δίκιο έχεις ..απλά ξύπνησαν μνήμες που δεν ήθελα και επειδή έχω τη μύγα, δεν το είδα όπως θα το έβλεπε κάποιος που δεν έχει το ιστορικό μου..Θα προσπαθήσω να το ξεχάσω..προχωράμε!Οτι έγινε , έγινε, αργά ή γρήγορα όλα θα διορθωθούν!
Printable View
δίκιο έχεις ..απλά ξύπνησαν μνήμες που δεν ήθελα και επειδή έχω τη μύγα, δεν το είδα όπως θα το έβλεπε κάποιος που δεν έχει το ιστορικό μου..Θα προσπαθήσω να το ξεχάσω..προχωράμε!Οτι έγινε , έγινε, αργά ή γρήγορα όλα θα διορθωθούν!
ροζιτα, πολυ παλιοτερα θυμαμαι οτι ειχε γραψει κατι παρομοιο η bouliana. απο κρεπαλη με ποτα ηταν αν θυμαμαι καλα. και ειχε νιωσει το ιδιο συναισθημα παρολο που ηξερε οτι φυσικα δεν προκαλεσε εκεινη τον εμετο, αλλα το ιδιο το σωμα.
ηρεμια λοιπον :)
κοριτσια εγω επαθα μια αναλογη κατασταση προχτες
ειχα να κανω εμετο πανω απο 3 χρονια
2 χρονια η εγχειρηση και 1 χρονο πριν
και ζαλίστηκα στο αυτοκινητο και χαλαστηκα απο κατι στραγαλια
και οταν ψιλοεκανα εμετο στο πισω μερος του μυαλου μου ηταν οτι θα ξεφορτωνόμουν και τις θερμιδες απ τα στραγαλια
τι σου ειναι το κώλυμα ρε παιδι μου
Α καλά αυτό με τις θερμίδες το χώ και εγώ όσες φορές έχει τύχει να κάνω εμετό επειδή κάτι με πείραξε ένω ή αίσθηση είναι χάλια καταβάθος χαίρομαι που γλίτωσα τις θερμίδες που έφαγα...
Σκατα πάλι νομίζω θα πεθάνω απ'το πολύ φαϊ ...
Η μυρωδια απ τα σουβλακια που τρωνε οι αλλοι εχει κολλησει στην μυτη μου....θα αντισταθω με νυχια και με δοντια
Φαίη ελπίζω να είσαι καλύτερα..απο αύριο με μέτρο και όλα θα είναι περαστικά!Αυτά τα λέω κ στον εαυτό μου..Σήμερα έφαγα κανονικά το φαγάκι μου ολά καλά μέχρι που μου είπε μια κοπέλα πως είμαι πολύ αδύνατη(φορούσα φορμα μαύρη ριχτη).Απο εκείνη τη στιγμή άρχισα πάλι να νιώθω ανορεξική, καταθλιπτική κ να βαράνε καμπανάκια στο κεφάλι μου..οτι ακόμη είμαι άρρωστη εφοσον δεν έχω περίοδο, οτι πάντα θα έχω πρόβλημα κτλ κτλ.Οπου μπήκα μέσα στο ζαχαροπλαστείο γυρίζοντας και πήρα ένα κεικ κ κάτι βουτήματα με ξ.καρπούς και τα έφαγα ολα σπαστικά και χωρίς να πεινάω..Θέλω να περάσει ολο αυτο όσο το δυνατον πιο γρήγορα..θέλω να ξεχάσω , να τα ξεχάσω όλα, να ξυπνήσω αύριο το πρωι και νη έχω πάψει να κουβαλάω στην πλάτη μου όλη αυτη την αρρώστια.
αχ βρε ροζούλα μου πως σε καταλαβαίνω. Αυτά τα άτιμα τα σχόλια τρίτων είναι ικανά να με ρίξουν στα πατώματα. Παλιά δεν έδινα τόση σημασία αλλά πλέον με επηρεάζουν αρκετά.
Όταν κάποιος μου λεει ποσο αδύνατη είμαι χτυπάνε όχι μόνο καμπανάκια αλλά ολόκληρο το καμπαναριό. Και ενώ ξέρω ότι προσπαθώ, οτι πάω πολύ καλά εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι τόσο άρρωστη και απαισιόδοξη ότι τελικά ποτέ δε θα ξεπεράσω την ανορεξία και τα κόμπλεξ μου. Η έλλειψη περιόδου επιδεινώνει την κατάσταση γιατί έρχεται να μου θυμίζει την ύπαρξη του προβλήματος και έτσι μπάινω σε ένα φαύλο κύκλο ψυχολογικό κυρίως.
Δεν ξέρω βρε Ροζ μου ειλικρινά πιστεύεις ότι θα ρθει η μέρα που θα είμαστε ξανα ευτυχισμένες και που η κωλοανορεξία θα πάψει να τρυπάει την ψυχή μας και να μας βασανίζει? Θέλω τόσο να ξεχάσω να τα σβήσω όλα.
Μαράκι καλημέρα!Οπως βλέπεις ξύπνησα πουρνο-πουρνο, λόγω αυτης της βλακείας της χθεσινής, με έπιασε πάλι ένα τρομερό άγχος κ δεν μπορούσα να κλείσω μάτι..Μας επηρεάζουν τόσο τα σχόλια, γιατί εμείς οι ίδιες δεν έχουμε ακόμη εμπιστοσύνη στον εαυτό μας..είναι ακόμη όλα πολύ πρόσφατα και επιπλεον το θεμα περίοδος, επιβεβαιώνει οτι κάτι (ακόμη) δεν πάει καλά..Οταν είδα λιγο αίμα πριν εναν μηνα , ένιωθα τοσο δυνατη και φυσιολογική ξανά..τωρα πάλι έχω αρχίσει κ νιώθω εξωγήινος, αφού χθες οταν μου το είπε η κοπέλα,ήθελα να της απαντήσω "ναι, ξέρεις, αναρρώνω απο νευρική ανορεξία.." κ να ξεσπάσω σε κλάμματα..Αλλά το βούλωσα και είπα απλά ένα σευχαριστώ.Ναι, πιστεύω οτι θα το ξεπεράσουμε και θα έρθει κ η ώρα που θα μπορούμε να μιλάμε γιαυτό χωρίς να μας πονάει, πίστεψέ με , έχω περάσει πολύ πιο οδυνηρές καταστάσεις που πίστευα οτι δεν θα ξεπεράσω ποτέ κ τελικά περνώντας τα χρόνια ο πόνος μετριάστηκε και έμεινε απλά μια πικρή επίγευση.Το κακό είναι οτι όλο το πακέτο "ανορεξία", είναι μακροχρόνιο κ κάπου τα νεύρα σπάνε..Τέλος πάντων, να μην πισωγυρίζουμε έχει σημασία, έστω κ αν προχωράμε αργά..δεν μπορεί κάπου θα βγάλει!Ισως να βγει κ ένα καλό απο όλη αυτη την ταλαιπωρία κ να μάθουμε επιτέλους να αγαπάμε κ να φροντίζουμε τους εαυτούς μας όπως πρέπει..:blush:
αα ρε κοριτσαρες ποσο σας νιωθω.....
