το γαστρεντερικο μου μεσα...

Αυτο προσπαθησα να κανω κι εγω. Οταν γνωριστηκα μ' αυτο το παιδι ηθελα να δω πως θα παει η ιστορια και να φευγα απο εκει μεσα. Εκεινος ειχε δικο του σπιτι και ηθελε να παω εκει. Τοτε ειχαμε κι οι δυο δουλεια. Ελα ομως που γαμηθηκε ο Διας. Χανει τη δουλεια του πρωτα αυτος, χανω εγω τη δικη μου μετα, πεθαινει κι η μανα του κι αναγκαζεται ν' αναλαβει τον πατερα του 85 χρονων με ανοια. Ο αδελφος του ακριβως απο πανω ουτε 5' λεπτα δεν το παιρνει. Που να παω εγω μετα σ' ενα σπιτι 2x2 μ' εναν ηλικιωμενο ανθρωπο μετα;; Οχι πως δεν το προσπαθησα αλλα ειδα οτι δε με παιρνει. Ειχα γινει η παραδουλευτρα εκει μεσα. Ολη μερα επλενα, μαγειρευα, καθαριζα ο παππους ξαπλωμενος πρωι μεσημερι βραδυ στον καναπε μπροστα στην τηλεοραση κι εκεινος μπροστα στον υπολογιστη να παιζει παιχνιδια. Κι οταν ηταν να βγουμε μονο με τους φιλους του γιατι ο ιδιος δεν ειχε μεταφορικο μεσο και τωρα δεν ειχαμε και λεφτα να κυκλοφορουμε τουλαχιστον με ταξι οπως πριν. Εφυγα απ' τα σκατα κι επεσα στ' αποσκατα. Τουλαχιστον οι δικοι μου γονεις ειναι λειτουργικοι, μαλακες μεν στα θεματα υγειας τους και καταπιεστικοι αλλα δεν ηταν κι ετσι. Αρχισα να φρικαρω με τον καιρο. Αρρωστησα. Γι' αυτο σου λεω αμα δε σε θελει, δε σε θελει. Αμα το 'χει η μοιρα σου να εισαι σε σκατοκαταστασης ο,τι και να κανεις σε τετοιες θα πεφτεις. Χαθηκε να πεσω κι εγω σε μια νορμαλ κατασταση;; Να εχω μια διεξοδο;;; Εγω εφευγα απ' το σπιτι μου να ξεφυγω απ' τις κωλοκαταστασεις και πηγαινα εκει και γινομουν χειροτερα. Πραγματικα δεν ξερω πως θα ξεφυγω απ' αυτο ως μονη λυση θα ηταν μια καλη δουλεια με καλα χρηματα να μπορω να οριζω μονη μου τις καταστασεις. Αυτο ομως κι αν ειναι πλεον αδυνατο.
Πριν μια δεκαετια εργαζομουν ως συμβασιουχος σε μια υπηρεσια του δημοσιου κι ειχα παλεψει και δικαστικα να διεκδικησω τη θεση μου αλλα μπορεις να τα βαλεις με το κρατος;; 4 χρονια ημουν εκει και δε μ' επιασε για 3 μερες το προεδρικο διαταγμα. Εκεινη την περιοδο να δει αγχος. Για σχεδον 7 μηνες ειχα παθει ενα νευρικο και πεταγε ολη την ωρα το ματι. Απορω κι η ιδια πως το γλυτωσα το εγκεφαλικο τοτε. Γι' αυτο σου λεω.... εχω καταρα πανω μου δεν εξηγειτε αλλιως. Βλεπεις οτι το παλευω κι αυτο μου γαμιεται συνεχεια. Συγγνωμη για τα βρομολογα αλλα εχω βγει εκτος εαυτου πια.

και συνεχιζω ...επειδη με εχει πιασει και το γαμοτο.
Για τους ψυχολογους/ψυχιατρους ειναι ξεκαθαρο οτι καθε ανθρωπος ειναι υπευθυνος για τον εαυτο του και την υγεια του.(δε μιλαμε για μικρα παιδια ή ανθρωπους με ειδικες αναγκες εκει αλλαζει το θεμα).
Εγω κανω μια αναδρομη πως εμπλεξα σε αυτη την κολοκατασταση. Ειναι πολλα χρονια που η μανα μου εχει μπλεξει με τα ψυχολογικα και τα χαπια. Ετσι μαθαμε εγω και τα αδερφια μου να αφιερωνουμε ενα τμημα της ζωης μας στο να προσεχουμε την μανα μας απο τις μαλακιες που εκανε. Ο βασικος υπευθυνος που θα επρεπε να την προσεχει δηλαδη ο πατερας μου μια ζωη στον κοσμο του ειχε μια λογικη πανω κατω "στ αρχιδια μου η γυναικα μου τα προβατα να ναι καλα." Ποτε του δεν σκεφτηκε οτι πρεπει να προσεχει την γυναικα του αλλωστε ειχε εμας να βγαζουμε το φιδι απο την τρυπα.
Ελα ομως που καποια στιγμη τα αδερφια μου φυγανε αλλου για δουλια κανανε οικογενεια κτλ. Οποτε που πεφτει ο κληρος...σε μενα που ανελαβα "αποκλειστικος νοσοκομος" της γριας μου.
Την περιοδο που την ανελαβα αποκλειστικα η μανα μου ηταν σε τραγικη κατασταση "δεν σηκωνοταν απο το κρεββατι , εκανε δυο βηματα κι επεφτε κατω." Του πεθαμου που λεμε...
Αποφασιζω το λοιπον να βοηθησω οσο γινεται να συνερθει.
Πρωτη υποψια τα φαρμακα τα οποια τα επαιρνε μονη της. Τα αναλαμβανω και σιγα σιγα η γρια αρχισε να συνερχεται. Τι εκανε? Ειχε ολα τα φαρμακα ανακατα σε ενα συρταρι και επαιρνε οποιο χαπι ηθελε οποτε ηθελε και οσο ηθελε. Κι επειδη ειναι και πονηρη ειχε προτιμηση στα αγχολυτικα επαιρνε τριπλασιες 4πλασιες ποσοτητες καθημερινα. Οποτε ηταν ολη μερα στο κακο της το χαλι.
Ελεγχω το λοιπον τα χαπια της καλυτερευει και για ανταλαγμα αρχιζει να τρωει γλυκα μεχρι αηδιας και οταν βρεθηκε στο νοσοκομειο το ζαχαρο 450 παρακαλω.
Αρχιζει να παιρνει και χαπια για το ζαχαρο ομως στις εξετασεις το ζαχαρο δεν επαιφτε. Τι εκανε? Μα φυσικα εκρυβε γλυκα απο δω κι απο κει και ετρωγε στα κρυφα.
Το ωραιο ειναι οτι μπροστα στους γιατρους το επαιζε "οσια" και στην πραξη εκανε οτι γουσταρε.
Και εδω αρχιζει ενα απο τα μεγαλυτερα μου λαθη ...λεω δεν μπορει θα την βαλω σε μια σειρα της εξηγω μια δυο τρεις , της πεταω τα γλυκα που εκρυβε στο τελος αρχισα να τα παιρνω να νευριαζω γιατι ακρη δεν εβγαινε. Μιλαμε με ειχε φερει σε ορια τρελας. Καποια στιγμη παθαινω το πρωτο σοκ με το στομαχι αλλα ειπα ειναι ελκος...δεν ηταν ελκος ηταν νευρικη διαταραχη. Ο οργανισμος μου ειχε παρει αναποδες κι εγω δεν το καταλαβαινα. Σιγα σιγα αρχιζω να βαριεμαι να εχω κομμαρες να μη πολυβγαινω εξω να νευριαζω με το παραμικρο να ξυπναω την νυχτα να με πονανε διαφορα. Καποια στιγμη πριν 17 18 μηνες περιπου παθαινω την πρωτη μου γαματη αγχωδη διαταραχη. Ειδα κι επαθα να ψιλοσυνερθω και καπακι ο γερος μου με τα δικα του προβληματα υγειας. Αντε τωρα να τρεχουμε και γι αυτον.
Καποια στιγμη λογω των προβληματων υγειας του γερου μου αφηνω την μανα μου να παιρνει μονη της τα χαπια της. Τι νομιζεις οτι εκανε? Αρχισε να πλακωνεται παλι με μεγαλες ποσοτητες αγχωλυτικων οποτε αρχισε να χειροτερευει. Και η δικαιολογια της...παιρνω πιο πολλα γιατι ειμαι αγχωμενη για τον πατερα σου.
Τελος παντων novia. Εγω εφτασα σε ψυχιατρους και ψυχολογους λογω της βλακεια αλλονων και λογω της υπερβολικης ενασχολησης μου με αλλους.
Το συμπερασμα μου ειναι αυτο που μου ειχε πει ξεκαθαρα ο πρωτος ψυχιατρος που πηγα..."Αν η μανα σου δεν προσεχει και θελει να παθει κακο να την αφησεις να το παθει εσυ δεν μπορεις να σωσεις καποιον ο οποιος δεν θελει να σωθει. Εσυ οφειλεις να προστατεψεις τον εαυτο σου χωρις τυψεις και με οποιοδηποτε κοστος" . ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ....

