Ερώτηση σε μια παράξενη ιστορία με διπολικό άτομο.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Όχι δεν ήταν ελάχιστες, ήταν όσο περισσότερες επέτρεπαν οι συνθήκες, περνούσαμε μαζί σαβκα, αργίες, διακοπές , κανονίζαμε μετακόμιση,δεν κρύφτηκε ποτέ σε αυτό, ίσα ίσα τις επιζητούσε τις συναντήσεις πολύ. Στη δική σου περίπτωση ήξερε πως δεν την έπαιρνε, από κοντά δεν θα μπορούσε να κρύψει το πρόβλημα της άλλο...στη δική μου δεν υπήρχε τέτοιο θέμα, ήταν ένας άνθρωπος λειτουργικός που δούλευε, είχε τις δραστηριότητες του..δεν φαινόταν κάτι παράξενο.

Κάθε φορά που γράφεις πάντως, βρίσκω μια καινούργια ομοιότητα. Θα μείνω στο ξεχωριστός που σου είπε αναφερόμενη στην συμπεριφορά σου μετά το φάουλ της. Σίγουρα δείχνει αυτό που λες, οτι προφανώς μέχρι τότε είχε φάει κάμποσα μπλοκ με την συμπεριφορά της ώστε η δικιά σου αντίδραση της φάνηκε ξεχωριστή. Εμμέσως πλην σαφώς όμως σε έδενε εκείνη την στιγμή. Σου είπε κάτι που σε έκανε να νιώσεις κολακευμένος, διαφορετικός, ξεχωριστός. Ήταν σα να σου έδινε εκείνη την στιγμή την αποδοχή της, σα να σου λέει "εγώ που είμαι τόσο διαφορετική και ξεχωριστή και οι άλλοι δεν με καταλαβαίνουν και φεύγουν γιατί είναι μικροί για να καταλάβουν και να αντέξουν, βρήκα εσένα που καταλαβαίνεις" και αμεσως γίνεσαι και συ ξεχωριστός δίπλα της. Δεν είσαι ξεχωριστός από μόνος σου, η συγκεκριμένη συμπεριφορά/ανεκτικότητα απέναντι της σε κάνει να είσαι. Όσο μπορείς να έχεις αυτή τη συμπεριφορά θα συνεχίσεις να είσαι ξεχωριστός, αν την αλλάξεις θα γίνεις ένας από τους άλλους , τους "κακούς" που την κρίνουν, που απλά δεν την κατάλαβαν. Και σε προκαταβάλει και πάλι. Εσύ από την πλευρά σου λες οτι απλά θες να ακούσεις την εξήγηση της, κάτι που θεωρείς φυσιολογικό και που πιθανόν θα έκανες σε κάθε περίπτωση, εκείνη θεωρεί ήδη οτι την "συγχώρεσες" αφού είσαι ξεχωριστός.
Είμαι σχεδόν σίγουρη οτι ελάχιστα άκουσες, αν ακουσες την εξήγηση μετά από αυτό, μάλλον δεν χρειαζόταν, το είχες πάρει ήδη το μνμ οτι την συγχώρεσες.
Είναι επίσης κλασσική συμπεριφορά χειριστικού ανθρώπου. Κάνω την μ@λακία μου, και μόνο που μου δίνεις την ευκαιρία να με ακούσεις σε εκθειάζω, κατηγορώ και ρίχνω μόνη/ος μου τον εαυτό μου ώστε να μην σου αφήσω τον χώρο και τον χρόνο να το κάνεις εσύ, εσένα συνεχώς σε ανεβάζω ώστε να νιώσεις σπουδαίος. Σπουδαίος όχι σαν ξεχωριστή οντότητα όμως, σπουδαίος που με συγχωρείς. ΚΙ έτσι μετά ότι βλακεία και να βρω για εξήγηση δεν θα παίξει κανένα ρόλο, γιατί εσύ έχεις ήδη αποφασίσει να με συγχωρήσεις. Κι έχω εν μέρει εδραιώσει αυτό το μοτίβο και στο μέλλον αφού κάνω σαφές πως όσο με συγχωρείς θα είσαι σπουδαίος στα μάτια μου.

---

Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις στην ανάλυση που έκανες γι αυτήν. Για του λόγου το αληθές, να "προεκτείνω" λίγο το τι είχε συζητηθεί εκείνες τις μέρες μετά το πρώτο φάουλ της, όπως το χαρακτήρισες. Συγκεκριμένα, την επόμενη μέρα από το μήνυμα που της έστειλα και με χαρακτήρισε "ξεχωριστό", η μέρα που πλέον θα μιλούσαμε τηλεφωνικά για τις εξηγήσεις που μου χρωστούσε. Νωρίς το απόγευμα, στις 16 Νοεμβρίου, πιάνουμε κουβέντα και την αποκαλώ "φιλαράκι", όπως άλλωστε την είχα αποκαλέσει εξαρχής και την προηγούμενη μέρα, που θεωρητικά ακόμα ήμουν θυμωμένος. Να ο μικρός διάλογος που ακολούθησε μετά απ' αυτό:
ΕΚΕΙΝΗ
"Αφου το αποκαλεις φιλαρακι .. οκ παιρνω λιγο θαρρος"
ΕΓΩ
"Νομίζω σου τα είπα χτες.....και ισχυουν όλα.....το φιλαράκι εξακολουθεί να είναι φιλαράκι, γι αυτό θα πάρει την ευκαιρία που δικαιούται....σήμερα ήρθε η ώρα να ακούσω.....και θα το κάνω με χαρά....γιατί κι εγώ με τη σειρά μου θα πάρω κάτι που δικαιούμαι, μια εξήγηση....."
ΕΚΕΙΝΗ
"Εισαι πολυ γλυκος ανθρωπος."
ΕΓΩ
"Αυτό δεν το ξέρω.....μπορεί.....μπορεί και να είμαι μόνο με συγκεκριμένα άτομα....τι να σου πω.....τώρα νιώθω κι εγώ λίγο άβολα......(χαμόγελο)....θα μιλήσουμε το απόγευμα......να είσαι καλά..."
ΕΚΕΙΝΗ
"Πολλα εισαι......."

Τρομερή εντύπωση μου έκανε το ότι ακόμα έδειχνε σα να μην πίστευε ότι δεν την "σούταρα", ότι συνέχιζα να της μιλάω και να είμαι φιλικός απέναντί της, μια μέρα μόλις αφότου της είχα πει ότι ΟΚ, δεν έγινε και τίποτα, απλώς δώσε μου εξηγήσεις. Ακόμα πιο μεγάλη εντύπωση μου έκανε, και φάνηκε κιόλας από την αμηχανία μου, που με αποκάλεσε "γλυκό άνθρωπο" ενώ απλώς είχα επαναλάβει τα όσα της είχα πει και την προηγούμενη μέρα. Συνέχιζα να μην καταλαβαίνω πως κάτι τόσο αυτονόητο (οι εξηγήσεις και η δεύτερη ευκαιρία) φαινόταν στα μάτια της τόσο "υπέροχο", τόσο "ξεχωριστό", τόσο "γλυκό", ώστε να μου κάνει τα ανάλογα κομπλιμέντα.
Μετά από καιρό κατάλαβα όσα ανέλυσες κι εσύ πιο πάνω αλλά και το ότι γενικά αρκετοί άλλοι δεν υπήρξαν προφανώς τόσο ανεκτικοί μαζί της.

