Είναι κανείς εδώ;

Εγώ παιδιά κάποιες μέρες τελευταία αισθάνομαι όταν σηκώνομαι σαν σκατά πατημένα, από το φθινόπωρο και μετά έχουν προκύψει μικρότερα ή μεγαλύτερα θέματα που δεν με αφήνουν να ησυχάσω. Μου βγαίνει και μεγάλη κούραση αυτόν τον καιρό είναι η αλήθεια, αλλά θα σας πω τι κάνω. Αν δεν πρέπει να πάω πολύ νωρίς στη δουλειά (όπως σήμερα ας πούμε) ξαπλάρω λίγο παραπάνω. Αν δεν ρίχνει τίποτα καρέκλες, πάω καμια ώρα για περπάτημα και/ή σε ένα μέρος που έχω περιβόλι και πατάω κανένα σκάψιμο και μου περνάνε τα πολλά τα νεύρα. Στο σπίτι βάζω ένα ραδιόφωνο με αθλητικά που μου αρέσει να ακούω κάποιες εκπομπές και ρίχνω γέλιο και μου φιάχνει η διάθεση, ενώ ταυτόχρονα κάνω και κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν. Δεν σκοτώνομαι και πολύ για δουλειές που δεν πρέπει να γίνουν άμεσα, δεν θα πάθει τίποτα το σπίτι αν μείνει αξεσκόνιστο δυο μέρες παραπάνω. Χαζολογάω ταυτόχρονα (προφανώς) και στο ίντερνετ και μέχρι να πάω για δουλειά η πρωινή σκουντούφλα έχει φύγει. Μπορεί να τύχει μία μέρα που είμαι πολύ κουρασμένη να το πάω αν μπορώ πολύυυυ χαλαρά, ωστόσο έχω παρατηρήσει ότι αν κάθομαι άπραγη, η ψυχολογία μου πέφτει περισσότερο. Ενώ αν κάνω κάτι, έστψ και ανόρεχτα στην αρχή, παίρνω τα πάνω μου σιγά σιγά.

Έτσι είναι ,όσο κάθεσαι στο σπίτι και παρατηρείςτο πως αισθάνεσαι τότε όλα γίνονται πιο δύσκολα.
Πρέπει όσο μπορούμε να κάνουμε πράγματα να ξεφεύγει το μυαλό αλλιώς μας παίρνει από κάτω....

Το περπατημα για εμένα είναι το καλύτερο φάρμακο και χαλιά Ν ειμαι όταν γυρνάω σπίτι έχω άλλη ενέργεια άλλη διάθεση !

Έχω δυστυχώς ένα σωρό κακές συνήθειες, από μικρή είμαι πάντα στο υπέρβαρο/παχύσαρκο και καπνίζω πάρα πολύ και παλιά το ειχα ξεφτυλίσει με τις εξόδους και το ποτό. Το περπάτημα ωστόσο το είχα μία ζωή, πάντα μου άρεσε και προσπαθούσα να περπατάω όσο πιο πολύ γίνεται, σε όλες τις φάσεις της ζωής μου. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και σωματικά και ψυχολογικά αυτή η συνήθεια.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Εγώ παιδιά κάποιες μέρες τελευταία αισθάνομαι όταν σηκώνομαι σαν σκατά πατημένα, από το φθινόπωρο και μετά έχουν προκύψει μικρότερα ή μεγαλύτερα θέματα που δεν με αφήνουν να ησυχάσω. Μου βγαίνει και μεγάλη κούραση αυτόν τον καιρό είναι η αλήθεια, αλλά θα σας πω τι κάνω. Αν δεν πρέπει να πάω πολύ νωρίς στη δουλειά (όπως σήμερα ας πούμε) ξαπλάρω λίγο παραπάνω. Αν δεν ρίχνει τίποτα καρέκλες, πάω καμια ώρα για περπάτημα και/ή σε ένα μέρος που έχω περιβόλι και πατάω κανένα σκάψιμο και μου περνάνε τα πολλά τα νεύρα. Στο σπίτι βάζω ένα ραδιόφωνο με αθλητικά που μου αρέσει να ακούω κάποιες εκπομπές και ρίχνω γέλιο και μου φιάχνει η διάθεση, ενώ ταυτόχρονα κάνω και κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν. Δεν σκοτώνομαι και πολύ για δουλειές που δεν πρέπει να γίνουν άμεσα, δεν θα πάθει τίποτα το σπίτι αν μείνει αξεσκόνιστο δυο μέρες παραπάνω. Χαζολογάω ταυτόχρονα (προφανώς) και στο ίντερνετ και μέχρι να πάω για δουλειά η πρωινή σκουντούφλα έχει φύγει. Μπορεί να τύχει μία μέρα που είμαι πολύ κουρασμένη να το πάω αν μπορώ πολύυυυ χαλαρά, ωστόσο έχω παρατηρήσει ότι αν κάθομαι άπραγη, η ψυχολογία μου πέφτει περισσότερο. Ενώ αν κάνω κάτι, έστψ και ανόρεχτα στην αρχή, παίρνω τα πάνω μου σιγά σιγά.