Δικιο εχεις σ' αυτο αλλα αν την ειχες αφησει την πρωτη φορα κι ειχε πεθανει δε θα ενιωθες φοβέρες ενοχες σημερα;;;; Δηλαδη καμια φορα δεν εχουμε κι επιλογη. Για να φτασεις στη σημερινη σου αποφαση επρεπε να περασεις πρωτα μεσα απ' αυτο. Δε γινοταν αλλιως. Δηλαδη την αγχωδη διαταραχη δεν υπηρχε περιπτωση να μην την περασεις. Κι αν δεν την περναγες τωρα στην αλλη εκδοχη θα την περναγες απο τυψεις οτι τους εγκατελειψες.Οταν ειναι ετσι η καταστασεις, οταν υπαρχει αυτη η συνθηκη με τετοιου ειδους ατομα ειναι δεδομενο οτι θα το περασεις κι αυτο. Ειναι σταδιο αναποφευκτο στη ζωη σου. Η μονη περιπτωση να μη το βιωνες θα ηταν αν οι γονεις σου ηταν καποιοι αλλοι κι οχι αυτοι που ειναι.

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Δικιο εχεις σ' αυτο αλλα αν την ειχες αφησει την πρωτη φορα κι ειχε πεθανει δε θα ενιωθες φοβέρες ενοχες σημερα;;;; Δηλαδη καμια φορα δεν εχουμε κι επιλογη. Για να φτασεις στη σημερινη σου αποφαση επρεπε να περασεις πρωτα μεσα απ' αυτο. Δε γινοταν αλλιως. Δηλαδη την αγχωδη διαταραχη δεν υπηρχε περιπτωση να μην την περασεις. Κι αν δεν την περναγες τωρα στην αλλη εκδοχη θα την περναγες απο τυψεις οτι τους εγκατελειψες.Οταν ειναι ετσι η καταστασεις, οταν υπαρχει αυτη η συνθηκη με τετοιου ειδους ατομα ειναι δεδομενο οτι θα το περασεις κι αυτο. Ειναι σταδιο αναποφευκτο στη ζωη σου. Η μονη περιπτωση να μη το βιωνες θα ηταν αν οι γονεις σου ηταν καποιοι αλλοι κι οχι αυτοι που ειναι.

