Καταθλιψη

Εγω εφτα χρονων οταν ημουν ακουγα ελληνικη μουσικη ολη μερα και τουσ μαγκεσ ολα οτι υπηρχε απο πριν εκατο χρονια για να ξεπερναω τα προβληματα μου εσυ ηθελεσ τσιγαρο κι εγω κι εσυ ειμασταν παιδια και δεν ειχαμε ιδεα τι γινεται δηλαδη τι να κανουμε τωρα κι αν θεσ να μαθεισ εγω ειμαι ποδοσφαιριστησ η μπαλλα δε μ αρεσε μεχρι να μαθω να παιζω δηλαδη τα πρωτα πεντε χρονια επαιζα για να ξεσκασω ημουν βλακασ γι αυτο δεν εμπλεξα αμα ημουν εξυπνοσ θα μπλεκα αρα εσυ ησουν πιο εξυπνοσ ασ τα κανεσ καλυτερα εγω παντα βλακασ ημουν

Παρε κι ενα τραγουδακι απο το φιλαρακι μου αμα τη δεισ απο κοντα μιση μεριδα ειναι αλλα καλη
https://youtu.be/Z_yFB8wJSWA

Εγω σημερα ειμαι ολη μερα ξαπλα..αναλυω την καθε κινηση που κανω σαν παρατηρητης.ξερω οτι δεν ημουν ετσι.αλλα δεν ειναι ευκολο να επανελθω εκει π ημουν.νιωθω οτι καθε μερα κανω 1μιση βημα μπροστα.αλλοτε 2.μετα υπαρχουν μερες π κανω 2 βηματα πισω..δεν ειμαι ο δραστης στη ζωη μ.ειμαι απλα ενα ατομο γενους θηλυκου που εχει ξεχασει ποια ηταν.χωρισ ορεξη να κανει πραγματα..παω στη δουλεια μου .αλλα περα απο εκει ,βλεπω 1 συγκεκριμενη φιλη μου σχεδον καθε μερα,που ειναι κ μεγαλυτερη μου .που ειναι η ορεξη μ;φιλες ή φιλοι με παιρνουν τηλ κ δεν το σηκωνω γτ δεν ξερω τι να τους πω..δεν ειναι οτι βαριεμαι.ειναι οτι δε με πειραζει κ να μην επικοινωνησω μαζι τουσ..δεν το θεωρω αναγκαιο..ομως περνανε μερες ετσι κ αναρωτιεμαι εαν ειμαι τοσο στα @@@ μου ή αν αυτη τη στιγμγ δεν μπορω να αξιολογησω την αξια τους και την ανθρωπινη επικοινωνια.να την εκτιμησω.υπαρχουν κι αλλες 2 φιλες π με χαρα θα ηθελα να συναντηθω μαζι τουσ.αλλα και με αυτες νιωθω οτι μετα απο λιγη ωρα συναντησησ εγω θα ειμαι στον κοσμο μ..

Κι ολα αυτα συνοδευονται απο μια ατελειωτη κουραση.
Ναι,ειναι κ η δουλεια.Αλλα τωρα στα 24 ποναω στα ποδια ,στα γονατα αφορητα,στη μεση,στην πλατη .κ νιωθω το σωμα μ βαρυ .Εαν γυρισω απο τη δουλεια με ενα φαι ειμαι ετοιμη να κοιμηθω κ δε με πειραζει..Ομως εαν συνεχισω ετσι,χωρισ σκοπο στη ζωη μ,νιωθω σαν 45αρα που χει ξοφλησει στη ζωη τησ

Κορίτσι,σου ήρθε το βιβλίο?

αυτο με τα γονατα το ειχα παθει και εγω απο τα τακουνια στα παπουτσια

Κουκλα αν δεν κανεισ γυμναστικη ξεχνα τουσ αντρεσ μετα τα 25 και τισ δουλειεσ μετα τα 35 φιλικα στα λεω να ξερεισ

Quote:

---

Originally Posted by Myra

Κι ολα αυτα συνοδευονται απο μια ατελειωτη κουραση.
Ναι,ειναι κ η δουλεια.Αλλα τωρα στα 24 ποναω στα ποδια ,στα γονατα αφορητα,στη μεση,στην πλατη .κ νιωθω το σωμα μ βαρυ .Εαν γυρισω απο τη δουλεια με ενα φαι ειμαι ετοιμη να κοιμηθω κ δε με πειραζει..Ομως εαν συνεχισω ετσι,χωρισ σκοπο στη ζωη μ,νιωθω σαν 45αρα που χει ξοφλησει στη ζωη τησ

---

Κοριτσαρα Καλησπερα!!!!! Τι κανεις?????? Πως εισαι????

https://youtu.be/YOwr5WuCobQ

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

αυτο με τα γονατα το ειχα παθει και εγω απο τα τακουνια στα παπουτσια

---

Χαχαχαχαχα

Quote:

---

Originally Posted by elis

Κουκλα αν δεν κανεισ γυμναστικη ξεχνα τουσ αντρεσ μετα τα 25 και τισ δουλειεσ μετα τα 35 φιλικα στα λεω να ξερεισ

---

Παντα εκανα τωρα εκανα λιγη γιογκα.αλλα στσματησαμς για κακοκαιρι. ..απλα την ορθοστασια την κανω 3 χρονια ηδη..