Επειδή το έχω αφήσει να αιωρείται, θα πω και το λόγο που μου ανέφερε για τη ματαίωση της συνάντησής μας. Είναι ο ίδιος λόγος που επικαλέστηκε και μια βδομάδα μετά όταν της είπα ότι θα πήγαινα να τη δω, είναι και ένας λόγος που επικαλούνταν κάποιες φορές για να εκφράσει το πόσο δύσκολο ήταν να κανονίσει μια συνάντηση μαζί μου.
Η αδελφή της, χωρισμένη (αυτό είναι αλήθεια) παθαίνει κρίσεις και φεύγει από το σπίτι όπου μένει (ψέματα), αφήνοντας την 8χρονη κόρη της (υπαρκτό πρόσωπο) μόνη της (ψέματα κι αυτό). Η μητέρα της δεν μπορεί να κρατήσει τη μικρή (ψέματα) επειδή είναι επιφορτισμένη με τη φροντίδα του καρκινοπαθή πατέρα (πραφανώς ψέματα), άρα μένει σε εκείνη (την κοπέλα για την οποία μιλάμε) η φροντίδα του παιδιού. Αυτό είχε συμβεί και εκείνο το Π/Σ/Κ που θα βρισκόμασταν, η αδελφή της μάλιστα είχε εξαφανιστεί επί 5 μέρες (έτσι μου εξήγησε τις περίεργες συμπεριφορές της τις μέρες πριν βρεθούμε, με τα "χασίμάτά" της και τα μη-σημεία ζωής) και δεν ήξερσν που να τη βρουν. Ως δια μαγείας, η αδελφή επέστρεψε Κυριακή μεσημέρι, όταν ήταν πλέον αργά να με ειδοποιήσει ότι όλα καλά και μπορούσαμε να βρεθούμε.
Η αλήθεια είναι ότι η αδελφή της μια χαρά κρατάει τη μικρή, το ίδιο και οι παππούς-γιαγιά και η ίδια την απασχολεί κάποιες ώρες που η αδελφή της πιθανό να λείπει σε κάποια δουλειά. Λίγες ώρες τη βδομάδα, σίγουρα όχι ολόκληρες μέρες και ολόκληρα Σ/Κ όπως μου έλεγε και αυτό καθιστούσε αδύνατο να βρισκόμαστε.
Η εξήγησή της έμπαζε από παντού. Μάλιστα, της είπα ότι δεν έβρισκα το λόγο να μην ειδωθούμε έστω για 2-3 ώρες μέσα στο Σ/Κ, η ίδια μάλιστα μου είπε (εκ των υστέρων), ότι θα μπορούσαμε να βρεθούμε στο σπίτι της όταν η μικρή θα είχε κοιμηθεί, κατά τις 9-10 το βράδυ. Το ίδιο είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, όπως μου είπε με φίλους και γνωστούς. Κάποια στιγμή μάλιστα μου είπε ότι ψάχνει τοίχο να κοπανήσει το κεφάλι της που δεν με άφησε να πάω στην πόλη της, θεωρώντας ότι δεν ήταν σοβαρός λόγος να μη συναντηθούμε, αλλά μια βδομάδα μετά όταν της είπα ότι ξαναετοιμάζομαι να πάω να τη δω, με απέτρεψε λέγοντάς μου "πως θα αφήσω τη μικρή μόνη της" κι ενώ η αδελφή της είχε επιστρέψει !!!! "1-2 ώρες ένα μεσημέρι μπορεί να την κρατήσει η μαμά σου" της είπα, "δε την εμπιστεύομαι καθόλου, αν κρίνω από το πως μεγάλωσε εμένα !!!!", μου απάντησε. Μου έκανε μάλιστα καυγά επειδή της είπα ότι δεν μπορεί να είναι τόσο σίγουρη ότι η αδελφή της θα εξαφανιστεί πάλι το Σ/Κ και να μην σκέφτεται συνεχώς το χειρότερο σενάριο, λέγοντάς μου "κοίτα, δεν το αφήνουμε εδώ; Μην ασχολείσαι άλλο μαζί μου, άστο, δε χρειάζεται να το προχωρήσουμε, δεν θα βγάλει πουθενά μια τέτοια σχέση". Φυσικά, χωρίς να ξέρω ακόμα τι συνέβαινε, κάτι τέτοιο μου φάνηκε τουλάχιστον παράξενο ως σκέψη. Ήταν μια ακόμα χειριστική συμπεριφορά της που με έκανε ακόμα πιο εμμονικό μαζί της, πιστεύοντας ότι απλώς έπαιζε "παιχνιδάκια" και μου έκανε "νάζια" κακής ποιότητας.
Εκείνο το βράδυ, μετά τον καυγά που μου ζήτησε να μην ασχολούμαι άλλο μαζί της, εμφάνισα τρομερή ταχυπαλμία και δύσπνοια μαζί με ρίγος σε όλο μου το σώμα. Τότε οριοθετώ την ουσιαστική απαρχή της εμμονικής προσήλωσής μου σε αυτήν. Ήταν Τετάρτη 23 Νοεμβρίου, μια μέρα μετά θα γινόταν και η παρεξήγηση με το σπίτι της φίλης μου που δεν μπορούσα να μιλήσω δυνατά στοι τηλέφωνο, θα μου μιλούσε άσχημα και θα με έκανε να νιώσω ακόμα πιο άσχημα, να νιώσω ότι της είχα φερθεί σκάρτα (ακυρώνοντας ουσιαστικά τη δική της ευθύνη στην ιστορία με τις συνεχείς ακυρώσεις και αναβολές μέσα από αστείες δικαιολογίες). Από εκεί και μετά πλέον πιστεύω ότι της έκανα δώρο τον πλήρη έλεγχο των συναισθημάτων μου και τη χειραγώγηση των σκέψεων και της θέλησής μου.
Όσο τα επαναφέρω στο μυαλό, τόσο πιο καθαρά γίνονται όλα και τόσο πιο πολύ νόημα αποκτούν κάποιες συμπεριφορές.

Ρε μεγάλε δηλαδή η αγάπη σου είναι απλή εξιστόρηση γεγονότων γτ δε μας λεσ τι ένιωσες που είναι η αγάπη σου το πάθος είκοσι σελίδες κουτσομπολιό κανεισ πάρτο χαμπάρι το ότι σε πιστεύουν δεν έχει καμία σχέση με την αξία σου επίσης ότι η κοπέλα δε σ φέρθηκε καλά δεν έχει καμία σχέση με την αξία της

Quote:

---

Originally Posted by elis

Ρε μεγάλε δηλαδή η αγάπη σου είναι απλή εξιστόρηση γεγονότων γτ δε μας λεσ τι ένιωσες που είναι η αγάπη σου το πάθος είκοσι σελίδες κουτσομπολιό κανεισ πάρτο χαμπάρι το ότι σε πιστεύουν δεν έχει καμία σχέση με την αξία σου επίσης ότι η κοπέλα δε σ φέρθηκε καλά δεν έχει καμία σχέση με την αξία της

---

Δεν με ενδιαφέρει ούτε η αξία μου, ούτε η αξία της ούτε η αξία κανενός. Δεν ήρθα εδώ για αποτίμηση αξιών. Το ξαναείπα, δεν μπήκα σε αίθουσα δικαστηρίου, μπήκα σε φόρουμ υποστήριξης για να βρω ανθρώπους πρόθυμους να με ακούσουν και να μου πουν τη γνώμη τους.
Πάντως, μιας και μίλησες για συναισθήματα, μάλλον συνεχίζεις να μην διαβάζεις όλα όσα γράφω. Χτες βράδυ μόλις, έλεγα ότι "Με είχε τόσο πολύ συνεπάρει από την αρχή σχεδόν της γνωριμίας μας (χωρίς τότε να ξέρω ότι θα έφτανα να την ερωτευτώ τόσο έντονα και εμμονικά)" όπως και ότι "τότε απλώς ένιωθα γοητευμένος που "γνώρισα" μια τέτοια "αλλιώτικη" κοπέλα. Είχα στο μυαλό μου ότι σε δυο βδομάδες θα την έβλεπα από κοντά και θα γινόταν πραγματικότητα τα όσα μου δημιουργούσε στη φαντασία ως εικόνες". Αν αυτά δεν σου φαίνονται περιγραφή δυνατών συναισθημάτων, αναρωτιέμαι τι άλλο μπορεί να είναι.