---

Κοιταξε το εχω σκεφτει κι εγω αυτο που γραφεις για τις ενοχες αν την ειχα παρατησει τοτε. Και δεν μετανιωνω που βαλθηκα να την βοηθησω τοτε για μενα ειναι λογικο και φυσιολογικο. Ομως γι αυτο που μετανιωνω το οποιο μου εχει καταστρεψει και την ψυχολογια μου ειναι οτι δεν εβαλα ορια τοτε που επρεπε με αποτελεσμα να την πατησω κι εγω.
Κανονικα δηλαδη επρεπε να κοιταξω να συνεφερω την μανα μου οσο γινεται αλλα να μην παθιαστω να μπει σε ενα σταθερο ρυθμο. Επρεπε καποια στιγμη να αντιληφθω οτι η βοηθεια μου ειναι μεχρι ενος σημειου απο την στιγμη που καταστρεφομαι κι εγω τοτε επρεπε να μπει ενα οριο.
Να στω πω πιο ψυχρα, αρχισα να δινω εγω τα χαπια στην μανα μου αρχισε να καλυτερευει πολυ ωραια. Απο εκει και περα αν αυτη γουσταρει να τρωει γλυκα εμενα τι με νοιαζει γιατι να τρελενομαι και να ειμαι μπαστακας και μπατσος να ψαχνω που κριβει τα γλυκα . Εκει επρεπε πολυ απλα να της πω "θες κυρα μου να τρως γλυκα δικαιωμα σου αλλα να ξερεις οτι στα νοσοκομεια και στους γιατρους δεν θα σε τρεχω εγω". Κι ας εκοβε το κεφαλι της απο κει και περα. Μικρο παιδι δεν ειναι και απο μυαλο ταχει τετρακοσια. Η μανα μου αλλα και ο πατερας μου ειναι στην λογικη οτι θα κανουμε μαλακιες και αν παθουμε τιποτα εχουμε τα παιδια να τρεχουν.
Θελω να πω οτι αν καποιος εχει ζαχαρο τι ποιο απλο και λογικο απο το να προσεχει πρωτα ο ιδιος την υγεια του. Και ομως για την μανα μου κατι τετοιο δεν ισχυει.
Οποτε απο κει και περα κυριολεκτικα τι με νοιαζει εμενα και απο την στιγμη που μου εχουν προκληθει και σωματοψυχικα προβληματα χιλιες φορες ΤΙ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΜΕΝΑ.
Εγω οφειλω πρωτα απο ολα να προστατεψω εμενα και αυτο εχω σκοπο να κανω με οποιοδηποτε κοστος. Βεβαιως θα ειμαι απο κοντα να τους δινω τα χαπια τους και οτιδηποτε αλλο χρειαστει αλλα δεν θα γινω μπατσος να τους κυνηγαω "μη αυτο και μη εκεινο". Εχω μια ζωη να ζησω εχουν περασει αρκετα χρονια εχω πληγωσει την ψυχη μου και αυτο που θελω ειναι να την θεραπευσω και να μην την ξαναπληγωσω. Γιατι το ξερεις κι εσυ και ολοι εδω μεσα οτι ο ψυχικος πονος ειναι πολυ δυσκολος πονος και καταστρεφει πραγματικα την ποιοτητα της ζωης μας.

Εννοειται πως αυτο ειναι που πρεπει να κανεις και χωρις καμια ενοχη πλεον γιατι εσυ το χρεος σου το εκανες απεναντι τους και με κοστος σε προσωπικο επιπεδο. Ομως για σενα ειναι κατι το πρακτικα εφικτο διοτι υπαρχουν οι δυνατοτητες και ειναι 100% στο χερι σου η αποφαση. Στη δικη μου περιπτωση ομως δεν ειναι τοσο απλο. Γιατι εγω εχω θεματα τοσο με τον εαυτο μου να λυσω οσο και πρακτικα για να μπορεσω να προχωρησω. Πρωτα απ' ολα εχω αγοραφοβια δεν ειναι μονο οι πανικοι. Οι πανικοι κανεις ενα επεισοδιο, ασχημο μεν, παροδικο δε μεχρι την επομενη φορα. Η αγοραφοβια ομως ειναι συνεχεια εκει κι εχει γινει χρονια πλεον γιατι ζω μ' αυτη σχεδον 20 χρονια. Αρα ειμαι σε μεγαλο βαθμο εξαρτημενη απο εκεινους αλλιως τα πραγματα θα ηταν πολυ πιο απλα.
Απ' την αλλη ειναι και το οικονομικο στη μεση. Αυτη την περιοδο ειμαι ανεργη και δεν ξερω ουτε ποτε αλλα ουτε τι δουλεια θα βρω και τι θα με πληρωνουν. Αρα και η αγοραφοβια να μην υπηρχε παλι δε θα μπορουσα να φυγω μακρια απ' το τοξικο περιβαλλον του σπιτιου μου αλλα τουλαχιστον θα μπορουσα να κοινωνικοποιηθω περισσοτερο για να μπορω να φευγω απ' το σπιτι, να ειμαι ολη μερα εξω και να γυριζω μονο για υπνο. Τωρα ουτε αυτο μπορω να κανω. Ειμαι ολη μερα εδω και με τρελαινουν. Επισης το οικονομικο αποτελει προβλημα και στο να ξεκινησω μια ψυχοθεραπεια για να ξεπερασω τα προβληματα τα ψυχολογικα για να προχωρησω και στ' αλλα.
Τον τελευταιο 1,5 χρονο βεβαια ειχα ξεκινησει ψυχοθεραπεια με μια κοπελα αλλα δεν ενιωθα να με βοηθαει πολυ. Θελω να πω οτι ναι μεν ειχα καποια στηριξη και ειχαμε λυσει καποια θεματα σχετικα με την αγοραφοβια και πηγαινα πολυ καλα αλλα θεωρω οτι αυτο εγινε γιατι ημουν εγω σε καλη φαση εκεινη την περιοδο γι' αυτο. Γεγονος πως οταν συνεβησαν ολα αυτα τα απανωτα αρνητικα γεγονοτα εγω υποτροπιασα και εν τελει κατερρευσα παρολο που ημουν σε θεραπεια. Αυτη η κοπελα ναι μεν ηταν φθηνη γιατι ξερεις κι εσυ πως το κοστος ειναι υψηλο, δε λεω πως φταιει εκεινη για την υποτροπη αλλα δεν ενωθαν οτι ειχε την απαιτουμενη εμπερια. Πρεπει να εισαι και τυχερος για να βρεις και το σωστο ειδικο για σενα. Τωρα βεβαια δεν υπαρχει ουτε αυτη η δυνατοτητα γιατι δεν εχω πια καθολου χρημματα. Νιωθω τελειως αβοηθητη.
Θα μου πεις τωρα γιατι τοσα χρονια που δουλευω και δεν ειχα πανικους αλλα ηξερα οτι το προβλημα μου δεν το ειχα λυμενο απλα κοιμισμενο, που υπηρχε μια σχετικη ηρεμια αρα υπηρχαν οι καταλληλες προυποθεσεις να το πολεμησω με τους δικους μου ορους και με καλυτερες συνθηκες δεν το εκανα κι αφησα να περναει ετσι ο καιρος μεχρι να υποτροπιασω και να πρεπει να το αντιμετωπισω με τις χειροτερες;; Γιατι πρωτον τα χρηματα μου δεν ηταν ποτε αρκετα, ημουν εξαιρετικα χαμηλομισθη, αλλο λαθος αυτο το να μενω σε μια εργασια τοσα χρονια χωρις να εχω πραγματικο συμφερον απ' αυτο, χανοντας πολυτιμο χρονο δηλαδη, ομως ενιωθα πως δεν υπηρχαν επιλογες απο πλευρας εργασιας για κατι καλυτερο.
Κυκλο δεν ειχα με τοσα χρονια απομονωσης λογω αγοραφοβιας, γνωστους να με βοηθησουν δεν ειχα, απο συγγενεις και φιλους..... ας το καλυτερα, εδω κοιταζαν να μου βγαλουν το ματι οχι να με στηριξουν κιολας. Και με τους γονεις που ειχα που ηξερα οτι δε θα εχω, ουτε βοηθεια, ουτε στηριξη για να βρω κατι καλυτερο οπως και δεν ειχα ποτε γιατι μονο προβληματα μου δημιουργουσαν δεν ηθελα να το ρισκαρω γιατι φοβομουνα αυτο που μου συμβαινει τωρα που εχω εγκλωβιστει μαζι τους. Η δουλεια μου εδινε ως ενα βαθμο εστω και τη σχετικη αυτονομια κι ελευθερια που ηθελα. Οταν λοιπον τη δουλεια σου δεν την αναζητας με τη λογικη του να πετυχεις καλυτερες προοπτικες για τη ζωη σου αλλα ως μεσο διαφυγης απο ενα δυσκολο περιβαλλον κανεις αναλογες επιλογες και συμβιβασμους.
Επισης επειδη τα χρηματα μου δεν εφταναν να νοικιασω και να φτιαξω το δικο μου σπιτι, να φυγω απο εκει μεσα προσπαθησα να φτιαξω λιγο το σπιτι που ζουσαμε που ηταν αθλιο για να ειμαστε λιγο ανθρωπινα. Ασε που τη λυπομουν κιολας τη μανα μου. Γιατι ο αχρηστος ο πατερας μου δεν ειχε ποτε στοχο για προκοπη, μονο να κανρι μασουρια τα λεφτα. Δεν επαιρνε τιποτα για το σπιτι για να 'χει λεφτα στις τσεπες του μονο. Οπως γι' αυτο το λογο και δεν εκανε τιποτα. Μονο να 'χει ρευστο ηθελε. Κι ειχε η μανα μου κατι επιπλα απο ξυλοπολτο απ' τον καιρο που ημουν 9 χρονων κι ειχαν σαπισει πια. Χωρια τις οικοσυσκευες που ειχαν χαλασει και κοντεψε να παθει ηλεκτροπληξια μια μερα η μανα μου απο ενα καλωδιο που ειχε φυγει απ' το ψυγειο. Εκει πηγαιναν τα χρηματα μου και στη σχολη για να ικανοποιησω τον καημο της μανας που με ηθελε πτυχιουχο πανεπιστημιου. Κι ουτε πτυχιο πηρα στο τελος γιατι με τοσα λιγα λεφτα που επαιρνα δεν μπορουσα να παρω τις θεματικες που επρεπε και πηγαινα με ρυθμους χελωνας κι ουτε για τον εαυτο μου εκανα κατι. Να κανω κατι για τα δικα μου προβληματα. Να μαζεψω χρηματα να κανω μια δικη μου δουλεια. Να παρω ενα αυτοκινητο ν' ανοιχτω προς τα εξω ν' αποκτησω μεγαλυτερη αυτοπεποιηθηση. Στην τελικη να τα φαω ρε παιδι μου τουλαχιστον να πω οτι εζησα. Καλυπτα τα κενα απ' τις δικες τους μαλακιες αντι να λειτουργησω εγωιστικα και να κοιταξω την παρτη μου. Αυτα πληρωνω τωρα.

