Πωλινακι μου κουραγιο κοριτσι μου. Αυριο θα ειναι καλυτερη η μερα. Η σκεψη μου ειναι μαζι σας.
Printable View
Πωλινακι μου κουραγιο κοριτσι μου. Αυριο θα ειναι καλυτερη η μερα. Η σκεψη μου ειναι μαζι σας.
όλοι προσευχόμαστε για το κοριτσάκι σου κ παρακολουθούμε με αγωνία τα νέα σου...ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ!
Καλημέρα σας!!!!
Τι μου κάνετε? Εγώ είμαι καλά. σήμερα η κορούλα μου κλείνει κι όλας 1 μήνα, και βλέποντας πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, αποφάσισα πως δεν θα αφίνω στιγμή να πηγαίνει χαμένη!!!
Σήμερα λοιπόν θα πάω να την σηκώσω στα χέρια μου (μέσα στην θερμοκιτήδα) και θα της ευχυθώ Χρόνια πολλά, και θα αναμένω με αγονία την ημέρα που θα μπορέσω να της αγκαλιάσω για πρώτη φορά!!!!!
Προχτές έκανε εξέταση για την διάβαση του εντέρου της, και όλα ήταν μία χαρά ευτυχώς!!! Μέχρι χτες το γάλα της αυξήθηκε στα 16ml και το αφομείωνε μια χαρά!!!
Το οξυγόνο μας ακόμα το χρειαζόμαστε, αλλά χτες της το είχαν απλά διάχιτο στην θερμοκιτήδα, και δεν χρειάστηκε σιπάπ παρά τις πτωσούλες που έκανε. Της το άφησαν όμως εκεί για να το έχουν όταν το χρειαστεί.
Χτες το απόγευμα ήταν ξύπνια όλη την ώρα που ήμουνα εκεί, και όσο της κρατούσα και την χάιδευα που έκανε υπέροχα χαμόγελα, και όταν την άφηνα κάτω έκλεγε!!!! Μας κάνει από τώρα ότι θέλει το σκατούλι!!!!
Πωλίνα μου, να τη χαίρεσαι! Δύσκολες οι ώρες στο νεογνολογικό, δύσκολα τα σκαμπανεβάσματα, αλλά η ευτυχία που προσφέρει ένα χαμόγελο είναι αναντικατάστατη - και άσε τους "ειδικούς" να λένε πως είναι αέρια! Κάθε μάνα, ειδικά οι μητέρες στα νεογνολογικά, έχουμε μάθει και περιμένουμε αυτά τα χαμόγελα που κρατάνε τα καμάρια μας μόνο για τις μανάδες!
Σε ευχαριστώ πολύ Αννα μου!!!
χτες που ήμουνα εκεί και ήταν ξύπνια χωρίς να κλαίει, λέω στις νοσηλεύτριες "Εχετε ξαναδεί πιο ύσυχο μωρό από το δικό μου?" και μου λέει η μία "μάλλον δεν την έχεις ακούσει να κλαίει" και η άλλη "και μάλλον δεν ξέρεις τί θέλει και πόση ώρα θέλει για να υσυχάσει" και τους λέω "την έχω ακούσει να κλαίει, και ξέρω και τί θέλει, ένα άγγιγμα δικό μου και αμέσως σιωπά" !!!! Οχι που θα μου πουν πως δεν ξέρω την κόρη μου επειδή αυτές τιν βλέπουν πιο πολύ από μένα!!!
Και όσο και να μου λεν πως το χαμόγελο δεν είναι χαμόγελο, ή πως δεν βλέπει και δεν ξεχωρίζει σκιές και πρόσωπα το μωρό, εγώ βλέπω πως όποτε είμαι εκεί, και χαμογελάει συνεχώς, και με κοιτάει συνεχώς στα μάτια, άσχετα αν ακούει φωνές και θορύβους και από δίπλα!
Κοριτσάκι μου,
θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων να σου φέγγουν
στον ύπνο σου,
θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο
με λουλουδόσκονη πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας να σεργιανάει
το γαλανό όνειρό σου.
