Δεν ξεχνω...μη βιαστειτε να κατηγορήσετε...
1.πολλά, πολλα, πολλά μαθηματα...με το ματι στο ρολοι να περιμενω τα παιδια μου των Πανελλαδικων, να βουρκωσω, να τα χαιδεψω, να τα παρηγορησω, να τα παρω αγκαλιτσα, αν χρειαστει, να τους ουρλιαξω(οποια ξερω οτι το αντεχουν και το επιζητουν), να δω παλι αυτο το κιτρινο χρωμα στα νεανικα τους προσωπα απο το αγχος και τη μυθοποιηση των εξετασεων, να τους θυμισω οτι δεν ειναι αυτες οι πραγματικες εξετασεις και οτι οι πραγματικες εξετασεις βρισκονται μπροστα, οπως η ζωη τους...20 χρονια ζω το ιδιο και τελικα καθε χρονια γινομαι ακομη πιο ευαισθητη, πιο μανουλα...δε σας ξεχασα, λοιπον, απλως με καλουν τα παιδια μου και
2.μου την εχει δωσει το πληκτρο της οξειας που χαλασε, το εχω ξαναπει...
Σας σκεφτομαι, ομως και ευχομαι να ειστε καλα και καλυτερα....
πολλα φιλια