Originally Posted by
ioannis2
Ο τοξικός ποτέ δεν με κάνει τοξικό, όμως μου σπάει τα νεύρα και μου ρίχνει τη ψυχολογια, κι έπειτα αγωνίζομαι να μην μου αφήσει ζημιά.
Το ερώτημα πάντα για μένα είναι γιατί πάντα να καταλήγω να συναναστρέφομαι, συγκεκριμένα να κάνω παρέα, με τοξικούς. Διότι μάλλον αυτοί είναι εύκολοι στη συναναστροφή μαζί μου, ήτοι συναπαντώνται με το απαισιόδοξο μέρος της ψυχής μου το οποίο εκ φύσεως συσχετίζεται πιο εύκολα με τους όμοιους του. Το δε αισιόδοξο μέρος καλύπτεται από πέπλο χαμηλής αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης γι αυτό όταν συναντάω θετικά άτομα η όποια προσπάθεια μου σκοντάφτει στα δύο αυτά. Βέβαια, σε κάποιο βαθμό είναι και θέμα ενός μινιμουμ κοινών ενδιαφερόντων.