δε συμφωνω με το πωσ το παρουσιαζεισ

Και σήμερα, πάλι, ξαναέκανε την εμφάνισή της, πατώντας "Τέλειο" στη νέα φωτογραφία προφίλ που ανέβασα την περασμένη βδομάδα (την προηγούμενη την είχα εδώ και δύο χρόνια). Δεν είμαστε πλέον φίλοι, ο κοινός γνωστός μας δεν πάτησε κάποιο like, είναι φανερό ότι επισκέπτεται συχνά το προφίλ μου (δεν περίμενα άλλωστε και κάτι άλλο). Πως αντέδρασα όταν είδα την πατημένη καρδούλα το πρωί; Με έπιασαν τα γέλια. Ναι, τα γέλια. Άντε τα αιτήματα φιλίας και τα μηνύματα, σήμερα έκανε θριαμβευτική εμφάνιση δημόσια, είπε στους φίλους μου, έμμεσα βέβαια, "κοιτάξτε, είμαι ακόμα εδώ, δεν έφυγα οριστικά". Μόνο η τωρινή κοπελιά μου είχε πατήσει "Τέλειο" στη φωτογραφία, οι υπόλοιποι ένα απλό like. Τις επόμενες μέρες, βδομάδες, δεν ξέρω, περιμένω πλέον και κάποιο σχόλιό της σε δημόσιες αναρτήσεις μου. Μάλλον δεν το περιμένω. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ΑΝΗΣΥΧΩ ΓΙ ΑΥΤΟ.
Το αστείο είναι ότι σε μια παλιά της φωτογραφία, που έχει ακόμα δικά μου σχόλια από το Δεκέμβρη, είδα ότι έχει ήδη προχωρήσει το "παιχνίδι" της με το επόμενο "λάφυρο", εκείνον που κρατούσε εφεδρεία και άρχισε να του στέλνει καρδούλες μόλις της γύρισα πλάτη. Του έγραφε λοιπόν ως απάντηση σε δικό του σχόλιο "ανυπομονώ να σε γνωρίσω" και εκείνος της είπε "κι εγώ ανυπομονώ" συνοδεία με μια καρδιά. Πραγματικά, εκεί δεν ήξερα αν έπρεπε να συνεχίσω να γελάω ή να προβληματιστώ και να λυπηθώ. Μάλλον το δεύτερο. Και δεν ξέρω για ποιον πιο πολύ......

Διαπίστωσα ότι ανέβασε στον τοίχο της δημόσια (δεν το έκανε ποτέ αυτό, πάντα είχε φίλτρα μόνο για φίλους) μια εικόνα από το διαδίκτυο που λέει, στα αγγλικά, το εξής:
"Ένα από τα πιο θλιβερά πράγματα στη ζωή είναι όταν δυο άνθρωποι φτάνουν να γνωριστούν καλά- τα μυστικά τους, τι αγαπούν, τι μισούν, στην κυριολεξία τα πάντα, και μετά ξαναγίνονται ξένοι. Είναι σα να πρέπει να περπατήσεις δίπλα τους και να προσποιηθείς ότι δεν τους ξέρεις, δεν τους μίλησες ποτέ πριν, όταν στην πραγματικότητα, ξέρεις τα πάντα γι αυτούς."

Η ανάρτηση αυτή έγινε 5 λεπτά μετά το "Τέλειο" στην φωτογραφία μου. Το σχολίασε ο κοινός μας "φίλος" και το είδα στις ανακοινώσεις μου. Δε νομίζω ότι μπορώ να αμφιβάλλω για το που πήγαινε (ειδικά από τη στιγμή που κοινοποιήθηκε δημόσια). Αν όχι μόνο για μένα, σίγουρα ΚΑΙ για μένα, αν σκεφτούμε ότι πιθανόν να έχει παιχτεί ανάλογο σκηνικό και με άλλους. Βέβαια, η χρονική "σύμπτωση" με τη φωτογραφία μου δεν ξέρω αν είναι τυχαία.

Γενικά, τελευταία κοινοποιεί πολλά πράγματα δημόσια και δεν ξέρω αν ΚΑΙ αυτό είναι σύμπτωση. Η ίδια μου είχε πει παλιά ότι δεν ήθελε να μοιράζεται αναρτήσεις της με μη "φίλους", ξαφνικά αυτό άλλαξε.

Όσα μέλη του φόρυμ στοιχημάτιζαν στην "επανεμφάνισή" της παρά τη σιωπή μου, μάλλον έχοιυν αρχίσει να δικαιώνονται σιγά-σιγά......

Το βρίσκω λογικό να ασχολήται η κοπέλα, δεδομένων των όσων μας έχεις πει για εκείνη. Όσο διαταραγμένος και να ειναι ενας άνθρωπος ψυχικά, έχει τις ίδιες ανάγκες με όλους και μια απο αυτές είναι η κοινωνικότητα. Αφού η ανάγκη της για κοινωνικότητα (και όχι μόνο σύμφωνα με τα λεγόμενα σου) μπορεί να επικοινωνηθεί και να καλυφθεί εικονικά ας πούμε, αυτό θα κάνει. Εσύ γιατί συνεχίζεις να ασχολήσαι μαζί της και μάλιστα κακοηθέστατα. Να ξέρεις πως της έχεις κάνει κακό κι εσύ με την συμπεριφορά σου και επειδή υπήρξα ανασφαλής τυπος και τάσεις φυγεις και εγκατέλειπα χωρις λόγο συντρόφους μου, εξαφανιζόμουν, μπορώ να σου εγγυηθώ ότι αν η κοπέλα ήταν στο μηδεν την πήγες στο μείον ένα.
Το ότι δημοσιεύεις έτσι φόρα παρτίδα γραπτά δεν είναι και το πιο κομψό πράγμα. Όσο τρελό κι αν σου φαίνεται, η κοπελιά έφαγε σκάλωμα που ασχολήθηκες, ένοιωσε αποδεκτή, μπορούσε να χειριστεί εσένα χωρίς φόβο, που σημαίνει πως σε εξειδανίκευσε, σε θεώρησε και απο τα γεγονοτα σε θεωρεί κάτι ακριβό ας πουμε γιατί ησουν ο "σύντροφος" της σε διάφορα που κατά πάσα πιθανότητα αγνοείς. Αυτό που κάνεις, που δημοσιοποιείς γραπτά της, είναι άκρως κατινίστικο και θα το θεωρούσα και προδοσία. Εχει πρόσβαση σε η/υ και παιζει και να βολτάρει στο φορουμ, όλα είναι πιθανά. Πως νομίζεις πως θα νοιώσει αν τα διαβάσει όλα αυτά;
Μην προσπαθείς να την αποδομήσεις με τόσο φθηνό τρόπο. Δεν είναι ντροπή αν ενοιωσες όμορφα πράγματα για εκείνη, ούτε και άρρωστο είναι που έγινε με τον τρόπο αυτό. Απλώς θεωρώ πως το να προσπαθείς να βοηθήσεις έναν άνθρωπο τέτοιον, του οποίου οι αντιστάσεις στην πραγματικότητα είναι σαν πέτρινοι τοίχοι με 10 μέτρα ύψος και 2 μέτρα πάχος κι εσύ λόγω άγνοιας (διαχείρισης ενός τέτοιου ανθρώπου) περιμένεις να τους ρίξεις χτυπώντας με αυγά...

