Originally Posted by
Phalaenopsis
Κοντευω να κλεισω 6 χρονια μοναξιας και υποφερω.
Απο τοτε που χωρισα απο την τελευταια μου σχεση εχω γνωρισει αρκετους ανθρωπους. Μου ετυχαν πολυ ασχημες εμπειριες (κυριως στο σεξουαλικο κομματι πχ ανικανοτητα η διαφορα βιτσια που με τρομαξαν).
Δεν καταφερα να βρω καποιον και το κακο ειναι οτι εχω αρχησει και φοβαμαι πως θα μεινω μονη μου.
Εχω δοκιμασει πολλα, ιντερνετ, γνωριμιες μεσω γνωστων και φιλων, εχω εξαντλησει τους τροπους καιρο τωρα.
Κοντευει περιπου εναμιση χρονος που αποφασισα να κανω κ το τελευταιο που μου ελεγαν καποιοι, να μην κανω απολυτως τιποτα και να το αφησω στην τυχη του.
Η αληθεια ειναι αλλη δυστυχως. Οτι δεν υπαρχει καποιος για μενα. Δεν εχω υψηλα στανταρ. Εναν αντρα αναλογης εμφανισης και ενδιαφεροντων ψαχνω και δυστυχως δε βρισκω. Εχει φυγει πολυς κοσμος εξωτερικο κ οι περισσοτεροι αξιολογοι που γνωριζω ειτε εχουν σχεση ειτε δεν ενδιαφερονται για μενα. Οσοι ετυχαν να ενδιαφερθουν ειχαν σοβαρα προβληματα που βγηκαν στη φορα αργα η γρηγορα κ με εκαναν να απογοητευτω ακομα χειροτερα.Και ξαναλεω μεχρι πριν εναμιση χρονο ειχα δοκιμασει παρα πολλους τροπους να βρω καποιον ισως κ γιαυτο απογοητευτηκα κ τοσο. Δεν ξερω τι να κανω για να νιωσω λιγο καλυτερα.