θέλεις να τους βρεις δεν θα δυσκολευτείς
σε ζώνες τηλεθέασης βρίσκονται υψηλής
οι άλλοι λεγεωνάριοι του αδίστακτου συστήματος
η κάλυψη κι απόκρυψη οκτάγωνου λέει σχήματος
Αυτοί σε συνεδρίες δεν βρήκανε τη λύση
φοβούνται δυστυχώς τη μάνα μας τη Δύση
που χρηματοδοτεί ταξίδια για τον Άρη
θύματα και τ' αστέρια στων ανθρώπων το σαφάρι
Αυτοί κινούν τα νήματα οι άλλοι είναι θύματα
αυτοί παίρνουν τα χρήματα οι άλλοι τσιμπούν τρίμματα
οι κλέφτες πια αλλάξανε το στυλ και την εμφάνιση
βγαίνουνε στα παράθυρα με ευλαβική κατάνυξη
Κρύβονται πίσω από γραφεία
σινιέ ντυμένοι θα την κάνουν τη ληστεία
δεν τους αγγίζουν αυτούς οι νόμοι
μας κλέβουν μάγκες, τους ζητάμε και συγγνώμη
I'm safe
Up high
Nothing can touch me
But why do I feel this party's over?
No pain
Inside
You're my protection
But how do I feel this good sober?
ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ
Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ’ η παρέα πίναμ’ εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.
Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ’ άσωτ’ ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!
Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό·
τ' άλλου κοντόημερ' η γυναίκα
στο σπίτι λυώνει από χτικιό·
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κ' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.
― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.
Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Κώστας Βάρναλης
http://www.antinews.gr/2010/10/16/66693/
Νικήτας Κλιντ - Εδώ γύρω λοιπόν
Δεν έψαξα ποτέ την αλήθεια στα βιβλία
ούτε και βρήκα κουράγιο να μάθω για τα παλιά
πολλές φορές βρίζω τα θεια με ευκολία
«όχι» δε δίνω, μα παίρνω πολλά «ναι μεν αλλά»
Με τα καλά τα ρούχα μου με ντύναν για ζωνάρι ,
είχα καμάρι και ζόρι για να 'μαι υπάκουο αγόρι,
όμως είδα κι απόειδα και πούλησα το τομάρι
της φωτιάς απομεινάρι με τη στάχτη πανωφόρι
Εδώ γύρω λοιπόν κολλητά στο παρελθόν
σ' ένα τσούρμο βρέθηκα μέσα που δειλιάζει
κρυμμένο κάτω απ' όλων των προγόνων ημών
τη στέγη γιατί η μνήμη του σα ρούχο ξεβγάζει
Μα στάζει κάπου μπάζει φίλε η ιστορία
ποιος είπε ανατροφή την έτοιμη τροφή
Ποιος περιμένει τελευταία στιγμή την ευκαιρία
στημένος στην πιάτσα πάνω στου κόσμου τη στροφή
Μα να που αργεί και θα τον πάρει κι η ώρα
άλλο πράγμα είναι ο χρόνος κι άλλο βλέπεις ο καιρός
είναι απότομη της νέας εποχής η κατηφόρα
όποιος μεγάλωσε στο ψέμα είναι στ' αλήθεια μικρός.
Ντόπια κόπια σε παλιά κατατόπια
έθνος και πατρίδα, άλλη μια σκάρτη παρτίδα,
σιδερένια, ζαχαρένια και μιζέρια ατόφια
περηφάνια κι επιφάνεια όλα εδώ γύρω τα είδα.
Ιστορία και πορεία η φασαρία κι οι φωνές
περιβόητα όχι ανόητα τα πρωτεία για τα φώτα.
Τιμωρία, πρωτοπορία κι ευκαιρία οι αφορμές
γεγονότα πειραγμένα, όχι σαν πρώτα κάν' τη κότα.
Φουσκωμένα ψέμα κι αίμα, όλα ένα , γραμμένα,
ξακουστά μόνο σωστά μες τα βάθη τόσα λάθη
Αυθεντικά τα δανεικά, πουλημένα τα κλεμμένα,
ιερά τα μαζικά, φονικά και θεια πάθη.
