Δεν μπορώ άλλο πια τοξικούς ανθρώπους στην ζωή μου.... Πρέπει να ηρεμήσω και να κοιτάξω λιγάκι τον εαυτό μου....
Printable View
Δεν μπορώ άλλο πια τοξικούς ανθρώπους στην ζωή μου.... Πρέπει να ηρεμήσω και να κοιτάξω λιγάκι τον εαυτό μου....
καλως όρισες στο κλαμπ των τοξικοπαθούντων. μακάρι να κάνεις την κινηση που θα σε φέρει σε θέση ισχύος και πάλι.
επειδη διαβασα ενα μυνημα προλιγου που μου εστιλε καποιος που τον κουβαλησες και επειδη ξερω οτι οπου και να παω κοιτας τι γραφω αφου βρησκεσε σε αλλη σελιδα για να απαντησω εχεις και την αξιοση να διξω και κατανοηση και ολας οταν εγινες ενα κοινος εκβιστης που γεμισε το περιβαλον μου κατασκοπους που προσπαθουν να με εκβιασουν να σου δωσω σημασια και εχεις μουτρα και μιλας και ολας οταν φροντισες πριν ερθουμε στη ζωη αυτη να χωρισουν οι δρομοι μας και μετα σα να μη συμβαινει τιποτα εμφανιστηκες μπροστα μου να μου το παιξεις αθωος και περιμενες να τραβηξω και εγω το δρομο που πηρες μετα απο αυτο το αισχος που ειδα οταν εκανες τα παντα αγνωριστα κοροιδευοντας με και καθε λιγο και λιγακι με εξαναγκαζεις να σου τη λεω αφου οι ......... που μου κουβαλησες κολανε τις σελιδες που βλεπω και προσπαθουν να μου αλαξουν πορεια εσυ πχ τι κατανοηση εδειξες για μενα οτι κοιτας συνεχως τον εαυτουλη σου και τους ομοιους σου πριστανοντας το καψουρη μαζι μου που τοσο καιρο παιζεις διφημισεις πανω στις δικες μου ιδεες και μολις ειδες στις διφημισεις οτι πηραν το κατηφορο ετρεξες κοντα μου να μου το παιξεις ιστορια
Είμαστε τοξικοπαθούντες λόγω τοξικών ανθρώπων. Δεν είμαστε τοξικοί. Οι τοξικοί άνθρωποι που συνεχώς συναντάμε στη ζωή μας, μας κατάντησαν απαισιόδοξους, όλο φοβίες, αδυναμία συγκέντρωσης και δημιουργικής σκέψης, τάσεις φυγής, με απογοήτευση, λύπη, χαμηλή αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθηση, τάσεις για αδρανοποίηση, απομάκρυνση γενικά από τους άλλους και κλείσιμο στον εαυτό μας.
Ο χαρακτήρας μας δυστυχώς όπως μας τον προσάρμοσαν από την πρώιμη παιδική ηλικία δεν αλλάζει εύκολα ιδίως όταν μπεις σε κάποιες ηλικίες. Απλά καταβάλλεις υπεράνθρωπες προσπάθειες για βελτίωση. Για τους τοξικούς είμαστε κόκκικο πανί. Για μια Χ συμπεριφορά κάποιου την οποία είτε θα καταπιούν είτε θα αγνοήσουν, εσένα που σε κατάλαβαν ως αδύνατο χαρακτήρα και άρα του χεριού τους είναι άξιοι να σου ανοίξουν τον τάφο.
Γι αυτό οι γάτες προσδένονται σε αγνούς ανθρώπους διότι είναι αγνές, όπως το "όμοιος ομοίω αεί πελάζει".
Κάποιον που θα συναντήσεις μετά από αρκετά χρόνια, η σχέση σου μαζί του, μετά από τις πρώτες στιγμές ή πρώτες συναντήσεις που θα χαρακτηρίζονται από αμηχανία, θα διαμορφωθεί όπως ακριβώς ήταν τότε. Απλά εαν είχες προβλήματα μαζί του μακάρι να άλλαξες ως χαρακτήρας για να μην κινδυνεύεις να επαναληφθεί η ίδια ιστορία με τότε.
Φτάνει να κάνεις την υπέρβαση να δειχτείς στον άλλο για να σε φοβηθεί ή να νιώσει ότι είσαι υπολογίσημος. Αν φανείς υποχωρητικός έστω στο ελάχιστο θα σε καβαλήσει.
