Και γιατί στο θέμα με το hacking με παρεξήγησες όταν είπα ότι ντρέπομαι και δεν θέλω να μαθευτεί;Quote:
Originally Posted by carrot
Printable View
Και γιατί στο θέμα με το hacking με παρεξήγησες όταν είπα ότι ντρέπομαι και δεν θέλω να μαθευτεί;Quote:
Originally Posted by carrot
Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι θα ήθελα να βλάψω αυτούς που με έβλαψαν με τον ίδιο τρόπο και ότι εύχομαι να το πάθουν τα παιδιά τους αλλά άλλες φορές απλά εύχομαι να μου δώσει ο Θεός (αν υπάρχει) τη δύναμη της συγχώρεσης η ακόμα καλύτερα να βρώ τη δύναμη να προχωρήσω, να φύγω μετανάστης, να πάω στη Χαβάη.. δεν ξέρω που διάολο μπορώ να πάω να γλυτώσω.
Σκέφτομαι ότι είμαι ένα ανθρωπάκι με πολλές κουβέντες και λίγες πράξεις αλλά ώρες ώρες νιώθω πως έχω τη δύναμη του σούπερμαν :)
σκεφτομαι οτι αυτο το πραμα με την Κατραντζη εχει παραγινει και πρεπει να ειναι πολυ ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ. αμα τη γνωρισω ισως παθω και ψυχωση μαζι της. συμβαινει με τις γκομενες που μου αρεσουν και κοβω φλεβες για παρτυ τους. μιλαμε για καθημερινο stalking στο facebook! ελεγα να παω σε ψυχολογο να τα πω αυτα, αλλα θα μου απαντησει ή καντην add να δεις αν ειναι singol να της μιλησεις ή βρες αλλη παρομοια. και το τελευταιο φαινεται να ειναι ιδανικη λυση, αλλα αντε βρες οντως καποια που να της μοιαζει. ειμαι εθισμενος στις κοκκινομαλλες με βυζια. στα τελευταια γενικοτερα.
Σκεφτομαι οτι δεν εχω καταφερει οτι ηθελα να εχω καταφερει ως τωρα στην ζωη μου και αυτο με αγχωνει
Σκεφτομαι οτι δεν ειχα περασει σε ΑΕΙ και ας εδωσα 3 φορες , περασα σε ΤΕΙ και αυτο με αγχωνει
Σκεφτομαι οτι δεν κρατησα σταθερη σχεση τον τελευταιο καιρο (3χρονια) και οτι εχω αποφασισει να ειμαι μονος μαζι με τα χρονια που περνανε με αγχωνει.
Σκεφτομαι οτι απο τον Σεπτεμβρη που μετακομιζω θεσ/κη ισως να μην εχω να φαω καποιες μερες και αυτο με αγχωνει.
Σκεφτομαι τους φιλους μου που δεν μπορω να τους δω οταν θελω γιατι εχουν παντρευτει και γιατι ειμαι στου διαολου το κερατο μακρια και αυτο με αγχωνει.
Σκεφτομαι την ταχυπαλμια που με πιανει οταν αγχωνομαι και αυτο με αγχωνει.
Σκεφτομαι τα γενια μου που λογω αγχους δεν βγαινουν σωστα και αυτο με αγχωνει.
Σκεφτομαι οτι θα ξαναρχισω διαβασματα να παρω το πτυχιο υστερα απο 4 χρονια και αυτο με αγχωνει.αν δεν προλαβω να το παρω τι σκατα θα κανω στην ζωη μου.
Σκεφτομαι οτι στη δουλεια σημερα δεν πηρα τσιγαρα... ποτε θα καπνισω και εγω γμτ?
Σκεφτομαι οτι θελω να παω στην παραλια..... μαλλον θα παω.... στο διαολο ολοι τους εχασα κιλα γυμναστηκα εσφιξαν και τα χερια μου και τα ποδια μου, δεν ειμαι ο περσινος χοντρος , μαλιστα θα κανω και καμακι!
Σκεφτομαι πολλα.... ουφ δεν μπορω αλλο..... να τα γραφω... οχι να τα σκεφτομαι !
same here. αν και ειναι περιπλοκη κατασταση. δλδ εαν δεν ειναι η αλλη οπως θελω και να θελει φυσικα και η ιδια σχεση, προτιμω να παραμενω μονος και single.Quote:
Originally Posted by ithaki
ουτε εκει γινεται δουλεια, φυγε εξωτερικο καλυτερα.Quote:
Originally Posted by ithaki
αμα μιλατε ακομα κατι ειναι κι αυτο. εγω δεν εχω πλεον φιλους, εξαιτιας των δουλειων τους, των σχεσεων τους, τις ζωες τους γενικοτερα, κι εξαιτιας ολων αυτων χαθηκαμε.Quote:
Originally Posted by ithaki
θα παω σαλλονικη για να τελειωσω την σχολη μου,την παρατησα ο παπαρας. τωρα ομως τα ψεμματα τελειωσανε, σπαρτιατικη ζωη και τερμα τα γκαζια στο διαβασμα.
γύρισα από τα Χανιά και έχω μελαγχολήσει απίστευτα..
παρτο αμαξακι σου αν οδηγεις και τραβα στη κοντινοτερη παραλια να ξεχαστεις...
παραλίες Αττικής?..από το να βγω με κανά τρίτο μάτι, καλύτερα να λιώσω από τη ζέστη στο σπιτάκι μου!
λα λα λαλα λαλα λα λαλα λαλα
λα λα λαλα λαλα λα λαλα λαλα
Σκέφτομαι ρε παιδία πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος αν δεν κρίναμε τους ανθρώπους πριν καν γεννηθούν, την καταγωγή τους και διάφορα άλλα τέτοια.
Σκέφτομαι ότι ένας απο τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους στον κόσμο αντιμετώπισε το πρόβλημά του και επιτέλους αποφάσισε να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό για να κάνει απεξάρτηση...Είμαι τόσο ανακουφισμένη και ταυτόχρονα φοβάμαι τόσο πολύ....:(
σκεφτομαι οτι πρεπει να περασα αποπροσωποιηση το σαββατοκυριακο, και τωρα βρισκομαι στη φαση συνηδητοποιησης. βλεπω πως εχω ενα σωρο θελω που πρεπει να κανω, αλλα ειναι τοσα πολλα και δυσκολα τα οποια δε ξερω απο που να πρωτοξεκινησω. δεν εχω καν δικο μου σπιτι, εδω που μενω δε μπορω να βρω καθολου ησυχια ουτε στο δωματιο μου! δωρεαν φιλοξενια δε παιζει γιατι δεν εχω κοπελα, φιλους ουτε γνωστους. ενω θελω να γινω παλι κοινωνικος η μοναξια δε με αφηνει. να βρω επιτελους και ενα ατομο για συγκατοικο που να χει μπουχτισει με τη ζωη εδω και να θελει να φυγει επισης εξωτερικο. ολα ειναι ενα ΧΑΟΣ και δε μπορω να τα βαλω σε ταξη με τπτ μονος μου και να τα βγαλω περα, χρειαζομαι βοηθεια, υποστηριξη, εστω μια δευτερη γνωμη, εναν συμβουλο, εναν manager, εναν life coacher, κατι...