---

Πάνω κάτω κι εγώ τα ίδια κάνω με εξαίρεση το να βγω έξω, το πρωί δεν έχω πολύ όρεξη συνήθως... Αλλά υπάρχουν κι εξαιρέσεις αν είμαι καλά σωματικά...

Κι όμως, θα δεις ότι θα σε βοηθήσει μία βόλτα το πρωί κι ας μην αισθάνεσαι πολύ καλά.
Εγώ όταν είχα κρίσεις πανικού κτλ, νόμιζα ότι θα κάνω 2 βήματα και θα πέσω κάτω, ζαλιζόμουν, είχα ταχυκαρδίες κτλ. Μία, δύο τρεις, είδα ότι ούτε κάτω έπεσα, ούτε έπαθα κάτι άλλο, σταδιακά μειωθήκαν και τα συμπτώματα και δυνάμωσε και ο οργανισμός σωματικά.
Ακόμα και στις κράμπες από την περίοδο και στην υγεία της καρδιάς και στα πάντα κάνει καλό λίγο περπάτημα.

συμφωνώ δεν υπάρχει καλύτερο από μια πρωινή βόλτα για περπάτημα. Εγώ ήμουν ο τύπος του ανθρώπου που το πρωί θεωρούσα πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα, ήθελα μια κούπα με καφέ, μερικά τσιγάρα και μετά οτιδήποτε άλλο. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα βγω έξω χωρίς πρώτα να χω περάσει μια ώρα με τον καφέ μου χωρίς να κάνω τίποτα. Τα τελευταια 5-6 χρόνια που χω καθιερώσει το πρωινό περπάτημα πριν απο οτιδήποτε άλλο, έχω δει τεράστια διαφορά στο σώμα μου, στην διάθεση μου, στην ενέργεια που έχω για όλη την υπόλοιπη μέρα...

Δε θα σταματήσω να το λέω, το ανθρώπινο σώμα φτιάχτηκε για να κινείται. Βλέπω ότι άλλα μέλη εδώ το επιβεβαιώνουν τόσο με θετικό όσο και με αρνητικό τρόπο.

Αν και γενικά βρίσκομαι σε εξαιρετική κατάσταση (βγαίνω από το κρεβάτι χωρίς προσπάθεια ακόμα και με ελάχιστο ύπνο, στέκομαι χωρίς καφέ, δεν κοιμάμαι ποτέ τα μεσημέρια κλπ.) μου έχει συμβεί στο παρελθόν να υπολειτουργεί κάπως ο «κινητήρας». :D Σε τέτοιες περιπτώσεις ανέβαζα τα επίπεδα ενέργειας με φυσική προσπάθεια, συνήθως έντονο περπάτημα. Κατά ένα περίεργο τρόπο έχω νιώσει καλύτερα μετά από περπάτημα ακόμα και με κρυολόγημα, μέχρι και η καταρροή είχε μειωθεί κατά πολύ.