Θέλω να σου φέρω ένα σταυρουλάκι αυγινό
φως, δυο αχτίνες σταυρωτές από τους στίχους μου να σου ξορκίζουν
το κακό, να σου φωτάνε μη σκοντάψεις. ,
"Γ. Ρίτσος"
polinaki μου,ποσο με συγκινεις κα8ε φορα που διαβαζω τα νεα σου και της κορακλας σου.Πιστευω ακραδαντα πως ολα 8α πανε καλα στο τελος,το μωρο φαινεται οτι ειναι μια μαχητρια,πολλη δυναμικη σαν τη μαμα της αλλωστε.Χαιρομαι που ακουω καλα νεα για την υγεια της,οπως επισης χαιρομαι που βρηκες δουλεια για να απασχολεισαι και να ανταπεξερχεσαι οικονομικα.8ελω ολα να σου πανε κατα ευχη 8εου και συντομα να ειστε αγκαλιτσα ολοι μαζι.Και εννοειτε πως το παιδι σε νιω8ει και σε καταλαβαινει και απο τη φωνη και απο την μυρωδια,το χαδι σου ολα.Η σκεψη μου ειναι μαζι σας και 8α ειναι μεχρι να βγειτε και να εχουν παρει ολα το δρομο τους.
Καλημέρα σας!!!
Σάσα μου σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Το κοριτσάκι μου τώρα πια είναι 5 βδομάδων και 2 ημερών (32/40 2/7). Από την Δευτέρα το απόγευμα αυξήσαμε τα γεύματά μας σε 8 αντί 6, δηλαδή τρώμε ανά 3ωρο πια, και επίσεις πήγαμε στα 30ml ανά γεύμα. Αφού λοιπόν η αύξηση τόσο του γάλατος όσο και των γευμάτων πήγε καλά την Δευτέρα, χτες της σταμάτησαν και τα ενδοφλέβια, αλλά λόγω του ότι έχει χικμαν πάνω της και όχι απλό ορό, το χικμαν θα μείνει (αφού κι όλας χρειάζετε χειρουργείο για να βγει) μέχρι να είναι σίγουροι οι γιατροί ότι δεν χρειάζετε άλλα ενδοφλέβια. Αυτό όμως δεν μας επιρεάζει επιδή της το έχουν μαζέψει πάνω της για να μην ενοχλεί.
Την Δευτέρα στο ζύγισμά μας ήμασταν 1510 γραμμάρια!!!!!! Καλύψαμε ήδη τον μισό δρόμο για το βάρος!
Χτες το διάχιτο οξυγόνο δεν το χρειαζόταν καθόλου, και ήταν οκ από μόνη της αναπνευστηκά!
Επίσεις, το καλύτερο σας το άφησα στο τέλος!!! Χτες όταν πήγα και την είδα να μην έχει πια οτιδήποτε πάνω της (εκτός από το καλόδιο για το μηχανάκι που παρακολουθά τον κορεσμό του οξυγόνου στο σώμα της) έκφρασα την επιθυμία στην νοσηλεύτρια ότι θα ήθελα μια αγκαλιά έστω για ένα λεπτό. Εκείνη στην αρχή μου είπε πως είναι πολύ μικρό ακόμα το μωρό, και πως με τόσους γονείς που θα έχουμε στο δωμάτιο είναι επικίνδυνο από μικρόβια.
Όμως μέχρι τις 5:30 κανένας γονιός από τα άλλα 3 μωράκια που είναι στο δωμάτιό μας δεν ήρθε, (λες και το είχα κανονισμένο με τον Θεό να τους κάνει να μην έρθουν) και έτσι η νοσηλεύτρια έφερε μία καρέκλα δίπλα στην θερμοκιτήδα, σεντονάκι και κουβερτούλα, την τύλιξε καλά μέσα και μου λέει "δεν μπορώ να στερήσω ούτε στην μαμά αλλά ούτε και στην κόρη την πρώτη τους αγκαλιά" και μου την έδωσε αγκαλιά!!! Την βάλαμε με τέτιο τρόπο πάνω μου ούτως ώστε να ξαπλώνει πάνω στο δέρμα του στήθους μου και να παίρνει την μυροδιά μου. Το κοριτσάκι μου κούρνιασε εκεί και γουργούριζε σαν γατάκι, ενώ εγώ ήταν λες και πετούσα στα ουράνια!!! Ηταν η ωραιότερη στιγμή της ζωής μου τους τελευταίους 2 μήνες, να έχω την κορούλα μου αγκαλιά, να την χαιδεύω τρυφερά, να της δίνω το πρώτο την φιλάκι... Και αυτή να μου τα ανταποδίδει όλα αυτά με το γλυκό της γουργούρισμα... Την κράτησα έτσι 5 ολόκληρα λεπτά, και μετά την βάλαμε πάλι πίσω στην θέση της.