Quote:

---

Originally Posted by kutchunie

Το βρίσκω λογικό να ασχολήται η κοπέλα, δεδομένων των όσων μας έχεις πει για εκείνη. Όσο διαταραγμένος και να ειναι ενας άνθρωπος ψυχικά, έχει τις ίδιες ανάγκες με όλους και μια απο αυτές είναι η κοινωνικότητα. Αφού η ανάγκη της για κοινωνικότητα (και όχι μόνο σύμφωνα με τα λεγόμενα σου) μπορεί να επικοινωνηθεί και να καλυφθεί εικονικά ας πούμε, αυτό θα κάνει. Εσύ γιατί συνεχίζεις να ασχολήσαι μαζί της και μάλιστα κακοηθέστατα. Να ξέρεις πως της έχεις κάνει κακό κι εσύ με την συμπεριφορά σου και επειδή υπήρξα ανασφαλής τυπος και τάσεις φυγεις και εγκατέλειπα χωρις λόγο συντρόφους μου, εξαφανιζόμουν, μπορώ να σου εγγυηθώ ότι αν η κοπέλα ήταν στο μηδεν την πήγες στο μείον ένα.
Το ότι δημοσιεύεις έτσι φόρα παρτίδα γραπτά δεν είναι και το πιο κομψό πράγμα. Όσο τρελό κι αν σου φαίνεται, η κοπελιά έφαγε σκάλωμα που ασχολήθηκες, ένοιωσε αποδεκτή, μπορούσε να χειριστεί εσένα χωρίς φόβο, που σημαίνει πως σε εξειδανίκευσε, σε θεώρησε και απο τα γεγονοτα σε θεωρεί κάτι ακριβό ας πουμε γιατί ησουν ο "σύντροφος" της σε διάφορα που κατά πάσα πιθανότητα αγνοείς. Αυτό που κάνεις, που δημοσιοποιείς γραπτά της, είναι άκρως κατινίστικο και θα το θεωρούσα και προδοσία. Εχει πρόσβαση σε η/υ και παιζει και να βολτάρει στο φορουμ, όλα είναι πιθανά. Πως νομίζεις πως θα νοιώσει αν τα διαβάσει όλα αυτά;
Μην προσπαθείς να την αποδομήσεις με τόσο φθηνό τρόπο. Δεν είναι ντροπή αν ενοιωσες όμορφα πράγματα για εκείνη, ούτε και άρρωστο είναι που έγινε με τον τρόπο αυτό. Απλώς θεωρώ πως το να προσπαθείς να βοηθήσεις έναν άνθρωπο τέτοιον, του οποίου οι αντιστάσεις στην πραγματικότητα είναι σαν πέτρινοι τοίχοι με 10 μέτρα ύψος και 2 μέτρα πάχος κι εσύ λόγω άγνοιας (διαχείρισης ενός τέτοιου ανθρώπου) περιμένεις να τους ρίξεις χτυπώντας με αυγά...

---

Δεν κατάλαβα ακριβώς το σχόλιο σου. Τι εννοείς οτι την πήγε από το μηδέν στο μείον ένα; Με το γεγονός οτι την άφησε ή με τον τρόπο που έγινε;
Η αλήθεια είναι οτι και μένα μου φαίνεται κάπως "άκομψο" να δημοσιεύονται αυτούσιοι διάλογοι, αλλά αυτό που καταλαβαίνω από τον θεματοθέτη είναι οτι έχει ακόμα θυμό κι ας έχει προχωρήσει και έχει ανάγκη από "μάρτυρες", σα να θέλει να πει όσα περισσότερα μπορεί ψάχνοντας να βρει ακριβώς τι του ξέφυγε, που την πάτησε.
Όσο δεν φωτογραφίζονται πρόσωπα, πόλεις κτλ δεν βρίσκω το πρόβλημα αν και έθεσες μια παράμετρο, αυτή του να διαβάσει η ίδια, που δεν είχα σκεφτεί.

Quote:

---

Originally Posted by kutchunie

Το βρίσκω λογικό να ασχολήται η κοπέλα, δεδομένων των όσων μας έχεις πει για εκείνη. Όσο διαταραγμένος και να ειναι ενας άνθρωπος ψυχικά, έχει τις ίδιες ανάγκες με όλους και μια απο αυτές είναι η κοινωνικότητα. Αφού η ανάγκη της για κοινωνικότητα (και όχι μόνο σύμφωνα με τα λεγόμενα σου) μπορεί να επικοινωνηθεί και να καλυφθεί εικονικά ας πούμε, αυτό θα κάνει. Εσύ γιατί συνεχίζεις να ασχολήσαι μαζί της και μάλιστα κακοηθέστατα. Να ξέρεις πως της έχεις κάνει κακό κι εσύ με την συμπεριφορά σου και επειδή υπήρξα ανασφαλής τυπος και τάσεις φυγεις και εγκατέλειπα χωρις λόγο συντρόφους μου, εξαφανιζόμουν, μπορώ να σου εγγυηθώ ότι αν η κοπέλα ήταν στο μηδεν την πήγες στο μείον ένα.
Το ότι δημοσιεύεις έτσι φόρα παρτίδα γραπτά δεν είναι και το πιο κομψό πράγμα. Όσο τρελό κι αν σου φαίνεται, η κοπελιά έφαγε σκάλωμα που ασχολήθηκες, ένοιωσε αποδεκτή, μπορούσε να χειριστεί εσένα χωρίς φόβο, που σημαίνει πως σε εξειδανίκευσε, σε θεώρησε και απο τα γεγονοτα σε θεωρεί κάτι ακριβό ας πουμε γιατί ησουν ο "σύντροφος" της σε διάφορα που κατά πάσα πιθανότητα αγνοείς. Αυτό που κάνεις, που δημοσιοποιείς γραπτά της, είναι άκρως κατινίστικο και θα το θεωρούσα και προδοσία. Εχει πρόσβαση σε η/υ και παιζει και να βολτάρει στο φορουμ, όλα είναι πιθανά. Πως νομίζεις πως θα νοιώσει αν τα διαβάσει όλα αυτά;
Μην προσπαθείς να την αποδομήσεις με τόσο φθηνό τρόπο. Δεν είναι ντροπή αν ενοιωσες όμορφα πράγματα για εκείνη, ούτε και άρρωστο είναι που έγινε με τον τρόπο αυτό. Απλώς θεωρώ πως το να προσπαθείς να βοηθήσεις έναν άνθρωπο τέτοιον, του οποίου οι αντιστάσεις στην πραγματικότητα είναι σαν πέτρινοι τοίχοι με 10 μέτρα ύψος και 2 μέτρα πάχος κι εσύ λόγω άγνοιας (διαχείρισης ενός τέτοιου ανθρώπου) περιμένεις να τους ρίξεις χτυπώντας με αυγά...

