Originally Posted by
boo
καλημερα σε ολους
ειπα να μη γραφω μονο τα δυσαρεστα νεα αλλα και τα ευχαριστα.
παει αρκετος καιρος που σταματησα να βλεπω και να ακουω πραγματα και εδω και 4-5 μερες εχω σταματησει να πιστευω οτι με παρακολουθουν κι οτι μου διαβαζουν τη σκεψη.το solian μαζι με το dipiperon κανανε καλη δουλεια μου φαινεται.δεν εχω τοσο πολυ αγχος, ταραχη και φοβο εξω.κι οταν παει να μου ερθει το θεμα της παρακολουθησης λεω απο μεσα μου πως γι αυτο φταιει μια παθηση που εχω και πως δεν ισχυει κατι τετοιο στην πραγματικοτητα και νιωθω καλυτερα.
βγαινω περισσοτερο εξω σε κοντινες αποστασεις βεβαια πολυ κοντινες αλλα κι αυτο ειναι μια βελτιωση για μενα.εχω ενα φοβο μηπως με ξαναπιασουν ολα αυτα γιατι ετσι εγινε κι πριν λιγο καιρο και με ξαναπιασανε.εχω αρχισει να προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου πως αυτα ολα ειναι ψυχωτικα και οχι πραγματικα.σε αυτο δυσκολευομαι αρκετα ακομα.
εχω μπει και σε διαδικασια μειωσης του tegretol γιατι μου πειραξε το συκωτι και απο τα 1200mg τωρα παιρνω 600mg και συνεχιζουμε για περαιτερω μειωση.εχω αρχισει να εχω καλυτερη διαθεση, πιο ζωντανη, πιο ενεργητικη.ελπιζουμε να μην κανω καμια μανια.
αυτο που μου εχει μεινει ειναι οτι θελω να απομονωνομαι απο τους ανθρωπους ακομα, θελω να ειμαι μακρυα απο ανθρωπους, και εχω μια στεναχωρια και μια θλιψη για οτι συνεβει.νιωθω ακομα διαφορετικη απο τους υπολοπους ανθρωπους που μπορει να συνανταω και αυτο με στεναχωρει.ντρεπομαι για ολα αυτα που συνεβαιναν και συμβαινουν.φοβαμαι μηπως ξανακυλισω παλι.
ειμαι αρκετα καλυτερα παντως