Printable View
Οι γονείς σου τι στάση κρατάνε απέναντι στο σεξ? Θα τους περιέγραφες ως ενοχικούς? Δηλαδή από φυσική επαφή πώς κινείστε μέσα στο σπίτι? Έχουν φιληθεί ποτέ μπροστά σου, αγκαλιάζονται, είχες στα παιδικά σου χρόνια κάποιες εικόνες που σου παρουσίαζαν το σεξ, την σωματική έλξη, το πλησίασμα, το άγγιγμα, ως φυσικό, ή όλα ήταν στο κρυφό, βουβό κι περιχαρακωμένο? Επίσης γίνονταν τίποτε συζητήσεις,ρώταγες πράγματα, είχες το ελεύθερο? Μπορώ να φανταστώ την απάντηση, αλλά είπα να ρωτήσω να βεβαιωθώ.
Ακριβως αυτο που φανταζεσαι... Στο μεγιστο βαθμο.... Κοιταξε... εγω τους δικους μου ερωτευμενους, τωρα που μεγαλωσα και ξερω τι θα πει, ποτε δεν τους ειδα. Δεν ξερω αν ηταν ή οχι αλλα δεν φαινοταν κατι τετοιο. Επισης εχουν και μεγαλη διαφορα ηλικιας. Τα παιδια με νεο πατερα και δυναμικο αντεγραψαν εκεινη την συμπεριφορα. Ετσι επειδη οι συναναστροφες των δικων μου ηταν με ατομα νεοτερα του πατερα μου (εκτος απ τα μουσεια τα αδερφια του) υπηρχε ο ενθουσιασμος απο την μια και η παθητικοτητα και βαρεμαρα απ την αλλη. Ετσι μοιραια κι εγω με τις παρεες μου ημουν κατι αντιστοιχο. Πιο "ωριμος", συγκρατημενος κτλ. Αλλα στην πραγματικοτητα οταν εισαι παιδι δεν μπορεις να εισαι ωριμος. Καταπιεζεσαι απλα γιατι αυτο νομιζεις πως ειναι το "σωστο". Και μετα οταν ξεσπας καταντας να γινεσαι γελοιος. Οπως χθες που ηπια δυομιση μπουκαλια λευκο ξηρο (στην υγεια μας!)... Δεν ξερω αν πιστευανε οτι απλα και μαγικα τα καταλαβα ολα γυρω απο το σεξ....ή οτι απλα θα μου ερθει η επιφοιτηση... παντως ποτε δεν μου μιλησανε γιαυτο... Πρεπει να το θεωρουν απιστευτα ταμπου. Κωλοθρησκειες και παλαιωμενες αντιληψεις!!! Αυτες φταινε για ολα ρε πουστη μου!! Δηλητηριαζουν τα μυαλα των ανθρωπων για φυσιολογικα πραγματα οπως το σεξ...μια απλη σωματικη λειτουργια.. Ποναει παρα πολυ να μην μπορεις να αφεθεις ελευθερος... Ποσος κοσμος δεν ζει τελικα... Ποσος??Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Το ξερω Γιαννη οτι μπορω... Πιστευω ολοι μπορουνε δεν ειναι απολυτως τπτ... Αλλου ειναι το προβλημα μαν... Συνεχως συνειδητοποιω οτι η σεξουαλικοτητα μου δεν ειναι ακριβως η πεπατημενη... αν με πιανεις... αυτο ειναι που με καταθλιβει... κι οτι αυτο συνεπαγεται για την ζωη μου, την ψυχολογια μου, τα δικα μου ατομα και παει λεγοντας....Quote:
Originally Posted by ioannis2
Καλησπέρα jimmastre , λογικά πως στηρίζεις το εξής : στην μια περίπτωση της ομοφυλοφιλίας έχεις αμφιβολίες και πιστεύεις πως , μόνο με την δοκιμή θα καταλάβεις το φύλο σου.Quote:
Οποιος ειναι σιγουρα 100% ετεροσεξουαλικος και σε γκει οργιο να λαβει μερος 100 φορες παλι στρειτ θα παραμεινει και σεξουαλικα μονο γυναικες θα τον ικανοποιουνε.