Αχ βρε Ροζούλα μου πραγματικά παίρνω πολύ δύναμη όταν σε διαβάζω και σένα έτσι αισιόδοξη. Υπάρχουν μέρες που ξυπνάω και νιώθω ότι το χω ξορκίσει το κακό και πραγματικά έχω προχωρήσει παρακάτω αλλά είναι κάποιες μέρες που τα νεύρα σπάνε που αισθάνομαι τόσο κουρασμένη. Δεν πισογυρίζω μεν και αυτό είναι ήδη ενα τεράστιο βήμα αυτά ανήκουν στο πολύ μακρινό παρελθόν αλλά δυστυχώς δεν έχω καταφέρει ακόμα να φτιάξω την ψυχολογία μουΜε κηνυγάνε ακόμα κάποιοι φόβοι και αγωνίες και σαν να μην έφτανε αυτό έχεις να αντιμετωπίσεςι και σχόλια τρίτων τοσο μα τόσο κακοπροαίρετα.
Πολλές φορές και εγώ έχω αισθανθεί ο΄τι θέλω να φωνάξω σε όλους το πρόβλημα μου αλλά λέω όχι δε θα τους δώσω μεγαλύτερη χαρά. Θα το παλέψω και θα νικήσω αν και δε σου κρύβω ότι με ενοχλεί τρομερά όταν γίνομαι το σχόλιο της γειτονιάς λες και δεν υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί κανείς. Ξαφνικά όλοι ενδιαφέρθηκαν για την υγεία μου.
Και αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι οτι αυτά τα σχόλια μου δημιουργούν προβλήματα με τη μάνα μου με αποτέλσμα μετά να διαλύομαι ψυχολογικά και να ζω μονίμως με άγχος, κατήφεια και μιζέρια. Κάπου εκεί αρχίζω να σκέφτομαι την περίοδο, οτι δε θα κάνω παιδιά ότι ειμαι ενα κόκκαλο και σιχαίνομαι να με βλέπω στον καθρέφτη και να την η ψυχολογική κατάρρευση.
Οχι όμως ρε γαμώτο θα τη βρούμε την άκρη του νήματος Θα ρθει εκείνη η μέρα που όλα αυτά θα είναι μακρινό παρελθόν και θα καταφέρουμε να αγαπήσουμε τον ευατό μας.
Μαράκι το καταλαβαίνω αυτό με τη μαμά σου κ με τους γνωστούς καλοθελητές-κουτσομπόληδες απολύτως..εγώ έχω πει στη μαμά μου οτι πλεον έχω περίοδο κανονική κ αυτό γιατί απλά ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ!!!Καταλαβαίνω το ενδιαφέρον κ την ανησυχία αλλά δεν με βοηθάει καθόλου να ασχολουνται μαζί μου, μα καθόλου όμως!Είναι ανάλογα κ με τον χαρακτήρα..Ευτυχώς τώρα που δεν φαίνομαι κοκκαλιάρα πια, έχουν σταματήσει κ τα περίεργα σχόλια κ βλέμματα απο τους γνωστούς..Ανήκουμε απότι κατάλαβα στην κατηγορία που παρα την απώλεια κιλών, είχαμε(έχουμε) συναίσθηση της κατάστασης..εγώ και 43 κιλά όταν ήμουν, ήξερα πολκύ καλά τι γίνεται κ μάλιστα ντρεπόμουν να βγω απτο σπίτι..όχι να αντιμετωπίσω και σχόλια..Προσπάθησε να κρατήσεις τα θετικά του οτι μένεις με τους δικούς σου, είναι πολλά.Είναι μεγάλη βοήθεια να μην είσαι μονος σου, η επαφή κ μόνο με άλλους ανθρώπους (χωρίς αυτό το πρόβλημα) βοηθάει..Εγώ ζω κ μονη μου και πολλές φορές πνίγομαι μεταξύ παρελθόντος και παρόντος κ δεν έχω κάποιον να με αποφορτίσει με την παρουσία του έστω.Εκεί, με ξαναπιάνουν τα ανορεξικά μου και όλοι οι φόβοι που προσπαθώ να πνίξω.Όταν πάω στους δικούς μου, χαλαρώνω, τρώω σωστά και ξεπερνάω σε μεγάλο βαθμό τις εμονές μου.Γιατί βλεπω ανθρωπους να τρώνε φυσιολογικά και απενοχοποιημένα, ούτε στερήσεις ούτε βουλιμίες και τους μιμούμαι κατα κάποιον τρόπο.Μόνη μου πολλές φορές, τρώω κλαίγοντας(μιλάω για λιπαρες τροφές), γιατί εκείνη τη στιγμή παλεύω να νικήσω τη φωνούλα που με σπρώχνει να ξαναγίνω ανορεξική και όλο αυτό ξεσπάει σε ένταση κ δάκρυα..Είναι δύσκολο οκ, το έχουμε βιώσει και συνεχίζουμε να το βιώνουμε, αλλά αλήθεια το πιστεύω πως δεν θα μας κυνηγάει για μια ζωή και πως ίσως να είναι κ ένα ισχυρό χαστούκι για την υπόλοιπη ζωή μας(εγω ήδη έχω αναθεωρήσει πολλά).Επίσης δεν πιστεύω οτι κάποιος πέφτει σε αυτή την αρρώστεια έτσι τυχαία, ντάξει, δεν είμαστε 15 χρονών, όλο κ κάποιο υπόβαθρο και ροπή θα υπήρχε..Προσωπικά για εμένα, η ανορεξία ήταν το κερασάκι στην τούρτα, και το πιο ψυχοφθόρο βέβαια, γιαυτό ευελπιστώ πως μέσα απο αυτό το βίωμα θα αρχίσω να αποδέχομαι επιτέλους κ τον εαυτό μου ως έχει..
Καλά εντάξει το χω ξαναπεί και το ξαναλέω ότι δεν περίμενα ποτέ οτι σε αυτό το φόρουμ θα συναντουσα άτομα που θα ταυτιζόμουνα τόσο πολύ μαζί τους. Ναι μεν γνώρισα άτομα τα οποία αντιμετωπίζουν διαφορετικό πρόβλημα από το δικό μου αλλά πραγματικά δεν περίμενα οτι με κάποια άτομα θα νιώσω τέτοια ταύτιση. Τόσες ομοιότητες, τόσο ίδιες σκέψεις, τόσα κοινά βιώματα.
Εσύ λοιπόν είσαι από αυτές τις περιπτώσεις παρόλο που εγώ δεν γνώρισα και το άλλο νόμισμα της βουλιμίας και των εμετών και πραγματικά θαυμάζω το κουράγιο που έχεις να παλεύεις ταυτόχρονα με δύο δαίμονες.
Κάθε φορά που διαβάζω τα κείμενα είναι σαν να τα έχω γράψει εγώ. Βλέπω σε σένα μέρος του ευατού μου. Βλέπω ένα κορίτσι που θέλει όσο και εγώ να βγει από αυτόν τον εφιάλτη που πασχίζει καθημερινά γι αυτό.