---

Πρώτα απ' όλα.....το ότι συνεχίζει να κάνει τουλάχιστον με ακόμα ένα άτομο (στα φανερά, στα κρυφά δεν ξέρω με πόσους) τα ίδια που έκανε και με μένα (με επανάληψη μάλιστα σε μορφή μότο των ίδιων εκφράαεων που έλεγε σε μένα) σημαίνει ότι δεν χρειαζόταν εμένα για να πάει στο μείον ένα, αν δεχτώ ότι συνέβη κάτι τέτοιο εξαιτίας μου. Να δεχτώ όπως το θέτεις, ότι ίσως, ΙΣΩΣ, υπήρξα το "μαχαίρι" με το οποίο αυτοτραυματίστηκε, το θέμα είναι ότι έτσι κι αλλιώς έψαχνε για μαχαίρι, είτε θα ήμουν εγώ είτε κάποιος άλλος.
Δεύτερον, ό,τι γράφουμε σε ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ακόμα και σε προσωπικό μήνυμα, ξέρουμε ότι μπορεί να δημοσιευτεί οπουδήποτε από οποιονδήποτε. "Κατινίστικο", "προδοσία" είναι κουβέντες που δεν τις δέχομαι με τίποτα. Γιατί δηλαδή είναι εντάξει να επαναφέρω διαλόγους που έγιναν τηλεφωνικά και είναι "προδοτικό" όταν αυτοί οι διάλογοι έγιναν γραπτά; Αν δεν μπορείς να καταλάβεις το λόγο για τον οποίο δημοσίευσα το ένα εκατομμυριοστό (κι αυτό με "φιλτράρισμα") των διαλόγων μας μέσω μηνυμάτων (αποκρύπτοντας πάντα ονόματα, πόλεις και οτιδήποτε άλλο "φωτογραφίζει" πρόσωπα και καταστάσεις), μπορώ να σου τον πω. Το απάντησε, έμμεσα, και η elisabet. Ψάχνω να βρω εκείνο το κάτι που πιθανό να μου διέφυγε εκείνες τις στιγμές, τη λέξη ή την φράση που μπορεί να μου δώσει κάποιες απαντήσεις που ακόμα χρειάζομαι (και δεν το θεωρώ ούτε παράλογο ούτε κακό). Όπως έχεις δει, υπήρξαν άτομα που μπόρεσαν να "αποκρυπτογραφήσουν" μέσα από κάποια μηνύματά της, στοιχεία και νοήματα που εμένα μου είχαν διαφύγει (π.χ. τις χειριστικές τακτικές της). Δεν το θεωρώ κομψό ούτε εγώ, αλλά δεν το θεωρώ ούτε "κατινιά" ούτε "προδοσία" - "κατινιά" είναι να αναφέρεις πράγματα που δεν σε αφορούν σε ανθρώπους που δεν τους αφορούν, όχι να αναλύεις κομάτι-κομμάτι αυτό που σε απασχολεί με ανθρώπους που πιθανό να θέλουν να σε βοηθήσουν, "προδοσία" θα ήταν αν έλεγα φόρα παρτίδα όνομα, διεύθυνση κλπ., όχι το να συμπληρώνω την ιστορία με κάποια στοιχεία.
Θα ήταν ευχής έργο να "βόλταρε" στο φόρουμ. Η ίδια θεωρεί ότι δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα, ακόμα και τον υποτιθέμενο αλκοολισμό της μόνη της θέλει να τον αντιμετωπίσει, τι δουλειά θα είχε να "βολτάρει" σε φόρουμ ψυχικών διαταραχών; Εδώ την ψυχίατρό της πολυτέλεια τη θεωρούσε, "τι να μου κάνει αυτή, ένα ήπιο αντικαταθλιπτικό να πάρω και δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα", ονομάτιζε μάλιστα η ίδια τα φάρμακα που ήθελε, οτιδήποτε άλλο συνιστούσαν οι γιατροί ήταν "καραμελίτσες" που θα της έκαναν κακό. Μακάρι, ειλικρινά, να "βόλταρε" στο φόρουμ, αυτό θα ήταν το πρώτο βήμα παραδοχής της διαταραχής της. Κάτι που φυσικά, δεν έχει γίνει ως τώρα.
Δεν θέλω με τίποτα να την αποδομήσω. Το πως νιώθω ακόμα η καρδιά μου το ξέρει. Ούτε ντρέπομαι για αυτό. Απαντήσεις σε κάποια θέματα προσπαθώ ακόμα να βρω και ο καλύτερος χρόνος να γίνει αυτό είναι όσο έχω ακόμα "φρέσκιες" αναμνήσεις. Δεν μπορώ να βρω αυτές τις απαντήσεις μόνος μου και προσπαθώ να ακούσω γνώμες από όσους πιθανό μπορούν να "αποκρυπτογραφήσουν" πιο εύκολα συμπεριφορές και αντιδράσεις. Άνθρωποι που έχουν ζήσει ανάλογες ιστορίες, έχουν βιώσει ανάλογα συναισθήματα, έχουν αναπτύξει πιθανόν οι ίδιοι τέτοιες συμπεριφορές κάποια στιγμή στη ζωή τους. Αν αυτό το θεωρείς, εσύ και άλλοι ίσως, κακό και φτηνό, εγώ το θεωρώ απαραίτητο στο να φτάσω επιτέλους στην πλήρη απομάκρυνση της σκέψης και των συναισθημάτων μου από αυτή την ιστορία. Σε μια προσωπική "λύτρωση" και "απεξάρτηση", αν θέλεις.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Δεν κατάλαβα ακριβώς το σχόλιο σου. Τι εννοείς οτι την πήγε από το μηδέν στο μείον ένα; Με το γεγονός οτι την άφησε ή με τον τρόπο που έγινε;
Η αλήθεια είναι οτι και μένα μου φαίνεται κάπως "άκομψο" να δημοσιεύονται αυτούσιοι διάλογοι, αλλά αυτό που καταλαβαίνω από τον θεματοθέτη είναι οτι έχει ακόμα θυμό κι ας έχει προχωρήσει και έχει ανάγκη από "μάρτυρες", σα να θέλει να πει όσα περισσότερα μπορεί ψάχνοντας να βρει ακριβώς τι του ξέφυγε, που την πάτησε.
Όσο δεν φωτογραφίζονται πρόσωπα, πόλεις κτλ δεν βρίσκω το πρόβλημα αν και έθεσες μια παράμετρο, αυτή του να διαβάσει η ίδια, που δεν είχα σκεφτεί.

---

Είσαι 100% μέσα.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Δεν κατάλαβα ακριβώς το σχόλιο σου. Τι εννοείς οτι την πήγε από το μηδέν στο μείον ένα; Με το γεγονός οτι την άφησε ή με τον τρόπο που έγινε;
Η αλήθεια είναι οτι και μένα μου φαίνεται κάπως "άκομψο" να δημοσιεύονται αυτούσιοι διάλογοι, αλλά αυτό που καταλαβαίνω από τον θεματοθέτη είναι οτι έχει ακόμα θυμό κι ας έχει προχωρήσει και έχει ανάγκη από "μάρτυρες", σα να θέλει να πει όσα περισσότερα μπορεί ψάχνοντας να βρει ακριβώς τι του ξέφυγε, που την πάτησε.
Όσο δεν φωτογραφίζονται πρόσωπα, πόλεις κτλ δεν βρίσκω το πρόβλημα αν και έθεσες μια παράμετρο, αυτή του να διαβάσει η ίδια, που δεν είχα σκεφτεί.