Novia αυτο που γραφεις παρακατω ΕΓΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΟ ΠΩ ΠΟΤΕ...

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Θα μου πεις τωρα γιατι τοσα χρονια που δουλευω και δεν ειχα πανικους αλλα ηξερα οτι το προβλημα μου δεν το ειχα λυμενο απλα κοιμισμενο, που υπηρχε μια σχετικη ηρεμια αρα υπηρχαν οι καταλληλες προυποθεσεις να το πολεμησω με τους δικους μου ορους και με καλυτερες συνθηκες δεν το εκανα κι αφησα να περναει ετσι ο καιρος μεχρι να υποτροπιασω και να πρεπει να το αντιμετωπισω με τις χειροτερες;;.

---

Εχω εναν πραγματικο φιλο που ειναι και 15 χρονια μεγαλυτερος απο μενα ο οποιος ομως σε οτι μου εχει πει του βγαζω το καπελο.
Ο φιλος αυτος τωρα ειναι συνταξιουχος του οτε και εφυγε απο την δουλια του με βαθμο διευθυντη (ασχετα αν δεν εγινε ποτε γιατι δεν ηταν γλιφτης και ρουφιανος).
Πολλες φορες μου εχει πει το εξης : " Eγω ποτε δεν το επαιξα μεγαλος και τρανος, δεν ειμαι απο εκεινους που οταν "βολευτουν" καπου μετα ξεχνανε απο που προερχονται και πουλανε μουρη αριστοκρατικη. Εγω θυμαμαι που κοιμομασταν τεσσερα αδερφια σε ενα δωματιο 2Χ2 κατω στο χωμα και για στρωμα ειχαμε αχυρα"
Λοιπον να ξερεις οτι κι εγω τετοιος ανθρωπος ειμαι ξερω οτι γεννηθηκα απο φτωχα αρχιδια και ποτε δεν το επαιξα ουτε το παιζω καποιος που λενε.
Και ξερω οτι ετυχε να βρεθω σε μια δουλια τα τελευταια χρονια με προοπτικες και καλο...μισθουλακο που λενε. Σχεδον ολοι που περασανε τοτε μαζι μου πολυ γρηγορα την ειδανε high society αν και τωρα με την κριση τους εχουν πεσει τα αυτια.
Θελω να πω οτι μπορω να σε καταλαβω αλλωστε ξερω οτι παντα υπαρχει η περιπτωση να στραβωσει ηδουλια και να απολυθω (σαν την ερτ ενα πραμα) οποτε στην ζωη μου εχω μαθει να παιρνω μικρο καλαθι. Αλλωστε οπως λες κι εσυ το καρμα μας δεν εχει αποδειχθει και το καλυτερο μεχρι τωρα...:D.
Αλλα απο την αλλη γαμοτο θελω να δυναμωσω τον εαυτο μου την ψυχολογια μου ωστε οτι και να γινει να μη ξαναπαθω αυτο που επαθα πριν 1,5 χρονο. Δηλαδη αν στραβωσει η κατασταση κι ο διαολος σπασει και τα δυο του ποδια τα χερια του και το κεφαλι του εγω να μπορεσω να αντεξω και να μην καταρρευσω ξανα.
Να μπορω να πω... ΔΕΝ ΜΟΥ ΓΑΜΙΕΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΓΓΙΞΕΤΕ.
Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΦΥΛΑΞΟΥΜΕ. Το ξερω ειναι δυσκολο , φανταζει αδυνατο αλλα γαμοτο μην εγκαταλειπουμε την προσπαθεια γιατι εμεις ποναμε και υποφερουμε....