στην άλλη περίπτωση δηλώνεις ότι δεν έχεις αισθανθεί ποτέ 100% αρσενικός , αλλά δηλώνεις με κάθετο τρόπο πως θα είναι ένας άντρας 100% ,μετά από την συμμετοχή του σε ομοφυλοφιλικό όργιο !
Είσαι πάλι πολλή σίγουρος για το δεύτερο ;Quote:
Αν σου αρεσει τοτε ανακαλυψες πιο πολυ τον εαυτο σου. Αν οχι τοτε εχασες μερικες ωρες απ τη ζωη σου και παλι ανακαλυψες περιοσσοτερο τον εαυτο σου...It's so simple
Πόσο ρόλο μπορεί να παίζει σε κάποιου την σεξουαλικότητα αν σε όλα όσα ρωτάς απαντάει κάποιος αρνητικά ?Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Δεν ήταν όμως αρνητικά. Η σχέση με το σώμα που έχουν οι γονείς μεταδίδεται στα παιδιά τους ακόμη και με μη λεκτικούς τρόπους. Αν οι γονείς είναι ενοχικοί, έχουν κακή αυτοιδέα, κακή σχέση με το σώμα τους, όπως επίσης και αν επικρατεί στο σπίτι ένα κλίμα σιωπηρής σωματικής λογοκρισίας, τότε εφόσον ο τζιμ ζει ακόμη μαζί τους, ίσως ακόμη επηρεάζεται. Έτσι κι αλλιώς εικασίες κάνουμε, δεν μπορείς να ξέρεις ποτέ τι παίζεται πίσω από την κλειστή πόρτα ενός σπιτιού, ούτε πώς πραγματικά διαπραγματεύεται τόσο ευαίσθητα ζητήματα μια οικογένεια. Μ' αυτό δεν εννοώ να αρχίσει ο τζιμ να ψάχνει τα παιδικά του χρόνια, αλλά αυτά που ζει τώρα, τις καθημερινές του εμπειρίες, να επεξεργάζεται τι ακούει, τι μηνύματα παίρνει ίσως ενοχικά από το περιβάλλον του. Αναγνωρίζοντάς τα και μαθαίνοντας να τα μπλοκάρει νοητικά με κάποια άλλη οπτική, βάζοντας στην καθημερινότητα τα νέα του εφόδια, νομίζω πως σιγά σιγά θα μπορέσει να απαλλαγεί από τις τζάμπα ενοχές. Θέλει δουλειά, αλλά και τι δεν θέλει?
Πιστευω με την σεξουαλικοτητα μας γεννιομαστε... δεν παιζει ρολο η ανατροφη.Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Θελει δουλεια οντος...κι εγω εχω κανει ηδη πολλη δουλεια... Οσο για τους γονεις αργησα αλλα ευτυχως σταματησα να τους ακουω...Σχεδον πλεον δε με νοιαζει τι λενε... Κραταω αυτα που θελω... Παντως ειναι μεγαλη παγιδα για τα παιδια τα προβληματα των γονεων. Απ τη μια το ξερω οτι δεν τους διαλεγουμε... Κι απο το να ηταν τιποτα αλκοολικοι, βιαιοι κτλ οκ μην ειμαι κι αχαριστος. Απ την αλλη ομως δεν καταλαβαινω πως ειναι δυνατον οι ιδιοι να εχουν περασει απο την παιδικη ηλικια, να εχουν φτασει σε μια ηλικια κι ακομα να μην εχουν καταλαβει 5 πραματα ωστε να διαπαιδαγωγησουν το παιδι τους καλυτερα. Δλδ εκεινοι ειχανε τελεια παιδικη ηλικια και υπεθεσαν οτι εγω απλα θα μεταμορφωθω σε ανθρωπο?? Ως δια μαγειας??? Η μανα μου ειναι πιο δυναμικη... Εχει την δυνατοτητα να σου μιλησει και να την προσεχεις...