ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

ακουστε κοριτσια τι με ταραξε....
λοιπον εδω και μια βδομαδα φιλοξενουμε ενα φιλο απο ελλαδα που ηρθε γιανα ψαξει δουλεια εδω.τον ξερω παρα πολλα χρονια απο τοτε που ημασταν 10 χρονων.
χθες λοιπον ειχαμε βγει με κατι αλλα παιδια ελληνες που τους γνωρισαμε εδω αλλα ηταν μονο η δευτερη φορα που τους βλεπαμε.ωραια παρεα παντως και φανηκε να δενουμε.
στο δια ταυτα τωρα.
ειμαστε συνολικα 5 ατομα, 2 κοριτσια και 3 αγορια
επισης ειμαστε 3 αρχιτεκτονες και 2 γιατροι(σε αυτο το σημειο να πω οτι ειναι η πρωτη φορα που γραφω δημοσια στο τοπικ το επαγγελμα μου,ανηκω στους γιατρους, κι αυτο οχι γιατι ντρεπομαι για τη δουλεια μου,αλλα γιατι σε αυτο το σαιτ δεν μπηκα σαν γιατρος αλλα σαν ασθενης και ξερετε να μη θεωρηθει ουτε κατα διανοια διαφημηση κλπ κλπ κλπ γιαυτο δεν σας εχω πει ξανα το επαγγελμα μου)
λοιπον πιασαμε γενικη συζητηση και ξαφνικια οι αρχιτεκτονες της παρεας το γυρισαν στη βαρια φιλοσοφια και στα βαρια κοινωνικα θεματα κλπ κλπ κλπ κουλτουρα και φυγαμε αν καταλαβαινετε...τελοσπαντω� � αντεξα να μην αυτοκτονησω...
αλλα οταν αφησαμε τους υπολοιπους και γυρνουσαμε σπιτι με τον φιλοξενουμενο και φιλο μου μου λεει εμμεσως πλην σαφως οτι αυτοι(οι αρχιτεκτονες)κανουν τετοιες συζητησεις οταν βρισκονται και τους νοιαζει η κοινωνια κι ολα αυτα και οτι εμενα μου αρεσει μονο το κουτσομπολιο και τα ελαφρια θεματα και σε γενικες γραμμες οτι δεν εχω καθολου επιπεδο....
και καταλαβαινετε....εμεινα μ@λ@κ@ς.
μα να στο λεει ο αλλος μπροστα στα μουτρα σου????????????
περιμενω τα σχολια σας και θα σας γραψω κι αλλα απο οσα γινανε

Κοριτσάκι σ'όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε!!! Αν ο φίλος σου έχει πρόβλημα ας πάει να κάνει με άλλους παρέα που έχουν περισσότερο "επίπεδο", αν και απ'ότι αντιλαμβάνομαι ούτε ο ίδιος έχει επίπεδο διαφορετικά δεν θα σου τα έλεγε αυτά! ʼλλωστε το επίπεδο του καθενός δεν καθορίζεται από το αν μιζεριάζει όλη την ώρα και συζητάει μόνο για προβλήματα! Ηρέμησε και σύνδεσέ τον με Κάϊρο.

εχεις τοσο δικιο τζινα και κανονικα αυτο θα ειχα κανει, αλλα δεν ξερω γιατι με πειραξε τοσο πολυ...
απλα μου φανηκε πολυ ψωνιστικο να θεωρουν σχεδον κλαδικο το θεμα του επιπεδου...
επισης οση ωρα φιλονικουσαμε περπατσουσαμε ολο το λονδινο γιατι ηθελε να φωτογραφισει ολα τα κτηρια και μιλαμε περπατουσαμε τουλαχιστον 4 ωρες, αφου εβλεπα να πρεναμε περιπατωντας τους σταθμους των μετρο τον ενα μετα τον αλλο και ελεγα να κανω ενα τσακ να χωθω μεσα να παω στο σπιτακι μου....προσπερασαμε τουλαχιστον 15 σταθμους κοριτσια....
ωσπου στεγνωσε το λαρυγγι μου και του λεω ωραια παρπατησαμε 4 ωρες παμε τωρα να παρουμε 2 μπυρες να αραξουμε διπλα στο ποταμι και να λυσουμε τις διαφωνιες μας...
και μου λεει οχι εγω θελω να περπατησω κι αλλο να βγαλω κι αλλες φωτογραφιες. μα του λεω κουραστικα,θελω να καθησω λιγο. και μου λεει δεν με νοιαζει κατσε αν θες, εγω θα περπατησω κι αλλο.
ε τι να εκανα πηρα το μετρο και γυρισα σπιτι....
απο οταν επεστρεψε κι αυτος ειμαστε σε ενα σπιτι 50 τετραγωνικα και δεν μιλαμε....
ετσι ωραια περναει ο χρονος μου

