http://inspireyourlife.gr/οδηγός-αισιοδοξίας/
Πολυ καλο Άρθρο για να <<φευγουμε>>μέρα με τη μέρα απο την κατάθλιψη ;)
Printable View
http://inspireyourlife.gr/οδηγός-αισιοδοξίας/
Πολυ καλο Άρθρο για να <<φευγουμε>>μέρα με τη μέρα απο την κατάθλιψη ;)
ενημέρωση για την κατάθλιψη
• Τύποι κατάθλιψης
• Αίτια
• Συμπτώματα
• Θεραπευτική αντιμετώπιση
• Μύθοι και αλήθειες
http://www.epipsi.gr/pdf/PANTON/KATATHLIPSI.pdf
Συντροφική σχέση και κατάθλιψη
Η ψυχική νόσος δεν επιφορτίζει μόνο το ίδιο το άτομο που την αντιμετωπίζει, αλλά δυσκολεύει και τους ανθρώπους που το περιβάλλουν και ειδικότερα τον σύντροφο ή τη σύντροφό του. Πράγματι, ο σύντροφος του ανθρώπου που εμφανίζει κάποια σημαντική ψυχολογία δυσκολία, όπως είναι η κατάθλιψη, μπορεί να νιώθει έντονο άγχος, αγωνία, αμηχανία και πολλές φορές απόγνωση για το πώς θα πρέπει να διαχειριστεί αυτή την μεταβολή στη συμπεριφορά ενός τόσο κοντινού του ανθρώπου.
Τα σημάδια της κατάθλιψης, δηλαδή η μειωμένη ενεργητικότητα, η αρνητική διάθεση, οι σκέψεις μειονεξίας, η διαταραχή στον ύπνο και τη διατροφή, αλλά και η έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας κυριολεκτικά μεταμορφώνουν την καθημερινότητα του ζευγαριού και αλλάζουν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο οι δύο σύντροφοι λειτουργούσαν ως τώρα. Συχνά, ο άνδρας ή η γυναίκα, που βλέπει τον/την σύντροφό του να δυσκολεύεται, νιώθει έντονο το βάρος της ευθύνης να προσφέρει βοήθεια και να κινητοποιήσει τον άλλον. Πολλές φορές μάλιστα, αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο σε υπερβολικό βαθμό, κάτι που δεν επιτρέπει στο άτομο με κατάθλιψη να κινητοποιηθεί ο ίδιος για να βοηθήσει τον εαυτό του. Άλλες φορές, η μεταβολή της διάθεσης του συντρόφου μας μπορεί να γεννήσει συναισθήματα απογοήτευσης αλλά και θυμού, αφού ο/η σύντροφος νιώθει ότι η σχέση βρίσκεται σε κίνδυνο.
Τα άτομο που βρίσκεται μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση πράγματι καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στα δικά του συναισθήματα και στην ανάγκη του να βοηθήσει τον/την σύντροφό του.
Ωστόσο, υπάρχουν μερικά βασικά σημεία που μπορούν να είναι χρήσιμα στην περίπτωση αυτή:
- Βοήθεια δε σημαίνει «αυτοθυσία». Το άτομο θα πρέπει με ψυχραιμία να σταθεί δίπλα στο σύντροφο του , όχι για να τον «σώσει», αλλά για να τον ενισχύσει.
- Η ειλικρινής και ανοιχτή επικοινωνία είναι πολύτιμη για τον σύντροφό μας όταν υποφέρει ψυχικά.
- Το άτομο που βιώνει την παρουσία της κατάθλιψης στο σύντροφό του είναι εξίσου ευάλωτο και επιβαρυμένο. Είναι σημαντικό να έχει επαφή με τα συναισθήματά του και να καταλαβαίνει μέχρι πιο όριο μπορεί να διαχειριστεί αυτό το ψυχικό βάρος. Η αρωγή από έναν ψυχολόγο για το πώς μπορεί να διαχειριστεί αυτή τη δυσκολία είναι μια πολύ καλή επιλογή.
http://dailyarticle.gr/2012/05/30/10...�σμένοι/
πολυ ενδιαφερον
Μπραβο βρε ορεστη,ενα κ ενα ειναι αυτα που λεει ;)Quote:
Originally Posted by orestiss
:) τιποτα σπουδαιο δεν εκανα απλως ποσταρω και γω οτι καλο βρω για να βοηθηθουν οσο γινεται οσοι το χρειαζονται!Quote:
Originally Posted by agnostix
υπομονη σε ολους ολα περνανε σιγα σιγα με θεληση !