Περίφημο σκαρίφημα, παράδοση και άλωση,
σταυρός και δωδεκάθεο για ειδωλολάτρη κι άθεο.
Για αλλόθρησκο και βάρβαρο η γενοκτονία είναι διάσωση.
Ακμαίος ο μεσαίωνας, άγιος σκοπός το μάταιο.
Συνταγή πετυχημένη κάθε άσκοπη σφαγή.
τιμητικά φανταχτερά συνθετικά στεφάνια.
Κατορθώματα τα καρφώματα κι η υποταγή
μεγάλη ιδέα κι άλλη πιο νέα στην επιφάνεια
Δεσποτάδες βασιλιάδες ποτέ μαζί για δες!
Ούτε δικτάτορα βλογήσανε ποτέ κανένα
και μια ζωή γεμίζαν δίκαια οι φυλακές·
εδώ γύρω απ' όλα αυτά δεν είδα ούτε ένα.
Δεν είναι ακριβώς στίχοι αλλά συνομιλίες πολύ φιλοσοφημένες
από ένα αγαπημένο game. Σας βάζω σε λίγη από την πλοκή.
Περσεφόνη
...το κρυφό σπίτι για τις θεραπείες Σινκλάιρ. Ποντάρω ενάντια στο όραμα του Άντυ για αρμονία στην έκστασις -- του προσέφερε ένα ήσυχο μέρος να στείλει τον οποιοδήποτε δεν εργαζόταν. Και τώρα κάθομαι στη προσωπικό μου δεξαμενή σκέψεων.
Από τεχνικής άποψης, η Ουτοπία δεν θα έχει σε πολύ χρήση εγκαταστάσεις τιμωρίας.. αλλά αν κάνεις μπίζνες όπως εγώ.. εμ θα πρέπει να διαλέξεις ένα εταιρικό όνομα από τα γράμματα του τοίχου. Α. Σ-πουλώντας την εταιρία
Η μητέρα λέει πως η κατάσταση μου είναι μια ευλογία σε μεταμφίεση; διαρκώς μου υπενθυμίζει πως γεννήθηκα για να διαδώσω τα ιδανικά της.
Και τώρα προσπαθεί να με πείσει να αρχίσω το splicing με το ίδιο κοκτέιλ που οδήγησε τον δόκτορ Αλεξάντερ στην τρέλα! Νομίζει πως η κατάσταση μου με κάνει άτρωτη στην ζημιά...
Η επιφάνεια είναι η μοναδική μου ελπίδα για ελευθερία.
Είμαι σε καραντίνα, αλλά η μητέρα αγνοεί την σύνδεση μου με τις νέες μικρές αδελφές. Δεν έχω εμπάθεια με αυτές, δεν μπορώ να τις ελέγξω.
Είναι τα μάτια και τα χέρια μου. Τα δείγματα κρύβονται στις κούκλες που φτιάχναμε.
Είναι θέμα χρόνου να εφοδιάσω τους Θαλάμους Βήτα για να βρώ τις γενετικές του υπογραφές.. και μετά να δω το πρόσωπο της.
Φαίνεται ο Σινκλάιρ εκτοπίστηκε. Δεν τα κατάφερε να αποφύγει την μπότα αυτή τη φορά, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν μια ομάδα απολυμένων. Αυτή απέδειξε πως έχει το αυτί της στον γενικό πλυθησμό εδώ κάτω, άρα θα ήταν φρόνιμο να παίξω για λίγο, να δω που θα πάει. Εκείνη λέει, θα κρατήσω το πεδίο μου σαν μέρισμα, για όσο συνεχίζω να εφοδιάζω τις συνεδρίες της. Καθόλου τύψεις εδώ. Διευθυντής Νιγκέλ-Έξω με τους παλιούς.
Αυτό το μέρος είναι ο απόλυτος ορισμός της απελπισίας. Εδώ είμαστε κλειδωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, σε ένα πηγάδι χωρίς ελπίδα δραπέτευσης. Και ποια είναι η κατηγορία μας; Αυτός, ο ιδιοκτήτης, δεν έχει χωρο για διαφορετικές απόψεις στη πολίτιμη του έκστασις? Ελπίζω το γκρέμισμα να ακουστεί στα αυτιά του. Θωμάς-Ο ορισμός της απελπισίας.
