Originally Posted by
Cmos
Είναι θετικό να κάνεις αυτοκριτική για την προηγούμενη σχέση, αλλά δεν βοηθάει πουθενά το αυτομαστίγωμα.
Έκανες ότι μπορούσες "τότε", και θα κάνεις πολλά περισσότερα στην επόμενη σχέση που θα έχεις.
Έμαθες απο τα λάθη σου, και έγινες καλύτερη απο ότι ήσουν.
Σε ένα βαθμό είναι καλό να ρίχνεις το φταίξιμο σε εσένα για να εξελίσσεσαι,
αλλά να ξέρεις πως θα μπορούσε και εκείνος να το είχε διαχειριστεί καλύτερα.
Ούτε εσύ φταίς, ούτε εκείνος.
Με δεδομένη την τότε προσωπικότητα σου, και τη δική του αυτή ηταν η κατάληξη. Και αυτό δε θα μπορούσε να αλλάξει.
Μη συνδέεις την κάλυψη συναισθηματικών αναγκών για στήριξη, συντροφικότητα, κατανόηση κτλ με το συγκεκριμένο άτομο.
Υπάρχουν πολλοί που θα μπορούσαν να τα προσφέρουν αυτά, και απλά δεν τους έχεις γνωρίσει ακόμα.
Μη λες "μακάρι". Δε θα γίνει μόνο του.
Ας πούμε πως ο πρώην σου ήταν "ένας στους εκατό".
Πρέπει (στη χειρότερη περίπτωση) να γνωρίσεις 99 άτομα που δε θα ταιριάζεις,
μεχρι να συναντήσεις ξανά κάποιον που θα αξίζει με τα δικά σου κριτήρια.
Όσο περνάνε οι μέρες και δεν γνωρίζεις καινούρια άτομα, αναβάλεις τη στιγμή που θα βρεις τον κατάλληλο.
Και αυτό σημαίνει πως για κάθε μια μέρα που περνάει χωρίς να προσπαθείς μεχρι να τον βρεις, θα ζήσεις μια μέρα λιγότερη μαζί του.
Αντι να λες "μακάρι", κάνε κάτι!
Στη θέση σου πχ μπορεί να γραφόμουν σε κάποια σχολή χορού ή σε κάποιο μικρό θεατρικό σύλλογο. Σκέψου κάτι αντίστοιχο, και καν το πράξη.