Η Κατάθλιψη είναι συνηθισμένη και επηρεάζει τα συναισθήματα, την σκέψη και τη συμπεριφορά. Υπολογίζεται πως ο κίνδυνος να νοσήσει κάποιος από Κατάθλιψη είναι 10%-25% για τις γυναίκες και 5-12% για τους άντρες. Πολλές φορές δεν αναγνωρίζεται ή δεν θεραπεύεται σωστά ενώ υπάρχει και κάποιο ποσοστό ατόμων που δεν αναζητούν βοήθεια.
Η Κατάθλιψη δεν εκδηλώνεται πάντα με τον ίδιο τρόπο. Σε κάποια άτομα μπορεί να γίνεται αμέσως αντιληπτή ενώ σε άλλα εκδηλώνεται με συμπτώματα άσχημης διάθεσης. Τα πρώιμα σημάδια σχετίζονται με κόπωση, αδυναμία και άρνηση εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων. Ακολουθούν: μελαγχολία και στενάχωρο συναίσθημα, εκνευρισμός, άγχος ή απογοήτευση ακόμα και για ασήμαντα θέματα, απώλεια ενδιαφέροντος για ευχάριστες δραστηριότητες που παλαιότερα γέμιζαν χαρά το άτομο, αυξημένη ανάγκη για ύπνο ή αϋπνία, αλλαγές στην όρεξη με απώλεια ή αύξηση βάρους, ανησυχία, επιβράδυνση της σκέψης, της ομιλίας και των κινήσεων, δυσκολία στη λήψη αποφάσεων, απώλεια ή μειωμένη ενεργητικότητα, αισθήματα ενοχής, έλλειψη συγκέντρωσης και προβλήματα μνήμης, αυτοκτονικό ιδεασμό, ευσυγκινησία και μυϊκούς πόνους.
Η Κατάθλιψη εμφανίζεται ως αίσθηση απώλειας, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, ο χωρισμός, η ανεργία, η μη επίτευξη στόχων, και οι αλλαγές στο βιοτικό επίπεδο. Το άτομο συχνά πιστεύει ότι ευθύνεται για την τροπή που έχει πάρει η ζωή του και τιμωρείται για πράγματα που έχει κάνει.
Τα αίτια δεν είναι απολύτως γνωστά. Υπάρχει συμμετοχή γενετικών αλλά και μια σειρά ψυχοκοινωνικών στρεσσογόνων παραγόντων. Ο κίνδυνος εμφάνισης της σε άτομα που έχουν α’ βαθμού συγγενείς που πάσχουν, ιδιαίτερα από σοβαρές ή χρόνιες μορφές, είναι αυξημένος. Κάποιοι άνθρωποι εμφανίζουν την τάση να (παρ)ερμηνεύουν τον κόσμο γύρω τους βασιζόμενοι σε δυσλειτουργικές παραδοχές, ενώ μπορεί επίσης η Κατάθλιψη να οφείλεται σε υποθυρεοειδισμό, κληρονομικότητα, καρκίνο, εγκεφαλικό επεισόδιο και νευροεκφυλιστικές διαταραχές.
Τύποι κατάθλιψης
1. Πρωτοπαθής – Δευτεροπαθής. Η πρώτη εμφανίζεται ως απάντηση σε μία απώλεια ενώ η δεύτερη στα πλαίσια ενός άλλου νοσήματος.
2. Βαρύτητα. διαχωρίζεται σε μείζονα – μέτρια – ήπια. Στη μείζονα κατάθλιψη ο ασθενής εμφανίζει την πλειοψηφία των συμπτωμάτων και επηρεάζοντας όλες οι καθημερινές δραστηριότητες.
3. Ψυχωτική: τα συμπτώματα που αναφέρθηκαν παραπάνω συνοδεύουν οπτικές ή ακουστικές ψευδαισθήσεις ή/και παραληρηματικές ιδέες.
4. Δυσθυμία: είναι μια μορφή χρόνιας κατάθλιψης η οποία είναι μέτρια σε βαρύτητα αλλά δημιουργεί στο άτομο μια αίσθηση ανεπάρκειας. Ο ασθενής παρότι μπορεί και ανταπεξέρχεται νιώθει πάντα ότι κάτι τον κρατάει από το να μπορεί να νιώσει καλά.
5. Άτυπη κατάθλιψη: ο ασθενής εμφανίζει περισσότερα σωματικά παρά ψυχικά συμπτώματα.
6. Επιλόχειος κατάθλιψη: αναπτύσσεται μετά την γέννηση και κατά την περίοδο της λοχείας. Η περίοδος αυτή θεωρείται υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη κατάθλιψης στην γυναίκα λόγω των ορμονικών αλλαγών.