κι οσες φορες μου μιλουσε για πραγματα οντος με ξαλαφρωνε... Αλλα βλεπεις το αγορι με την μανα δεν συζηταει τα προσωπικα του. Ο πατερας απ την αλλη επειδη ειναι ντροπαλος (για να μην πω αλλες λεξεις πιο βαριες) αλλα και λιγο μαλθακος τουλαχιστον στην εκφορα του λογου και στο πως πλασαρει τον εαυτο του δεν μου ενεπνεε εμπιστοσυνη να του ανοιχτω... Ετσι μεχρι και σημερα καθομουν και εβραζα στο ζουμι μου και τους προβληματισμους μου... Ποσο κριμα...ποσα χρονια χαμενα...! Και τωρα που η καλυτερη ηλικια μου σιγα σιγα χανεται μεσα απο τα χερια μου μπορω πλεον να εντοπισω το προβλημα και να το διορθωσω...τωρα ομως ειναι αργα... Πραγματικα αμα μου ελεγες αν θελω να κερδισω το τζοκερ ή να εχω πισω την εφηβεια μου και μια λιγοτερο οδυνηρη ζωη θα διαλεγα οπωσδηποτε το δευτερο. Βλεπω εφηβους στον δρομο και επειδη οσο πανε οι γενιες γινοται πιο ομορφες, και τους χαιρομαι. Ποσο χαριτωμενα ειναι και ομορφα κοριτσια κι αγορια... εγω ημουν ενα χοντρο χαλι...Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Το θεμα ομως της σεξουαλικοτητας ειναι το μοναδικο που με εχει φερει στα ορια μου... Δεν μπορω ακομα να το αποδεχτω... με εχει συντριψει ψυχολογικα....
Quote:
Originally Posted by Φιλομαθής
Καλησπερα :)
Το φυλο μου το ξερω..Αντρας ειμαι.
Οταν λεω 100% αρσενικο εννοω 100% ετεροσεξουαλικος. Αρσενικο εννοειται πως ειμαι 100%. Βυζια εχω ή αιδοιο?
Μα ειναι πολυ απλο αυτο που λεω. Αμα λαβεις μερος σε ομοφυλοφιλικο οργιο και δεν νιωσεις ηδονη ή ελξη για κανεναν αντρα τοτε εισαι στρειτ. Αν ομως μεχρι εκεινη τη στιγμη ενιωθες πως σαρεσουν μονο οι γυναικες και ξαφνικα απολαμβανες την εμπειρια με τους αντρες τοτε απλα νομιζες πως ησουν 100% στρειτ. Δεν σε αλλαζει μια ομοφυλοφιλικη εμπειρια. Απλα ανακαλυπτεις αν σου αρεσει ή αν δεν σου αρεσει. Τι δεν καταλαβαινεις?
Με την σεξουαλικοτητα μας γεννιομαστε. Απλα οταν ειναι διαφορετικη απο το συνηθισμενο, αναλογα βεβαια και τον ανθρωπο, την ανακαλυπτουμε λιγο πιο αργα και δεν μας αρεσει παντα. Αλλη η πραγματικοτητα ειναι σκληρη. Και πρεπει να την αποδεχομαστε δυστυχως. Και για μενα καθε μερα που περναει προσπαθω και συνηθιζω στην ιδεα οτι η πρωην μου ΔΕΝ με καλυπτε σεξουαλικα. Εως καθολου.. Μεριδιο ευθυνης εχω κι εγω, εκανα καποια λαθη. Αλλα το bottom line ειναι οτι οσο κι αν δεν σαρεσει ή δεν ειναι ο τυπος σου εμφανισιακα, μια ηδονη πρεπει να την νιωσεις. Εγω συνηθως ενιωθα οτι εκανα αγγαρεια. Βεβαια κι εκεινη ηταν πολυ ανασφαλης. Επειδη ενω εχει σωματαρα, δεν εχει πολυ ωραιο προσωπο, συνεχεια ζηλευε, σαν να με πιεζε να μου αρεσει...Σωνει και καλα... Αυτο ηταν πολυ εγωιστικο εκ μερους της... Γενικως ο κοσμος με ανασφαλειες καμια φορα γινεται βαμπιρ!! Ενεργειακο βαμπιρ.... Σημερα περπατωντας στον δρομο την ειδα στην σταση του λεωφορειου απο λιγο μακρια. Ψιλοδακρυσα...ηθελα να παω να την αγκαλιασω...Μου χει λειψει πολυ...αλλα δεν πρεπει...το ξερω οτι δεν πρεπει