Έχω τύπους εδώ πυ ζητάνε τη δόση τους με αντρικές ορμόνες, θα πρέπει να βγάλουμε δόντια για να γλυστρίσουμε κάτω από τον καλό γιατρό. μαντεύω είμαι τυχερός οι θεραπίες της με κράτησαν αδύναμο να κατιγίσω τον πύργο, ειδάλως θα είχαν τα εντόσθια μου για καλτσοδέτες. Διευθυντής Νιγκέλ-μαγική σάλτσα
ΔΠΘ - Άνευ προσανατολισμού γενιά
Ταξιδεύοντας απ' το ναδίρ στο ζενίθ, εικονικά σφάλματα
παιχνίδια ενός μυαλού που πάει στην τρέλα κάνοντας άλματα
κάποιοι ξέμειναν, κάποιοι ξεχασμένοι στον κόσμο των ζωντανών
καταδικασμένοι τυχοδιώκτες φόβων πίσω από τραγούδια αλκοολικών κρυμμένοι
Υπάρχουν κόσμοι ζωντανοί και κόσμοι πεθαμένοι,
πέρα απ' τις πέντε μου αισθήσεις όλη η ψυχραιμία μου μοιάζει ξένη
Μην πατήσεις στον κόσμο των ξένων, μην πατήσεις
Κάτι κυλάει μεσ' τις σκιές της νύχτας αναζητώντας μύθους κι απαντήσεις
κατοικώντας σε κλειστοφοβικές κι εσωστρεφείς συνειδήσεις
Υπάρχουν κάποιοι που μας κοιτάνε πίσω από δέντρων χαραμάδες
πρόσωπα απ' το παρελθόν μα τώρα ψυχικοί φυγάδες κόσμων
ζώντας ανάμεσα μας τα μάτια μας διαπερνούν απαρατήρητα,
μόνο και μόνον για το παρών στοιχειώνοντας κάθε πολίτη
ο κόσμος τρέχει συνεχώς μπροστά μ' αυτοί μένουν ακίνητοι χρόνια σαν αγάλματα
αναζητώντας καταφύγιο μοναξιάς σ' ερειπωμένα κτήρια κι άστεγα χαλάσματα
από μικρός είχα πιστέψει στα φαντάσματα
είναι χλωμοί και σιωπηλοί επισκέπτες
εισβάλλοντας τρέφονται τα όνειρά μας εφιάλτες παρτίδες μ' αθάνατους παίχτες.
Ακολουθώντας σ' ένα υπόγειο με μαρμάρινα σκαλοπάτια
ένα δάχτυλο αχνογραφεί στη σκόνη που 'χει πνίξει τα πλήκτρα με σκοτεινά κομμάτια
Περιμένω μέσα στ' αχανές Έρεβος να πνιγώ, φώτα χλωμά πάνω από ξύλινες κορνίζες
αραχνόκοσμος σε μέγεθος φωλιάς, υπερτροφικής παμφάγας κάμπιας κουκούλι
κατασκευασμένο από δέρμα και μυς, σαν ανθρώπινο σκιάχτρο
ένα παιδί που βίωσε πέντε ολόκληρα λεπτά την νεκροφάνεια κείτεται στην ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα
τα μάτια των νεκρών είναι γεμάτα χειμώνα γι' αυτό μας φαίνονται λευκά.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΡΗ Ἀνθολογία τῆς Οἰκονομίας
συλλεγέντα καὶ ἀναρτηθέντα ἐπὶ τῇ πανηγυρικῇ ἐλεύσει τοῦ ΔΝΤ
Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ
σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,
ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ
καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;
Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς,
νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,
ταμεῖο δίχως χρήματα
καὶ δόξης τόσα μνήματα;
Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ
καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά,
κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε
τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;
* * *
Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια,
κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια,
ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ
ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή.
* * *
Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν
ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί,
οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν
δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
* * *
Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος.
Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.
* * *
Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια!
.................................................. .............
Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ
τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».
Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς
σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.
Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-
νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.
Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει
στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.
* * *
Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς.
Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;