Νομίζω φιλενάδα ότι είμαστε απο τις πραγματικά ελάχιστες περιπτώσεις που πάντα είχαμε συνείδηση της κατάστασης μας άσχετα αν για χ,ψ λόγους δεν κάναμε τίποτα για να την αλλάξουμε. Πάντα έβλεπα στον καθρέφτη το χάλι μου, ποτέ δεν κοίταξα το σώμα μου με θαυμασμό, ούτε μία στιγμή ενιωσα υπερήφανη με αυτό που έβλεπα. Ντρεπόμουν. Πήγαινα στη θάλασσα και σκιζόταν η καρδιά μου όταν έβλεπα πάνω μου όλα τα αδιάκριτα βλέμματα καρφωμένα πάνω μου. Δε χρειαζόταν να μου το πει κανείς ότι είχα πρόσωπο πεθαμένης, οτι δεν είχα μάγουλα, οτι είχε μπει το μάτι μου μέσα. Πάντα την έβλεπα την αλήθεια και τώρα ακόμα το βλέπω πως ακόμα θέλω πολύ δουλειά. Είμαι και φαίνομαι εξαιρετικά αδύνατη ακόμα
Ο λόγος που δεν έπαιρνα την κατάσταση στα χερια μου πράγμα που θα με είχε γλιτώσει από πολλά ήταν ο φόβος μου.αυτομάτως μου έρχονταν εικόνες απο το παχύσαρκο παρελθόν και έτσι συνεχιζόταν ο κατήφορος απλά και μόνο για ένα νούμερο της ζυγαριάς. Κάθε μέρα παλεύω μέσα μου με αυτή τη φωνή που πολλές φορές όταν θέλω να φάω παραπάνω θα με συγκρατήσει και θα μου δημιουργήσει ενοχές, με αυτή την εικόνα της ζυγαριάς που θα δείξει το απαγορευμένο νούμερο.
Στην πραγματικότητα αυτήν την αρρώστεια καλούμαι να ξεπεράσω. Καλούμαι να απενοχοποιήσω το φαγητό γιατί δε μπορώ να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου μετρώντας θερμίδες.
Πόσα δάκρυα, πόσες ώρες ατέλειωτων υπεραναλύσεων που δε βγάζουν πουθενά και μοναξιά τόση μοναξιά.
Ώρες ώρες νιώθω τόσο άδεια ψυχικά. Ξέρω ότι έχουμε περάσει το δύσκολο κομμάτι αλλά ρε συ πολλές φορές αισθάνομαι τώρα που μαστε κοντά στη γραμμή του τερματισμού ότι με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μου.
Πωπω σκατούλες πάλι άρχισα να γράφω τις μαυρίλες μουμη με παρεξηγείς. Παντα το ξεκινάω στην πλάκα αλλά άμα πάρω φόρα τον γράφω τον πόνο μου μη χάσω.
Επίσης συμφωνώ με αυτό που λες για το υπόβαθρο. Υπάρχουν βέβαια στιγμές που αανρωτιέμαι πως έφτασα να πάθω αυτό που κοροιδευα αλλά έχεις δίκιο. Τουλάχιστον εγώ δεν έφτασα εκεί επειδή είχα ποτέ κόμπλεξ με το πάχος μου και ήθελα να γίνω μοντέλο. Ώντας αδύναμος χαρακτηρας που μια ζωή ζούσα με δεκανίκια άλλων δε μπόρεσα να αντιμετωπίσω και να σταθώ στο ύψος κάποιων περιστάσεων αλλων σοβαρών και άλλων λιγότερο, κάπου εκεί έχασ την αυτοεκτίμηση μου. Για το μόνο που με θαύμαζα ήταν όλη η προσπάθεια μου που έχασα 50 κιλά από μόνη μου άρα το να τα διατηρήσω απο΄τελούσε για μένα ιερό σκοπό γιατί αλλιώς θα έπεφτε και αυτό το κάστρο, δε θα εκπληρωνόταν ούτε αυτός ο στόχος της μις τελειομανείας.
Όσο για το θέμα γονιών για να μαι ειλικρινής έχω κρύψει πολλά απο τους γονείς μου. Ίσως κάποιοι να τα χουν υποψιαστεί αλλά πολλά δεν έχω το κουράγιο να τα ξεστομίσω αν και πολλές φορές έχω φτάσει στο αμήν να το κάνω αλλά δε θέλω να προκαλέσω άλλο πόνο. Οι γονείς μου για μένα ηταν και είναι πάντα το μεγαλύτερο στηριγμα μου ειδικά με τη μάνα μου μιλάμε για σχέση παθολογικής αγάπης. Αυτή η παθολογική αγάπη εκατερωθεν όπως καταλαβαίνεις οδηγείς σε πολύ δυνατές συγκρούσεις. Η ζωή μας έχει γίνει μια μικρή κόλαση. Την καταλαβαίνω προσπαθεί να σώσει το μοναχοπαίδι της απλά δε με βοηθάει καθόλου ο τρόπος με τον οποίο το κάνει. Με βασανίζει και με πάει πίσω και τότε μετατρέπομαι σε ένα τέρας που μισώ. Βρίζω, νευριάζω και πληγώνω τον μοναδικό άνθρωπο που αγαπω τόσο στον κόσμο και τα μοναδικά άτομα που μου ανταποδίδουν αυτή την αγάπη.
Λοιπόν Ροζούλα κανονισε μέχρι το καλοκαίρι θα μαστε δύο Θεες. Δε θα μας σταματάει τίποτα. Είναι δέσμευση.
ΑΚΡΙΒΩΣ!Πιο ακριβώς δεν γίνεται!Εγώ να δεις ταύτιση!:wink1: Θα το δεις, μπορούμε αυτή την αρνητικότατη εμπειρία να την μετατρέψουμε σε μια διδακτική περιπέτεια, να πάψουμε να πνιγόμαστε απο τα αισθήματα, να σταματήσουμε να υποβιβάζουμε τις δυνατότητες μας, να βρούμε ισορροπία και να αναγνωρίσουμε τη δύναμη που έχουμε!(γιατί μη μου πέις οτι δεν είμαστε δυνατές όταν προσπαθούμε μονες μας να νικήσουμε κάτι τόσο ύπουλο κ δύσκολο..!)Απόφαση είναι πλεον, να γίνει το τελευταίο βήμα.Δύστυχώς, στην περίπτωση μας , η ανορεξία κ το πολύ αδύνατο σώμα, δεν συνοδεύτηκε απο στενά τζιν και φλερτ αλλά απο απομόνωση, μιζέρια, θλίψη και απόρριψη προς τον εαυτό μας.Και ξέρεις, η συνήθεια κ αν είναι ύπουλη..Εγώ αυτο βλέπω πλεον κ μου τη δίνει, οτι εκεί που πάω να πάρω τα πάνω μου και να ανοιχτώ στους ανθρώπους κ στη ζωή, κάτι με τρομάζει και επιλέγω να ξαναγυρίσω πίσω στην ασφάλεια των θερμίδων, της μοναξιάς και της ηλίθιας αποστείρωσης.Ενα θα σου πω.Απο τη μια περνάω φάσεις που έχω απόλυτη ανάγκη να γνωρίσω έναν άνθρωπο που θα ερωτευθω και θα ΞΕΦΥΓΩ τελείως και απο την άλλη, φοβάμαι οτι θα αναγκάζομαι να τρώω, οτι δεν θα μπορώ να ελέγξω το φαγητό μου και οτι θα παχύνω!!!!Ντροπή το ξέρω, αλλά κι όμως..έχω φτάσει να αγχωθω μέχρι κ γιαυτο!Σκέφτομαι όμως πώς ήμουν περύσι τέτοια εποχή και κάνω το σταυρό μου..Αργά-ξεαργά, κάνουμε πρόοδο, ίσως να μας χωρίζουν μονο 1-2 -3 κιλάκια για να στρωσει ο κύκλος μας και μετα θα έχουμε πλεον δεδομενα και δεν θα κινούμαστε στα τυφλά, οπότε θα έχει φύγει ήδη ένα τεράστιο βάρος!Μαράκι μπορώ να διακρίνω την προσπάθεια, την υπομονή κ την επιμονή σου καθημερινά , πέραν του χαβαλέ κ της πλάκας και πολλές φορές με ηρεμέις κ παίρνω δύναμη να ξαναφορτίσω τις μπαταρίες μου κ να συνεχίσω κ εγώ!Δεσμευομαι οτι όλα θα πάνε ΚΑΛΑ!Ηταν να μη το πάρουμε απόφαση!!Quote:
Originally posted by mariafc
Τουλάχιστον εγώ δεν έφτασα εκεί επειδή είχα ποτέ κόμπλεξ με το πάχος μου και ήθελα να γίνω μοντέλο. Ώντας αδύναμος χαρακτηρας που μια ζωή ζούσα με δεκανίκια άλλων δε μπόρεσα να αντιμετωπίσω και να σταθώ στο ύψος κάποιων περιστάσεων αλλων σοβαρών και άλλων λιγότερο, κάπου εκεί έχασ την αυτοεκτίμηση μου.
