Σκεψεις εν ωρα κρισης...

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ

Περπάτησα
Και το βάδισμα
Μου έφερε
Αναστάτωση μεγάλη

Μπροστά σε κάθε μιρκό
Παράδεισο που φύτρωνε
Κατόπιν μου,
Μια μικρή Κόλαση
Θέριευε
Στο επόμενό μου βήμα.

Σαν
Έξαφνα
μανιτάρια
Ξεπήδησαν
Απο τα ακροδάχτυλά μου...
Το Φως και το
Σκοτάδι

Παλεύοντας το ένα τ\' άλλο
Ν\' αφανίσει
Και χίλιες μικρές φλογίτσες
Κούρνιασαν στο στήθος
Και χίλια μαύρα άλογα
Κάλπασαν στην ανάσα μου

Έψαξα να βρω
Το αντίδοτο
Της ακατάληπτης γέννας μου
Χωρίς έλεγχο να έχω κανένα
Στα γεννοβολήματά μου

Κι ενώ γυρνούσα το κεφάλι
Απο την μία μεριά
Και ευτυχούσα,
Απο την άλλη σαν
Το έγερνα
ΜΕ έπαιρναν τα δάκρυα

Γύρεψα στον ουρανό
Δίπλα σε ένα άστρο
Μια αποδοχή
Ενα ανάμεσα
Εναν Χώρο Ιερό
Δικό μου

Να τρυπώσω μέσα του
να εξοικειώσω όλα
Τούτα τα παράξενα
Σπιθοβολήματα

Αρπαξα τούφες απο Παράδεισο
Απο Κόλαση
Και μέσα στο μεγάλο μου Γουδί
Τις έλιωσα
Και ήπια το ζωμό τους

Νέκταρ θεϊκό
Γεύση
Απο Αρχέγονο Υλικό

Ώσπου
Σιγά σιγά
Σταμάτησαν να με αποπαίρνουν
Τα ίδια μου
Τα βήματα
Γαλήνεψα.

συγκλονιστικό....απλά ΥΠΕΡΟΧΟ.

Βαγιούλα μου
καλή σου μέρα και σε ευχαριστώ

Ξέρεις τι θέλω να σου πώ με αυτό το ποίημα?

Μάζεψε όλη την πύρινη Κόλαση που έχεις μέσα σου σε ένα Γουδί
Τον θυμό
Την αποστροφή
το μίσος
Την λύσσα για εκδίκηση
Το σκοτάδι σου όλο
μην αφήσεις στάλα
οτι πιο ποταπό
οτι πιο βρώμικο
μιαρό
πρόστυχο
εξευτελιστικό
μικρόψυχο
ζωωδες
εχεις μέσα σου


και αντί για ενοχη
νιώσε αθώα
νιώσε στοργή
για αυτόν τον βόρβορο. Δέξου και αγάπα.

:)

Προσπαθώ, Θε μου πόσο προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου. Όχι καλή μου weird δεν έχω αφήσει στον εαυτό μου ίχνος όλων των συναισθημάτων που λες. Δεν έχει χώρο η θλίψη για να αισθανθώ τόσο μικρόψυχα. Αν είχα τη δύναμη να σταθώ ίση απέναντι στους άλλους, αν έβρισκα τη δύναμη να φανερωθώ από τα σκοτεινά που κρύβομαι, αν έστω για λίγο σήκωνα το ανάστημά μου τότε ίσως με έπνιγαν τα σκοτεινά-εκδικητικά μου αισθήματα. Πρέπει να με αγαπήσω πρώτα και μετά να έχει χώρο η ψυχή για αυτολύτρωση.
Σε ευχαριστώ που με κάνεις καλύτερο άνθρωπο. Σε ευχαριστώ για το μεγαλείο σου που μου προσφέρεται.

Quote:

---

Originally posted by vaya
Προσπαθώ, Θε μου πόσο προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου. Όχι καλή μου weird δεν έχω αφήσει στον εαυτό μου ίχνος όλων των συναισθημάτων που λες. Δεν έχει χώρο η θλίψη για να αισθανθώ τόσο μικρόψυχα. Αν είχα τη δύναμη να σταθώ ίση απέναντι στους άλλους, αν έβρισκα τη δύναμη να φανερωθώ από τα σκοτεινά που κρύβομαι, αν έστω για λίγο σήκωνα το ανάστημά μου τότε ίσως με έπνιγαν τα σκοτεινά-εκδικητικά μου αισθήματα. Πρέπει να με αγαπήσω πρώτα και μετά να έχει χώρο η ψυχή για αυτολύτρωση.
Σε ευχαριστώ που με κάνεις καλύτερο άνθρωπο. Σε ευχαριστώ για το μεγαλείο σου που μου προσφέρεται.

