Printable View
Δεν με αντέχουν που έχει φωλιάσει η θλίψη στα μάτια, στο χαμόγελο, στις λέξεις, στις καλημέρες, στα αντίο. Που βρίσκει αφορμή και ξεπηδάει και τους πληγώνει, τους θυμώνει και τους απομακρύνει. Κι ο κύκλος γίνεται μεγαλύτερος η μοναξιά μου φέρνει κι άλλη πίκρα κι πίκρα τρέφει τη θλίψη κι αυτή το βλέμμα, τις λέξεις. Την έκληση για βοήθεια την αναγνωρίζει κανείς τους?
Βάγια μου,Quote:
Originally posted by vaya
Δεν με αντέχουν που έχει φωλιάσει η θλίψη στα μάτια, στο χαμόγελο, στις λέξεις, στις καλημέρες, στα αντίο. Που βρίσκει αφορμή και ξεπηδάει και τους πληγώνει, τους θυμώνει και τους απομακρύνει. Κι ο κύκλος γίνεται μεγαλύτερος η μοναξιά μου φέρνει κι άλλη πίκρα κι πίκρα τρέφει τη θλίψη κι αυτή το βλέμμα, τις λέξεις. Την έκληση για βοήθεια την αναγνωρίζει κανείς τους?
σε ποιούς αναφέρεσαι καλή μου?
Στα παιδιά ή στον άντρα σου?
Τους ρώτησες ποτέ ευθέως γιατί φεύγουν?
Προσπαθώ καρδούλα μου,
προσπαθώ να σε καταλάβω όσο μπορώ κι εγώ.
Ευθέως και πλαγίως και με χίλια γιατί. Δεν έχει άλλη απάντηση η φυγή όταν μακριά μου περνούν καλύτερα.
Βάγια μου, αλήθεια, τους έχεις καλέσει σε βοήθεια?Quote:
Originally posted by vaya
Ευθέως και πλαγίως και με χίλια γιατί. Δεν έχει άλλη απάντηση η φυγή όταν μακριά μου περνούν καλύτερα.
Ενδεχομένως, να μην έχουν καταλάβει, πόσο πολύ τους έχεις ανάγκη.
Ενα παράπονο, αυτό ακούω εγώ.
Ενα παράπονο που απευθύνεται στους ανθρώπους που αγαπάς.
Ενα \"γιατί μου γυρίσατε την πλάτη\"?
Τα θέλω μου δεν έχουν πια καμιά αξία. Δεν αφορούν παρά εμένα που \"δεν ξέρω τι θέλω\" , \"δεν είμαι στα καλά μου\".
Γλύκα μου, αυτά είναι βαριες κουβέντες,Quote:
Originally posted by vaya
Τα θέλω μου δεν έχουν πια καμιά αξία. Δεν αφορούν παρά εμένα που \"δεν ξέρω τι θέλω\" , \"δεν είμαι στα καλά μου\".
φαντάζομαι πόσο σκληρό είναι να τα ακούς, ειδικά το οτι δεν είσαι στα καλά σου...
Τι απαντάς στα λόγια αυτά?
Κλαίω όταν δεν τα πιστεύω, θυμώνω με εμένα όταν αναρωτιέμαι μήπως έχουν δίκιο.
Quote:
Originally posted by vaya
Κλαίω όταν δεν τα πιστεύω, θυμώνω με εμένα όταν αναρωτιέμαι μήπως έχουν δίκιο.
Τι πιστεύεις καλή μου,
οτι οι πονεμένοι και οι θλιμμένοι, δεν αξίζουν την αγάπη και την συμπαράσταση , των άλλων, ή των οικείων τους?
Και ποιος είναι διατεθημένος να συμπαρασταθεί, να δώσει την αγάπη? Δεν δίνονται όλοι απλόχερα. Φτάνει μια στιγμή που λένε τέρμα. Ζω για μένα, βρες τι θες μόνη σου. Και είσαι στον αέρα. Δεν έχεις φίλους γιατί ήσουν καλυμμένος, κρυμμένος, φυλακισμένος έστω. Σε ποιον να φορτωθείς?
Ποιοί αγάπη μου?Quote:
Originally posted by vaya
Και ποιος είναι διατεθημένος να συμπαρασταθεί, να δώσει την αγάπη? Δεν δίνονται όλοι απλόχερα. Φτάνει μια στιγμή που λένε τέρμα. Ζω για μένα, βρες τι θες μόνη σου. Και είσαι στον αέρα. Δεν έχεις φίλους γιατί ήσουν καλυμμένος, κρυμμένος, φυλακισμένος έστω. Σε ποιον να φορτωθείς?
Τα παιδιά σου να σου πούνε τέρμα?
Ο άντρας σου?