Οι γονείς μου για μένα ηταν και είναι πάντα το μεγαλύτερο στηριγμα μου ειδικά με τη μάνα μου μιλάμε για σχέση παθολογικής αγάπης.
τουλαχιστον κοριτσια ξερουμε που παταμε κ αυτο ειναι σημαντικο!
θα φτιαξουν τα πραγματα.. εχω κ βλεπω οτι εχετε κ εσεισ θεληση γι αυτο!
τουλαχιστον εσυ μαρακι εχεις υποστιριξη γονεων κ οχι εναν πατερα εδω κ μηνες να σε προσβαλει κ να σε φωναζει ανορεξικο κ αλλα ποσα τετοια..
Καλημέρα κοριτσάκια μου τι κάνετε σήμερα? Εγώ πρωί πρωί συγχίστηκα. ΤΙ ήθελα και το βαλα το παντελόνι για να συγχιστώ? Την έριξε παλι την καρφάρα η μάνα μου για το πόσο αδύνατη είμαι και ότι έπρεπε ήδη να είχα πάρει όλα τα κιλά που έπρεπε και μπλα μπλα μπλα.
Αδυνατεί να καταλάβει πόσο πίσω με πάει με τετοιες κουβέντες. Είναι σαν να μου λεει τώρα πρόσεχε Μαρία μην παχύνεις. Δεν ειμαι χαζή να μη βλέπω το χάλι μου στον καθρέφτη αλλά ούτε και από τη μια μέρα στην άλλη ξύπνησα και αποκατέστησα όλα μου τα προβλήματα. Ασχετο αν οι αλλαγές που γίνονται ως προς το σώμα μου είναι θετικές δεν είναι τόσο εύκολο πάντα να τις δεχτώ γιατί αυτομάτως σκέφτομαι το μετα οπότε πολλές φορές αισθάνομαι να φρενάρω.
Έτσι είναι μια απόφαση είναι. Το θέμα είναι να την πάρω αυτή την απόφαση γιατί ενώ συνέχεια κλαίγομαι ότι δε μου αρέσει να ζω μέσα στη μιζέρια και τη θλίψη αλλά τελικά στο τέλος πάντα εκεί καταφεύγω. Εχεις πολύ δίκιο η συνήθεια είναι πολύ ύπουλη και τις περισσότερες φορές είναι αυτή ή συνήθεια και η τάση που είχα απο μωρό παιδί να κάνω τα πράγματα με μαθηματική ακρίβεια που με φρενάρουν να κάνω το μεγάλο βήμα. Για παράδειγμα θα τύχει καμιά φορα να φάω πολύ, δε θα ξενίσω στο ότι έφαγα πολύ κάτι είναι και αυτό αλλά αυτομάτως σκέφτομαι ότι τώρα Μαρία πρέπει να πας γυμναστήριο σαν τιμωρία βρε παιδί μου που τόλμησες να σαβουριάσεις λιπίδια. Που να ανέβει μετά το λίπος?Quote:
Απόφαση είναι πλεον, να γίνει το τελευταίο βήμα.Δύστυχώς, στην περίπτωση μας , η ανορεξία κ το πολύ αδύνατο σώμα, δεν συνοδεύτηκε απο στενά τζιν και φλερτ αλλά απο απομόνωση, μιζέρια, θλίψη και απόρριψη προς τον εαυτό μας.Και ξέρεις, η συνήθεια κ αν είναι ύπουλη..
Α καλά και η ταύτιση συνεχίζεται. Μήπως πρέπει να αρχίσω να αναρωτιέμαι αν έχω χαμένη αδερφή? Να πάω στο πάμε πακέτο να συναντηθούμε?Quote:
Εγώ αυτο βλέπω πλεον κ μου τη δίνει, οτι εκεί που πάω να πάρω τα πάνω μου και να ανοιχτώ στους ανθρώπους κ στη ζωή, κάτι με τρομάζει και επιλέγω να ξαναγυρίσω πίσω στην ασφάλεια των θερμίδων, της μοναξιάς και της ηλίθιας αποστείρωσης.
Ακριβώς το ίδιο μου συμβαίνει και μένα. Καλά εγώ πάντα είχα μια συστολή ως προς τις διαπροσωπικές μου σχέσεις αλλά όταν μπω σε μια παρέα πάντα είμαι η χαρά της ζωής, είμαι εκείνη που θα αναλάβει το ρόλο του διασκεδαστή, που θα ανοίξω μια σοβαρή συζήτηση δεν είμαι μουντρούχα θέλω να πω.΄Λίγο πριν την ανορεξία όμως άρχισαν τα πρώτα μου προβλήματα. Μετά ήρθε η ανορεξία και κατέρρευσε γενικότερα η υπόλοιπη ζωή μου σαν χάρτινος πύργος. Κλείστηκα ακόμα πιο πολύ στον ευατό μου. Απέκλεισα προσωπα που ενδεχομένως να μην το άξιζαν και γιατί δε με κάλυπταν αλλά και γιατί βαθιά μέσα μου ντρεπόμουνα δεν ήθελα να διακινδυνεύσω να ακούσω το παραμικρό σχόλιο που θα με έριχνε ξανά στο βούρκο της αμαρτίας.