7. Διπολική διαταραχή: χαρακτηρίζεται από δραματικές μεταπτώσεις στη διάθεση –περιόδους υπερέντασης και ευφορίας ή μανίας που εναλλάσσονται με περιόδους μείζονος κατάθλιψης.
8. Κατάθλιψη στην Τρίτη ηλικία: τείνει να υποδιαγνώσκεται εφόσον θεωρείται μια φυσιολογική αντίδραση στο γήρας
Θεραπεία
Καμία θεραπεία δεν μπορεί να διεκδικήσει την αποκλειστικότητα. Παρόλα αυτά η Κατάθλιψη αντιμετωπίζεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Η φαρμακοθεραπεία, μέσω των αντικαταθλιπτικών στοχεύει περισσότερο στη βελτίωση των φυσιολογικών λειτουργιών ενώ η ψυχοθεραπεία διερευνά τις σκέψεις και τις συμπεριφορές που συμβάλλουν στην ανάπτυξη και την παγίωση των αισθημάτων αναξιότητας, απογοήτευσης και ανικανότητας. Επίσης καλλιεργείται η διεκδικητική συμπεριφορά, η ανοχή στην κριτική και αντιμετωπίζεται ο φόβος απέναντι σε αυτήν.
Η Γνωστική Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία (ΓΣΘ) είναι βραχείας διάρκειας και περιλαμβάνει συζήτηση με τον θεραπευτή αλλά και ασκήσεις στο σπίτι μεταξύ των συνεδριών. Συμβάλλει σημαντικά στη μείωση των συμπτωμάτων χαμηλής αυτοεκτίμησης, έλλειψης κινήτρου και ελπίδας, αίσθημα ανημποριάς, ενοχές και αυτοκτονικό ιδεασμό. Τα άτομα εντοπίζουν και αλλάζουν τις δυσλειτουργικές τους αντιλήψεις γύρω από τον εαυτό και τον κόσμο αντικαθιστώντας τες με πιο εποικοδομητικές.
Η σκέψη στο περιεχόμενό της (εικόνες, ιδέες) εμφανίζει την γνωστική τριάδα μέσα από την οποία ο ασθενής αντιλαμβάνεται αρνητικά τον εαυτό του, τον κόσμο γύρω του και το μέλλον. Τα διεργαστικά λάθη αφορούν τον τρόπο που το άτομο σκέφτεται όπως καταστροφολογία, υπεργενικευση, πρόβλεψη του μέλλοντος, αγνόηση των θετικών, προσήλωση στα αρνητικά, συναισθηματική λογική, υπεργενίκευση, τα πρέπει κ.α.
Στην αρχή όταν τα συμπτώματα είναι έντονα, δίνεται έμφαση στην δραστηριοποίηση με συμπεριφορικές τεχνικές, ώστε να υπάρξει αύξηση των θετικών ενισχυτών μέσω δραστηριοτήτων. Οι συμπεριφορικές τεχνικές βασίζονται στο γεγονός ότι οι αρνητικές γνωσίες εντείνουν τα αρνητικά συναισθήματα. Εξαιτίας αυτών υπάρχει απόσυρση χρησιμοποιώντας το ως απόδειξη για την προσωπική ανεπάρκειά τους, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Τα άτομα νιώθουν αδύναμα να αλλάξουν αυτό που νιώθουν και συχνά νιώθουν ότι κανένας δεν μπορεί να τους βοηθήσει. Ακόμα κι αν το άτομο γνωρίζει τι πρέπει να κάνει δεν ξεκινάει τις αλλαγές. Επίσης οι συμβουλές και η συμπαράσταση από τρίτους φαίνονται μάταιες και δύσκολο να πραγματοποιηθούν. Ο συνδυασμός είναι ψυχοθεραπείας και φαρμακοθεραπείας είναι ιδανικός με τα πιο άμεσα και διαρκή αποτελέσματα.
Συμβουλές αυτοβοήθειας:
Είναι σημαντικό να αποδεχτείτε αυτά που νιώθετε και αισθάνεστε. Ο καθένας δεν είναι πάντα έτοιμος να ξεκινήσει κάποιας μορφής θεραπεία. Υπάρχουν όμως πρακτικές που διευκολύνουν τα αρνητικά συμπτώματα και βελτιώνουν την διάθεση.
§ Μιλήστε για αυτά που νιώθετε. Ακόμα κι αν δεν πιστεύετε πως κάποιος μπορεί να σας βοηθήσει να αισθανθείτε καλύτερα είναι σημαντικό να εκδηλώσετε και να εκφράσετε τα συναισθήματα σας παρά να τα κρατάτε μέσα σας. Ακόμα κι αν ακούσετε τον ίδιο σας τον εαυτό να τα περιγράφει υπάρχει καλύτερη κατανόηση και πιθανότητα μιας λύσης που δεν την είχατε σκεφτεί. Μέσω της έκφρασης των συναισθημάτων η σημασία τους μειώνεται με αποτέλεσμα την αποφόρτιση.