Αμα δεν υπαρχει το χρημα ti einai touto pali.... Απο καπου να πιαστεις. Αν τοτε με το δημοσιο δεν ειχε στραβωσει η δουλεια σημερα θα ημουν πολυ καλυτερα. Βεβαια τωρα που ειναι οι καταστασεις ετσι κανεις δεν ειναι σιγουρος. Θα ειχα προλαβει μια δεκαετια ομως να ειχα κανει κατι, μια οικογενεια..... δεν ξερω βεβαια μπορει να ηταν και χειροτερα. Τουλαχιστον τωρα εχω μονο την παρτη μου... δεν ξερω τι να πω....
Σχετικα με το θεμα καταθλιψης που λεγαμε δυστυχως ολες οι ενδειξεις δειχνουν οτι εχω. Οταν εισαι σ' ενα κρεββατι ολη μερα και δεν εχεις ορεξη ουτε να σηκωθεις, εχεις παρατησει τον εαυτο σου δε σ' ενδιαφερει ουτε καν η εμφανιση σου, δεν εχεις διαθεση ουτε για μπανιο να μπει. Δεν εχεις ορεξη να πας πουθενα, εχεις ολη μερα νευρα και ξεφυσας. Δε θες να δεις ουτε ν' ακουσεις ανθρωπο. Δεν εχεις ορεξη να πας πουθενα. Δεν εχεις κουραγιο ουτε τις βασικες υποχρεωσεις σου να κανεις. Τσακωνεσαι μ' ολο τον κοσμο. Εισαι συνεχεια μες τη στεναχωρια, σε πιανουν τα κλαματα απ' τη μια στιγμη στην αλλη, οταν εχεις μια αγωνια οτι κατι κακο θα συμβει απο στιγμη σε στιγμη και κανεθς σκεψεις ολο για θανατους κι αρρωστιες πως το λενε;; Καταθλιψη δεν το λενε;;

Ξερεις τι μου λειπει;; Ενας ανθρωπος, ενας γιατρος π.χ. ψυχιατρος καποιος τελοσπαντων να μου δωσει λιγο θαρρος γιατι οι περισσοτεροι που πηγα πιο πολυ με φοβησαν παρα με βοηθησαν.

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Ξερεις τι μου λειπει;; Ενας ανθρωπος, ενας γιατρος π.χ. ψυχιατρος καποιος τελοσπαντων να μου δωσει λιγο θαρρος γιατι οι περισσοτεροι που πηγα πιο πολυ με φοβησαν παρα με βοηθησαν.

---

Αν δεν το σκαψεις λιγο το θαρρος μεσα σου.....Μαγικος γιατρος δεν υπαρχει!Ο γιατρος ειναι συνοδοιπορος και οχι μαγος..Φιλικα στο λεω.

Novia σου εστειλα μηνυμα , π.μ. που λενε...

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Αμα δεν υπαρχει το χρημα ti einai touto pali.... Απο καπου να πιαστεις. Αν τοτε με το δημοσιο δεν ειχε στραβωσει η δουλεια σημερα θα ημουν πολυ καλυτερα. Βεβαια τωρα που ειναι οι καταστασεις ετσι κανεις δεν ειναι σιγουρος. Θα ειχα προλαβει μια δεκαετια ομως να ειχα κανει κατι, μια οικογενεια..... δεν ξερω βεβαια μπορει να ηταν και χειροτερα. Τουλαχιστον τωρα εχω μονο την παρτη μου... δεν ξερω τι να πω....
Σχετικα με το θεμα καταθλιψης που λεγαμε δυστυχως ολες οι ενδειξεις δειχνουν οτι εχω. Οταν εισαι σ' ενα κρεββατι ολη μερα και δεν εχεις ορεξη ουτε να σηκωθεις, εχεις παρατησει τον εαυτο σου δε σ' ενδιαφερει ουτε καν η εμφανιση σου, δεν εχεις διαθεση ουτε για μπανιο να μπει. Δεν εχεις ορεξη να πας πουθενα, εχεις ολη μερα νευρα και ξεφυσας. Δε θες να δεις ουτε ν' ακουσεις ανθρωπο. Δεν εχεις ορεξη να πας πουθενα. Δεν εχεις κουραγιο ουτε τις βασικες υποχρεωσεις σου να κανεις. Τσακωνεσαι μ' ολο τον κοσμο. Εισαι συνεχεια μες τη στεναχωρια, σε πιανουν τα κλαματα απ' τη μια στιγμη στην αλλη, οταν εχεις μια αγωνια οτι κατι κακο θα συμβει απο στιγμη σε στιγμη και κανεθς σκεψεις ολο για θανατους κι αρρωστιες πως το λενε;; Καταθλιψη δεν το λενε;;