Όταν πια τέλος καλοκαιριού άρχισα τη θεραπεία προσπάθησα να το αλλάξω όλο αυτό. Και πράγματι υπήρξαν στιγμές που βγήκα από το καβούκι μου. Στο γυμναστήριο έχω κάνει απιστευτες γνωριμίες και παρέες. Δεν έχω φτάσει στο σημείο του να πάμε για καφέ αλλά περνάμε τόσο καλά. Όλοι με πλησιάζουν πρόθυμοι να μιλήσουν, να αστειευτούν. Και εγώ η ίδια όμως εκεί βρίσκω έναν ευατό που τόσο ζητώ. Ξεκινάω από μόνη μου και συστήνομαι πράγμα που δεν έκανα ποτέ στη ζωή μου, ανοίγω συζητήσεις, αισθάνομαι τελοσπάντων μια κοπέλα της ηλικίας μου η οποία είναι υγιής, γυμνάζεται, έχει τις παρέες της, μπορεί να αστειεύεται.
Όταν όμως γυρνάω στο σπίτι ξανακλείνομαι στο καβούκι μου, στο αποστειρωμένο περιβάλλον όπως λες και εσύ, μετράω θερμίδες, σκέφτομαι, αναλύω.
Έλα να σμίξουμε τις ντροπές μας. Εγώ μονίμως αγχώνομαι γι αυτό. Και όχι μόνο για σχέση αλλά για παρεες γενικά.Quote:
Ενα θα σου πω.Απο τη μια περνάω φάσεις που έχω απόλυτη ανάγκη να γνωρίσω έναν άνθρωπο που θα ερωτευθω και θα ΞΕΦΥΓΩ τελείως και απο την άλλη, φοβάμαι οτι θα αναγκάζομαι να τρώω, οτι δεν θα μπορώ να ελέγξω το φαγητό μου και οτι θα παχύνω!!!!Ντροπή το ξέρω, αλλά κι όμως..έχω φτάσει να αγχωθω μέχρι κ γιαυτο!
Οντας οι περισσότεροι τελείως απενεχοποιημένοι με το φαγητό όλοι βγαίνουν έξω να φάνε το φαγητό τους, το γλυκό τους αυτόματα λοιπόν και εγώ κλείνομαι στο καβούκι για να αποφύγω τους πειρασμούς. Χτες για παράδειγμα είχα βγει για καφέ με μια φίλη την οποία είχα χεσμένη τοσο καιρό. Τέσπα βγήκαμε για καφέ. Πέρασα όμορφα, δεν το περίμενα καποια στιγμή όμως μου λεει θα παμε να φάμε στο τάδε μαγαζί την άλλη φορά που φτιάχνουν κάτι καταπληκτικές μακαρονάδες και πίτσες. Ευχαρίστως απάντησα εγώ μέσα μου όμως σκιζόταν η καρδιά μου και μια φωνούλα μου έλεγε ωχ ωχ έτσι θα γίνεται από δω και εξής? Δεν εχω πρόβλημα να πάω για φαγητό έτσι απλά δεν αντέχω ακόμα να αισθάνομαι ότι μου μετράνε τις μπουκιές έστω και αν στην πραγματικότητα δεν το κανουν και ειναι στη σφαίρα της φαντασίας μου, δεν αντέχω ότι θα παρασυρθώ στη συνήθεια του τρώω ανεξέλεγκτα έξω, μου τη δίνει που οι άλλοι θα τρώνε σα βοιδάρες χωρίς τύψεις και εγώ μια ζωή κολλημένη από μέσα μου θα μετράω θερμίδες.
Περίπου 5 κιλά θέλω να πάρω ακόμα εγώ. Οπτικά δηλαδή κρίνοντας και μόνο και από άτομα που το χω συζητήσει στο γυμναστήριο τόσα χρειαζονται απλά για μένα πολύ σημαντικό είναι το θέμα της περιόδου. Δηλαδη αν δε δω φως και τότε δεν ξέρω πως θα καταφέρω να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και να μην αντιδράω σπασμωδικά.Quote:
Αργά-ξεαργά, κάνουμε πρόοδο, ίσως να μας χωρίζουν μονο 1-2 -3 κιλάκια για να στρωσει ο κύκλος μας και μετα θα έχουμε πλεον δεδομενα και δεν θα κινούμαστε στα τυφλά, οπότε θα έχει φύγει ήδη ένα τεράστιο βάρος!
Εννοείται αυτό το πράγμα δε μπορώ να το κουρντίσω δεν είναι αντρα θέλω τώρα τον θέλω αλλα θεωρώ εκείνη τη δεδομένη στιγμή που θα ανέβω ξανά στη ζυγαριά και θα δω εκείνο το νούμερο πολύ κομβική για τη συνέχεια.
Σε ευχαριστώ Ροζούλα μου. Εσύ αναγνωρίζεις την προσπάθεια μου. Βαδίζουμε σε δρόμους παράλληλους και ξέρεις τι καθημερινός αγώνας απαιτείταιQuote:
Μαράκι μπορώ να διακρίνω την προσπάθεια, την υπομονή κ την επιμονή σου καθημερινά , πέραν του χαβαλέ κ της πλάκας και πολλές φορές με ηρεμέις κ παίρνω δύναμη να ξαναφορτίσω τις μπαταρίες μου κ να συνεχίσω κ εγώ!Δεσμευομαι οτι όλα θα πάνε ΚΑΛΑ!Ηταν να μη το πάρουμε απόφαση!!
Τα λόγια πλέον είναι περιττά. Ήρθε η ώρα για πράξεις. Μακάρι ο Θεός να μας βοηθήσει και να μας δώσει καλά μυαλά.
Θέλω να ξαναγυρίσει το χαμόγελο στα χείλη μας. Δεν ξέρω αν μετά από αυτό θα βρούμε και συνοδοιπόρους στο ταξίδι της ζωής μας αλλά το πιο σημαντικό είναι να πατήσουμε πάνω στα δικά μας πόδια και να αγαπήσουμε εμάς τις ίδιες.
Ευτυχώς όχι η λέξη ανορεξική δεν ακούστηκε ποτέ στο σπίτι. Σχόλια βέβαια υπάρχουν και επειδή και ο μπαμπάς μου είναι άνθρωπος του χωριού μπορεί να το κάνει λίγο χοντροκομμένα αλλά δεν το κάνει με τη διάθεση να με προσβάλλει όσο να με αφυπνίσει.Quote:
τουλαχιστον εσυ μαρακι εχεις υποστιριξη γονεων κ οχι εναν πατερα εδω κ μηνες να σε προσβαλει κ να σε φωναζει ανορεξικο κ αλλα ποσα τετοια..
Εγω μπορεί να θυμώνω γιατί δε μου αρέσουν αυτά τα σχόλια αλλά τι άλλο πια να κάνουν και αυτοί. Εδώ που τα λέμε εξαιτίας μου προκλήθηκαν τόσες εντάσεις στο σπίτι είναι λογικό πολλές φορές τα νεύρα να είναι σπασμένα απλά εγώ αυτή τη δεδομένη στιγμή παλεύω να με σώσω και δεν έχω το ψυχικό απόθεμα να παλέυω και με άλλα προβλήματα.
καλημερα!!
φαντασου λοιπον να ειχες κ πολεμο κ απο το οικογενειακο σου περιγυρο!οτι χειροτερο..
κ μενα χθες μου ειπε ενας φιλος μ οτι εχω αδυνατισει κ να προσεξω, ειχε να με δει 3 βδομαδες κ με εκτιμαει πιστεθω οποτε πιστευω δυστυχως οτι θα εχει δικιο................