Ποιοί θεωρείς οτι σου έκλεισαν την πόρτα?
Τα παιδιά μου λείπουν. Αν ήταν εδώ θα ήταν όλα αλλιώς. Δεν θα μ\'ένοιαζε τίποτα. Θα είχα δύναμη, θα έβρισκα, θα μπορούσα να κρύψω τη θλίψη ή και να την ξεχάσω ακόμα. Μα όσο λείπουν τόσο πιο κάτω πάω.
Quote:
Originally posted by vaya
Τα παιδιά μου λείπουν. Αν ήταν εδώ θα ήταν όλα αλλιώς. Δεν θα μ\'ένοιαζε τίποτα. Θα είχα δύναμη, θα έβρισκα, θα μπορούσα να κρύψω τη θλίψη ή και να την ξεχάσω ακόμα. Μα όσο λείπουν τόσο πιο κάτω πάω.
Βαγια μου,
μπορείς να κάνεις μια προσπάθεια να επικοινωνήσεις στα παιδιά σου το πόσο τα χρειάζεσαι...
Απο εκεί και πέρα, η δύναμη σου, είναι μέσα σου.
Η ίδια η Πλάση σε προίκισε με δαύτην.
΄Πίστεψέ το αυτό καλή μου
και κάνε οτι χρειάζεσαι για να σου δώσεις κουράγιο.
Ομορφο το θεμα..και οσα γραφτηκαν.Οσο απελπισμενες,πονεμενες και αν ειναι οι λεξεις αντιλαμβανομαι διαβαζοντας τα οτι πισω απο ολα αυτα βρισκονται ανθρωποι που παλευουν και δεν θα τα βαλουν κατω ποτε.Και εμενα αυτο μου δινει ελπιδα.
Αποψε νιωθω μια ηρεμια να με περιτριγυριζει.Χωρις λογο και αιτια..Ηρεμια αλλα συναμα νιωθω μια περιεργη μελαγχολια.Καθομαι στο κρεβατι μου και διαβαζω διαφορα θεματα στο σιτε.Εχω την αισθηση πως δεν ειμαι μονος.Ομως αυτη η γλυκεια γευση της μελαγχολιας με εχει τυλιξει.
Ειναι ομορφη καμια φορα η μελαγχολια,μεσα απο αυτην βγαινουν λογια που σε καθηλωνουν.Αποψε θα μπορουσα να πιω ενα ποτηρι κρασι,με σενα απεναντι μου και να μιλαμε..απλα να μιλαμε...και τις ωρες που θα υπαρχει σιωπη να μιλαμε και παλι.Με την σιωπη να λεμε τα μυστικα μας,τα θελω μας,τα ονειρα μας..και το κρασι να μας ταξιδευει.Αποψε θελω να αφησω την ψυχη μου να ταξιδεψει,να παει τοσο μακρια,να μεινει εκει για λιγο να ξεκουραστει.Αποψε.....Μια γλυκια νυχτα.
Τι γλυκιά η ηρεμία σου!Quote:
Originally posted by Alterego
Ομορφο το θεμα..και οσα γραφτηκαν.Οσο απελπισμενες,πονεμενες και αν ειναι οι λεξεις αντιλαμβανομαι διαβαζοντας τα οτι πισω απο ολα αυτα βρισκονται ανθρωποι που παλευουν και δεν θα τα βαλουν κατω ποτε.Και εμενα αυτο μου δινει ελπιδα.
Αποψε νιωθω μια ηρεμια να με περιτριγυριζει.Χωρις λογο και αιτια..Ηρεμια αλλα συναμα νιωθω μια περιεργη μελαγχολια.Καθομαι στο κρεβατι μου και διαβαζω διαφορα θεματα στο σιτε.Εχω την αισθηση πως δεν ειμαι μονος.Ομως αυτη η γλυκεια γευση της μελαγχολιας με εχει τυλιξει.
Ειναι ομορφη καμια φορα η μελαγχολια,μεσα απο αυτην βγαινουν λογια που σε καθηλωνουν.Αποψε θα μπορουσα να πιω ενα ποτηρι κρασι,με σενα απεναντι μου και να μιλαμε..απλα να μιλαμε...και τις ωρες που θα υπαρχει σιωπη να μιλαμε και παλι.Με την σιωπη να λεμε τα μυστικα μας,τα θελω μας,τα ονειρα μας..και το κρασι να μας ταξιδευει.Αποψε θελω να αφησω την ψυχη μου να ταξιδεψει,να παει τοσο μακρια,να μεινει εκει για λιγο να ξεκουραστει.Αποψε.....Μια γλυκια νυχτα.
Απόψε θα κάνω κι εγώ το ίδιο, θα πιω ένα ποτηράκι, στην υγειά όλων μας !
:))