Μπορεί να μην είχα την μηχανή μαζί μου να βγάλω φωτογραφία εκείνη την πρώτη μας στιγμή, αλλά θα μου μίνει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη...
Τώρα αναμένω με αγωνία την επόμενη ωραιότερη στιγμή που θα είναι να βγει στο κρεβατάκι (μετά τα 1800 γρ) και να την αλλάζω και να την περιποιούμαι εγώ τις ώρες που θα είμαι εκεί.
Ελπίζω πως μέχρι τέλος Ιουλίου θα έχει γίνει και αυτό!!!
αχ Πωλίνα μου , ποσο συγκηνηθηκα που πηρες την κορούλα σου αγκαλια. Καθε μερα έχουμε βελτιωση και αυτο θα πρεπει να σε γεμιζει αισιοδοξία και ηρεμία. Μοναδικό το συναισθημα που έζησες, φυλαξε το καλα στην μνημη σου να μην φυγει ποτε.
Χαιρομαι πολυ για εσενα
Πωλίνα πολύ ευχάριστα τα νέα σου. Εύχομαι να καταφέρεις σύντομα να ξαναπάρεις αγκαλιά την κορούλα σου γιατί το έχετε ανάγκη και οι δύο και σας δίνει δύναμη και κουράγιο να παλέψετε. Μπράβο στη μικρούλα που τα πάει περίφημα.
Πωλίνα μου, συγχαρητήρια για την πρώτη αγκαλιά στην κόρη! Είναι μαγικές οι στιγμές!Quote:
Originally posted by polinaki1983
Μπορεί να μην είχα την μηχανή μαζί μου να βγάλω φωτογραφία εκείνη την πρώτη μας στιγμή, αλλά θα μου μίνει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη...
Θυμάμαι πως και στα δύο νεογνολογικά μας απαγόρευαν να βγάζουμε φωτογραφίες με το κινητό, που φυσικά τις παραβιάσαμε πολλάκις. Μου έκανε εντύπωση που οι υπόλοιποι γονείς δίπλα μας είχανε πειστεί πως η ακτινοβολία του κινητού θα έβλαπτε το μωρό τους και μας ψιλοκράζανε, αλλά μέχρι να το πάρουνε είδηση και να μας σταματήσουνε προλαβαίναμε να τραβήξουμε όσο προλαβαίναμε - μέχρι και λίγα δευτερόλεπτα βίντεο. Ήταν η παρηγοριά μας τις ώρες εκτός επισκεπτηρίου.
Να τις απολαμβάνεις τις στιγμές με την κορούλα σου. Είναι μοναδικές, ανεπανάληπτες και ανεκτίμητες. Θα περάσει γρήγορα ο καιρός και θα γνωρίσει τον αδελφούλη της. Αλήθεια, τι λέει αυτός για το καινούριο μέλος της οικογενείας που δεν το έχει δει ακόμη;
πωλινα μου τι τρυφερη μανουλα που εισαι? εχω συγκινηθει αφανταστα που διαβασα για την αγκαλιτσα σας :) χιχιχ ειχα ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια κ συγχρονως ειχα δακρυσει.μη ρωτας πως πανε αυτα τα 2 μαζι! καταφερες να μου βγαλεις ενα σορο συναισθηματα. μανουλα κ κορη να εχετε απο εδω κ περα ολο κ περισσοτερες αγκαλιτσες κ η μια να κανει την αλλη ολο κ πιο δυνατη.
Καλημέρα σας κορίτσια. Τί μου κάνετε?
Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας.