Τσα! Επιτέλους στο σπιτάκι μου! Κουρέλι, αλλά μόνη μου και στο σπιτάκι μου!
Έζησα για μία εβδομάδα στην κόλαση.. Πήγα, που λέτε, να βοηθήσω τους δικούς μου σε μετακόμιση πολλών μποφόρ. Τα προγνωστικά δεν ήταν καθόλου καλά, μιας και είχα υποστεί ένα τηλεφωνικό βρισίδι για τη δήθεν καθυστέρησή μου να πάω να βοηθήσω την κατάσταση. Έφτασα Δευτέρα βράδυ και τους βρήκα να κλαίνε. Ήταν σε απόγνωση και έλεγαν με παράπονο ότι δε βρέθηκε ούτε ένας φίλος, γείτονας, συγγενής, οτιδήποτε να βοηθήσει. Σκίστηκε η καρδιά μου, να βλέπω δύο γεροντάκια να κλαίνε ανάμεσα στα κιβώτια, με το σπιτικό τους ανύπαρκτο και ξεσηκωμένο. Για δύο βράδυα κοιμήθηκα στο πάτωμα και έκανα ψυχολογικό support, ας είχα τις δικές μου σκοτούρες και το δικό μου ψυχολογικό φορτίο.
Την Τετάρτη ήρθαν οι μεταφορείς και μαζί όλοι οι γείτονες, να κλάψουνε παρέα. Οι μεταφορείς φόρτωναν κι εγώ καθάριζα από πίσω, να παραδοθεί το σπίτι καθαρό. Ήμουν ξύπνια από τις τέσσερις το χάραμα και έπαθα και μία δύσπνοια από τις χλωρίνες. Έχωσα τα κουρέλια (γονείς) στο αυτοκίνητο, μπροστά το φορτηγό, πίσω εμείς. Στο δρόμο η μάνα μου να προσεύχεται και να κλαίει κι εγώ, για μία ακόμη φορά στο ρόλο του καραγκιόζη, να της μιλάω για καινούρια ζωή, νέα αρχή και όσα λέγονται σε αυτές τις περιστάσεις. Φτάνουμε επιτέλους και με το που ανοίγουμε την πόρτα να φορτώσουμε αντικρύζουμε το αίσχος. Το σπίτι, αντίθετα με τις υποδείξεις μας, ήταν βαμμένο σε ένα κιτρινο-σκατουλί χρώμα και το τζάκι ήταν μωβ! Τα γεροντάκια μου έπαθαν υστερία και δε μπορούσα να τα μαζέψω. Παράλληλα επέβλεπα και τους μεταφορείς, που ξεφόρτωναν.. Έλεγα πρόσεξε εδώ, μη γδάρεις την κάσα, προσοχή εκεί, το κιβώτιο αυτό έχει γυαλικά, κλπ, μέχρι που μου είπε "σταμάτα, θεία, με αγχώνεις". Θειάφι, σκέφτηκα, αλλά κατάπια για μία ακόμη φορά τα νεύρα μου.. Κανόνισα με τον εργοδηγό να βαφτεί το σπίτι άμεσα και άρχισα να φωνάζω ότι αν το θεωρεί ωραίο, να έρθει να μείνει αυτός σε αυτό το απώγειο της κακογουστιάς. Κανονίστηκε και για δύο μέρες βάφαμε και παράλληλα αδειάζαμε κουτιά, πλέναμε και λοιπά. Στο μεταξύ η μητέρα μου έπαθε νευρικό βήχα και δε μπορούσε ούτε νερό να πιει. ʼρχισε να κάνει εμετούς και άρχισα να ψάχνω γιατρό. Ευτυχώς συνήλθε κάπως. Αλλά δεν τελειώνει εδώ η ταλαιπωρία, όχι.. Προβληματική η σύνδεση με το ρεύμα και έζησα για τρεις μέρες έτσι, μέχρι να αποκατασταθεί η βλάβη.. Τα γεροντάκια μου έδειξαν μεγάλο κουράγιο. Δε βρίσκαμε καλοκαιρινές πυζάμες και ήταν με τα χειμωνιάτικα. Εγώ, χωμένη σε κουτιά που με ξεπερνούσαν σε ύψος, να παλεύω με το κοπίδι να τα ανοίξω, αλλά παράλληλα να μη δημιουργήσω μεγαλύτερο χάος από το ήδη υπάρχον.
Στο μεταξύ με έψαχναν συνεχώς από τη δουλειά, προσπαθούσα να συνεννοηθώ από το κινητό και άκρη δεν έβγαζα. Το μόνο που έλεγα είναι ότι λείπω για σοβαρό λόγο και όχι για την πλάκα μου. Οι γονείς μου, που έβλεπαν τι γίνεται, μου έλεγαν να φύγω, αλλά πού να τους αφήσω σε τέτοια κατάσταση; Τελικά τους βρήκα μαξιλαροθήκες, πυζάμες, καλοκαιρινά, ξεσκονόπανα και όλα όσα θεωρούσα απαραίτητα για να συνεχίσουν μόνοι τους. Συναρμολόγησα τη μισή βιβλιοθήκη. Πέταξα αμέτρητα κιβώτια στα σκουπίδια. Τους έδειξα πώς λειτουργεί το πλυντήριο πιάτων, ώστε να μη κουράζονται στο χέρι. Τους μαγείρεψα πριν φύγω. Πήρα τρία λεξοτανίλ.
Τώρα είμαι πίσω, καραβοτσακισμένη.. Το σώμα μου είναι γεμάτο μελανιές από τα κιβώτια που κουβαλούσα. Τα χέρια μου έχουν γρατσουνιές από το κοπίδι, όταν άνοιγα βιαστικά τα κιβώτια. Η καρδιά μου έμεινε κοντά στα γεροντάκια μου... Είμαι βρώμικη και δεν έχω κουράγιο να συρθώ στο μπάνιο. ʼυπνη, ταλαιπωρημένη σωματικά και ψυχικά, ανήσυχη για το τι συμβαίνει πίσω μου.. Αλλά, πείτε με γαιδούρα, χαίρομαι που γύρισα. Ευγογημένη ησυχία..

