ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

προσωπικα Αλινα θεωρω οτι καλως κανεις και ανυσηχεις. Θα προτιμουσα να πας να σε δουν και στην τελικη μακαρι να μην ειναι τπτ και να εισαι και εσυ ησυχη. Εχεις μια διαφορα απο εμας τις υπολοιπες είσαι σε μεγαλη και αποτομη απωλεια βαρους, πρεπει να δεις αν σου λειπει κατι που πρεπει να αναπληρωσεις. Σε παρακαλω αν δεν νιωσεις καλυτερα να κανεις την επισκεψη σου στο νοσοκομειο, στο κατω κατω αν δεν πρεπει να κουραζεσαι τοσο πολυ, ενα χαρτι απο το νοσοκομειο οτι εισαι ανικανη για εργασια για λιγες ημερες ειναι βαρυγδουπο εγγραφο και κανεις δεν μπορει να το αμφισβητήσει, απο το να πηγαινεις στην δουλεια και να γινει κανενα ατυχημα και να χρυπησεις. εχεις και οικογενεια και σπιτι , εχεις υποχρεωσεις δεν πρεπει να σε αμελεις ε? για σκεψου το λιγο

:) θα παω ,θα στανιαρω κ θα συνεχισω να κανω τη δουλεια μου οσο πιο καλα μπορω κ ας λενε οτι θελουν οι κυραδες εκει... χιχιχ μου βγαινει να βγαλω κακιουλες,αλλα χτες με το ζορυ κρατηθηκα να μη γελασω.οι περισσοτερες εκει ειναι σχετικα μεγαλες γυναικες αν κ καποιες πολυ καλοδιατηριμενες να πω την αληθεια. λοιπον με το νεο κουρεμα ακουσα πολλα κοπλιμεντα κ περισσοτερο απο τους αντρες εκει κ το ακουσαν οι κυριες.κ αρχισαν οτι ωραιο το νεο κουρεμα αλλα ο ταδε λεει οτι πρωτιμαει τα δικα μου μακρια μαλλια λεει η μια,η αλλη χαιδευε εναν αλλο κ του εκανε τα γλυκα ματακια κ αλλα τετοια! η τριτη μου ελεγε ναι οκ μικροδειχνεις που λενε αλλα κ εγω μικροδειχνω πιο πολυ απο εσενα.πραγματικα αηδιασα κ βεβαια κρατηθηκα με το ζορυ να μη γελασω! δε πιστευα ποτε οτι θα ασχολιοταν με τετοια μικροπραγματα κ ιδιαιτερα γυναικες στη δικη τους ηλικια.ουτε εφηβες :P να ηταν πραγματικα.

εχει καλο καιρο κοριτισα!!!
βγαινω βολτιτσα!!
μολις γυρισω θαλω να διαβασω οτι εκλεισες ραντεβου αλινακι!
(αληθεια με ραντεβου δεν γινονται αυτες οι εξετασεις? η απλα πηγαινεις και τις κανεις?)

καλα μαγειρεματα στην αβα!!!

κατερινα γιαυτο κ αποφασισα σημερα να μην παω,οσο περιεργο κ αν ακουγεται ειναι καπως επικυνδινη η δουλεια,λιγο να ζαλιστω κ να κραταω πιατα κ ποτηρια δεν ειναι μονο οτι θα τα σπασω(που δε θελω να κανω ζημιες) αλλα μπορει κ να χτυπησω η να κοπω.
ασχετο αλλα ο μικρος σημερα με εχει κανει κ γελαω απο το πρωι! τωρα πηγε να βρει λεει καλτσουλες να βαλει γιατι δε θελει τα παντοφλακια του.ηρθε λοιπον κ μου κραταγε κατι καλτσες με δαχτυλακια που μου ειχε κανει δωρο μια φιλη το χειμωνα.κ μου λεει μαμα κοιτα τι βρηκα ειναι πολυχρωμες κ μεγαλες! θα μου κανουν σιγουρα! μετα τις εβαλε στα χερια του σαν γαντια κ αρχισε να με γραγαλαει,τωρα προσπαθει να μου τις φορεσει αυτος. χιχιχι βγαζει κ θορυβους απο το ζορυ του :)