Κοίτα τζιμ σε πολλά έχω διαφωνήσει μαζί σου.Παρόλα αυτά αυτό που λες εδώ πάνω όσες φορές και να το διαβάζω και να το λες με αγγίζει. Πέρασα πολύ δύσκολα στην εφηβεία μου, δέχτηκα κ bullying στο σχολείο, είχα φτάσει στο σημείο να κλαίω και να μη θέλω να πάω σχολείο..Πέρασαν τα χρόνια, όσο και να έχω αλλάξει και να έχω ομορφύνει και να έχω κατακτήσεις τώρα πια, σε κάθε απόρριψη ή δύσκολη στιγμή πάντα είμαι εκείνο το απροστάτευτο κοριτσάκι που στο σχολείο δεν είχε πολλούς φίλους και δεν έκανε εκείνες τις αθώες βόλτες χεράκι χεράκι με τους συνομήλικούς του.Quote:
Originally Posted by jimmaster
Πολλές φορές για αυτό με εκνευρίζεις περισσότερο και από τους άλλους που γράφουν γιατί πολύ απλά μου θυμίζεις τι δεν έζησα και γω με την πιο τραγική περιγραφή..γιατί εγώ πιστεύω δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα όπως τα βλέπεις εσύ. Δεν ξέρω αν το κάνεις και εσύ (και αν για αυτό έχεις φρικάρει με την ομοφυλοφιλία) για να επαναπαυτώ στο μυαλό μου λέω εγώ δεν έζησα (εντάξει νέα είμαι ακόμα) τα προηγούμενα 10 χρόνια όπως θα ήθελα αλλά τα παιδιά μου θα ζήσουν θα τους δώσω τέτοια διαγωγή ώστε να χαρούν κάθε ηλικία όπως πρέπει :p
Kοιτα για μενα το σωστο ειναι να αποδεχτουμε οτι τα πρωτα μας χρονια στη ζωη δεν ηταν ροδινα. Ομως μηπως ηταν ετσι γιατι τα βλεπουμε ολα τραγικα?? Εγω πιστευω πως κανεις ή πολυ λιγοι τα ειχαν ολα ετοιμα κατευθειαν... Ασχετα πως φαινεται καποιος απ την απεξω, το τι παιζει μεσα του μονο η ψυχουλα του το ξερει. Επισης (οι γυναικες εκ φυσεως το εχουν πιο πολυ αυτο) αμα εισαι ανυπομονος/η ή ανασφαλης τοτε τα βλεπεις ολα μεσα απο αυτο το πρισμα. Χανεις το δασος για το δεντρο. Να σου φερω ενα παραδειγμα? Ενας πολυ καλος φιλος παντα μου φαινοταν οτι ζει σε κοσμο αγγελικα πλασμενο. Ειχα φτασει σε σημειο να τον ζηλευω βαθια. Οκ σταθηκε τυχερος στο θεμα της εμφανισης πχ ή το οικονομικο...αλλα προερχοταν απο χωρισμενη οικογενεια, μοναχοπαιδι... Ο πατερας του ξαναπαντρευτηκε... Τραβηξε πολυ μεγαλο ζορι... Τα μοναδικα του αποκουμπια ηταν οι παρεες....ουτε αδελφια, ουτε τπτ... Και τα λεφτα των δικων του. Θελω να πω πως επειδη εγω ειχα ησυχα παιδικα χρονια (σχετικο αυτο...παντως δεν χωρισανε...) και ημουν πολυ δεμενος με τους δικους μου, δεν ανοιγομουνα ή δεν ειχα αναγκη την παρεα των φιλων... Οκ ειχαμε παρεα αλλα αυτος ηταν πιο δημοφιλης και ανοιχτοκαρδος επειδη δεν ειχε κι αλλη επιλογη. Με λιγα λογια για μενα ολοι οι ανθρωποι ειναι 50-50...50 χαρα 50 λυπη, 50 γελιο 50 κλαμα... Τιποτα δεν ειναι ιδανικο και συνηθως οτι ζηλευεις σε εναν αλλον αυτος το θεωρει δεδομενο και ζηλευει σε σενα αυτο που εσυ θεωρεις δεδομενο.Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Κοιταξε αμα κανω παιδια αρνουμαι να τους φερθω τοσο εγωιστικα. Δλδ το τι εχασα εγω (που ηταν μονο το θεμα το ερωτικο...αντε και λιγο κοινωνικοποιησης....τπτ σπουδαιο ομως) ειναι δικο μου θεμα. Δικο μου προβλημα. Εγω θα προσπαθησω (αμα κανω ποτε) να μην τους φορτωσω πιεσεις δικες μου αλλα πανω απο ολα θα τους ενθαρρυνω να γινουν αυτο που πραγματικα θελουν χωρις φοβο και δευτερες σκεψεις. Δεν θα προσπαθησω μεσα απο εκεινα να ξαναζησω μια χαμενη εφηβεια... Ειναι δικια τους οχι δικη μου. Με την ομοφυλοφιλια εχω φρικαρει απ τη μια, ομως απ την αλλη χαλαρωνω και ανακαλυπτω εμενα... Και συνηθως αυτη η διαδικασια ειναι τοσο ομορφη οσο και "τρομακτικη"...Πανω απο ολα ομως πηρα και παιρνω ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ μαθημα απο ολα αυτα. Η ταπεινοτητα και η αληθινη ζωη ειναι ο καλυτερος τροπος να διαγεις ζωη. Ολα τα αλλα ειναι κουραφεξαλα και παυσιπονα... Εμενα αυτα με φαγανε. Οι τσαμπα μαγκιες, εγωισμοι, ναρκισισμος, ζηλια...ιδιαιτερα το τελευταιο σε συνδυασμο με την χαμηλη αυτοπεποιθηση και αυτοεκτιμηση ειναι οτι χειροτερο για εναν ανθρωπο. Τελειως αυτοκαταστροφικο, αντιπαραγωγικο κτλ... Σχεδον παραλογο...απλα λογος για να μειωνεις εσενα και να σε βασανιζεις... Στην ουσια το τι συμβαινει γυρω σου θα πρεπε να σε αφηνει τελειως αδιαφορο.
Παντα απεναντι απο τα αρνητικα να βαζεις ενα θετικο...που σιγουρα παντα υπαρχει. Κανεις δεν εχει τα παντα και κανεις δεν εχει τιποτα. Πιστευω ο μεσος ορος ειναι σε μια σταθερη αναλογια 50-50....
Η ομοφυλοφιλια με φρικαρει απλα γιατι ετσι με μαθανε απο μικρο.
Να που σε ενα ποστ μιλησες σωστα :p Έτσι είναι τα πράγματα όπως τα λες. Τίποτα δεν είναι τόσο τραγικό. Ξέρεις ποια είναι τα τραγικά στον κόσμο; Έπρεπε να μπω κ γω στην ψυχολογία σου για να δεις τα πράγματα όπως έχουν;
Φιλικά πάντα!!
Πιστευω ειναι θεμα ανθρωπου. Ισως να ειναι και η καταθλιψη και το αγχος δεν ξερω. Γιατι ενας καταθλιπτικος/απαισιοδοξος ανθρωπος οπως εγω εχει ενα προβλημα για καθε σου λυση χαχα. Ομως ευτυχως ερχεται μια στιγμη που παυει η μαλακια αυτη... Καμια φορα απορω... Μηπως η καταθλιψη τα κανει ολα αυτα? Μηπως απλα μια φαρμακευτικη αγωγη με στρωσει?Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Ξερεις ποιο ειναι το αστειο - τραγικο της υποθεσης? Οτι σκεφτομαι τωρα περι χαμενου χρονου, περι εμφανισης, περι ηλικιας, κριση ηλικιας κι ολα αυτα τα σκεφτομουν και τοτε....χαχα....και πολυ απλα επειδη τα σκεφτομουνα εχασα χρονο... Ειναι πολυ δυσκολο να το παρεις χαμπαρι αυτο... Στην ουσια οταν καθεσαι και κλαιγεσαι απλα βαριεσαι...βαριεσαι να ζησεις και κανεις διαλειμμα... ΜΑΛΑΚΙΖΕΣΑΙ για να το πω με το ονομα του.Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Κι εγω ειμαι πρωταθλητης...
