Καλημέρα σας!!! Εχει καιρό που θάφτηκε το θεματάκι αυτό, αλλά είπα να το επαναφέρω μιας και έχω κλείσει 1 χρόνο πια μετά το χειρουργείο.
Ενα χρόνο λοιπόν μετά, βρίσκομαι σήμερα στα 89 κιλά, (ονειρικό νούμερο για μένα), και στην 16 βδομάδα κύησης. Μετράμε δηλαδή 36 κιλά απώλειας μέσα σε ένα χρόνο.
Μπορεί να μου πείτε πως δεν είναι πολλά, πως άλλοι σε έναν χρόνο χάνουν πολύ πιο πολλά, και ίσως έχετε δίκαιο. Ομως χτες σκεφτόμενη όλα αυτά, κατάλαβα πως ακόμη και το γεγονός ότι κατάφερα να πέσω κάτω από τα συνηθησμένα για το σώμα και τον οργανισμό μου κιλά, αυτό από μόνο του είναι πολύ πιο μεγάλο επίτευγμα για μένα, κιας μην είναι στο σύνολο τόσο εκθαμβωτικός αριθμός.
Ημουνα ενήμερη ότι θα μου ήταν πολύ δύσκολο κάτω από τα 100, ήμουνα ενήμερη ότι θα κολλίσω πολλές φορές, ίσως περισσότερες από το κανονικό γιατί ο οργανισμός μου θα νομίζει πως γίνετε ανορεξικός, και, αν και πολλές φορές γκρίνιαζα, παραπονιόμουνα, μουρμουρούσα, ποτέ δεν το έβαλα πραγματικά κάτω. Και ούτε πρόκειτε. Οσο περνάει από το χέρι μου θα φτάσω στον στόχο μου, και θα τον διατηρίσω. Είναι στόχοι ζωής, και θα τους πετύχω. Λόγω εγκυμοσύνης ξέρω πως θα καθηστερίσω λίγο να το πετύχω, αλλά και τί με αυτό? Σημασία έχει να κάνω όλο το ταξίδι, όσο καιρό και να πάρει αυτό.
Ξέρω πως αυτή την στιγμή έχω ένα πολύ πιο υγιές σώμα, για να μπορέσω να φιλοξενήσω αυτό το πλασματάκι που μεγαλώνει μέσα μου, και αυτό με κάνει πολύ ευτυχισμένη.
Βλέπω τους γύρω μου να έχουν αλλάξει προς εμένα. Αλλοι προς το θετικό, άλλοι προς το αρνητικό. Κάπιοι άρχισαν να με βλέπουν σαν "εχθρό" που πια δεν μπορούν να τον βάλουν στο περιθώριο λόγω κιλών.
To αρνητικό της όλης απώλειας είναι μόνο η πολύ μεγάλη χαλάρωση που έχω σε όλο το σώμα. Τώρα τον χειμώνα κρίβετε μία χαρά, το καλοκαίρι όμως το φοβάμαι πολύ... Θα δείξει μέχρι τότε βέβαια!!!
Σας ευχαριστώ όλους για την συμπαράστασή σας όλο αυτό τον καιρό που είμαι εδώ, και θα ήθελα να ξέρετε πως ήσασταν ένα πολύ συμαντικό μέρος της ζωής μου και της πορείας μου.
(Τα λέω λίγο μπερδεμένα αλλά είμαι δουλιά και δεν τα γράφω συνεχόμενα :P:P)