---

Σαφώς και δεν εννοώ την εγκατάλειψη. Δε θα κρίνω την επιλογή του ανθρώπου να διαχειρίζεται τις σχέσεις του, αλοίμονο. Εννοώ το εντελώς προφανές. Ο ορισμός της τρέλας, όποια ταμπέλα κι αν κουβαλάει αυτή (διπολική διαταραχή, κατάθλιψη, ψυχωση κοκ) είναι η λανθασμένη/εσφαλμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Χωρις πολλές πολλές αναλύσεις, αν όντως αγαπάς έναν άνθρωπο με ψυχική νόσο, το πιο λογικό και απλό που έχεις να κάνεις είναι να τον επαναφέρεις στην πραγματικότητα, να του την δείχνεις. Εφόσον δεν μιλάμε για ψυχωση που η παραίσθηση γινεται αντιληπτή ως πραγματικότητα, όλα τα ψεμματα της κοπέλας είναι συνειδητά. Δηλαδή δεν βλέπει φιγουρες ή νομίζει πως βγαίνει εξω και κάνει σεξ, το ξέρει ότι λέει ψέμματα γιατί υπάρχει συμπλεγμα ενδεχομένως. Κατ'αρχάς ενα εμπειρο μάτι θα το εβλεπε απο την αρχη που στο ξεκάρφωτο πετάει τον ετοιμοθάνατο πατέρα. Η κοπέλα οχι απλά φωναζει είμαι μόνη κ παλεύω, το ουρλιάζει. Άτομα με μαζοχιστικό και ηττοπαθη χαρακτήρα νοιώθουν άξια να αγαπηθουν ή να γινουν αποδεκτά ΜΟΝΟ εφόσον έχουν πονέσει. Η κοπέλα δεν πονούσε στην πραγματικότητρα, δεν υπήρχε κάτι τραγικό και απλώς κατασκευασε τις συνθήκες για να συμβεί.
Το ότι απο το μηδεν την πήγε στο μείον ένα, κολλάει στο ότι αντι να της "τριψει" την πραγματικότητα που γνωριζε ο ίδιος στη μούρη και πολύ απλά να την βαλει να αναλάβει τις ευθύνες της, συνέχιζε το κρυφτό. Δεν ηταν ενας ανθρωπος απατεωνας που ηθελε να τον εκμεταλλευτει οικονομικά η να τον πειράξει και επρεπε να χει κι ο ιδιος στρατηγική ας πουμε, ενα ανθρωπινο πλάσμα χαμένο και πονεμένο ήτανε και λογικά είναι ακόμη, που αν απειχε ενα μετρο απο την πραγματικότητα, η στρευλώτητα αυτη ενισχήθηκε και η αποσταση απο το πραγματικό μεγάλωσε. Και το θέμα είναι πως το ανήθικο είναι πως δεν της είπε ποτέ την αλήθεια γιατί μεχρι και την τελευταια στιγμή πονταρε στο να βρεθεί μαζί της και φοβόταν πως αν της ελεγε το τι ξέρει θα έχανε κάθε πιθανότητα. Η κοπέλα αυτή δε θα φερθεί ποτε καλύτερα αν δεν αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και δεν την αποδεχτεί, νοσεί. Ο ισορροπημένος της υπόθεσης όμως, δεν φερθηκε και ιδιαίτερα τίμια σε σχέση με την κατασταση της ψυχική. Πως να σου πω, ειναι σα να πιέζεις εναν τυφλό ανθρωπο να δει και να τον κατηγορείς απο πανω για τό ποσο άχρηστος είναι που δε μπορεί να κάνει κάτι απλό για εσένα που βλέπεις.
Εγώ εχω κακοποιηθεί ως παιδι με πολύ ασχημο τρόπο. Πιστευα υποσυνειδητα, πως δεν αξιζω τίποτα, οτι καλό είχα το εδιωχνα. Εδιωξα και τον αντρα μου απο κοντά μου. Δεν πονταρε πουθενά ομως, μου είπε την αληθεια, μου εδειξε την πραγματικότητα, έκανα αρκετο καιρο ψυχοθεραπεια τότε και η αποκάλυψη της αυτονόητης για τους υγειής ψυχικά αλήθειας ΄΄ηταν το φως που εψαχνα να βρω. Όταν σκεφτόμουν οσα μου είπε ενοιωθα σαν τον κολόμβο, και όμως για τους ανθρωπους τους υγιείς είναι δεδομενα.
Θέλω να πω πως ο ανθρωπος που νοσεί ψυχικά δεν είοναι το κωλόπαιδο της παρέας, ούτε γουστάρει να φαίρεται ασχημα. Είναι αρρωστος και το λιγότερο που του αξίζει είναι σεβασμός και όχι να του φερονται σαν να ειναι θεαμα στο τσιρκο

Quote:

---

Originally Posted by avgeris

Πρώτα απ' όλα.....το ότι συνεχίζει να κάνει τουλάχιστον με ακόμα ένα άτομο (στα φανερά, στα κρυφά δεν ξέρω με πόσους) τα ίδια που έκανε και με μένα (με επανάληψη μάλιστα σε μορφή μότο των ίδιων εκφράαεων που έλεγε σε μένα) σημαίνει ότι δεν χρειαζόταν εμένα για να πάει στο μείον ένα, αν δεχτώ ότι συνέβη κάτι τέτοιο εξαιτίας μου. Να δεχτώ όπως το θέτεις, ότι ίσως, ΙΣΩΣ, υπήρξα το "μαχαίρι" με το οποίο αυτοτραυματίστηκε, το θέμα είναι ότι έτσι κι αλλιώς έψαχνε για μαχαίρι, είτε θα ήμουν εγώ είτε κάποιος άλλος.

---

Καμία σχέση. Ούτε καν κατάλαβες τι εννοώ σχετικά με την δική σου ευθύνη.

Όσο για τα υπόλοιπα, το πιο λογικό είναι να μην πάρεις χαμπάρι και ακόμα πιο λογικό είναι να μην πάρεις ουτε στο μέλλον χαμπάρι αν σου ξανατύχει για πολλους λόγους. Πρώτον, όλοι οι ασχετοι με το θεμα ψυχικη υγεία όταν μιλάμε για άρρωστο ψυχικά είτε έχετε στο μυαλό σας τον τρελαντώνη είτε κανέναν χανιμπαλ λέκτερ είτε κανένα πρώην τοξικομανή που κάηκε απο τις χημείες και του φαίνεται. Καμία σχέση δηλαδή. Δεύτερον. Παραπάνω απάντησα στην ελισαβετ και της είπα οτι απο την πρώτη επαφή που είχατε, σου λέει εχω ετοιμοθάνατο πατερα στο ξεκάρφωτο και σου κλαίγεται εμμέσως. Είναι τρελή καμπάνα αυτη για να σε υποψιάσει για περίεργο χαρακτήρα. Ανθρωπος που περνάει τέτοιο πακέτο είτε το μοιράζεται με δικους του ανθρώπους είτε μπαινει στα ιντερνετ γιατί δε θέλει να το αναπαράγει και μιλάει με αγνωστους που δε θα αναπαραγουν την κατασταση για να "ξεφυγει", δεν το πουλάει στον πρώτο τυχοντα υποψηφιο ιντερνετικό φλέρτ. Απλά πραγματα.

2 χρόνια δεν βρεθήκατε.

Διαφορες συμπεριφορές κουλές.

Πολλά.

Δε θα σου πω πως αναγνωριζεις εναν ψυχικά αρρωστο άνθρωπο. Συνήθως δεν κυκλοφορούμε με ταμπέλες ή σημαδια που να προσδίσουν το "ελλατωματικό" του πράγματος. Θα σε συμβουλέψω κάτι όμως, ο μόνος τρόπος να προστατευσεις τον εαυτό σου απο την "τρελα" είναι να παραμένεις κι εσυ ο ίδιος στην πραγματικότητα και να στηρίζεσαι σε στοιχεία και οχι σε λόγια και προθέσεις. Να υπολογίζεις στο πραγματικό, όχι στο φαντασιακό, στο ιδανικό και ΚΥΡΙΩΣ να σέβεσαι τα όρια του άλλου. Τι αλλο ηθελες για να καταλάβεις ότι η κοπέλα δεν προκειτε να βρεθει μαζί σου; Στην αμερική να ήταν θα είχε ερθει εκατό φορές μεσα σε τόσο καιρο. Θέλω να πω ότι κι εσύ έχασες την επαφή με την πραγματικότητα κάπου. Αλλο το τι ήθελες αλλο το μπορουσε να γίνει. Δεν ήταν 1 μήνας...
Το θέμα είναι να βρεις γιατί γοητεύτηκες και επέτρεψες τον εαυτό σου να μην μείνει στην πραγματικότητα και να μην αποδεχτεί τα στοιχεία που είχες γι αυτήν και να ελπίζεις σε πράγματα που εμπειρικά δε θα γινοντουσαν. Κατι σου εδωσε η σχεση αυτη που ελειπε απο τη ζωη σου. Βρες το. Είναι πιο ευκολο να διαγνωσεις εσενα παράεναν ολοκληρο κόσμο