Το πιο ακραίο που έκανα ήταν όταν προσβλήθηκα από κάτι που φάνηκε ότι ήταν ένα εξαιρετικά επιθετικό και επικίνδυνο στέλεχος στρεπτόκοκκου. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες σχετικά με τα συμπτώματα, θα πω μόνο ότι τα αντιπυρετικά δεν μπορούσαν να κατεβάσουν τη θερμοκρασία κάτω από τους 39oC. Οπότε παίρνω την απόφαση να πάω στα επείγοντα.

Έξω είχε ξηρό κρύο, με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν και αρκετό αέρα, οπότε το κρύο ήταν οδυνηρό. Ντύθηκα και βγήκα στη στάση για να πάρω τη συγκοινωνία. Χρειάστηκε φυσικά και να περπατήσω σ' αυτό το κρύο μέχρι να φτάσω στην κλινική. Εκεί διηγήθηκα στο γιατρό την ιστορία μου και τη θεωρία μου περί στρεπτόκοκκου. Συμφώνησε και μου έγραψε ένα αντιβιοτικό γι' αυτή την περίπτωση.

Επέστρεψα στο σπίτι με τον ίδιο τρόπο και σε δώδεκα ώρες από τη λήψη της πρώτης δόσης η θερμοκρασία μου κατέβηκε στους 37oC και όλα τα συμπτώματα είχαν σχεδόν εξαφανιστεί. Δε συνιστώ βέβαια σε κανένα να κάνει κάτι παρόμοιο, ακόμα όμως και σ' αυτή την περίπτωση το περπάτημα και η έκθεση σε δυνατό ψύχος δεν επιδείνωσαν την κατάσταση.

Παιδιά, βγήκα προς το μεσημέρι για κάτι ψώνια αλλά ζαλίστηκα πολύ και για καμιά ώρα έμεινα στο κρεβάτι, μάλλον μου έπεσε η πίεση... Δεν ξαναβγαίνω για σήμερα, δεν είμαι για πολλά τις δύσκολες μέρες...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Παιδιά, βγήκα προς το μεσημέρι για κάτι ψώνια αλλά ζαλίστηκα πολύ και για καμιά ώρα έμεινα στο κρεβάτι, μάλλον μου έπεσε η πίεση... Δεν ξαναβγαίνω για σήμερα, δεν είμαι για πολλά τις δύσκολες μέρες...

---

Οχι βρε Κυκνε , δεν σουπεσε η πιεση , εισαι αρκετα δυνατη και εξυπνη , αλλα νομιζω οτι εχεις παθει ιδρυματισμο, μπορει να λεω και μπουρδες , το συνηθιζω ........... οποτε αισθανεσαι ανετα βγες , δεν υπαρχει βια ..... ο φιλος σου ....Angel ....ας ειμαι παλαιων αντιληψεων .......

Καλημέρα.
Ναι, νομίζω ότι έχεις "εκπαιδεύσει" η ίδια τον εαυτό σου να είναι υπερευαίσθητος βρε Κύκνε, έχει δίκιο ο Μακ.
Μικρά βήματα κάθε μέρα, "ζόριζε" τον εαυτό σου λίγο παραπάνω κάθε φορά και κάνε αλλαγές προς το καλύτερο.

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Παιδιά, βγήκα προς το μεσημέρι για κάτι ψώνια αλλά ζαλίστηκα πολύ και για καμιά ώρα έμεινα στο κρεβάτι, μάλλον μου έπεσε η πίεση... Δεν ξαναβγαίνω για σήμερα, δεν είμαι για πολλά τις δύσκολες μέρες...