---

novia εδω πιστευω οτι κανειςτο κλασικο λαθος που κανω κι εγω. Αφηνεσε να σε παρασυρουν οι ασχημες σκεψεις απο καταστασεις του παρελθοντος οι οποιες συγχρονως σου μαυριζουν και το μελλον. Αυτο το πραγμα ειναι η καλυτερη τροφη για το στρες ειναι ο "αγαπημενος" του τροπος να πλημμυρισει το σωμα και την ψυχη σου. Αυτα δεν στα λεω ως κανενας ειδημων μου τα ειχε πει ο πρωτος ψυχιατρος που ειχα παει.
Κλασικα του ελεγα για τις ασχημες εμπειριες του παρελθοντος και για το φοβο μου για το μελλον. Καποια στιγμη θυμαμαι μου ειπε "ενταξει ολα αυτα ομως για το παρον για το τωρα τι κανεις? Γιατι αυτο που εχει σημασια ειναι το σημερα , το παρελθον ηταν οτι ηταν για το μελλον κανενας δεν ξερει τι του ξημερωνει" . Οσο περναει ο καιρος και το ξανασκεφτομαι καταλαβαινω ποσο δικιο ειχε στα λογια του. Το μονο που εχει σημασια τελικα ειναι το παρον και πως να το ζουμε καλυτερα.
Το ξερω το ζω κι εγω συχνα πυκνα το ******** το στρες ειναι πολυ δυνατο και "εξυπνο" και βρισκει "κερκοπορτες" για να μας πλυμμηριζει. Αλλωστε αυτο λεω συχνα στην ψυχολογο μου "πως θα γινει εκει που αρχιζω να κανω μαυρες σκεψεις να το μπλοκαρω αυτοματα". Εμενα μου φαινεται ενα κακο χουι που δυσκολα ξεπερνιεται ομως γαμοτο δεν μπορει καπως θα πρεπει να ξεπερνιεται. Οπως μπηκα σε αυτον τον λαβυρινθο καπως θα υπαρχει τροπος να βγω. Ειναι φορες που νομιζω οτι βρηκα μια διεξοδο ομως γρηγορα διαψευδομαι. Διαψευδομαι και κουραζομαι. Και που γραφω εδω και που παω σε ψυχολογο γιατι νομιζεις οτι το κανω? Για να παρω λιγο κουραγιο λιγο θαρρος να ξαναπροσπαθησω. Αλλωστε τι νομιζεις οτι κανουν τα αγχολυτικα που δινουν οι ψυχιατροι. Με καποιο τροπο σε βοηθανε να παρεις κουραγιο να παρεις μπρος που λενε αν πλεον δεν μπορεις να το κανεις απο μονος σου.
Οσο γι αυτα που γραφεις οτι εχεις "παραιτηθει". Παλι θα σου πω τι μου ειχε πει ο ψυχιατρος. Μου ειχε πει οτι πραγματικα δεν ειναι τιποτα γιατι ειναι ψευτικο και φτιαγμενο μεσα στο μυαλο μας.
Μου ειχε πει οταν μου συμβαινει να σφιγγω τα δοντια και να σηκωνομαι και να κανω κατι εστω μια βολτα για πεντε λεπτα. Κατι που να δειξει στο αγχος οτι εγω ελεγχω το παιχνιδι και οχι αυτο.
Π.χ. αυτο που θα κανω τωρα μολις στειλω το μηνυμα ειναι να συγυρισω το δωματιο να το τακτοποιησω να το αρωματισω (θα αναβα και κανενα κερι αλλα δεν εχω...;)) Α ρε Blue με τις ιδεες σου που εισαι να γραψεις και καμμια καινουρια...

Και επειδη εγω εχω δυο "θεους" στην ζωη μου τον John Lennon και τον Roger Waters /Pink Floyd ο οποιος διαβασα μια γαματη συνεντευξη που εδωσε στην Κυριακατικη Καθημερινη που αφορα τα "Χαζα Αυγα" που αμα παρουν ποτε την εξουσια εμας λεει τους "ψυχοκουδουνισμενους" θα μας καθαρισουν διοτι πανω απο ολα "η καθαροτης της φυλης" και αλλες 11 υπεροχες μαλακιες
Ο οποιος Ρογηρος ο Νερουλος θα ειναι και στας Αθηνας στις 31/7...

Roger Waters για Χρυσή Αυγή: Πόσο αξιοθρήνητοι και αμόρφωτοι!
Ημερομηνία: 21/07/2013


Στο σόου του «The Wall» βλέπουμε να παρελαύνουν φασιστικά σύμβολα. Σας ανησυχεί ο νεοναζισμός;



Πρόκειται για ένα από τα πιο λυπηρά φαινόμενα. Η ανισομερής κατανομή του πλούτου και της ελευθερίας ενισχύει περισσότερο τον απομονωτισμό και το ρατσισμό της Ακροδεξιάς, κάτι που είδαμε τη δεκαετία του ’30 στη Γερμανία στη χειρότερη δυνατή μορφή . Όποτε η οικονομική κατάσταση είναι κακή, το τέρας της ακροδεξιάς σηκώνει κεφάλι και λέει «φταίνε οι Άραβες, οι μετανάστες, οι μαύροι, οι κομμουνιστές, οι καλλιτέχνες» - πάντα βρίσκουν κάποιο θύμα. Παρακολούθησα με φρίκη σ’ ένα ντοκιμαντέρ, νεαρούς Έλληνες με καλυμμένα πρόσωπα, οι οποίοι μιλούσαν για τη Χρυσή… κάτι. Πάντα χρησιμοποιούν ονόματα με το επίθετο χρυσός ή μαύρος.



Αναφέρεστε στη Χρυσή Αυγή.



Ακριβώς. Έλεγαν ότι ο στόχος τους είναι η καθαρή ελληνική φυλή. Και σκέφτεσαι «οχ, αυτό είναι απαίσιο, αυτοί δεν είναι οι φίλοι μου, δεν είναι οι άνθρωποι που με έβαλαν στα σπίτια τους και με τάισαν και με φρόντισαν με τόσο φιλόξενο πνεύμα τη δεκαετία του ’60, τότε που ήμουν ένα άφραγκο παιδί που περιπλανιόταν στην Ελλάδα». Βλέπω αυτά τα παιδιά και σκέφτομαι πόσο αξιοθρήνητα είναι.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε ( Σ.σ σε σχέση με τη μετανάστευση και τη ξενοφοβία) είναι ότι τα εθνικά σύνορα είναι κάπως ξεπερασμένα. Να κατανοήσουμε τις αιτίες που αναγκάζουν μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες να μετακινούνται από το ένα μέρος στο άλλο. Το κύμα μετανάστευσης τα τελευταία χίλια χρόνια υπήρξε πάντα το ίδιο. Μοιάζει με νόμο της φυσικής. Όποιος έχει πάει γυμνάσιο ξέρει τι είναι η ώσμωση. Πρόκειται για τη μετακίνηση των μορίων μέσω μιας ημιπερατής μεμβράνης από μια περιοχή υψηλής συγκέντρωσης σε μια περιοχή χαμηλής συγκέντρωσης.



Συχνά δηλώνετε την αντιπολεμική σας διάθεση. Σε πολλούς σύγχρονους πολέμους, ο εχθρός δεν είναι άλλος από τους συμπατριώτες μας. Πώς νιώθετε γι’ αυτό;



Είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να μορφωθούν και να ενδιαφερθούν για τη φιλοσοφία και την πολιτική, ώστε να αποτελέσουν μέρος του κινήματος για την αναδιοργάνωση του κόσμου.



