Originally Posted by
Ορέστης
Εχω εναν συνδυασμο ενοχικου χαρακτηρα μαζι με μια ικανοτητα να υπομενω και να αυτοθυσιαζομαι για το σωστο. Την εχω απο μικρος. Στη Δευτερα Δημοτικου μας ανακοινωσε μια μερα η δασκαλα οτι θα καναμε οικολογικη δραστηριοτητα. Εβαλε το τμημα να καθαρισει με τα χερια του τα παρτερια της αυλης απο τα σκουπιδια. Απο εκεινη την ημερα και μετα ειπε, στα διαλειμματα θα καναμε φυλαξη παρτεριων. Θα μαζευαμε τα σκουπιδια και θα εμποδιζαμε τα παιδια να κατελθουν στην κατω αυλη. Την πρωτη μερα συμμετειχε ολο το τμημα. Τη δευτερη το μισο. Την τριτη μειναμε εγω και ο φιλος μου ο Δημητρακης μονοι μας, φυλακες των παρτεριων ως το τελος της χρονιας. Μαλιστα μια μερα ο Δημητρακης απηυδησε και εφυγε αλλα τον γυρισα πισω. Του εκανα κακο τωρα που το σκεφτομαι.
Αλλα αυτο ισως ειναι ιδιοτητα υποταγης και οχι αυτοθυσιας. Σιγουρα ομως για το σκυλο μου επεδειξα τεραστια αυτοθυσια, αφου για να ζησει 12 χρονια, δεν πηγα ουτε μια μερα διακοπες, δεν πηγα ενα ταξιδι, και φροντιζα πρωτα της αναγκες του και μετα τις δικες μου. Οταν αρρωστησε ειχα γινει ρομποτ. Τον κουβαλαγα στα χερια μεχρι την πλατεια για την αναγκη του. Οσο και αν πονουσε η μεση μου που εχω προβλημα ελεγα στον εαυτο μου "εισαι ρομποτ" για να αγνοησω τον πονο.
Μεσα σε τρεις εβδομαδες εχω βγει εξω 2 φορες. Δε φοβαμαι τοσο για τον εαυτο μου, ουτε αισθανομαι οτι υπαρχει κινδυνος να περπατησω το βραδυ που αδειαζουν οι δρομοι. Αλλα σκεφτομαι, αφου ειναι ακομη καλυτερο να μεινω μεσα, γιατι να μην υπομεινω; Τι σημασια εχει πως αισθανομαι; Αν δε μπορω να κανω τιποτα παραγωγικο μεσα στη μερα; Οι σκεψεις που κανω ειναι κακες ακομα και για το μελλον μου. Εχω χασει καθε κινητρο. Και σιγουρα βγαινοντας απο την καραντινα δε θα μπορεσω να συνεχισω απο εκει που σταματησα. Αλλα τι σημασια εχει τι θα συμβει σε μενα; Αφου το σωμα μου μπορει να μεινει μεσα αν δεν το βγαλω εξω, οσο και αν νιωθω ασχημα;
Αυτη ικανοτητα να μην αναζητω την απολαυση σε συνδυασμο με την ενοχικοτητα οτι εγω θα φταιω για οτι συμβει στους αλλους, ειναι που με κραταει μεσα.
Οι περιπατοι μου ηταν μια διεξοδος απο τη μοναξια. Δεν ηξερα αλλο τροπο ευτυχιας.