Αννα μου ο Ανδρέας μας έχει δει την αδελφή του από το παράθυρο του δωματίου και μάλιστα του αρέσει να πηγαίνει να την βλέπει και όλο ρωτάει πότε θα την φέρουμε σπίτι. Τώρα το τί θα γίνει όταν με το καλό έρθει, αυτό δεν το ξέρω!!!
Τα νέα μας δεν είναι και τόσο καλά σχετικά.
Οπως σας είχα πει, την Δευτέρα η μικρούλα είχε φτάσει τα 1510 γραμμάρια, και της έβγαλαν τα ενδοφλέβια. Τετάρτη που είχε ξανά ζύγισμα είχε πέσει στα 1480 και, λόγω του ότι έχασε, την ζύγησαν ξανά χτες, Πέμπτη, και είχε πέσει στα 1460. Αυτό είναι πολύ ανυσηχιτικό, μιας και αυτή την βδομάδα τρέφετε με 3ωρα αντί 4ωρα όπως παλιά, και με 30μλ, που σημαίνει ότι παίρνει πιο πολύ γάλα από πριν. Επίσεις την περασμένη βδομάδα, την Δευτέρα 18/06, και πάλι ήταν στα 1460-1470 γραμμάρια, που και αυτό μας ανυσηχεί γιατί 2 βδομάδες τώρα δεν έχει βάλει καθόλου βάρος. Χτες το απόγευμα το συζήτησα με την νεογνολόγο που ήταν εκεί και μου είπε πως το παρακολουθούν και πως αν συνεχίσει να μην παίρνει βάρος θα ξαναβάλουν ενδοφλέβια. Αυτό δεν με ανυσηχεί όμως, ότι χρειαστεί θα της το δώσουν. Αυτό που με ανυσηχεί είναι ότι στην ζυσήτησή μας είπαμε πως ίσως έχει δυσαπορρόφιση το εντεράκι της λόγω του ότι τώρα δουλεύει το μισό και όχι ολόκληρο μέχρι να ξαναενωθεί. Επομένως, άντε τώρα να πάρει ενδοφλέβια και πάλι, άντε και πήρε το βάρος της και πάρει εξητήριο για σπίτι, μετά τί γίνετε? Πως θα πάρει και το υπόλοιπο βάρος που χρειάζετε για να κάνει το χειρουργείο της? Τί γίνετε αν όντως έχει δυσαπορρόφηση? Αυτά δυστυχώς δεν ήξερε να μου τα απαντήσει η γιατρός, και το μόνο που μου είπε ήταν μην σε ανυσηχεί τώρα αυτό, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας.
Κατά τα άλλα πάει πολύ καλά, ούτε διάχυτο οξυγόνο χρειάζετε πια ούτε τίποτα, απλά πρέπει να δούμε τί θα γίνει και με το βάρος... Ελπίζω να αρχίσει να βάζει βάρος σύντομα από μόνη της για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Πωλίνα μου πιστεύω οτι το παιδί δεν θα το αφήσουνε να παει σπιτι αν δεν αποκατασταθει αυτο το θεμα. Είμαι σίγουρη ομως οτι θα το αντιμετωπίσουνε. Πειράματα κάνουν για να δουν πως ανταποκρίνεται. Το θέμα φαγητού θα το φτιάξουν είμαι σίγουρη και θα μπορέσει να πάρει το βάρος που χρειάζεται. Αν χρειαστεί να βάλουν την ενδοφλέβια για λίγο ακόμη μέχρι να μεγαλώσει λίγο ακόμη και να ανταποκρίνεται καλύτερα το εντεράκι της θα το κάνουν. Αλλά να σου δώσουν το παιδί έτσι στην τύχη του αποκλείεται.
Είναι ένας ανηφορικός και δύσκολος δρόμος, σκονταφτεις -σηκώνεσαι προχωρας μπροστα. Υπομονη καρδια μου ολα θα πανε καλα.
Καλημέρα Πωλίνα. Εύχομαι η μικρούλα ν'αρχίσει και πάλι να παίρνει βάρος σύντομα. Είναι όντως μακρύς ο δρόμος που έχετε μπροστά σας αλλά έχω εμπιστοσύνη στους γιατρούς και στο Θεό που θα σας βοηθήσουν να τον περπατήσετε μαζί και να φτάσετε στο τέλος του νικήτριες.