κοριτσακι δε ξερω πια πως γινεται,παλαι πηγανες στα εκτατα κ αν εκριναν οτι χρειαζεσαι εξετασεις τις εκαναν κατευθειαν αλλιως σε εστελαναν στο ικα! τωρα δε ξερω αν εχει αλλαξει το συστημα κ πως παει,αν σου κλεινουν ραντεβου.δε με πειραζει κ αν κλεισουν ραντεβου μονο στο εοπυ μη με στειλουν γιατι εκει δε δικαιολογουν τιποτα πια.το πασχα ενω ετρεχα 2 βδομαδες τςλικα τις πληρωσα λες τις εξετασεις στο τελος

καλη βολτιτσα! καλα να περασεις κ οσο για μενα το καλυτερο φαρμακο το εχω σπιτι μυο ειναι ο γιοκας μου :)

ενα γρηγορο γεια κ φευγω γιατι σημερα γινεται ο χαμος...φιλακια ομορφιες μου

αγαπες!!!!ουουουουουου!!!!!

καλημεροκαλησπερες!
αντε η παθολογια εμεινε ακομη σημερα και απο αυριο ειμαι ελευθερη!
περνει και ο μικρος βαθμους και μετα θα με χασετε σιγα μη βρισκω pc αδειο για να μπω:(
λιλακι εσυ χαλασες πολυ σε βλεπω να μενεις απο απουσιες!
ελπιζω να ειστε ολες καλα φιλια πολλα σε ολες!