---

Καλημέρα κυκνε. Πως είσαι σήμερα;
Θα σου πω κάτι που παρατήρησα στον ευατο μου.. Όταν είμαι αδιάθετη, πάντα είμαι χάλια, έχω πόνους και χάλια διάθεση.. Παλιότερα κανόνιζα να έχω ρεπό από την δουλειά για τις πρώτες 2 μέρες και απλά καθόμουν σπίτι και κοιμόμουν - ξεκουραζομουν. Πλέον δεν το κάνω αυτό..παρατηρησα ότι δεν με βοηθάει.. Συνεχίζω κανονικά το πρόγραμμα εκείνες τις μέρες, απλά τρώω πιο πολύ γιατί μου ανοίγει η όρεξη.. Ξέρεις γλυκό, αλμυρό μετά πάλι γλυκό χαχα:)
Όσο αφήνεις τον ευατο σου να "ξεκουράζεται" και να είναι αδρανής τόσο πιο δύσκολα επανέρχεται.. Επίσης, βοηθάει πολύ και η γυμναστική εμάς τις γυναίκες. Και στην διάθεση και στον πόνο..

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Καλημέρα.
Μικρά βήματα κάθε μέρα, "ζόριζε" τον εαυτό σου λίγο παραπάνω κάθε φορά και κάνε αλλαγές προς το καλύτερο.

---

Καλημερα , ναι , πολυ σωστα , μικρα βηματακια ........

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Καλημέρα.
Ναι, νομίζω ότι έχεις "εκπαιδεύσει" η ίδια τον εαυτό σου να είναι υπερευαίσθητος βρε Κύκνε, έχει δίκιο ο Μακ.
Μικρά βήματα κάθε μέρα, "ζόριζε" τον εαυτό σου λίγο παραπάνω κάθε φορά και κάνε αλλαγές προς το καλύτερο.

---

Καλημέρα Σόνια...

Μικρά βήματα μπορώ να κάνω, και το χθεσινό ένα μικρό βήμα ήταν που βγήκα έξω αλλά αν ζαλίζομαι πώς να βγω; Εσύ δεν θα φοβόσουν;

Quote:

---

Originally Posted by Πες το μου και αυτό

Καλημέρα κυκνε. Πως είσαι σήμερα;
Θα σου πω κάτι που παρατήρησα στον ευατο μου.. Όταν είμαι αδιάθετη, πάντα είμαι χάλια, έχω πόνους και χάλια διάθεση.. Παλιότερα κανόνιζα να έχω ρεπό από την δουλειά για τις πρώτες 2 μέρες και απλά καθόμουν σπίτι και κοιμόμουν - ξεκουραζομουν. Πλέον δεν το κάνω αυτό..παρατηρησα ότι δεν με βοηθάει.. Συνεχίζω κανονικά το πρόγραμμα εκείνες τις μέρες, απλά τρώω πιο πολύ γιατί μου ανοίγει η όρεξη.. Ξέρεις γλυκό, αλμυρό μετά πάλι γλυκό χαχα:)
Όσο αφήνεις τον ευατο σου να "ξεκουράζεται" και να είναι αδρανής τόσο πιο δύσκολα επανέρχεται.. Επίσης, βοηθάει πολύ και η γυμναστική εμάς τις γυναίκες. Και στην διάθεση και στον πόνο..

---

Καλημέρα...

Δεν είμαι και πολύ καλά γιατί (συγγνώμη από τους άντρες της παρέας γι' αυτό που θα πω) αυτές τις μέρες χάνω ασυνήθιστα πολύ αίμα, πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό και νιώθω πολύ αδύναμη σωματικά... Θα πάρω τηλέφωνο τη γυναικολόγο πιο μετά μήπως πρέπει να πάρω κανένα χάπι για να σταματήσει... Αν πει όχι, εννοείται ότι θα κάνω υπομονή αλλά ανησυχώ και θέλω να τη ρωτήσω...

Ναι, τα ξέρω καλά αυτά τα σκαμπανεβάσματα της όρεξης... :p

Εσύ τι κάνεις;

Δεν νομίζω να είναι κάτι ανησυχητικό, τα συμπτώματα μπορεί να αλλάξουν κάθε φορά, εγώ παλιότερα είχα και εμετούς πλέον όχι.. Ναι να πάρεις την γυναικολόγο σου για να μην ανησυχείς τζάμπα..

Καλά είμαι,ξύπνησα από τις 7, πίνω ήδη τον δεύτερο καφε.. Ευτυχώς και σήμερα έχει ήλιο στην Θεσσαλονίκη :)