Όσο κάθεσαι και τα σκέφτεσαι χάνεις τον καιρό σου. Κι όσο σκέφτεσαι όλο και περισσότερες αμφιβολίες δημιουργούνται για σενα. Οι πραγματικά επιτυχημενοι άνθρωποι της ζωης, αυτους που βλέπουμε και θαυμάζουμε σκέφτονται λιγότερο απ ότι ο μέσος όρος, απλά κάνουν, κάνουν με τα όσα έχουν, με το όλο τους το είναι δλδ και το κάνουν όσο πιο γρηγορα γίνεται. Διαφορετικά γερνάμε κι ακομα σκεφτόμαστε.Quote:
Originally Posted by jimmaster
Βρε Τζιμ, πόσες φορές να σου μιλήσω και δεν με καταλαβαίνεις, ουτε εμενα ουτε άλλους εδω, και όλο καθημερινα σε βλέπω να λες τα ίδια και τα ίδια, να γυροφερνεις τις ίδιες σκέψεις, να τις κανεις μερα με τη μερα εμμονή, και σχεδόν τιποτα δε σε αγγίζει απ αυτα που σου λεμε. Σχεδόν έχεις ονομάσει τον εαυτό σου ομοφυλόφιλο τη στιγμή που δεν έχεις καμιά σχέση με ομοφυλοφιλία. Ολες αυτες τις σκέψεις τις δημιουργείς επειδή συνέχεια κάθεσαι σπίτι και δεν κανεις τιποτα και δεν έχεις καπου να διοχετευσεις την τοση δημιουργικότητα και δυναμισμό που έχεις. Δεν εισαι άνθρωπος του καναπε, της τιβι και του πισι. Εσενα σου λείπει μια καλή δουλεια, ξεκινα να το παλευεις κατι θα βρεις, ζητανε ανθρωπους δραστηριους, αυθορμητους και δυναμικους σαν και σενα, θα σε προτιμουν σε σχεση με πολλούς άλλους, παρεα σου λειπει, βρες τους φίλους σου, σήμερα οι άνθρωποι γουσταρουν να κάνουν παρεα με τετοιους χαρακτηρες σαν και σενα και κοπέλα δε σου ειναι δυσκολο να βρεις, όπως τα καταφερες από το μηδεν να φτιαξεις σχεση με ωραια γυναικα σε συντομο χρονο, γουσταρουν οι γυναικες χαρακτηρα σαν και σενα, δε σου ειναι δυσκολο λοιπον. Κι όσο για το παρελθον όλοι έχουμε πάθει γι αυτο και ειμαστε στο φορουμ. Ευτυχώς εσενα δε σε έκαναν φοβιτσιαρη, καταθλιπτικό και να σε κλείσουν στον εαυτο σου, κάθε άλλο! Δες θετικά τη ζωή, εσυ έχεις λόγους παραπάνω όπως σου εξηγησα επανηλημμενα να βλεπεις θετικα τη ζωη.
Βρε άμα εδω κινεις το ενδιαφερον και σου απαντα όλος ο κοσμος φαντάζομαι έξω, φτανει να το θελήσεις. Όσο δεν αλλάζεις σταση ζωης και καθημερινες συνηθειες οι σκεψεις θα δίνουν και παίρνουν μέσα σου, θα μπλέκεσαι περισσότερο και ίσως σου δημιουργουν προβληματα εκεί που δεν υπάρχουν. Κάνε κάτι άλλο. Πες νεα σου διαφορετικα απο τις προηγουμενες μερες και μην αρχισεις να αναμασας πάλι σκέψεις. Πάλι προσπαθω να σου αποδειξω πως μια χαρα εισαι αλλά πάλι κατι μου λεει πως δε θα καταλάβεις τιποτα και θα συνεχισεις να γραφεις με το ίδιο βιολι.