Έτοιμα και τα μπιφτέκια.. Ψήνονται τώρα και είναι πολύ αστεία. Για να μην έχω δύο φουρνιές με αυτή τη ζέστη, τα έκανα τεράστια. Φανταστείτε μισό κιλό κιμά, δύο ντομάτες και φρυγανιά τριμμένη τι όγκο μας δίνει. Αποτέλεσμα, δώδεκα τέρατα ψήνονται και ευτυχώς μυρίζουν ωραία.
Σκέφτομαι συνέχεια αυτές τις μέρες το πώς η ζωή μας καθοδηγεί και μας κάνει να αναθεωρούμε ιδέες και αποφάσεις, που παλιά τις υποστηρίζαμε απόλυτα. Πάντα ήμουν υπέρμαχος της ανεξαρτησίας και πίστευα πως όσο πιο μακρυά από τους γονείς, τόσο το καλύτερο. Μάλιστα το συμβούλευα και σε νέα παιδιά, προκειμένου για τις σπουδές τους. Οι γονείς γερνούν και όλο και εξαρτώνται από μας. Θέλουν, θέλουν, θέλουν, χρειάζονται, έχουν ανάγκη, πού είναι η προσωπική ζωή του παιδιού; Αυτά σκεφτόμουν και έπαθα υπερκόπωση, προκειμένου να σπουδάσω πολύυυυ μακρυά από το πατρικό μου. Μέχρι τώρα δεν το είχα μετανιώσει και μάλιστα κάθε φορά που τα γεροντο-μωρά μου έδειχναν τα δοντάκια τους, γιατί είναι και κομματάκι δύσκολα, έλεγα μέσα μου, τι καλά που είσαι μακρυά. Μακρυά από τον cul μας και όπου θέλει ας είναι.
Υπολόγισα, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Μου ξέφυγε το πώς είναι να βλέπεις τους γονείς σου να γερνούν και το τι σοκ είναι το να παύεις να είσαι το χαιδεμένο παιδί και να έρχεται η σειρά σου να χαιδέψεις. Πίστευα πως δεν έχω μέσα μου συμπόνοια για όσους με πλήγωσαν και ότι ο καθένας τη ζωούλα του και όλα καλά. Τα καημένα τα δικά μου δε ζητούν ποτέ τίποτα, πέρα από αυτά που δεν είναι στο χέρι μου. Ζητούν σύζυγο, εγγόνια, όλα αυτά που δεν εξαρτώνται μόνο από εμένα. Τώρα που τους έζησα στην ανάγκη τους, είδα την κατάπτωση και είδα ότι μου κρύβουν πράγματα για την υγεία και τη γενικότερη κατάστασή τους. Δε λένε ποτέ θέλω αυτό, αλλά διαπίστωσα ότι κάθε τι που μου κόβει να τους προσφέρω γίνεται δεκτό με ανακούφιση.
Η κατάστασή τους μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει με το πέρασμα των χρόνων. Πώς τα κατάφερα έτσι και είμαι μακρυά; Είδατε τι καλά παίρνεις πίσω, μετά από πολλά χρόνια, όσα είχες αποφασίσει πολύ νωρίτερα; Εδώ, θα μου επιτρέψετε να βάλω λιγάκι και το εγωιστικό στοιχείο. Τι θα γίνει στην πράξη; Θα γίνω το παιδί λάστιχο, να τρέχω πάνω κάτω και να μην τους εξυπηρετώ σωστά στην τελική ή θα χρειαστεί να τους πάρω κοντά μου και να πραγματοποιηθεί έτσι ο χειρότερος εφιάλτης μου (γεροντοκόρη με υπέργηρους γονείς); Θα βάλω γυναίκα και θα αισθάνομαι ως η άκαρδη κόρη, που τους ξεπετάει στα χέρια μιας ξένης; Για τα πεθερικά μου, αν είχα, δε θα το σκεφτόμουν δευτερόλεπτο, για τους γονείς, όμως, αλλάζει το πράγμα.. Τους πονάς αληθινά.
Αυτά σκέφτομαι και προβληματίζομαι σοβαρά. Σκέφτομαι και τη Ναταλία και όσες βρισκόμαστε σε παρόμοια θέση. Δύσκολο πράγμα τα γεράματα και για τους ίδιους τους γέροντες, αλλά και για όσους έχουν την έγνοια τους. Σκέφτομαι πόσο τυχερή στάθηκε μία φίλη μου. Είχε τον πατέρα της κατάκοιτο και τον φρόντιζε, αλλά ξαφνικά της χαμογέλασε η τύχη. Παντρεύτηκε, έκανε στο πι και φι δύο μωρά. Τώρα ο πατέρας της χαμογελά πανευτυχής και αφήνεται στις φροντίδες της γυναίκας που προσελήφθη αναγκαστικά στο μεταξύ, παίζοντας με τα εγγονάκια του. Αυτό φτάνει για να καθησυχαστεί η ένοχη συνείδηση και για να επανέθλει η ισορροπία. Έφτασα στο σημείο να σκέφτομαι και τα δικά μου γεράματα.. Θα βρεθεί άραγε κάποιος με διάθεση προσφοράς να με συνδράμει στη δύσκολη ώρα μου;
Αχ, τι ωραία! Είχα δεν είχα, σας μαύρισα την ψυχή. Αλλά η αλήθεια είναι πως αυτό το τόπικ λειτουργεί για μένα και ως ημερολόγιο και ως ψυχοθεραπεία. Καταθέτω τις σκέψεις που με βασανίζουν μέρα νύχτα και εκτονώνομαι. Εισπράττω την αγάπη σας. Βλέπω πως δεν είμαι η μοναδική με προβλήματα. Παράλληλα, χαίρομαι όταν έχω ελαφριά διάθεση και χαζολογούμε με τις ώρες. Αυτό το τελευταίο το χαίρομαι περισσότερο απ' όλα!

ava μου εισαι πολυ τυχερη που δε ζητουν τιποτα οι γονεις γιατι εγω ειμαι στον αντιποδα
εχω και αντρα και παιδια και φυσικα το πατερα μου ο οποιος εχει μονο απαιτησεις θελει ολοι να στεκουν σουζα μπροστα του τιποτα δε του αρεσει τιποτα δε του προσφερεις τιποτα δε του κανεις κανενα φαι δεν ειναι καλο κανενας δε του λεει αληθεια (ολοι ειμαστε εναντιον του σε οτι λεει κατα τη γνωμη του) του φτεει η νυφη μου ο αντρας μου και γενικα ολοι οσοι βρισκοντε τριγυρω στη γειτονια!
δε μπορω να βγαω απο το σπιτι δεν μπορω να κανω τις δουλιες μου δε μπορω καν να κουβεντιασω φιλισοφικα με την ανεση μου !
ειναι βεβαια πολυ μεγαλος αλλα αυτο δεν εχει να κανει γιατι απο παντα ετσι ηταν και μια και απο 12 χρονων τον φροντιζω δε μπορω να κανω αλλιως τωρα!
οσο για τα παιδια που λες οτι ζητανε οι γονεις σου ενα θα σου πω οταν εγω εμεινα εγκυος στη κορη μου και πηγα ολο χαρα να του το πω (ο αδερφος μου αν και παντρεμενος πολυ πριν απο μενα δεν ειχε παιδια) του λεω θα γινεις παππους!!
και η απαντηση του ??
ποιος σου ειπε εσενα οτι εγω θελω να γινω παππους!
αυτα τα ωραια για να περνεις κουραγιο!!!!!!