---

Βαγια μου, κι εγώ σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Θέλω όμως να σε ρωτήσω.

Αν κατάλαβα καλά, μου λες, οτι σε έχεις ποδοπατήσει τόσο πολύ, που δεν βρίσκεις ίχνος σκοταδιού μέσα σου...

Κι όμως, θα υπάρχει Βάγια μου.
Πιστεύω οτι το Σκοτάδι, είναι τόσο χρήσιμο όσο και το Φως μας.

Κάτι θα υπάρχει μέσα σου, μια στάλα θυμού, μια στάλα πίκρας... μπορείς να κοιτάξεις βαθύτερα και να μου πείς?

Κι αν ναι, κατά ποιού στρέφεται?

Το σκοτάδι υπάρχει ναι. Με κυκλώνει το νιώθω κι η πίκρα το ίδιο μα δεν μπορώ να το συγκεκριμενοποιήσω, να του δώσω διάσταση, να το κάνω υλικό, να το συγκεντρώσω,να το ερμηνέψω, πως να το πω? Είμαι εγώ αλλού, σε άλλη διάσταση. Δεν μπορώ να γυρίσω και να δω μέσα μου. Τώρα η πίκρα μου όλη είναι για τον εαυτό μου που δεν είμαι αλλιώς κι ούτε μπορώ να γίνω. Δεν είμαι ορατή. Σε μπέρδεψα? Εγώ πάλι χάθηκα.
Είναι αστείο που προσπαθώ να κάνω την ενδοσκόπησή μου και να τη δώσω να ερμηνευτεί. Πως να καταλάβεις το ακατάληπτο?
Η πίκρα μου όλη, είναι που δεν παύω να είμαι έτσι που μισώ.
Πόσο ζηλεύω όσους γνωρίζουν τον εαυτό τους, τι θέλουν, τι αγαπούν, τι μισούν, τι θα αλλάξουν όταν ξημερώσει.

Μίσος κατά του \"αδύναμου\" εαυτού σου λοιπόν γλυκιά μου?

Αυτό είναι το πιο καθαρό απο όλα όσα είδες κι ένιωσες?

Το βλέπω όπως το γράφεις εδώ ξεκάθαρα. ΜΙΣΟΣ και μου ακούγεται βαρύ. Δεν θέλω να σου πω ναι, μα έχεις δίκιο. Είναι το πιο καθαρό που βλέπω. Μου φταίω εγώ και πάλι μετανιώνω που το λέω.

Quote:

---

Originally posted by vaya
Το βλέπω όπως το γράφεις εδώ ξεκάθαρα. ΜΙΣΟΣ και μου ακούγεται βαρύ. Δεν θέλω να σου πω ναι, μα έχεις δίκιο. Είναι το πιο καθαρό που βλέπω. Μου φταίω εγώ και πάλι μετανιώνω που το λέω.

---

Βάγια μου....
Αν μπορούσες να δώσεις φωνή σε αυτό το μίσος, τί θα ξεστόμιζε ενταντίον σου?
Τι θα είχε να σου προσάψει?

Αδυναμία ,δειλία, κυκλοθιμισμό, αυτολύπηση, θλίψη, κατάθλιψη, μηδέν.

Quote:

---

Originally posted by vaya
Αδυναμία ,δειλία, κυκλοθιμισμό, αυτολύπηση, θλίψη, κατάθλιψη, μηδέν.

---

Αυτό μόνο είσαι?
Κι αν εσύ είσαι αυτό, οι γύρω σου τί είναι?

Αόρατοι

Quote:

---

Originally posted by vaya
Αόρατοι

---

Αυτό μόνο?
Εκείνοι είναι δυνατοί? Σταθεροί? Ώριμοι? Θαρραλέοι?Χαρούμενοι?

Γιατί κλείνεις τα μάτια και δεν βλέπεις τους γύρω, παρά μόνο εσένα βάζεις στο στόχαστρο?

Γιατί καλή μου Βάγια?

Γιατί είμαι τόσο μόνη, πάντα μόνη, όλοι φεύγουν κι εγώ εδώ να αντέχω. Για ποιον έμεινα ?

Quote:

---

Originally posted by vaya
Γιατί είμαι τόσο μόνη, πάντα μόνη, όλοι φεύγουν κι εγώ εδώ να αντέχω. Για ποιον έμεινα ?

---

Γιατί φεύγουν Βάγια?

Και πώς νιώθεις εσύ με αυτήν τους την φυγή?