§ Κρατήστε ένα ημερολόγιο σκέψεων και συναισθημάτων. Τα γεγονότα συνήθως είναι πολλά και μπερδεμένα. Η καταγραφή του επιτρέπει την επανεξέταση της εγκυρότητας τους.
§ Δημιουργείστε έναν κατάλογο δραστηριοτήτων. Αν πιστεύετε πως δεν έχετε να κάνετε πράγματα μέσα στη μέρα και δεν έχετε ενδιαφέρουσες δραστηριότητες που θα σας ευχαριστήσουν φτιάξτε έναν κατάλογο. Καταγράψτε πράγματα που κάνετε από την ώρα που θα σηκωθείτε μέχρι να πάτε ξανά το βράδυ για ύπνο αλλά και κάποια πράγματα που θα θέλατε να κάνετε. Αν οι σκέψεις σας είναι τόσο αρνητικές που θεωρείτε πως δεν έχετε τίποτα να κάνετε μην ξεχνάτε απλές καθημερινές δραστηριότητες όπως το να βγείτε μια βόλτα, να κάνετε ένα ζεστό και χαλαρωτικό μπάνιο, να διαβάσετε κάτι, να ακούσετε μουσική ή ακόμα και να επισκεφτείτε έναν φίλο. Ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύετε την καθημερινότητα σας (στην κατάθλιψη είναι δυσλειτουργικός και διαστρεβλωμένος) παίζει καθοριστικό ρόλο στη συμπεριφορά αλλά και στον τρόπο που αισθάνεστε.
§ Ξεκινήστε μια δραστηριότητα ή ένα χόμπι με έναν φίλο προκειμένου να κινητοποιηθείτε αλλά και να νιώσετε δημιουργικοί και χρήσιμοι. Τα αισθήματα απελπισίας και ανικανότητας εξομαλύνονται όταν το άτομο διοχετεύει την ενέργεια του σε κάτι που τον γεμίζει και τον κάνει να νιώθει ευχάριστα. Η φυσική δραστηριότητα και κυρίως η αεροβική άσκηση βοηθά σημαντικά στην παραγωγή και απελευθέρωση ενδορφινων που σχετίζονται με την καλή διάθεση.
§ Φροντίστε την εξωτερική σας εμφάνιση ή κάντε μια αλλαγή πάνω σας
§ Εντοπίστε και αλλάξτε τις αρνητικές σκέψεις σας τροποποιώντας τες και αναζητώντας εναλλακτικό πιο λειτουργικούς και θετικούς τρόπους εξήγησης και αντιμετώπισης. Είναι σημαντικό να εξετάζετε τις αποδείξεις αλλά και τα υπέρ και τα κατά ενός τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς. Έχει αποτέλεσμα; Αντιμετωπίζεται το πρόβλημα; Μήπως έχετε την τάση να δραματοποιείτε, να καταστροφολογείτε ή να βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα;
Η Γιόγκα κάνει καλό στην κατάθλιψη, τις αϋπνίες και την σχιζοφρένεια
Θετικά αποτελέσματα σε ανθρώπους που πάσχουν από ήπια κατάθλιψη και αϋπνία έχει η γιόγκα, ενώ δείχνει να βελτιώνει τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας και της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας σε ασθενείς που κάνουν τη σχετική φαρμακευτική αγωγή, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή βιολογικής ψυχιατρικής Μουραλί Ντοραϊσγουάμι της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ντιουκ, που έκαναν την έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ψυχιατρικής “Frontiers in Psychiatry”, έκαναν μια συστηματική αξιολόγηση (μετα-ανάλυση) άνω των 100 δημοσιευμένων επιστημονικών μελετών πάνω στην επίδραση της γιόγκα στις ψυχικές παθήσεις.
Η γιόγκα, μια πανάρχαια ινδική πρακτική, με μια παράδοση έως 5.000 ετών, είναι πολύ δημοφιλής σήμερα σε όλο τον κόσμο (και στην Ελλάδα), απαλλαγμένη πια από το αρχικό θρησκευτικό πλαίσιό της, καθώς ακόμα και συνοικιακά γυμναστήρια προσφέρουν πλέον τα σχετικά μαθήματα εξάσκησης. Για πολλούς ανθρώπους, ιδίως για όσους έλκονται από τους εναλλακτικούς τρόπους ζωής και θεραπείας, θεωρείται πλέον μια από τις καλύτερες ολιστικές μεθόδους σωματικής και ψυχικής υγείας.