Γοργόνα μου, αναγνωρίζω την καλή σου πρόθεση, αλλά κουράγιο δεν παίρνω με άλλες, εξίσου ή και περισσότερο δυσβάσταχτες καταστάσεις. Τι τραβάς κι εσύ!
Τον πήγες, αλήθεια, σε γεροντολόγο; Κάτι σε αλτσχάιμερ μου κάνει, μη παρεξηγηθείς, σε παρακαλώ.. Εδώ προσπαθούμε να προλάβουμε τα χειρότερα. Αν ο πατέρας σου είναι καλά και τα έχει τετρακόσια που λέμε, τότε εξηγήσου του στα ίσια. Μη τον φοβάσαι. Πες του, μπαμπά, εγώ είμαι εδώ, για σένα, αλλά έχω οικογένεια να φροντίσω και με στενοχωρείς όταν φέρεσαι έτσι.
Υποψιάζομαι ότι τα έχετε πει ήδη αυτά, αλλά.. η επανάληψις είναι μήτηρ της μαθήσεως. Τα ίδια, ξανά και ξανά, μέχρι να αποτυπωθούν στον εγκέφαλό του.
Επίσης, αυτό που πιάνει μερικές φορές είναι το χαζό χιούμορ. Εγώ λέω στον δικό μου, α, είσαι άτακτο παιδάκι εσύ, θα σε τιμωρήσω! Τότε χαμογελάει και κάπως ελαφραίνει το κλίμα. Βέβαια, ο δικός μου πατέρας είναι σχετικά εύκολος, μέχρι και συγκινητικός. Η μητέρα μου είναι το δύσκολο κομμάτι. Εκεί που μου σπάει τα νεύρα, εκεί σκίζεται η ψυχή μου όταν τη βλέπω άσχημα.

οχι ava μου δεν δεχετε να παει πουθενα!
ουτε να του φερω καποιο γιατρο εδω!
δεν ειναι θεμα αλτσχαιμερ παντα ετσι ηταν !
απλα τωρα λογω ηλικιας και εγωισμου (γιατι γερασε και πως καταντισε που τον βλεπανε και κατουριοντουσαν ) εχει κλειστει μεσα και εχει γινει ακομη χειροτερος !

Τώρα, θα σε κάνω να ευθυμήσεις. Μου έλεγε μία κυρία για τη μητέρα της, που πάσχει από γεροντική άνοια, ότι της κάνει τη ζωή δύσκολη. Η μητέρα αρνείται να πάει σε γιατρό, σαν τον πατέρα σου. Επιστράτευσε, λοιπόν, την κουμπάρα της, και πάνω στη συζήτηση, δήθεν τυχαία, αναφέρθηκε το τι γίνεται με τις μητέρες και το πώς πρέπει να πηγαίνουν στο γιατρό, ώστε να ελαφρύνουν και τα παιδιά τους. Ναι, σωστά, έλεγε η γυναίκα, δηλαδή παρακολουθούσε τη συζήτηση και συμφωνούσε. Κάποια στιγμή λέει η κουπάρα, ξέρετε, ακόμη κι εγώ, που είμαι νέα, θα πάω στο γιατρό, γιατί όλοι μας με τα χρόνια φυραίνουμε. Τι απαντάει; Σωστά, παιδί μου, πολύ σωστά. Αν δεν είσαι καλά να πας! Εγώ, πάλι, είμαι μια χαρά και δεν πάω πουθενά! Τι να πεις τώρα;

ʼva αυτό το post θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ . Χτύπησες στο πιο ευαίσθητο σημείο μου , άγγιξες τον πιο πονεμένο μου κάλο . Και πόνεσε πολύ .......