Originally posted by Arsi
Quote:
Originally posted by weird
Τώρα θα μου πείτε χωρίς όρια είμαστε \'χαμένοι\'....αλλά κ εδώ υπάρχει ένα αντάλλαγμα.
--- Και πάλι μου έρχεται στο νου, το θέμα της ισορροπίας. Χωρίς όρια χάνομαι. Με όρια εγκλωβίζομαι. Χρειάζομαι όρια ελαστικά, ώστε να είμαι σταθερή εκεί που έχω ανάγκη και ανοιχτή εκεί που επιθυμώ.
Με όλα αυτά θέλω να πω πως δε μπορούμε ουσιαστικά να πούμε αν υπάρχει Θεός ή όχι αλλά μόνο να πιστέψουμε χωρίς να γνωρίζουμε εν τέλει την αλήθεια.
---- Σε ποιες αλήθειες είμαστε διατεθειμένοι να πιστέψουμε? Σε εκείνες που κατανοούμε? Σε εκείνες που νιώθουμε? Σε εκείνες που δεν μας κάνουν να νιώθουμε άβολα?
Δεχομαι η οχι κατι ανωτερο απο εμενα?
--- Σε εκείνες τις αλήθειες που μας βοηθούν να εξελιχθούμε στηριζόμενοι στα πόδια μας?
weid καταρχήν μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις:)
Τα όσα έγραψες για τα όρια με προβλημάτισαν κ τα κρατάω στο μυαλό μου σαν ερεθίσματα.
Κ αυτά που γράφεις για τις αποδοχές μας,σ\'αυτά που πιστεύουμε.
Η αλήθεια είναι μια κ δε χωράει αμφισβήτηση ούτε με το μυαλό,ούτε με το συναίσθημα,ούτε την επιλέγουμε για να μας βολεύει ή όχι.Απλά συμβαίνει κ είναι αλήθεια.
Στο θέμα του Θεού δεν τη γνωρίζουμε άρα πιστεύουμε σε δικές μας \'αλήθειες\'(πιστεύω σ\'αυτές αναφέρεσαι..).Κ πάλι οι ερωτήσεις σου ήταν καλές...αλλά δε μπορώ να απαντήσω συγκεκριμένα.Σε τέτοια θέματα ακούω το μέσα μου,μια εσωτερική φωνή που μου δείχνει τη δική μου \'αλήθεια\' κ με πείθει(άγνωστο το γιατί)περισσότερο από κάθε λογική ή συναίσθημα...απλά είναι κάτι που υπάρχει βαθιά μέσα μου,απροσδιόριστο,κ σπανιότατα μπορώ να έρθω βέβαια σε επαφή.