την κοπαναω εξαφανισμενες μου!!!!τα λεμε ΑΡΓΟΤΕΡΑ!!!!

Καλώς την Αβουλίνα μας!
Αβάκι μου δύσκολη βδομάδα πέρασες και κοπιαστική. Καλά θα κάνεις να μην νιώθεις τύψεις που γύρισες σπιτάκι σου με μία αίσθηση ανακούφισης γιατί είναι ανθρώπινο και φυσιολογικό. Εύχομαι και οι γονείς σου να βρούνε τους ρυθμούς τους σύντομα και να τακτοποιήσουν το νέο τους σπίτι. Είναι τυχεροί οι γονείς σου που σε έχουν να τους φροντίζεις. Εύχομαι καλή ξεκούραση και να έχεις μία καλή εβδομάδα που υποθέτω ότι θα είναι πιο επιβαρυμένη λόγω της πολυήμερης απουσίας σου.

Κοριτσάκι μου βρίσκω τουλάχιστον αχάριστη την συμπεριφορά του φίλου σου. Μα να τον φιλοξενείς και να τον στηρίζεις στην ανάγκη του και αυτός να σε θίγει λέγοντας σου ότι δεν έχεις επίπεδο και σαν να μην έφτανε αυτό να σε σέρνει με τις ώρες μέσα στην πόλη και να μην σέβεται καν το γεγονός ότι θέλεις να κάνετε ένα διάλειμμα επειδή κουράστηκες; Μα τι είδους συμπεριφορά είναι τούτη; Πιστεύω ότι καλό θα είναι να του μιλήσεις και να λύσετε το θέμα που δημιουργήθηκε. Προφανώς το πρόβλημα δεν το έχεις εσύ κοριτσάκι μου αλλά αυτός. Μήπως δεν είναι καλά ψυχολογικά και ξέσπασε επάνω σου; Θεωρώ πάντως ότι σου οφείλει μία συγνώμη.