ετσι με εκανε να γυρισω σπιτι κ να φαω οτι βρισκω μπροστα μ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλημέρα κορίτσια μου, σας νιώθω, δεν φαντάζεστε πόσο, νιώθω την ίδια μελαγχολία με εσας, αισθανομαι ζήλεια όταν κάποια παραπονείται επειδή έχει περίοδο.. Ζήλεια και ανασφάλεια νιώθω όταν βλέπω μια γνωστή μου να είναι έγκυοσ, αναρρωτιέμαι θα συμβεί κάποτε και σε εμένα αυτό? Τωρα τελευταία δεν περναει κάτι αλλο από το μυαλό μου εκτός από αυτο: ΠΕΡΙΟΔΟΣ - ΚΑΤΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ! Δεν μπορώ να νιωσω πλέον τα συμπτωματα της,...
Καλημέρα!Λοιπόν, 3ημερο όπως φαίνεται τελείως ελεύθερο..Ηρθε η μάνα μου χτες και κουβάλησε ΟΛΑ τα αγαπημενα μου..μέχρι στιγμής για πρωινο(έξτρα ενισχυμένο), 3 κομμάτια κεικ, 1 ποτήρι γάλα, 2 κομμάτια μεγάλα σπανακοτυρόπιτα...και η Παναγιά μαζί μου τι θα φάω ακόμα...
Δεν πειράζει ροζούλα μου. Απόλαυσε τις φροντίδες της μανούλας σου και από δευτέρα πάλι στον αγώνα. Μόνο μη μου πεις ότι σου φερε κανα παστίτσιο γιατί θα ρθω να μου κάνεις το τραπέζι.
Μαρία και ΡΟΖ μου, παρακολουθώ την κουβεντούλα που έχετε ανοίξει σχετικά με τους κοινούς σας προβληματισμούς, και σκέφτομαι το εξής. Εγώ ανορεξική υπήρξα 16 χρόνια πριν... Στα 15 μου, στο peak της εφηβίας μου, και όλη αυτή η περίοδος κράτησε 1 χρόνο και κάτι. Και από τότε ήρθε και κατσικώθηκε η βουλιμία στην ζωή μου, με on και offs εννοείται. Απλά σκέφτομαι ότι εκείνη την εποχή, πέραν από το όνομα, οι γνώσεις μας σχετικά με το θέμα ήταν ελάχιστες. internet δεν είχα, για να μπορώ να διαβάσω περισσότερα, η ψυχοθεραπεία ήταν θέμα taboo για ένα κοριτσάκι 15 χρονών, και έτσι βασιστήκαμε στις δικές μας δυνάμεις (εγώ, γονείς, αδέρφια) για να το ξεπεράσω. Και δεν το ξεπέρασα ποτέ!!! Με διαφορετικές μορφές με, διατροφικές διαταραχές δε.
Είστε πολύ τυχερές που έχετε όλη την πληροφόρηση, και την ψυχολογική υποστήριξη αυτού του φόρουμ, ώστε να αντιμετωπίσετε το "πρόβλημα" σωστά και από την ρίζα του, ώστε να μην σας κυνηγάει για μια ζωή. Εγώ 16 χρόνια μετά "κατηγόρησα" την μητέρα μου που τότε φοβήθηκαν / ντράπηκαν να με πάνε σε ψυχολόγο. Τώρα πιστεύω ότι θα είχα μία απολύτως φυσιολογική ζωή.
Σας παρακολουθώ και πραγματικά συγκινούμαι με τον ώριμο τρόπο που προσπαθείτε να επανέλθετε στο φυσιολογικό σας βάρος και συνήθειες ζωής. Εγώ δεν το έκανα ποτέ. Από την ανορεξία, κατευθείαν στην βουλιμία. Ααααααααχ πόσα χαμένα χρόνια!
Σας φιλώ και σας εύχομαι καλή δύναμη και να συνεχίσετε αυτήν την αλληλοϋποστήριξη. Θεωρώ ότι είναι μεγάλο ατού!
Καλημέρες
Loustram, με συγκίνησε πολύ αυτό που έγραψες.. Συμφωνώ μαζί σου, το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόμουν είναι να πάω σε ψυχολόγο για να ξεπεράσω την ανορεξία.. Από γονείς δυστυχώς δεν είχα ουτε και έχω υποστήριξη, δεν μένω μαζί τους οπότε καποια πράγματα τους έχω κρυψει, καλώς ή κακώς..
Μέσα από αυτό το φόρουμ παίρνω δύναμη και κουράγιο, μπορώ άνετα να συζητήσω το προβλημά μου
καλημέρα loustam. Και μένα με συγκίνησες με το μήνυμα σου. Ελπίζω να έρθει μια μέρα που θα χτυπήσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του.
Να σου πω τη μαύρη αλήθεια δεν ξέρω αν αυτή η τόση πληροφόρηση που υπάρχει σήμερα με το θέμα με έχει βοηθήσει στην πραγματικότητα. Επειδή δυστυχώς υπεραναλύω πράγματα και καταστάσεις πολλές φορές αυτή η συνεχόμενη ροή πληροφοριών με τρομάζει. Ναι μεν πολλά με έχουν θορυβήσει και με αποτρέπουν απο το να γυρίσω στα παλιά αλλά είναι και φορές που διαβάζοντας απελπίζομαι περισσότερο και με πιάνει το άγχος ότι δε θα καταφέρω ποτέ να ξεπεράσω τα κόμπλεξ μου και ότι έχω προκαλέσει τόσο μεγαλό κακό στον ευατό μου που πλέον είναι αργά και κατάφερα να δημιουργήσω ένα άρρωστο πλάσμα γεμάτο κόμπλεξ και ανασφάλειες.
Σε ψυχολόγο έχω σκεφτεί να πάω αλλά μετά το απεκλεισα. Δεν εχω και την άνεση να το κάνω την οικονομική αλλά και πάλι δεν πιστεύω πως στην παρούσα φάση θα με βοηθήσει. Τι να μου κάνει ο άνθρωπος να μου λεει οτι όχι μαρία δε θα ξαναγίνεις χοντρή γιατί εγώ αυτό θέλω να ακούσω.
Υποστήριξη από γονείς έχω αλλά όχι πάντα γιατί πρώτον δεν ξέρουν τα πάντα για την ανορεξία ποτέ δεν είπα σε ποια κιλά είχα φτάσει δε θα τους αποτελειωσω ψυχολογικά απλά κάποιες φορές κάνουν και κάποια σχόλια από ενδιαφέρον αλλά με λάθος τρόπο με αποτέλεσμα να υπάρχουν συγκρουσεις.
Το φορουμ λοιπόν λειτουργεί κάτι σαν προσωπικός ψυχολόγος. Μαζί σας έχω μοιραστεί τις πιο απόκρυφες σκέψεις μου, πράγματα που δεν είπα ποτέ, μαζί σας έχω κλάψει, έχω πονέσει, βρήκα ανθρώπους που μου άπλωσαν το χέρι και δε με έκριναν για το κατάντημα μου.
Ζεσταίνεται η καρδιά μου γιατί πολλές φορές έρχονται στο μυαλό μου όλες οι εικόνες του παρελθόντος, ψάχνω τις αιτίες και ο πόνος γίνεται αβάσταχτος.