Όμως, όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, ακριβώς «επειδή η γιόγκα έχει εξελιχτεί σε ένα τέτοιο πολιτισμικό φαινόμενο, έχει γίνει δύσκολο να διακρίνουν οι γιατροί και οι ασθενείς την αλήθεια από την υπερβολή, όσον αφορά τα οφέλη της». Με στόχο να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, οι ερευνητές ανέλυσαν τις μέχρι σήμερα σχετικές επιστημονικές μελέτες και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όντως η άσκηση της γιόγκα παρέχει οφέλη για σχεδόν όλες τις ψυχικές/νοητικές διαταραχές.
Ο Μουραλί Ντοραϊσγουάμι ανέφερε ότι η σύγχρονη επιστημονική γνώση έρχεται να επιβεβαιώσει την αξία της αρχαίας ινδικής πρακτικής. Όπως είπε, η γιόγκα είναι «πολλά υποσχόμενη» αναφορικά με τις ψυχιατρικές διαταραχές και, όταν εξασκείται από τους ασθενείς, μπορεί όχι μόνο να βοηθήσει στη βελτίωση των συμπτωμάτων τους, αλλά και στην πρόληψή τους.
Η νέα έρευνα δείχνει ότι η γιόγκα μπορεί να επηρεάσει στοιχεία-κλειδιά του ανθρώπινου σώματος, τα οποία παίζουν ζωτικό ρόλο στην ψυχική/νοητική υγεία, δρώντας βιοχημικά με παρόμοιους τρόπους με φάρμακα όπως τα αντικαταθλιπτικά ή η ψυχοθεραπεία. Για παράδειγμα, μια μελέτη έχει βρει ότι η γιόγκα επηρεάζει το επίπεδο των νευροδιαβιβαστών, της εσωτερικής χρόνιας φλεγμονής του οργανισμού, του στρες των κυττάρων λόγω οξείδωσης, του επιπέδου των λιπιδίων (χοληστερόλη) κ.α.
Το στίγμα της ψυχικής ασθένειας και 7 μύθοι που το συνοδεύουν
http://m.lifo.gr/team/u12321/60110
οπως παντα τα λινκς σου παρεχουν απίστευτη βοηθεια!! και πάλι μπραβο agnostix :)
Καλησπέρα Ρεάκι,Quote:
Originally Posted by rea
το καλό είναι οτι βρίσκει κανείς μια πληθώρα από διάφορα ενημερωτικά άρθρα,οπότε ένα κόπι -πέιστ δεν μου είναι κόπος.
Το κακό είναι άλλο,η λάθος ή καθόλου ενημέρωση που έχει ο κόσμος μας για όλες τις διαταραχές της ψυχικής μας υγείας.
Τι εννοώ?
Έτυχε να βρεθώ με μια κυρία που γνώριζε για την σχέση μου,με τα πολλα της είπα πως τελείωσε κ οτι ο άνθρωπος έχει κατάθλιψη κτλπ,η αντίδραση της???
Μακριά μακριά ,απαπαπαπα νέα εισαι θα την ξανα φτιάξεις την ζωή σου,ευτυχώς που το κατάλαβες κ.α τέτοια κοινότυπα....λες και της είπα οτι έχει χολέρα,φυσικά κάθησα και της έκανα μια ανάλυση δεν θα μπορουσα να την αφήσω να φύγει με τις δικές της λάθος αντιληψεις επι του θέματος.....
Το άλλο πάλι που μου έτυχε ,ήταν να βρεθώ σε μια παρέα τις προάλλες,και να ανοίξουν θέμα για κάποια κοπέλα,όπου είχαν δει μια "περιεργη" συμπεριφορά της κ τελικά έμαθαν πως πάσχει απο μανιοκατάθλιψη,Και γυρναει το παιδί κ μου κάνει,σχιζοφρένεια ε????(με περιγελαστικό ύφος)
Οπότε έγινε κ εκεί ενα ξεκαθάρισμα βάση όσων έχω μάθει κ εγώ πλεον κ ανοίγοντας κ την δική μου ψυχή χωρίς καμία ντροπή.
