ούτε ήλιος ούτε θάλασσα. κουβάς το φετινό καλοκαίρι
Printable View
ούτε ήλιος ούτε θάλασσα. κουβάς το φετινό καλοκαίρι
Αισθάνομαι χάλια. Πήρα την άδειά μου τον Ιούλιο και από Δευτέρα ξανά δουλειά. Ποιος κάθεται να δουλεύει αυγουστιάτικα ΓΤΣΜ;
Θα συνεχισεις την «άδεια». Οκ, ναι, το κομμάτι της δουλειάς δεν μπορείς να το αποφύγεις και η άδεια μπορεί να τέλειωσε, το καλοκαίρι όμως δεν τέλειωσε. Θα δουλεύεις και θα σκέφτεσαι τι βόλτα θες να κάνεις το απόγευμα. Εμένα ας πούμε μου αρέσει πολύ να γίνομαι «τουρίστας στην πόλη μου», να κατεβαινω στο κέντρο, να χαζεύω τα μαγαζιά με τα τουριστικά, να περπατάω τον πεζόδρομο, να κάθομαι κάπου ωραία για ένα καφέ ή κάτι άλλο. Η να περπατάω και μετά να κάθομαι στον εθνικό κήπο. Εσύ θα βρεις αυτό που αρέσει σε σένα και θα το οργανώνεις και έτσι θα βοηθιέσαι να περάσει η μέρα. Δες το πρόγραμμα των συναυλιών πχ, τόσα ωραία πράγματα γίνονται στην πόλη, όλο και κάτι θα σε ενδιαφέρει. Βγάλε εισιτήρια για μια παράσταση πχ στο Ηρώδειο ή και αλλού, πχ Επίδαυρο, μια χαρά γίνεται μια μικρή απόδραση είτε ημερήσια είτε και με μια διανυκτερευση για διευκόλυνση. Και μετά καφεδάκι στο Ναύπλιο και απαραιτήτως παγωτάκι από τον Ιταλό με τη gelateria που είναι και ολίγον φίρμα, τον εχει δείξει αρκετές φορές η τηλεόραση. Μια άλλη ωραία ιδέα για ημερήσια είναι ο Πόρος. Πατε οδικώς μέχρι το Μετόχι, περάστε με το καραβάκι απέναντι, πέντε λεπτά κάνει, κάντε βόλτα, φάτε, πιείτε καφέ και το βράδυ ξαναπερνατε απέναντι για την επιστροφή. Έχει και ένα ωραίο «σιελ» μαγαζί που κάνει πολύ ωραίες κρέπες, βάφλες, pancakes κλπ. Α, κι ένα μαγαζί που πουλάει τέλεια αμυγδαλωτά, πολύ αρωματικά. Επίσης ένα άλλο μετρο που εφάρμοζα με μεγάλη επιτυχία ήταν το εξής: Όποτε γυρνούσαμε απο διακοπές (πάντα τουλάχιστον μια μερα πριν τελειώσει η άδεια γιατί η άλλη ήθελε λίγο να συνηθίσει πριν να πάει κατευθείαν για τη δουλειά) αφηναμε κάτω τσάντες, μπαγκάζια κλπ και σκαρώναμε κάτι στο επιτόπου. Μια μικρή βολτούλα δηλαδή, ένα σινεμά, κάτι. Έτσι για να αναχαιτίσουμε κάπως τη θλίψη του ότι «τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα» και να ανταπαντήσουμε με θράσος «τα κεφαλια έξω, η χαρά συνεχίζεται, θα σκαρώνουμε ωραία πραγματάκια κι ας τέλειωσε η άδεια». Ειδικά τη μέρα που επιστρέφετε σπίτι σου το συνιστώ ανεπιφύλακτα να το κάνεις αυτό. Δε θα πάθουν τίποτα οι τσάντες με τα ρούχα, παράτα τα κάτω και όπως είστε πάτε βόλτα στο επιτόπου. Τα κάνεις μετά όλα τα άλλα, δε σε κυνηγάει κανείς. Λέγοντας για βόλτα έκανα χτες μια ωραία βολτούλα προς Νέα Μάκρη, στην αρχή δεν πολυήθελα γιατί λέω θα γίνεται ο χαμός αλλά ευτυχώς επέμενε η παρέα μου και πήγαμε και ήταν πολύ ωραία. Είχε και ένα δροσιστικό αεράκι.. Το βράδυ κλείνουνε και το δρομο και είναι μόνο για πεζούς, κόσμος να περπατάει, παιδιά με τα ποδηλατα, το feel ήταν ότι είμαστε διακοπές. Ήπιαμε τα κοκτέιλ μας ακούγοντας μουσικάρες, φάγαμε και μια καταπληκτική πίτσα από ένα ιταλικό που έχει εκεί, χαζέψαμε τα περίπτερα από τη μίνι εκθεση βιβλίου (και όχι μόνο..) που έχει εκεί, μια χαρά. Αυτή την κούπα «βαθύ ΠΑΣΟΚ» το μετάνιωσα που δεν την πήρα, άμα ξαναπάω θα την πάρω την άλλη φορά. Λοιπόοον.. Κάπως έτσι επεκτείνεις το mood των διακοπών και μετά το πέρας της άδειας που λογικό είναι να φερνει μια μικρή στενοχωρια που όμως αντιμετωπίζεται επιτυχώς με τον τροπο που σου είπα. Άλλο παράδειγμα, πάτε να περπατησετε το σούρουπο τη Διονυσιου Αρεοπαγίτου και να καταλήξετε στο θεατρο Δωρας Στράτου να δείτε την παρασταση με τους παραδοσιακούς χορούς, είναι πολύ ωραία. Έχει εναλλαξ το πρόγραμμα κάποιες βραδιές Κρητικούς χορούς και καποιες άλλες Ποντιακούς, τα υπολοιπα μένουν ίδια. Άλλη ιδέα, πάτε ένα απόγευμα στο μουσείο της Ακροπολης και όταν κουραστείτε καθήστε στο καταπληκτικό εστιατόριο καφέ που έχει μέσα με τα πολύ ωραία πράγματα. Κάπως έτσι.. Βρες τι θα δούλευε καλύτερα σε σένα και κάνε το :)
https://youtu.be/5ehZq-3kCck
user ναι δεν ειναι απόλυτο οτι είναι πάντα έτσι, όμως κάποιες φορές ναι πιστεύω οτι αντικατοπτρίζουν τον καθρέπτη της ψυχής μας. Μπορεί αυτό να μην φαίνεται αμέσως, αλλά αν απομακρυνθείς λίγο και δεις τη κατάσταση σαν παρατηρητής θα καταλάβεις οτι ίσως κάποιες επιλογές σου μια συγκεκριμένη περίοδο δεν συμβάδιζαν τόσο με το χαρακτήρα σου άλλα ίσως με τις ανάγκες σου.
remedy ναι αλλα οι ανασφάλειες και τα τραυματά μας δεν αποτελούν κομμάτι του εαυτού μας ? δεν ειναι αυτά που έχουν διαμορφώσει το χαρακτήρα μας ? Συμφωνώ οτι μπορεί να συμβαίνει για μια συγκεκριμένη περίοδο ή μπορεί να συμβαίνει και απο πάντα, αν δεν έχουμε λύσει αυτά που μας απασχολούν
player της ψυχής μας εννοώ οχι απλά το χαρακτήρα ή της προσωπικότητας μας αλλά όλο μας το είναι