Καλημερα παρεμβαίνω σ αυτη την συζητηση χωρις βεβαια να εχω περασει απο το σταδιο της ανορεξιας οπως εσεις αλλα για 10 χρονια η βουλιμια και εγω ημασταν ενα.......Κάθε πρώι,τον τελευταιο καιρο, κοιταω το προσωπο μου στο καθρεφτη προσεχτικα και υποσχομαι πως στο εξης θα το αγαπαω και θα απαλλοινω τα σημαδια του παρελθοντος.......
Σ αυτη την παρανοικη συμπεριφορα ειμαστε μονες με τον εαυτος μας, που και αυτος πολλες φορες ειναι αντιπαλπος.....μ αυτον παλευουμε.. εμεις, οι εξομολογησεις εδω χωρις προσωπο χωρις ταυτοτητα και ενας κοινος παρονομαστης η αρρωστημενη σχεση με το φαγητο που βρισκεται απεναντι μας .... Γι αυτο το φορουμ ειναι αποκουμπι για ολους μας........εδω πεφτουν οι μασκες...................................... .........................
γεια σας κουκλες, περασα να πω ενα γεια, πως ειστε? τι εχω χασει? ελπιζω ναμαστε ολες καλα!
χαχα όχι παστίτσιο δεν έφερε αλλά έφερε λαχανοντολμάδες κ πίτα!Και μια βαζάρα μέλι κ γλυκο του κουταλιού κ κεικ....άσε, τα άκουσε η κακομοίρα όταν τα είδα γιατί ειδικα γλυκά της είχα πει να μην φέρει και μετα η γουρούνα άρχισα να τρώω..Δευτέρα θα κλαίγομαι πάλι..εκτός αν γίνει κανα θαύμα, όποτε σου στέλνω ταπεράκι μαγικούς λαχανοντολμάδες!Φιλιά πολλά σε όλα τα κορίτσια, καλό ΣΚ και για 2 μερούλες ας πατήσουμε το off κ ας γίνουμε και πάλι λιγο παιδια..εγω τουλάχιστον το έχω απίστευτη ανάγκη!Quote:
Originally posted by mariafc
Δεν πειράζει ροζούλα μου. Απόλαυσε τις φροντίδες της μανούλας σου και από δευτέρα πάλι στον αγώνα. Μόνο μη μου πεις ότι σου φερε κανα παστίτσιο γιατί θα ρθω να μου κάνεις το τραπέζι.
Υπερφαγικό σήμερα.........απογοήτευση
α μην απογοητευεσαι καθολου!!!!!!!σημασια εχει οτι τα εχεις ελαττωσει παρα πολυ,τα εχεις παει περιφημα και σιγα-σιγα θα εκλειψουν εντελως απο τη ζωη σου.
Μακαρι......στα καλο να πανε και να αποτελουν παρελθον για ολες μας.....
για σας girls!!
παρακολουθώντας συζητήσεις σας σε αυτό το πολυαγαπημένο τόπικ,θέλω κεγώ να πω τα δικά μου.
πρώτον είμαι 70 κιλά.όταν άρχισα τους εμετούς ήμουν 65,μετά πήγα 54 κ μετά ξαναγύρισα εκεί παρόλο που τρεφόμουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.όταν σταμάτησα τους εμετούς ήμουν 66-67,μετά πήγα 70 μετά πήγα στ 64 κ μετά ξαναγύρισα στα 70.παρόλα αυτά συμβαίνει κάτι μυστήριο,το λίπος παραμένει ίδιο με τότε που ήμουν 64 κ οι πόντοι μου το ίδιο.τα ρούχα με στενεύουν λίγο.κάτι δν πήγαινε καλά πιστεύω τότε.μάλλον η δίαιτα που έκανα δν ήταν σωστή.
δεύτερον μετά από 10 μήνες που έχω να κάνω εμετό ,πλεόν έχω έλάχιστεσ ξινίλες κ παλινδρομήσεις κ όλα αυτά τα δυσάρεστα,κ αυτές μόνο μετά από υπερβολική κατανάλωση τσίπουρου.
τρίτον εμετό μέσα σε αυτούς τους μήνες έκανα 2 φορές κ τις δύο μετά από κατανάλωση αλκοόλ κ χωρίς να το προκαλέσω εγώ.τι μία φορά ήπια πολλά πολλά υποβρύχια(θυμάμαι μόνο τα τρία πρώτα) και την άλλη ήπια πολύ πολύ τσίπουρο. η κολλητή μου σε αυτό το διάστημα έχει ξεράσει τισ ίδιες ακριβώς φορές κ την ίδια ακριβώς μέρα κ δν έπασχε ποτέ από διατροφικές διαταραχές οπότε έχω πάψει να νιώθω τύψεις,γιατί άνθρωπος είμαι κεγώ,να μην το ρίξω κ 1,2,3,4,5,6,7,8 φορές έξω να πιω κεγώ τον βόσπορο?
αυτά.
ΟΥΦ ...σημέρα πάλι άσχημο υπερφαγηκό μετά από αρκετες μέρες όχι ότι έτρωγα λίγο αλλά δεν έιχα αυτά τα απαίσια συναισθήματα και την αίσθηση απώλειας ελέγχου...γράφω τι έφαγα μέχρι τώρα μπάς και φιλοτιμιθώ και σταματήσω : τσουρέκι ατομικό με επικάλυψη σοκολάτα γέμιση πραλίνα-μπισκότο(τεράστιο ήταν!!!)3 σοκόλατάκια, πάρα πολούς ξηρούς καρπούς και λίγο 1 δάκτυλο ποτό ,2 μπισκοτάκια, 1κρουασάν ζαμπόν τυρί ,ευτυχώς δεν τα έφαγα όλα μαζί!!!είμαι για κλάματα...παρόλα αυτά θα ήθελα να φάω κια άλλο...και τις προηγούμενες μέρες έτρωγα υπέρ του δέοντος κανονικά και ότι ήθελα αν δεν πάρω κιλά θα ναι ένα θαύμα...νιώθω τόσο σκατά...
Κ εγω σ'ημερα πάλι σκατά....εκεί που είχα στρώσει κάπως την καθημερινότητά μου , μέσα σε μια εβδομάδα έπεσαν όλα μαζί!!Και νάσου πάλι το ανεξέλεγκτο άγχος και το ξέσπασμα σε ψωμιά μακαρόνια κ γλύκά..έχω χάσει την μπαλα πάλι!!Δεν τρώω αρρωστημένα πολύ αλλά θέλω συνέχεια ψωμιά κ μπισκότα..Κοιμάμαι 3ωρα κ 4άωρα κ πετάγομαι μεσα στη νύχτα να φάω για να ηρεμήσω!Ευτυχώς τουλάχιστον ελέγχω το αλκοόλ , γιατί συνήθως ξεσπάω εκεί...Δλδ πραγματικά , δεν είναι να προκύψει το παραμικρό, κατευθείαν θα ψάξω τις τσέπες μου να δω τι ψιλά έχω για να πάω στον φούρνο.Σήμερα μεχρι στιγμής, 3 κουλούρια θεσ/νικης, 2 ποτήρια γάλα σοκολατούχο, ένα αυγο, ένα μεγάλο κομμάτι φούρνου κεικ με σταφίδες..Τουλάχιστον κάνω τον σταυρό μου που κρατήθηκα κ δεν σήκωσα όλο τον φούρνο όπως παλιά..