Το αποτέλεσμα ήταν σιγά σιγά να ανοιχτεί κ ο ίδιος κ να μιλήσει για τις δικές του φοβίες κ κρισεις πανικού που είχε ζησει κατα καιρούς
Αρα,αφου λοιπον αντιλαμβάνομαι πως τέτοια προβλήματα μαστιζουν πια στην εποχή μας,και απευθύνονται σε όλους μας,γιατί οχι,όσο μπορώ θα ενημερώνομαι,θα ενημερώνω κ εδώ αλλα κ έξω
Αγχώδεις διαταραχές
http://www.veresies.com/index.php?op...id=143&lang=en
Αφήνοντας πίσω την ενοχοποίηση προς τους γονείς, επιλέγουμε τη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε
Σε όλες τις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες, φθάνουμε σε ένα κομβικό σημείο: στη σχέση των θεραπευομένων με τους γονείς τους. Είναι η στιγμή της διεργασίας που υπαρξιακές διαδρομές, σκέψεις, συναισθήματα, ψυχικές δυσκολίες και εμπειρίες συνδέονται σε μία φανερή πλέον πορεία. Η ψυχική συμπτωματολογία πηγάζει από διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις και ειδικά από τις πρωταρχικές που είναι οι γονεϊκές. Η βουτιά στο παρελθόν γίνεται πάντα μαζί με τον θεραπευόμενο, με ασφάλεια και μέσα στο προστατευμένο περιβάλλον της θεραπείας. Οι θησαυροί που αντλούμε είναι πολύτιμοι και θα εξηγήσουν συμπεριφορές και συναισθήματα του σήμερα. Η επίγνωση των γονεϊκών σχέσεων γίνεται φανερός σύμμαχος στην επίλυση του γόρδιου δεσμού της τωρινής πραγματικότητας.
Η περιγραφή των σχέσεων των θεραπευόμενων με τους γονείς τους, ξεκινά σχηματικά, απλοϊκά, φοβισμένα, άψυχα, άνευρα, με χαμόγελο και απορία για τους λόγους που ιχνηλατώ στα, μέχρι τώρα, ανεξερεύνητα ή βαθιά κρυμμένα μονοπάτια των γονεϊκών σχέσεων. Δεν χρειάζονται παρά λίγες συνεδρίες ώσπου να διαπιστώσουν και οι ίδιοι την τρομακτική επίδραση που έχουν οι γονείς τους στην παρούσα συμπεριφορά τους. Το πρωταρχικό συναίσθημα της απορίας, ακολουθείται από το φόβο όταν αναγνωρίζεται η δυναμική που έχουν οι συμπεριφορές των γονέων στους ίδιους τους θεραπευόμενους. Ο φόβος μεταλλάσεται σε θυμό, τόσος πολύς θυμός για τις γονεϊκές συμπεριφορές, που κάνει τους ανθρώπους μπροστά μου να κλειδώνουν. Μετά θυματοποιούνται, κατηγορούν τη «μοίρα» τους ή επιτίθενται και κατηγορούν τους γονείς τους. Όποια και να είναι η αντίδραση, η αφετηρία είναι η ίδια: μία ενοχή που καθορίζει τη ζωή τους. Η διαπίστωση ακόμη πιο δύσκολη: «δε μπορεί αυτοί οι άνθρωποι (γονείς) που με αγαπούν τόσο πολύ να μου έχουν μεταδώσει τέτοιες συμπεριφορές. Άρα δεν με αγαπούν όσο νόμιζα». Αν οι θεραπευόμενοι είναι και οι ίδιοι γονείς, τότε ανησυχούν ακόμη περισσότερο για τον αντίκτυπο που (θα) έχει η δική τους συμπεριφορά στα παιδιά τους.
Τα συναισθήματα της επίγνωσης
Το κυρίαρχο συναίσθημα που νιώθουν οι θεραπευόμενοι για την ψυχολογική δυσκολία που φέρνουν στο ψυχοθεραπευτή: ενοχή. Όταν διακρίνουν την επίδραση της σχέσης με τους γονείς τους στο εδώ και τώρα: θυμός. Η ενοχή στρέφεται προς τον εαυτό τους, έχουν κάνει κάτι κακό, δεν αντέχεται και τριγυρίζει σαν ερινύα. Πρέπει να την ξεφορτωθούν από μέσα τους. Εύκολα τη ρίχνουν στους γονείς τους, κατηγορώντας τους για τα τωρινά παθήματά τους, για συμβιβασμούς που έκαναν, για λανθασμένες επιλογές και συντρόφους. Θυμός. «Εκείνοι φταίνε για όλα αυτά που περνάω εγώ τώρα!» Όμως και αυτή η αντίδραση είναι κληρονομική και αυτοματοποιημένη χωρίς να το καταλαβαίνουν. Και οι γονείς τους κάπως έτσι έμπαιναν να κατηγορήσουν τους δικούς τους γονείς για τις δυσκολίες της ζωής τους. Δυστυχώς, οι γονείς τότε έχασαν την ευκαιρία να κάνουν κάτι για αυτό, ας μην την χάσουν και τα παιδιά τους.