Να θυμόμαστε εκείνη τη υπέροχη νύχτα της 10ης Δεκεμβρίου του 1948 με την Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Να θυμόμαστε την αιματοχυσία το 1789 στη Γαλλία, την αντίσταση στο Παρίσι το 1968… Να διαβάζουμε Αριστοτέλη και Πλάτωνα, και να ασπαζόμαστε την ιδέα ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ικανοί για κάτι παραπάνω από το να πιστεύουμε ότι θα πρέπει να αρπάζουμε ό,τι μπορούμε και να το κρατάμε για τον εαυτό μας, χωρίς να μας ενδιαφέρουν τα δεινά των συνανθρώπων μας. Για να το κάνουμε αυτό, όμως, πρέπει να είμαστε μορφωμένοι.




Οπότε, για παράδειγμα, αν πρόκειται να συμμετάσχεις σε οποιαδήποτε Χρυσή Αυγή, πρέπει να είσαι αμόρφωτος. Ή δεν το έχεις σκεφτεί καλά, κατά τη γνώμη μου. Κάποιοι μπορεί να διαφωνήσουν μαζί μου. Οι αρχηγοί αυτών των παρατάξεων ίσως πούνε ότι εγώ έχω άδικο, ενώ o Όσβαλντ Μόσλεϊ (Σ.σ. ο ιδρυτής του φασιστικού κόμματος της Βρετανίας), είχε δίκιο, ο Χίτλερ είχε δίκιο, ο Πολ Ποτ είχε δίκιο! Αρκεί να συγκεντρώσεις τη δύναμη στα χέρια ενός τυράννου και να λες σε όλους τους άλλους τι να κάνουν για να ξεφορτωθούν τους μαύρους κι όλους όσοι δεν συμφωνούν μ’ αυτό, ή τους Μουσουλμάνους, οποιονδήποτε, δεν έχει σημασία, αρκεί να υποδείξεις κάποιον που είναι διαφορετικός από σένα, και τότε όλα θα είναι εντάξει. Διαφωνώ μ’ αυτό! Τίποτα δε θα είναι εντάξει αν το κάνεις αυτό, όλα θα πάνε χάλια!

http://www.youtube.com/watch?v=xpxd3pZAVHI

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Αν δεν το σκαψεις λιγο το θαρρος μεσα σου.....Μαγικος γιατρος δεν υπαρχει!Ο γιατρος ειναι συνοδοιπορος και οχι μαγος..Φιλικα στο λεω.

---

Σιγουρα ετσι ειναι. Οπως και δεν υπαρχει και μαγικος ανθρωπος γενικοτερα. Ειναι πολυ μοναχικο το μονοπατι αυτο, του προβληματος εννοω. Απλα εγω ετυχε να πεσω και σε ατομα που το εκαναν χειροτερο.

Τελευταια νεα απο το ...ψυχομετωπο.
Ειναι τωρα τρεις μηνες που ειχα σταματησει να παιρνω αγχολυτικα χαπια τα ειχα κοψει με την βοηθεια και παροτρυνση της ψυχολογου μου. Στα τελη ομως της περασμενης βδομαδας μου ηρθε ενα ζορι ,ενα "κατι", ενα πραμα τελος παντων που θεωρησα οτι δεν παλευεται οποτε ξαναπηρα αγχολυτικο. Πηρα 4 φορες τεσσερεις νυχτες πριν κοιμηθω ενα τυπο βενζοδιαζεπινης που ειναι 24ωρου διαρκειας και σε ποσοτητα την μιση απο οτι επαιρνα παλια.
Το ομολογω οτι το αγχολυτικο εκανε την δουλια του ημουν καλυτερα τις μερες που το επαιρνα , πιο λειτουργικος και δεν με χαλουσαν οι πονοι στο γαστρεντερικο.
Την Δευτερα το βραδυ αποφασισα να μην παρω γιατι αισθανομουν πολυ καλα. Χθες Τριτη ολη μερα ημουν παλι πολυ καλα μεχρι που χαιρομουν κι ελεγα "ναι ρε γαμοτο μπορω να ειμαι ετσι". Βεβαια η πειρα μου εχει δειξει οτι το πιο πιθανο ειναι "να μιλαει το χαπι" οποτε κραταγα την πισινη μου για να δω.
Δυστυχως σημερα το πραγμα αρχισε να μην πηγαινει παλι καλα.
Ξαναεμφανιστηκε η σωματικη δυσφορια και οπως ειναι λογικο με επηρεασε αρνητικα και στην ψυχολογια. Ειπα "για να παρατηρησω ακριβως τι παιζεται".
Για καποια ωρα στην δουλια ημουν μονος στο γραφειο ηταν η χειροτερη στιγμη. Παροτι προσπαθουσα να το "πολεμησω" οι κακες /αρνητικες σκεψεις πλημμυριζαν το μυαλο μου και φυσικα οι σωματικοι πονοι μου φαινονταν πιο δυσβασταχτοι.
Αργοτερα ηρθαν στο γραφειο δυο συναδερφοι και αρχισαμε να μιλαμε για θεματα δουλιας και ενα δυο λεπτα μετα παρατηρησα οτι οι αρνητικες σκεψεις εφυγαν γιατι στην θεση τους μπηκαν αλλες σκεψεις και θεματα και οι σωματικες ενοχλησεις υπηρχαν βεβαια αλλα ηταν πιο υποφερτες. Τωρα που γραφω ειμαι παλι μονος και τα αρνητικα ψυχοσωματικα εχουν επιστρεψει.
Συμπερασμα: Δεν ξερω πως και γιατι αλλα εχω μαθει , εχω "εκπαιδευτει" στον αρνητισμο και στην απαισιοδοξια. Πιστευω οτι αυτο που μου συμβαινει ειναι καθαρα ΦΟΒΟΣ. Επειδη καποια στιγμη στην ζωη μου περασα μια αγχωδη διαταραχη με πολυ εντονα ψυχοσωματικα καθε φορα που καποιο απο αυτα τα ψυχοσωματικα επιδεινωνεται αγχωνομαι αμεσως και φοβαμαι μην ξαναρθουν τα ιδια. ΤΕΛΙΚΑ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΡΕΦΕΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΡΕΦΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ...
Η ψυχολογος μου μου εχει μαθει καποιες τεχνικες χαλαρωσης και ξεαγχωματος τις οποιες τις εκανα για μια περιοδο πιο τακτικα και μου εχει πει οτι θα μου δειξει κι αλλες. Το λαθος μου ειναι οτι αυτες τις τεχνικες δεν τις κανω σταθερα , πολλες φορες βαριεμαι πολλες φορες ξεχναω. Και αλλες φορες που τις θυμαμαι λεω "απο αυριο θα ξεκινησω κανονικα". Αλλα το αυριο γινεται μεθαυριο κτλ κτλ.
Οποτε στην τελικη ποιος μου φταιει? Κανονικα θα επρεπε να κανω συχνα και σταθερα αυτες τις εναλλακτικες ασκησεις ξεαγχωματος ωστε να δω καποια στιγμη ποσο αγχολυτικες ειναι. Αλλα μου φαινεται οτι ειμαι ...τεμπελακος περιμενω κατι μαγικο να γινει και να ξαναγινω καλα.\
Οποτε ...κομμενη. Απο σημερα αρχισω εντατικα τις τεχνικες χαλαρωσης για να δω και να μπορω να πω αν και ποσο βοηθανε πραγματικα. Ξερω βεβαια υπαρχει και ο "κεραυνοβολος" τροπος να μου περασουν ολα...Να κατσει το λοττο αλλα γαμοτο μεχρι σημερα ο οπαπ αρνηται να μου το δωσει... Τετοιο πεισμα κι αυτος ...λες και τι του ζητησαμε μισο εκατομμυριο γιουρο και πανω