όχι οτι έχει καμία σημασία να το γράψω αλλά απόψε μετα απο τοσο καιρό έκανα βουλιμικό με εμετό, χωρίς να πεινάω κ χωρίς να το θέλω.Στην κυριολεξεία με φτασανε στα οριά μου κ ΔΕΝ ήθελα να ξεσπάσω στο αλκοολ ΔΕΝ ήθελα να τσακωθώ, ήθελα να κάνω ακόμα μια φορά τον μ@λακα της υποθεσης γιατι τελικά είμαι άξια της μοίρας μου και είναι αδύνατο ανθρωπους που έχουν μαθει να με πατάνε τοσα χρονια να τους πείσω πως δεν είμαι κ δεν μου αξιζει να είμαι τοσο θυμα.
Ροζ κανε delete σ αυτο τον εμετο και συνεχισε την προσπαθεια σου...δεν σου αξιζει να εισαι θυμα συγουρα κακως αυτοτιμωρησε...επρεπε να ξεσπασεις χωρις να γνωριζω βεβαια αλλα πρεπει να παψουμε να ξεσπαμε πανω μας..........προσπαθησε να ηρεμησεις και αυριο κανε μια καινουργια μερα
Αν νιώθεις ότι είσαι θύμα,«αποθυματοποιήσου».Το αίσθημα της συντήρησης μας τ καθορίζει αυτό.Δε μπορείς να πας κόντρα.Για να μην το κάνεις κάτι σε κολλάει στην υπάρχουσα κατάσταση.Quote:
Originally posted by POZ
όχι οτι έχει καμία σημασία να το γράψω αλλά απόψε μετα απο τοσο καιρό έκανα βουλιμικό με εμετό, χωρίς να πεινάω κ χωρίς να το θέλω.Στην κυριολεξεία με φτασανε στα οριά μου κ ΔΕΝ ήθελα να ξεσπάσω στο αλκοολ ΔΕΝ ήθελα να τσακωθώ, ήθελα να κάνω ακόμα μια φορά τον μ@λακα της υποθεσης γιατι τελικά είμαι άξια της μοίρας μου και είναι αδύνατο ανθρωπους που έχουν μαθει να με πατάνε τοσα χρονια να τους πείσω πως δεν είμαι κ δεν μου αξιζει να είμαι τοσο θυμα.
Προσωπικά,αρχίζω και πετάω έξω από τη ζωή μου κομμάτια που με κάνουν χειρότερα ή με οδηγούν σε ξεσπάσματα διατροφικά και μη.
Και ναι,στο παρόν ημερολόγιο έχω να προσθέσω ένα μικρό,μερικώς ελεγχόμενο ξέσπασμα που έγινε χθες και δεν το πολυανέλυσα.Μαθημένος πια...:):):)
παιδιά έχετε δίκιο αλλά πρόκειται για άτομα της οικογενειάς μου κ παρότι μενω μακρια κ μονη μου κ αποφεύγω τα πολλά πολλά, υπάρχουν φορές που αναγκαστικά πρέπει να αντιμετωπίσω καταστάσεις κ το ξεσπάω κατευθείαν στον εαυτό μου.Σήμερα νωρίτερα ήμουν πραγματικά σε έξαλλη κατάσταη και έκανα το βουλιμικό για να μην ξεσπάσω στο αλκοόλ γιατί φοβάμαι μην πάθω καμιά ζημιά πλεον και ηλιθιωδώς έκρινα εν βρασμό οτι το να φάω κ να τα βγάλω θα έιναι πιο ανώδυνο...είχα παρα ποκλλύ καιρό να φτάσω τοσο στα οριά μου κ ελπίζω να μην ξαναγίνει σύντομα.Αν χρειαστεί θα απομακρυνθω κ άλλο.Πριν λιγο μιλησα ανοιχτα για να μην τα κραταω μεσα μου..Αντιδραση?Τοιχος.Αν ο άλλος θελει να σου πουλήσει τρελα κ να σε αποπροσανατολήσει , όσο ειλικρινά κ αν μιλήσεις-θυμώσεις-ζητησεις-εκφραστεις, θα σε γράψει.Ε'ιναι το ωραίο με τα μέλη μιας οικογένειας που παραγνωρίζονται κ η αγάπη ΠΟΤΕ δεν προυποθέτειο απαράιτητα κ σεβασμό.Όταν ζήτησα να με σέβονται απο δω κ περα ξέρετε τι μου απάντησαν?"Σεβασμο ζητάνε οι γεροι κ οπι παπάδες".Βγάλτε τα συμπεράσματα σας..
ευχομαι νασαι καλυτερα ροζ... αυτες τις μερες προσπαθησα πολλες φορες να ξεσπασω στην τροφη αλλα ενιωθα οτι δεν θα προσφερει κατι.
Ηλιθιωδως ξαναρχισα το καπνισμα. δε πειραζει, ο ενας αγωνας πετυχε, δεν εφαγα ο,τι υπηρχε. τι να κανουμε, κοιταμε μπροστα.
Ροζ μου ας σεβαστουμε εμεις τον εαυτο μας κ θα το κανουν κ οι αλλοι καποια στιγμη...ελπιζω!
Η διακοπη του τσιγαρου σε συνδιασμο με τους εμετους και τα υπερφαγικα ειναι κομματακι δυσκολο αλλα ολα θελουν τον χρονο τους και την προσπαθεια....θα τα καταφερουμε δεν γινεται διαφορετκα badgirlQuote:
Originally posted by badgirl11
ευχομαι νασαι καλυτερα ροζ... αυτες τις μερες προσπαθησα πολλες φορες να ξεσπασω στην τροφη αλλα ενιωθα οτι δεν θα προσφερει κατι.
Ηλιθιωδως ξαναρχισα το καπνισμα. δε πειραζει, ο ενας αγωνας πετυχε, δεν εφαγα ο,τι υπηρχε. τι να κανουμε, κοιταμε μπροστα.
Ροζ μου ας σεβαστουμε εμεις τον εαυτο μας κ θα το κανουν κ οι αλλοι καποια στιγμη...ελπιζω!
εσυ ομως εισαι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ροζιτα!!!Quote:
Originally posted by POZ
Όταν ζήτησα να με σέβονται απο δω κ περα ξέρετε τι μου απάντησαν?"Σεβασμο ζητάνε οι γεροι κ οπι παπάδες".Βγάλτε τα συμπεράσματα σας..
και αυτος ειναι ενας λογος να χαιρεσαι
σκεψου ποσα παιδια γινονται κοπιες των γονιων τους?
εσυ ξεχωρισες!
Υπερφαγικο σημερα αλλα προσπαθησα να μην ξεφυγω παρα πολυ γιατι μετα ζοριζομαι να κοιμηθω " ελεγχομενο" θα το χαρακτηριζα, εχω εφευρει ορο ...παλι θα κολλησω...........δεν μπορω με τιποτα να χασω 3 κιλα.κουραστηκα να κανω μονιμη διαιτα....και καποια υπερφαγικα ενδιαμεσα με αποτελεσμα να μην μπορω να χασω με τιποτα βαρος.......