Σε αυτό το σημείο συνειδητοποίησης, ρωτώ πάντα τους θεραπευόμενους μου: «πέρασες το μισό της ζωής σου, ζώντας μία ζωή που σου έχουν ‘επιβάλλει’ άλλοι, θέλεις να περάσεις και το υπόλοιπο της κατηγορώντας τους για αυτό»; Τώρα μπορούν να ακούσουν.
Το βάρος της ενοχής που ρίχνουν οι γονείς στους θεραπευόμενους, αποκτά ισχύ όταν οι ενήλικες θεραπευόμενοι διαπαραγματεύονται να βγουν από τον παιδικό τους ρόλο. Για ένα παιδί, πάντα θα φταίει ο γονιός και εκείνο δεν θα έχει ποτέ ευθύνη.
Οι επιλογές
Ο θεραπευόμενος φτάνει λοιπόν μπροστά από ένα δρόμο με δύο επιλογές: να περπατήσει τον αρχικά ανοιχτό δρόμο της αποποίησης των ευθυνών και των κατηγοριών προς τους γονείς που στη συνέχεια στενεύει επικίνδυνα με επαναλαμβανόμενες και ανεξήγητες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές ή να επιλέξει τον αρχικά δύσβατο και τρομακτικό δρόμο της συνειδητοποίησης της δικής του ευθύνης, αναγνωρίζοντας την ομορφιά της λύτρωσης που ανοίγεται μπροστά του; Στην πρώτη επιλογή, χάνουν όλοι, στη δεύτερη κερδίζουν όλοι και οι μελλοντικές γενιές.
«Γιατί ο πατέρας/η μητέρα μου μου συμπεριφέρθηκε έτσι τότε;» - «Ποιος φταίει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζω τώρα;» - «Γιατί να συγχωρήσω τους γονείς μου αφού φταίνε;» - «Ποια διαφορετική πορεία θα είχε πάρει η ζωή μου αν οι γονείς μας γνώριζαν τί έπρεπε να κάνουν και πώς να αντιδράσουν;». Η απάντηση δεν είναι εύκολη, όμως υπάρχει για όποιον επιθυμεί να στηρίξει την επιλογή του.
Τα τρία συστατικά της εγκατάλειψης της ενοχοποίησης των γονέων
Θέλει τόλμη και ασφάλεια να αφήσεις την ενοχοποίηση. Η απάντηση έρχεται πάντα από την επιθυμία να οδηγήσει κανείς τη ζωή του και από τη μοναδικότητα που θέλει να διακρίνει μέσα του. Προσπαθώ να φέρω στο προσκήνιο την κατανόηση.
Κατανόηση των συναισθημάτων και των συμπεριφορών των γονιών και αναγνώριση ότι έκαναν μόνο ότι ήταν «προγραμματισμένοι» να κάνουν από τους δικούς τους γονείς. Οι συναισθηματικός οικογενειακός χάρτης ξεδιπλώνεται μπροστά τους. Σχέσεις, συνθήκες, μετακινήσεις, αστικοποίησης, οικογένειες, σε εντελώς διαφορετικό πλαίσιο από την πραγματικότητά μας. Οι θεραπευόμενοι πλέον, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τι έχει συμβεί και γιατί έχουν οδηγηθεί στις τωρινές δυσκολίες... δεν μπορούν πλέον να βάζουν το κεφάλι τους στην άμμο. Η ενήλικη γνώση της θεραπευτικής διεργασίας βοηθά να ξεπεραστούν οι δυσκολίες και ενισχύει την κατανόηση, που με τη σειρά της, οδηγεί στη συμπόνοια και τη συγχώρεση για αυτούς τους ανθρώπους.
Συμπόνοια, σημαίνει πονώ μαζί με τους άλλους, κατανοώ τον πόνο τους και μοιράζομαι τα συναισθήματά μου για αυτό που περνούν. Οι θεραπευόμενοι μαθαίνουν στην ενσυναίσθηση, να βλέπουν μέσα από τα μάτια των γονιών τους, το δικό τους οικογενειακό τους δράμα. Τις κακουχίες που πέρασαν, τους αυστηρούς και τιμωρητικούς γονείς, το ξύλο που έφαγαν, τις στερήσεις, τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες, τα απωθημένα, τα ανείπωτα μυστικά... δύσκολα και τραυματικά για όλη την οικογένεια, μέσα σε ζόρικες προσωπικές και κοινωνικές σχέσεις.