Έκανα το μπάνιο μου και έβαλα πλυντήριο και ξαναήρθα κοντά σας, αγαπημένες μου!

Κοριτσάκι μου, η πείρα μου και μόνο μου λέει ότι δεν θα περάσεις καλά με το φίλο σου.. Κάποτε είχα κι εγώ με ένα συμφοιτητή μου τα ίδια. Ότι δήθεν είμαι ελαφριά, ότι με ενδιαφέρουν μόνο τα χαμηλού επιπέδου, κλπ, κλπ. Τον χώρισα δίχως δισταγμό. Στην πορεία των είκοσι χρόνων που ακολούθησαν από τότε, εγώ έγινα κάτι αξιοπρεπές στη ζωή μου, εκείνος έγινε αλκοολικός, παράτησε τη σχολή, όπου ήταν αιώνιος φοιτητής και έμεινε αγκαλιά με την κουλτούρα του. Τον λυπάμαι αφάνταστα, αλλά δε μπορώ να τον πλησιάσω πια, γιατί είναι αδύνατο να τον βρω ξεμέθυστο, πρωί ή βράδυ. Η αλήθεια είναι ότι παραιτήθηκα πια, γιατί έχω δικά μου προβλήματα και μάλιστα πολλά.
Αγάπα τον εαυτό σου, πίστεψε σε αυτόν και άσε τους κουλτουριάρηδες να λένε τα δικά τους. Ο καθένας για τον εαυτό του και όσο νωρίτερα το καταλάβουμε αυτό, τόσο το καλύτερο.

Επίσης, θέλω να σου ζητήσω συγνώμη που δεν είδα το θέμα σου πριν.. Ήμουν εξαθλιωμένη, κουρασμένη και ήθελα να πω τον πόνο μου. Τώρα το είδα και κατάλαβα τι τραβάς, κοριτσάκι μου...

Επίσης, θέλω να προσθέσω ότι ο αληθινός φίλος δεν προσβάλλει ποτέ..

Eli μου, γλυκούλα μου, το ήξερα ότι θα με συνδράμεις, αμέσως μόλις δεις τι πέρασα..
Όσα λέω, βάλε τα επί δέκα για να είσαι σίγουρη.. Δε νιώθω το κορμί μου.. τα χέρια μου τρέμουν από τα βάρη που σήκωσα, σαν να έχω πάρκινσον. Ακόμη και ένα ποτήρι νερό δε μπορώ να σηκώσω, που λέει ο λόγος, γιατί όλα τα κάνει ο άνθρωπος, αρκεί να θέλει.. Ήθελα σαν τρελή να βοηθήσω. Να πω εδώ ότι ούτε η κατασκευή μου, ούτε η ως τώρα ζωή μου με είχαν προετοιμάσει για κάτι τέτοιο.. Ήμουν ντελικάτη και έγινα θηρίο, προκειμένου να βοηθήσω τους πιο ανήμπορους από μένα. Σήκωσα φορτία απίστευτα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.. Μόνο ένα δεν έκανα και τώρα μετανιώνω. Έπρεπε να χωθώ στο πατάρι, να καθαρίσω μπάζα και όταν ανέβηκα με τη σκάλα και είδα.. Είδα ένα δωμάτιο ουσιαστικά, χωρίς φωτισμό και τρόμαξα, γιατί έχω κλειστοφοφία. Δε σκέφτηκα ούτε την κούραση, ούτε την υψοφοβία, που επίσης έχω, ούτε τίποτα. Απλά τρομοκρατήθηκα και κατέβηκα και είπα ότι μπορούν να πληρώσουν μία γυναίκα να το κάνει, αν δεχτεί φυσικά...
Μόλις τους τηλεφώνησα και τα γεροντάκια μου δηλώνουν ότι είναι καλά. Αλήθεια, ψέμματα, δεν ξέρω, πάντως με βολεύει να σκέφτομαι ότι τους τακτοποίησα κάπως και ότι μου λένε αλήθεια..

avoulini, είσαι μια πάρα πολύ καλή κόρη και χαίρομαι για τους γονείς σου που σε έχουν στο πλευρό τους..

