Originally posted by PETRAN
Quote:
Originally posted by weird
Πώς το εξηγούμε αυτό?
Φιλενάδα σε έπιασε μια τάση να τα εξηγήσεις όλα ε?
πρόσεχε μόνο γιατί οσο πιο πολλά εξηγείς, τόσο λιγότερα νιώθεις πιστεύω.
Κι όσο πιο πολλά ξέρεις γνωστικά, τόσο στενεύουν τα περιθώρια αυθορμητισμού και αυθεντικότητας που διαθέτεις.
χεχεχε
ο πετράν θα μας πετρανοποιήσει!
Αντίσταση!
Εμείς θα τον αποπετρανοποιήσουμε:PP
And the show does go on??
:PP
υγ. Σε σχέση με το θέμα του χρόνου, άλλο είναι ο ψυχικός χρόνος της μνήμης και των συναισθημάτων και άλλος ο ευθύγραμμος χρόνος του ρολογιού.
Οσο με αφορά, όταν δέχομαι πολλαπλά ερεθίσματα, δεν νιώθω τον χρόνο να τρέχει απαραίτητα αλλά να επεκτείνεται.
Ετσι σε ένα ταξίδι, νιώθω τόσο γεμάτη τη μέρα μου που την αισθάνομαι σαν να έζησα δυο ή τρεις μέρες μέσα σε μια.
Απεναντίας, την καθημερινότητά μου που έχει αρκετή δόση ρουτίνας και άρα σταθερών και συγκεκριμένων ερεθισμάτων μέσα της, την νιώθω να τρέχει.
( Απο την άλλη είναι φορές στην καθημερινότητά μου που ανοίγω μια παρένθεση ψυχικού, μέσα στον συμβατικό χρόνο, οπότε \"επεκτείνω\" την μέρα μου).
Tέλος, όταν αναπολώ το ταξίδι ανασκοπώντας, μου φαίνεται οτι ο χρόνος ήταν τελικά λίγος.
Αυτό το έχω ακούσει και από άλλους και το θεωρώ κουτό λολ (σορρυ) ότι δηλαδή η επιστήμη δήθεν διώχνει την ομορφιά και τον ρομαντισμό. Δηλαδή δεν μπορεί ένας αστροφυσικός να πάρει το παιδικό του τηλεσκόπιο και να κοιτάξει με δέος και ρομαντισμό τον νυχτερινό έναστρο ουρανό, όπως όταν ήταν παιδί? Δεν μπορεί ένα περιβαλλοντικός βιολόγος η ένας οικολόγος να θαυμάσουν με δέος την φύση? Ένας γεωλόγος ένα βουνό η ένα ηφαίστειο? Και ούτω καθ\'εξής...
Φυσικά και μπορούν! Πιστεύω πολύ στα πολυδιάσταστα μυαλά και μου αρέσουν πολύ το επιστημονικο-λυρικα βιβλία! Εϊμαι υπέρ της συνδυαστικής μεθόδου:)) Σε σένα βλέπω, όπως ο ίδιος επισήμανες, το αναλυτικο - γνωστικό-πραγματιστικό στοιχείο υπερ αναπτυγμένα, απο το γράψιμό σου κι αυτό επισημαίνω κι εγώ. Κοινώς, δε θέματα ενσυναίσθησης, συναισθηματικής νοημοσύνης, επαφής με το συναίσθημα και πνευματικής νοημοσύνης, θα μπορούσε κάποιος καθ\' όλα έγκυρος επιστήμονας να είναι καλλιεργημένος.
Ο ρομαντισμός και ο αυθορμητισμός δεν έχουν να κάνουν μια με την επιστημονική γνώση, η το χεις η δεν το χεις απλά.
Τις προάλλες ένα φίλος μου έλεγε για μια έρευνα που διεξάχθηκε, και σύμφωνα με την οποία, όσο μεγάλωνε το γνωστικό επίπεδο μειωνόταν ο παράγοντας του αυθορμητισμού. Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη την έρευνα, μπορεί και να λέει μπούρδες;) Πιστεύω οτι η γνωστική συνειδητοποίηση των στοιχείων που απαρτίζουν τον αυθορμητισμό, μπορεί να τον μειώσει. Είναι σαν να προιδεάζεσαι για κάτι που έκανες αυθόρμητα! Ο αυθορμητισμός προαπαιτεί την μη επεξεργασία και ένα βαθμό άγνοιας του συμβαίνοντος. Αν την ίδια στιγμή που είμαστε αυθόρμητοι το συνειδητοποιούσαμε, θα παύαμε να είμαστε... έτσι το σκέφτομαι.
