Δεν εχει να κανει με τη χρονιά μου. Ούτ ε είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Δίνω τον αγώνα μου για να σώσω τη ζωή μου. Παλεύω μέρα με τη μέρα πάω γυμναστήριο και καλά να μην είμαιο επιδιώκω να βρω τη λύση και και και... τίποτα δεν έρχεται μόνο του.... Και ξαναλέω αυτό το συναίσθημα προσμονής της απώλειας και του φόβου για το απο δω και πέρα τι....Το θέλω και στη συνέχεια γιατί με γεμίζει ποικίλα συναισθήματα και μου αρέσει που βγήκα από το λήθαργο....