Εψαχνα στο ιντερνετ σχετικα με "κολικο εντερου" γιατι πιστευω πλεον οτι το προβλημα μου εκδηλωνεται σωματικα με αυτον τον τροπο. Καταρχας ανακαλυψα οτι η λεξη κολικος σημαινει οξύτατος πόνος που εντοπίζεται στην περιοχή του παχέος εντέρου.
Επισης ανακαλυψα και αυτο
Ο φραγμός ή η διόγκωση του εντέρου προκαλεί πόνο, του οποίου η ένταση αυξομειώνεται (κολικός) πολλές φορές, κάνοντας τον ασθενή να διπλώνεται στα δύο από το άλγος ή να στριφογυρίζει, ενώ συχνά συνοδεύεται από εμετό.
Αυτο που ζω σχεδον μονιμα τον τελευταιο εναμιση χρονο ειναι ενας πονος στην αριστερη μερια του εντερου (στο λεγομενο σιγμοειδες) ο οποιος παρατηρω οτι αυξομειωνεται , γινεται εντονος μετα ησυχαζει και παλι απο την αρχη.
Το σημειο που ποναω στο εντερο το γνωριζω πολλα χρονια
Η πρωτη κριση κολικου εντερου που ειχα ηταν πιτσιρικας πριν απο περιπου 35 χρονια. Ηταν πολυ εντονος πονος που αυξομειωνοτανε και εκανα και εμετους. Τοτε με εκανε καλα ενας γιατρος με παυσιπονη ενεση καποιου φαρμακου που θυμαμαι οτι αργοτερα αποδειχτηκε καρκινογονο. Αλλη μια τετοια κριση ειχα μερικα χρονια μετα.
Επειδη την περιοδο που το πρωτοεπαθα αποκλειεται να ηταν απο αγχος (10 χρονων ημουν) αρα ειναι κατι καθαρα σωματικο καταρχας.
Τα τελευταια 10 χρονια ισως και παραπανω εχω μονιμως μια ενοχληση στο συγκεκριμενο σημειο η οποια ομως ηταν μια υποφερτη ενοχληση. Πριν απο εναμιση χρονο τοτε που επαθα οτι επαθα η ενοχληση εγινε πονος εντονος με αυξομειωσεις. Αυτο ζω λοιπον το οποιο με επηρεαζει οχι μονο με σωματικο πονο αλλα δεν ξερω πως με ριχνει ωρες ωρες πολυ ψυχολογικα. Ειναι κουραστικο μεχρι αηδιας...
Οταν ο πονος ειναι στα φορτε του εχω πονους σχεδον σε ολη την αριστερη μερια του σωματος απο το κεφαλι μεχρι το ποδι και ειμαι κομμενος ψυχολογικα. Επισης αισθανομαι οτι κρυωνω ιδιως στις πατουσες και δεν εχω ορεξη να φαω.
Οποτε εχουμε και λεμε...
Το προβλημα σωματικα το εχω απο μικρο παιδι ειναι το ευαισθητο σημειο μου αλλα αποκλειεται να ξεκινησε απο αγχος.
Επειδη ακριβως ειναι το ευαισθητο σημειο μου τωρα που πλεον εχω αποκτησει μπολικο αγχος ο μαλακας που θα σωματοποιηθει αυτο?
Μα φυσικα στο σημειο που υπαρχει ευαισθησια στην περιπτωση μου στο εντερο.
Εως τωρα δεν εχω βρει τροπο να το αντιμετωπισω. Κανω ψυχοθεραπεια με την λογικη τουλαχιστον να ελεγξω το αγχος ωστε αυτο να μην με "χτυπαει" , να μην χειροτερευει τους πονους μου στο εντερο. Δεν τα εχω καταφερει ακομα αλλα ισως με τον καιρο και την ψυχοθεραπεια να βρω τροπο να ελεγχω το αγχος.
Φαρμακευτικα δυστυχως τα σπασμολυτικα που δινονται σε αυτες τις περιπτωσεις εμενα δεν με βοηθανε. Σε οτι αφορα τις σωματικες εκδηλωσεις με βοηθαει το "γαλα μαγνησιας" σχετικα με τις ξυνιλες και τις καουρες και ορισμενες φορες χαπια που δινονται για γαστριτιδες και ελκος.
Τα αντικαταθλιπτικα που πηρα μια περιοδο δεν με βοηθησαν ισα ισα χειροτερευαν το προβλημα γιατι μου προκαλουσαν δυσκοιλιοτητα.
Οι βενζοδιαζεπινες με βοηθανε πραγματικα (δυστυχως) ομως αποφευγω να τις παιρνω γιατι προκαλουν εθισμο και δεν ειναι και για πολυ καιρο. Στο αγχολυτικο που μου εχει δωσει καποτε ο ψυχιατρος αναφερει οτι εχει " αγχολυτικές, υπνωτικές, αντιεπιληπτικές και μυοχαλαρωτικές ιδιότητες".
Αν θεωρησουμε οτι και το εντερο ειναι ενας μυς που συσπαται τοτε αυτο το "μυοχαλαρωτικες" με βαζει σε σκεψεις. Ισως το αγχολυτικο χαλαρωνει τους σπασμους του εντερου και γι αυτο ειμαι καλυτερα.
Συμπερασμα: Eκτυπωνω αυτα που εγραψα βρισκω εναν ΚΑΛΟ γαστρεντερολογο , του τα αναφερω μηπως μπορει να μου δωσει μια λυση που δεν θα εχει ομως σχεση με εθισμους και βενζοδιαζεπινες.