Πάνο είσαι μια ρομαντική ψυχή???:)))
Ποτέ δεν έπαψα να ακούω την μουσική μου η να διαβάζω τους αγαπημένους μου ποιητές, η να \"ζήσω\" την στιγμή με την κοπέλα μου. ΄΄Ισα ίσα που πάντα σκέφτομαι και δρω εντελώς αυθόρμητα και συναισθηματικά, δηλαδή σε καμιά περίπτωση δεν τα αναλύω όσο εσύ ας πούμε Weird λολ. (τουλάχιστον όπως δείχνεις εδώ μέσα, έξω μπορεί να είσαι τελείως διαφορετικός άνθρωπος χε ;))
Μάλλον εσύ είσαι που εκεί έξω δεν τα αναλύεις όσο εδώ μέσα και ευτυχώς δηλαδη!!!Εμείς θέλουμε και τον πάνο επιστήμονα και τον γλυκούλη συναισθηματικό λυρικό Πάνο!!!:))))
Φυσικά άλλο ο φυσικός και άλλο ο ψυχολογικός χρόνος, δεν ταυτίζονται αυτά τα 2 όπως δεν ταυτίζονται η αντίληψη της καρέκλας μου με την καρέκλα!
Ναι, το ένα είναι το επίπεδο του αντικειμενικού και το άλλο του υποκειμενικού χρόνου.
Όσο γι\'αυτό που λες με τον χρόνο, τα πράγματα αντιστρέφονται μετά από κάποιο σημείο συναισθηματικής έντασης. διάβασε την έρευνα μου (λολ! ). Μετά από κάποιο αριθμό γεγονότων αντιστρέφεται το θέμα...ο οργανισμός νιώθει ότι δεν μπορεί να ανταπεξέρθει σύμφωνα με τους περιορισμένους πόρους (προσοχής κλπ.) που έχει, προκαλεί στρες και τότε ο χρόνος υπερ-εκτιμάται...
Χμμμ ουσιαστικά μου λες οτι αν η ρουτίνα μου έχει πολύ άγχος μέσα της, τότε θα νιώθω παρατεταμένη τη διάρκειά της? Πάντως δεν έχει τόσο στρες... συνήθως νιώθω μια ηρεμία και την εκπέμπω και προς τα έξω.. νομίζω οτι απλά είναι ο τρόπος μου να υπάρχω. Είμαι αρκετά ανοικτή στα ερεθίσματα που άλλοι ίσως να μην τα έδιναν σημασία.
τα γεγόνοτα ξετυλίγονται αργά και ο χρόνος εκείνη την στιγμή είναι σαν να \"παγώνει\"...αντιθέτως, λίγα γεγονότα μπορούν να προκαλέσουν υπο-εκτιμήσεις, αν συνοδεύονται από χαρά/ηδονή και γενικά πολύ έντονα θετικά συναισθήματα...ότάν κάνει κάποιος σεξ ας πούμε η όταν τρώει ένα πολύ νόστιμο φαγητό,μπορεί στην κυριολεξία να μείνει \"κενός\" από σκέψεις, παρ\'όλα αυτά ο χρόνος εκείνη την στιγμή είναι σαν μια στιγμή. Προφανώς θα έχει και τα αντίθετα αποτελέσματα στην μνήμη. Αυτόν ακριβώς τον \"διπλό διχασμό\" βρήκα στο πείραμα μου.
Πράγμα που επιβεβαιώνει ότι είσαι συναισθηματικός τύπος Weird ;)
Και συναισθηματική και λογική και \"διλπο-διχασμένη\"! χαχαχαα αν ήμουν πίτσα, θα ήμουν μια με απ\' όλα :))
Αυτή η θεωρία΄κατ\'αρχάς δεν είναι η \"άποψη της νευροψυχολογίας για τον χρόνο\", είναι η κυρίαρχη ψυχολογική θεωρία για τον χρόνο γενικά και έχει υποστήριξη από διάφορα παιδία ερευνών, συμπεριλαμβανομένων την νευροψυχολογία (αθενείς με νευρολογική ζημιά), τα πειράματα σε κανονικούς πληθυσμούς (γνωστική ψυχολογία-αυτό που έκανα εγώ στην πτυχιακή μου δηλαδή), τα πειράματα σε κανονικούς πλυθησμούς με απεικονιστικές μεθόδους (γνωστική νευροεπιστήμη) καθώς και τα πειράματα σε διάφορα είδη ζώων (βιολογική/συγκριτική ψυχολογία).
Είναι πολύ καλή θεωρία που εξηγεί πολλά, αλλά από ότι θυμάμαι είναι λίγο πολύπλοκη.