Quote:

---

Originally Posted by Myra

Εγω σημερα ειμαι ολη μερα ξαπλα..αναλυω την καθε κινηση που κανω σαν παρατηρητης.ξερω οτι δεν ημουν ετσι.αλλα δεν ειναι ευκολο να επανελθω εκει π ημουν.νιωθω οτι καθε μερα κανω 1μιση βημα μπροστα.αλλοτε 2.μετα υπαρχουν μερες π κανω 2 βηματα πισω..δεν ειμαι ο δραστης στη ζωη μ.ειμαι απλα ενα ατομο γενους θηλυκου που εχει ξεχασει ποια ηταν.χωρισ ορεξη να κανει πραγματα..παω στη δουλεια μου .αλλα περα απο εκει ,βλεπω 1 συγκεκριμενη φιλη μου σχεδον καθε μερα,που ειναι κ μεγαλυτερη μου .που ειναι η ορεξη μ;φιλες ή φιλοι με παιρνουν τηλ κ δεν το σηκωνω γτ δεν ξερω τι να τους πω..δεν ειναι οτι βαριεμαι.ειναι οτι δε με πειραζει κ να μην επικοινωνησω μαζι τουσ..δεν το θεωρω αναγκαιο..ομως περνανε μερες ετσι κ αναρωτιεμαι εαν ειμαι τοσο στα @@@ μου ή αν αυτη τη στιγμγ δεν μπορω να αξιολογησω την αξια τους και την ανθρωπινη επικοινωνια.να την εκτιμησω.υπαρχουν κι αλλες 2 φιλες π με χαρα θα ηθελα να συναντηθω μαζι τουσ.αλλα και με αυτες νιωθω οτι μετα απο λιγη ωρα συναντησησ εγω θα ειμαι στον κοσμο μ..

---

Αν δεν ήσουνα ο δράστης της ζωής σου δεν θα σ' έπαιρναν όλοι αυτοί τηλέφωνο!

Το ένα βήμα μπρος κι ενα πίσω εξαρτάται τι εννοείς. Πχ. σχέση, εργασιακή ανέλιξη, διακοπές.

Υπάρχουν βέβαια και οι στιγμές, μέρες (ίσως και παραπάνω) που έχοντας στο πίσω μέρος του νου την ασφάλεια μας στην οποία ζούμε (φιλίες, καλή δουλειά και γενικά ένα αποδεκτό μέσο επίπεδο ζωής) κλεινόμαστε στον εαυτό μας ονειρευόμενοι ότι βρισκόμαστε σε ιδανικές καταστάσεις που ήδη φτιάξαμε στα όνειρα μας ή απλά επιζητώντας ηρεμία/γαλήνη κουρασμένοι από το φόρτο και το ψυχοφθόρο της καθημερινότητας επιθυμώντας να βρεθούμε σε μια κατάσταση ηρεμίας.

Κατάθλιψη υπάρχει όταν η απομάκρυνση/απομόνωση που περιγράφεις συνοδεύεται /χρωματίζεται από έντονο αίσθημα λύπης σε βαθμό που η σκέψη να μένει στάσιμη.

to ασχημο με την καταθλιψη ειναι οτι σαν ερχετε ,μπορει να θυμηθεις απιστευτα πραματα μονο κι μονο για να σε στεναωρησουν!! ειναι τοσο υπουλο πραμα!
Πως λεμε καμια φορα "οτι θυμασαι χαιρεσε" ε με την καταθλιψη ειναι το αντιθετο θυμασαι για να στεναχωριεσε!! εμενα μου ερχοντε στην μνημη στιγμες ξεχασμενες!! μπορει να θυμυθω κατις που επαθα στα σχολικα χρονια και με ειχε πικρανει τοσο ασχημο πραμα ειναι!

Κι εγω γιωργο τα θυμηθηκα ολα εχεισ δικιο

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Αν δεν ήσουνα ο δράστης της ζωής σου δεν θα σ' έπαιρναν όλοι αυτοί τηλέφωνο!

Το ένα βήμα μπρος κι ενα πίσω εξαρτάται τι εννοείς. Πχ. σχέση, εργασιακή ανέλιξη, διακοπές.

Υπάρχουν βέβαια και οι στιγμές, μέρες (ίσως και παραπάνω) που έχοντας στο πίσω μέρος του νου την ασφάλεια μας στην οποία ζούμε (φιλίες, καλή δουλειά και γενικά ένα αποδεκτό μέσο επίπεδο ζωής) κλεινόμαστε στον εαυτό μας ονειρευόμενοι ότι βρισκόμαστε σε ιδανικές καταστάσεις που ήδη φτιάξαμε στα όνειρα μας ή απλά επιζητώντας ηρεμία/γαλήνη κουρασμένοι από το φόρτο και το ψυχοφθόρο της καθημερινότητας επιθυμώντας να βρεθούμε σε μια κατάσταση ηρεμίας.

Κατάθλιψη υπάρχει όταν η απομάκρυνση/απομόνωση που περιγράφεις συνοδεύεται /χρωματίζεται από έντονο αίσθημα λύπης σε βαθμό που η σκέψη να μένει στάσιμη.

---

Οταν λεω βηματα μπροστα κ βηματα πισω εννοω στη σκεψη μου...και ετσι αυτο πυροδοτει και τη διαθεση μου