Quote:

---

Originally Posted by kutchunie

Σαφώς και δεν εννοώ την εγκατάλειψη. Δε θα κρίνω την επιλογή του ανθρώπου να διαχειρίζεται τις σχέσεις του, αλοίμονο. Εννοώ το εντελώς προφανές. Ο ορισμός της τρέλας, όποια ταμπέλα κι αν κουβαλάει αυτή (διπολική διαταραχή, κατάθλιψη, ψυχωση κοκ) είναι η λανθασμένη/εσφαλμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Χωρις πολλές πολλές αναλύσεις, αν όντως αγαπάς έναν άνθρωπο με ψυχική νόσο, το πιο λογικό και απλό που έχεις να κάνεις είναι να τον επαναφέρεις στην πραγματικότητα, να του την δείχνεις. Εφόσον δεν μιλάμε για ψυχωση που η παραίσθηση γινεται αντιληπτή ως πραγματικότητα, όλα τα ψεμματα της κοπέλας είναι συνειδητά. Δηλαδή δεν βλέπει φιγουρες ή νομίζει πως βγαίνει εξω και κάνει σεξ, το ξέρει ότι λέει ψέμματα γιατί υπάρχει συμπλεγμα ενδεχομένως. Κατ'αρχάς ενα εμπειρο μάτι θα το εβλεπε απο την αρχη που στο ξεκάρφωτο πετάει τον ετοιμοθάνατο πατέρα. Η κοπέλα οχι απλά φωναζει είμαι μόνη κ παλεύω, το ουρλιάζει. Άτομα με μαζοχιστικό και ηττοπαθη χαρακτήρα νοιώθουν άξια να αγαπηθουν ή να γινουν αποδεκτά ΜΟΝΟ εφόσον έχουν πονέσει. Η κοπέλα δεν πονούσε στην πραγματικότητρα, δεν υπήρχε κάτι τραγικό και απλώς κατασκευασε τις συνθήκες για να συμβεί.
Το ότι απο το μηδεν την πήγε στο μείον ένα, κολλάει στο ότι αντι να της "τριψει" την πραγματικότητα που γνωριζε ο ίδιος στη μούρη και πολύ απλά να την βαλει να αναλάβει τις ευθύνες της, συνέχιζε το κρυφτό. Δεν ηταν ενας ανθρωπος απατεωνας που ηθελε να τον εκμεταλλευτει οικονομικά η να τον πειράξει και επρεπε να χει κι ο ιδιος στρατηγική ας πουμε, ενα ανθρωπινο πλάσμα χαμένο και πονεμένο ήτανε και λογικά είναι ακόμη, που αν απειχε ενα μετρο απο την πραγματικότητα, η στρευλώτητα αυτη ενισχήθηκε και η αποσταση απο το πραγματικό μεγάλωσε. Και το θέμα είναι πως το ανήθικο είναι πως δεν της είπε ποτέ την αλήθεια γιατί μεχρι και την τελευταια στιγμή πονταρε στο να βρεθεί μαζί της και φοβόταν πως αν της ελεγε το τι ξέρει θα έχανε κάθε πιθανότητα. Η κοπέλα αυτή δε θα φερθεί ποτε καλύτερα αν δεν αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και δεν την αποδεχτεί, νοσεί. Ο ισορροπημένος της υπόθεσης όμως, δεν φερθηκε και ιδιαίτερα τίμια σε σχέση με την κατασταση της ψυχική. Πως να σου πω, ειναι σα να πιέζεις εναν τυφλό ανθρωπο να δει και να τον κατηγορείς απο πανω για τό ποσο άχρηστος είναι που δε μπορεί να κάνει κάτι απλό για εσένα που βλέπεις.
Εγώ εχω κακοποιηθεί ως παιδι με πολύ ασχημο τρόπο. Πιστευα υποσυνειδητα, πως δεν αξιζω τίποτα, οτι καλό είχα το εδιωχνα. Εδιωξα και τον αντρα μου απο κοντά μου. Δεν πονταρε πουθενά ομως, μου είπε την αληθεια, μου εδειξε την πραγματικότητα, έκανα αρκετο καιρο ψυχοθεραπεια τότε και η αποκάλυψη της αυτονόητης για τους υγειής ψυχικά αλήθειας ΄΄ηταν το φως που εψαχνα να βρω. Όταν σκεφτόμουν οσα μου είπε ενοιωθα σαν τον κολόμβο, και όμως για τους ανθρωπους τους υγιείς είναι δεδομενα.
Θέλω να πω πως ο ανθρωπος που νοσεί ψυχικά δεν είοναι το κωλόπαιδο της παρέας, ούτε γουστάρει να φαίρεται ασχημα. Είναι αρρωστος και το λιγότερο που του αξίζει είναι σεβασμός και όχι να του φερονται σαν να ειναι θεαμα στο τσιρκο

---

Πολύ όμορφα όσα γράφεις. Και κατατοπιστικά. Και συμφωνώ σε πολλά. Να τα πάρω ένα-ένα.
Επί 5 μήνες (Ιούλιος-Δεκέμβριος) δεν είχα ιδέα για το πτόβλημά της. Βάζω μέσα και τον Ιούλιο έστω με την μικρή συνομιλίας μας επειδή τότε ανέφερε εκείνη το θέμα με τον πατέρα της. Δεν είχα το "έμπειρο μάτι" που αναφέρεις, προφανώς δεν το είχα και ούτε ήμουν υποχρεωμένος να το έχω για να καταλάβω από το πρώτο μισάωρο συνομιλίας ότι κάτι δεν πάει καλά. Με ξένισε, μου έκανε (κακή ίσως) εντύπωση, αλλά μέχρι εκεί.
Επίσης, ακόμα και όταν έμαθα ότι η κοπέλα έπασχε από κάποια ψυχική νόσο, στα μέσα του Δεκέμβρη, είχα απλώς την υπόνοια διπολικής διαταραχής με βάση τα όσα είχα διαβάσει και είχα μάθει γι αυτήν και την εικόνα που η ίδια μου είχε δώσει για την προηγούμενη ζωή και συμπεριφορά της. Δεν είχα γνωμάτευση ειδικού για να ξέρω για τα ψέματά της και τις μυθοπλάσίες της ή την ανάγκη της να τη λυπούνται. Θεωρούσα, μέχρι τα μέσα Φλεβάρη, επί ένα τρίμηνο δηλαδή, πως όσα ψέματα μου εξιστορούσε ήταν στα πλαίσια ψυχωτικών παραληρημάτων και άρα εικόνες και εμπειρίες που τις βίωνε, ως ένα μέρος, ως αληθινές. όχι απαραίτητα όλες, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία. Επομένως, δεν είχα τη λογική να την επαναφέρω σε μια πραγματικότητα [που πίστευα ότι δεν της έλεγε τίποτα αλλά να την παρηγορώ και να της προσφέρω ένα "ώμο να κλάψει", θεωρώντας ότι αυτό δεν το είχε από πουθενά.
Όταν, τέλη Φλεβάρη, μαθαίνω την αλήθεια για τα συνειδητά ψέματά της, αλλάζω τακτική (με παρότρυνση και των μελών του φόρουμ), γίνομαι "επιθετικός", την κοντράρω, με διαγράφει 2-3 φορές και τελικά της θέτω τον όρο "θεραπεία ή ξέχνα με". Αν, λέω αν, τα ήξερα όλα αυτά πιο νωρίς (ή έστω αν τα είχα υποπτεφθεί μέσα από μια εμπειρία που προαφανώς δεν είχα), θα είχα αντιμετωπίσει διαφορετικά την κατάστασή της, όπως την αντιμετώπισα όταν, επιτέλους, το έμαθα. Μέχρι τα μέσα του Φλεβάρη μάλιστα, πίστευα ότι ο μόνος λόγος που δεν βγαίνει από το σπίτι είναι επειδή βρίσκεται σε φάση κατάθλιψης. Μετά κατάλαβα ότι το πρόβλημά της ήταν πιο βαθύ και έκρυβε κρίσεις πανικού και ανικανότητα οποιασδήποτε κοινωνικής επαφής, ακόμα και στον χώρο γύρω από το σπίτι της. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν ήξερα το Δεκέμβωρη π.χ., όταν με είχε πιάσει η εμμονή μου με αυτήν και είχα αρχίσει να τρελαίνομαι κι εγώ με τις συμπεριφορές της που, τότε, δεν μπορούσα να εξηγήσω.
Ποτέ δεν της φέρθηκα σαν θέαμα στο τσίρκο. Δεν υπάρχει ούτε ένας εδώ μέσα που να έχει οποιοδήποτε στοιχείο για την ταυτότητά της, την καταγωγή της, τις σπουδές της, το που μένει, οτιδήποτε τέλος πάντων. Ούτε και για μένα ξέρει κανείς κάτι ώστε να κάνει κάποιες "διασταυρώσεις". Το ότι αναφέρω στοιχεία της ιστορίας, λογικό είναι, μπήκα στοι φέορυμ να ζητήσω συμβουλές και βοήθεια, τι θα έκανα, θα έλεγα "γεια σας, έχω ένα πρόβλημα που δεν σας το λέω, βοηθείστε με"; Έπρεπε να ναφέρω στοιχεία, διαλόγους, συμπεριφορές, οτιδήποτε σχετικό. Το τελευταίο που θα ήθελα για μεκείνη θα ήταν να την εκθέσω ή να την προσβάλλω. Αν ήταν έτσι, θα άρχιζα τα μηνύματα σε όσους μιλάει στο facebook και θα τους έλεγα "μακρυά απ' αυτήν", κάτι που προφανώς δεν θα μπορούσα να κάνω ποτέ.