Έβλεπα αυτές τις μέρες κάποιες αναρτήσεις με φωτογραφίες από τα παλιά για κάποιες γνώριμες φιγούρες στην πόλη μου, για κάποια πρόσωπα τα οποία έχουν φύγει από τη ζωή τα οποία ήταν χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες που ολημερίς τους έβλεπες να κυκλοφοράν σε πολυσύχναστα σημεία της πόλης. Επρόκειτο για άτομα που η ζωή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τους έπαιξε άσχημο παιχνίδι άγνωστο για τους πολλούς, και στο τέλος μετατράπηκαν σ' αυτα τα χαρακτηριστικά άτομα που με το ντύσιμο, την εμφάνιση, τη συμπεριφορά τους, ήσυχα άτομα νοείται, έμειναν περίπου ανεξίτηλα στη μνήμη του κόσμου. Σκέφτομαι μήπως κατά κει καταλήξουμε. Διότι κι αυτοί έκρυβαν μεγάλη μοναξιά κι όλο από κάπου ξεκίνησε αυτός ο τρόπος ζωής τους που τους μετέτρεψε σε χαρακτηριστικές φιγούρες.
Όσο περνάνε τα χρόνια, εμείς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουμε ευαισθησίες, γινόμαστε όλο και περισσότερο ευαίσθητοι. Η ευαισθησία σε ορισμένες μορφές συμπεριφοράς των άλλων έχει τις απαρχές της σε αρνητικά μας βιώματα.
και η ψυχολογία σου και η βιολογία σου.
και το ότι ο άλλος είναι τοξικος δεν σημαίνει οτι δεν είμαι εγώ.
Δε γραφω πια εδω. Σκεφτομαι πολλα πραγματα, κανεις χαρακτηρας του μυαλου μου δε μενει παραπονεμενος. Αυτοι που γνωρισα και συμπαθησα στα φορουμ ελπιζω να ξεφυγαν απο αυτα, να εβαλαν θεμελια στην πραγματικη ζωη.
Πιο συχνα σκεφτομαι μια κοπελα και το σκυλο μου. Οι καλες αναμνησεις ξεθωριαζουν γρηγορα.
Ο τοξικός ποτέ δεν με κάνει τοξικό, όμως μου σπάει τα νεύρα και μου ρίχνει τη ψυχολογια, κι έπειτα αγωνίζομαι να μην μου αφήσει ζημιά.
Το ερώτημα πάντα για μένα είναι γιατί πάντα να καταλήγω να συναναστρέφομαι, συγκεκριμένα να κάνω παρέα, με τοξικούς. Διότι μάλλον αυτοί είναι εύκολοι στη συναναστροφή μαζί μου, ήτοι συναπαντώνται με το απαισιόδοξο μέρος της ψυχής μου το οποίο εκ φύσεως συσχετίζεται πιο εύκολα με τους όμοιους του. Το δε αισιόδοξο μέρος καλύπτεται από πέπλο χαμηλής αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης γι αυτό όταν συναντάω θετικά άτομα η όποια προσπάθεια μου σκοντάφτει στα δύο αυτά. Βέβαια, σε κάποιο βαθμό είναι και θέμα ενός μινιμουμ κοινών ενδιαφερόντων.
Καλημερα!
Ο τοξικος αν τον αφήσεις οχι μονο θα σε κανει ιδιο με εκεινων αλλα μπορει ν΄αλλαξει και ολη την νοτροοπια σου.Εχουν απιστευτη επιροη συνηθως σε ατομα με ευαισθισιες,συνηθως ειναι τα ευκολα θυματα που λεμε.
Γιατι πολυ απλα πατανε αρχικα στο φιλοτιμο σου και μετα διοχετεύουν οτι εχουν επανω σου .
Ειναι μια να μην γνωρίσεις ενα τετοιο ατομο ,μετα τους καταλαβαινεις αμεσως ,πανω κατω εχουν ολοι τους κοινα χαρακτηριστικα που δυσκολα κρυβοντε μετα απο ενα ευλογο χρονικο διαστημα.
περιπου...
ο τοξικος δεν εχει απαισοδοξο κομματι. συναπανταται με τις αδυναμιες σου, οχι με την απαισιοδοξια σου, ουτε ειναι ομοιος σου. ελκεται επειδη σε αντιλαμβανεται ως ευκολο θυμα, σε πλησιαζει, και μετα αρχιζει να σφυροκοπαει εκει που πονας..
το οτι το προσχαρο/ κοινωνικο κομματι σου σκονταφτει πανω σε καποια συστολη, μειωμενη αυτοπεποιθηση κλπ, ειναι ο λογος που δεν συναναστρεφεσαι ατομα χωρις τετοιες κακες προθεσεις.