Η αγάπη και η συμπαράσταση που έδωσες στους γονείς σου απλόχερα είμαι σίγουρη ότι τους συντροφεύει ακόμη ʼβα μου. Τις δουλειές τις έχετε βάλει ήδη σε μία σειρά, αλλά το ψυχολογικό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο! Και στο ψυχολογικό κομμάτι από τι κατάλαβα τα έδωσες όλα και ακόμη παραπάνω. Είμαι σίγουρη ότι ήδη νιώθουν καλύτερα και θα βάλουν και το νοικοκυριό τους σε μία τάξη σύντομα. Όσο για το πατάρι... είπαμε να ξεπεράσεις τον εαυτό σου αλλά όχι και να μεταλλαχτείς! Έκανες ένα σωρό άλλα πιο σημαντικά, το πατάρι δεν είναι μέσα στην μέση να τους ενοχλεί, θα φέρουν μία γυναίκα και θα το κάνει στο πι και φι και καλό θα είναι να τους προτείνεις να ρίξουν και ένα μουσαμά αφού το καθαρίσουν. Έτσι δεν θα σηκώνονται σκόνες και θα είναι πιο κατάλληλος ως αποθηκευτικός χώρος.

Μακόνι μου! Θέλω, όταν συνατήσεις τα γεροντάκια μου (γιατί πιστεύω ότι θα γίνει κάποια μέρα) να τους το πεις. Έχουν την τάση να το ξεχνούν και ώρες ώρες με πληγώνουν..

κοριτσάκι, συμφωνώ με τα κορίτσια, πέρασα πολλά χρόνια μέσα ή στις παρυφές της διανόησης και της κουλτούρας, συναντήθηκα με σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους, κυρίως ποιητές και συγγραφείς, γνώρισα αληθινούς αλλά και δήθεν διανοούμενους. Θα σου πω λοιπόν ότι ο αληθινά καλλιεργημένος άνθρωπος δεν είναι αυτός που ρεμβάζει και τυρβάζει περί ύπαρξης και ανυπαρξίας, ούτε αυτός που ανασκαλεύει το πεπερασμένο του εγώ αλλά εκείνος που έχει βαθιά ψυχή να καταλάβει την ανθρώπινη καλοσύνη.. Θα μπορούσα να σου γράψω δοκίμιο πάνω στο θέμα, άσε. Για μένα πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές της βαριάς διανόησης, περνώ την πιο ελαφριά μου φάση και νιώθω πιο φυσιολογικος άνθρωπος από ποτέ..Να χαίρεσαι τον εαυτό σου και να αγαπάς την καθημερινότητά σου, άσε αυτούς που σε σνομπάρουν στην κοσμάρα τους...

Eli μου, έχεις δίκιο για το πατάρι. Δε μπορούσα. Ήμουν και άυπνη και κατακουρασμένη και για να ξεπεράσω τις φοβίες μου ήθελα άλλη ατμόσφαιρα και όχι αυτή που είχα. Θα τους το πω για το μουσαμά. Τι να τους πρωτοπώ, που ήδη τους έχω γράψει ένα χαρτί με δουλειές που είναι σημαντικές και πρέπει να γίνουν. Το θέμα είναι ότι θα αντάλλασσα ευχαρίστως τη ζωή μου με τη δική τους.. Να είχα να βάλω σε τάξη ένα τέλειο σπίτι.. Μμμμ.... Βλέπει στη θάλασσα, περνάς απέναντι και βαδίζεις ανάμεσα στους γλάρους και μυρίζεις την αλμύρα...Κάθεσαι στη βεράντα και αγναντεύεις τη θάλασσα σε ελάχιστη απόσταση και απολαμβάνεις το ηλιοβασίλεμα. Κι εγώ, η υποτίθεται δυνατή, είμαι στα κράβαρα και στα σκατά και μάλιστα, λόγω χαρακτήρα και μόνο, ώρες ώρες λέω κι ευχαριστώ!

Τουλάχιστον ʼβα μου όταν θα πας στην Πειναλόγκα τώρα θα έχεις ωραία θέα! :lol:
Εύχομαι να είναι καλά οι γονείς σου στο νέο τους σπίτι και ευτυχισμένοι, γιατί έτσι και θα είσαι και εσύ πιο ήρεμη και πιο χαρούμενη ;)