Quote:

---

Originally Posted by kutchunie

Το θέμα είναι να βρεις γιατί γοητεύτηκες και επέτρεψες τον εαυτό σου να μην μείνει στην πραγματικότητα και να μην αποδεχτεί τα στοιχεία που είχες γι αυτήν και να ελπίζεις σε πράγματα που εμπειρικά δε θα γινοντουσαν. Κατι σου εδωσε η σχεση αυτη που ελειπε απο τη ζωη σου. Βρες το. Είναι πιο ευκολο να διαγνωσεις εσενα παράεναν ολοκληρο κόσμο

---

Κutchunie χρονια πολλα!! σε σκεφτομουν το απογευμα... μαλλον σκεφτομουν να φτιαξω ενα θεμα <παιδικη κακοποιηση και ερωτικες σχεσεις ενηλικα-πρωην παιδιου>>...

Quote:

---

Originally Posted by kutchunie

Καμία σχέση. Ούτε καν κατάλαβες τι εννοώ σχετικά με την δική σου ευθύνη.

Όσο για τα υπόλοιπα, το πιο λογικό είναι να μην πάρεις χαμπάρι και ακόμα πιο λογικό είναι να μην πάρεις ουτε στο μέλλον χαμπάρι αν σου ξανατύχει για πολλους λόγους. Πρώτον, όλοι οι ασχετοι με το θεμα ψυχικη υγεία όταν μιλάμε για άρρωστο ψυχικά είτε έχετε στο μυαλό σας τον τρελαντώνη είτε κανέναν χανιμπαλ λέκτερ είτε κανένα πρώην τοξικομανή που κάηκε απο τις χημείες και του φαίνεται. Καμία σχέση δηλαδή. Δεύτερον. Παραπάνω απάντησα στην ελισαβετ και της είπα οτι απο την πρώτη επαφή που είχατε, σου λέει εχω ετοιμοθάνατο πατερα στο ξεκάρφωτο και σου κλαίγεται εμμέσως. Είναι τρελή καμπάνα αυτη για να σε υποψιάσει για περίεργο χαρακτήρα. Ανθρωπος που περνάει τέτοιο πακέτο είτε το μοιράζεται με δικους του ανθρώπους είτε μπαινει στα ιντερνετ γιατί δε θέλει να το αναπαράγει και μιλάει με αγνωστους που δε θα αναπαραγουν την κατασταση για να "ξεφυγει", δεν το πουλάει στον πρώτο τυχοντα υποψηφιο ιντερνετικό φλέρτ. Απλά πραγματα.

2 χρόνια δεν βρεθήκατε.

Διαφορες συμπεριφορές κουλές.

Πολλά.

Δε θα σου πω πως αναγνωριζεις εναν ψυχικά αρρωστο άνθρωπο. Συνήθως δεν κυκλοφορούμε με ταμπέλες ή σημαδια που να προσδίσουν το "ελλατωματικό" του πράγματος. Θα σε συμβουλέψω κάτι όμως, ο μόνος τρόπος να προστατευσεις τον εαυτό σου απο την "τρελα" είναι να παραμένεις κι εσυ ο ίδιος στην πραγματικότητα και να στηρίζεσαι σε στοιχεία και οχι σε λόγια και προθέσεις. Να υπολογίζεις στο πραγματικό, όχι στο φαντασιακό, στο ιδανικό και ΚΥΡΙΩΣ να σέβεσαι τα όρια του άλλου. Τι αλλο ηθελες για να καταλάβεις ότι η κοπέλα δεν προκειτε να βρεθει μαζί σου; Στην αμερική να ήταν θα είχε ερθει εκατό φορές μεσα σε τόσο καιρο. Θέλω να πω ότι κι εσύ έχασες την επαφή με την πραγματικότητα κάπου. Αλλο το τι ήθελες αλλο το μπορουσε να γίνει. Δεν ήταν 1 μήνας...
Το θέμα είναι να βρεις γιατί γοητεύτηκες και επέτρεψες τον εαυτό σου να μην μείνει στην πραγματικότητα και να μην αποδεχτεί τα στοιχεία που είχες γι αυτήν και να ελπίζεις σε πράγματα που εμπειρικά δε θα γινοντουσαν. Κατι σου εδωσε η σχεση αυτη που ελειπε απο τη ζωη σου. Βρες το. Είναι πιο ευκολο να διαγνωσεις εσενα παράεναν ολοκληρο κόσμο

---

Ήδη έχω αναπτύξει πιο πάνω κάποια πράγματα. Μην τα ξαναγράφω πάλι. Πάντως, οϋτε τραλαντώνηδες ούτε ναρκομανείς θεωρώ αυτούς τους ανθρώπους. Και "περίεργους χαρακτήρες" έχουν πολλοί φίλοι μου, ίσως κι εγώ, δεν μου φάνηκε αυτό κάτι που θα έπρεπε να υποψιαστώ εξαρχής.
Στην ερώτηση τι άλλο ήθελα να το καταλάβω. Πολλές φορές, ειδικά σε καταστάσεις που το μυαλό μας έχει κολλήσει, δεν θέλουμε να καταλάβουμε προφανή πράγματα. Το ότι έχουμε την ταμπέλα του "φυσιολογικού", δεν σημαίνει ότι το μυαλό μας δεν παίρνει μυστήριες στροφές κάποιες φορές και δεν ακροβατεί επικίνδυνα στα όρια της παθολογίας. Σε ψυχίατρο πήγα γι αυτό το λόγο, δεν ήμουν και στα εντελώς "καλά" μου εκείνη την περίοδο.