Η συμπόνοια ανοίγει το δρόμο για τη συγχώρεση και η συγχώρεση είναι η πόρτα για την αλλαγή. Συγχωρώ, το λέει και η λέξη, συν-χωρώ: ο θεραπευόμενος επιτρέπει σε διαφορετικές φωνές να μπουν και να χωρέσουν στο χώρο του. Ακούει πλέον τις φωνές αυτές στο δικό του πλαίσιο, εκεί που έχει βάλει τους δικούς του όρους και κανόνες. Εκεί που πλέον έχει επιλέξει να είναι μοναδικός, συμπαγής, ολοκληρωμένος. Οι φωνές αυτές αντηχούν εντολές, αξίες και συμπεριφορές, όμως περνούν μέσα από το φίλτρο της αυτογνωσίας. Ο θεραπευόμενος συγχωρεί τους γονείς του, αφήνει πίσω ό,τι τον τραυματίζει και προχωρά στην παραγωγή της δικής του μοναδικής ύπαρξης. Οι γονείς θα θυμώσουν, θα νιώσουν προδομένοι, θα κάνουν τα πάντα για να κρατήσουν στο δικό τους πλαίσιο τα παιδιά. Όμως η συνεπής στάση του θεραπευόμενου θα βοηθήσει και στη δική του αλλαγή.
Στη θεραπεία, συνηθίζουμε να παίρνουμε το αγκάθι από την ψυχή του ανθρώπου και να το αντικαθιστούμε με ένα λουλούδι. Έτσι, και με τις γονεϊκές υιοθετημένες δυσλειτουργικές αξίες: δεν τις αφαιρούμε ποτέ από τον θεραπευόμενο χωρίς να τις αντικαταστήσουμε με λειτουργικές. Όταν το καταφέρνουμε, απομακρύνεται από τα γονεϊκά μοτίβα που προσφέρουν βόλεμα, έχει κατακτήσει την ελευθερία και μπορεί να κοιτάξει τους γονείς του στα μάτια και να τους πει: «Ναι, έχετε κάνει λάθη αλλά δεν σας κατηγορώ για αυτό. Σας αγαπώ για ό,τι μου έχετε δώσει και πλέον επιλέγω να ζήσω τη δική μου ζωή».
Έτσι πλέον, προχωρά με επίγνωση αυτών και τη γνώση ότι δεν προδίδει κανένα γονιό αν επιλέξει να ζήσει όπως εκείνος θέλει. Τη ζωή θα τη ζήσει εκείνος για τον ίδιο και όχι εκείνος μέσω εντολών άλλων. Θα μάθει από τα λάθη του αλλά και από τις επιτυχίες του.
Όλοι θα ήμασταν πολύ πιο ψυχικά υγιείς και πιο ευτυχισμένοι αν αφήναμε να φύγει αυτή η εμμονή με την ενοχή, συνειδητοποιώντας ότι ναι, κάθε ανθρώπινο ον έχει μια παιδική ηλικία που ζει μέσα σε αυτή και έχει βαθιά επίδραση με το ποιος είναι ως ενήλικας.
Η αναγνώριση της παιδικής σας ηλικίας δεν σας απαλλάσσει από την ευθύνη για την ενήλικη ζωή σας. Αντίθετα. Σας ελευθερώνει για να αναλάβετε την ευθύνη της δικής σας ζωής.
Μέρος 1ο: Eξηγώντας τα βασικά στοιχεία της διπολικής διαταραχής
Μέρος 2ο: Ενημέρωνοντας τους άλλους για τα εναύσματα
Μέρος 3ο: Ενημερώνοντας τους φίλους και την οικογένεια πώς να βοηθήσουν
http://socialpolicy.gr/2015/09/%CE%B...%BF%CF%85.html
χαχαχαχα... εμενα μου αρεσε το απαπαπα της κυριουλας... μας κανει τους καταθλιπτικους κατι σαν γκανστερ! και βεβαια υπάρχει τρομος...ακομα και στις ειδησεις ...μια μανα πεταξε το παιδι της απο το μπαλκονι και ειχε "ψυχολογικα προβληματα"... ο αλλος σκοτωσε την μανα του ..ειχε ψυχολογικα προβληματα... ε και εγω εχω ψυχολογικα προβλήματα αρα ή θα πεταξω το μωρο μου απο το μπαλκονι ή θα σκοτωσω την μανα μου... θα επρεπε να υπάρχει αλλη κατηγορια για αυτους τους ανθρωπους... ψυχο λαλαλαλαλησαν...ξερω γω... μας βαζουν όλους στο ιδιο τσουβαλι και αυτο τρομαζει τον κοσμο!Quote:
Originally Posted by agnostix