ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

Betrayed - Peter Hammill

When I began I was full of altruistic dreams,
believed in princes and princesses, kings and queens -
now I find they\'re all human inside,
all bitterness and pride,
so why shouldn\'t I be like that too?
It seems that I\'ve forgotten all I tried so hard to learn;
it seems there\'s not an ounce of love or trust
anywhere in the world.

Friends - they\'re all harbouring knives
to embed in your back out of revenge, or spite,
or indifference, or lack of other things to do -
in the end just who\'s going to be a friend for you
when they kick you in the guts just as your hand holds out the pearl?
It seems that there is nothing left but
hatred and lust in the world.

I don\'t give a damn anymore - I\'ve only wound up betrayed.
It\'s all been absolutely worthless -
all the efforts I\'ve made to be gentle and kind
are repaid with contempt,
degraded by sympathy and worthless kindness
and love that isn\'t meant.
I\'m through with joy and company, I\'ve done with pretty words,
betrayed - there\'s no hiding-place
anywhere in the world.
I\'ve nothing left to fight for except making my passion heard -
I don\'t believe in anything
anywhere in the world.

While the sun hangs in the sky and the desert has sand
While the waves crash in the sea and meet the land
While there\'s a wind and the stars and the rainbow
Till the mountains crumble into the plain
Oh yes we\'ll keep on tryin\'
Tread that fine line
Oh we\'ll keep on tryin\' yeah
Just passing our time
While we live according to race, colour or creed
While we rule by blind madness and pure greed
Our lives dictated by tradition, superstition, false religion
Through the eons, and on and on
Oh yes we\'ll keep on tryin\'
We\'ll tread that fine line
Oh oh we\'ll keep on tryin\'
Till the end of time
Till the end of time

Through the sorrow all through our splendour
Don\'t take offence at my innuendo

You can be anything you want to be
Just turn yourself into anything you think that
you could ever be
Be free with your tempo, be free be free
Surrender your ego - be free, be free to yourself

Oooh, ooh -
If there\'s a God or any kind of justice under the sky
If there\'s a point, if there\'s a reaason to live or die
If there\'s an answer to the questions we fill born to ask
Show yourself - destroy our fears - release your mask
Oh we\'ll keep on tryin\'
Hey treat that fine line
Yeah we\'ll keep on smailing yeah
And whatever will be - will be
We\'ll just keep on trying
We\'ll just keep on trying
Till the end of time
Till the end of time
Till the end of time

Quote:

---

Originally posted by Helena
Ελένη Βιτάλη-Εσύ που ξέρεις τα πολλά

Εσύ που ξέρεις τα πολλά και ο νούς σου κατεβάζει
πές μας και μάς να ξέρουμε που πέφτει το Μπουρνάζι
εσύ που ξέρεις τα πολλά και λές πως δεν φοβάσαι
να σαι στη μέση της φωτιάς; άσε σου λέω άσε..

σοφοί τη γή ρωτήσανε <τι έχεις και ραγίζεις;
μή σε βαραίνουν τα βουνά και όλα μας τα γκρεμίζεις;>
<δε με βαραίνουν τα βουνά και άλλα τόσα να ναι
κλαίω γιατί στην πλάτη μου κορόιδα περπατάνε>

εσύ που ξέρεις τα πολλά κάνε και λίγο πίσω
γιατί στη δύσκολη στιγμή πώς θα σε βοηθήσω;
εσύ που ξέρεις τα πολλά που είναι πάντα λίγα
πές μας που πέφτει ο Θεός και δώσε μίαν εξήγα
πές μας που πέφτει ο Θεός και δώσε μίαν εξήγα
πές μας που πέφτει ο Θεός και δώσε μίαν ελπίδα

---

Κορυφή....Ειδικά αυτό το \"Κλαίω γιατί στην πλάτη μου κορόιδα περπατάνε\"πόσο μα πόσο μου ταιριάζει....

(αφιερωμένο στους απανταχού ξερόλες κάσι..:P
:P
όσο για το κορόιδο που λές..ε ναί και εγώ έχω υπάρξει..έκανα την αυτοκριτική μου αν θές χεχε)

Η σωτηρία της ψυχής

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Της εξοχής τα πρωινά
θα τα βρούμε ξανά
αγκαλιά στο κρεβάτι
και δεν πειράζει που τόσο νωρίς
θα κοιτάμε χωρίς
να γυρεύουμε κάτι.

Της σιγουριάς τα υλικά
είναι λόγια γλυκά
σε κασέτες γραμμένα
γι\' αυτά που ήρθανε τόσο αργά
μα τα πήρε η καρδιά
με τα χέρια ανοιγμένα.

Η Σωτηρία της ψυχής
είναι πολύ μεγάλο πράγμα
σαν ταξιδάκι αναψυχής
μ\' ένα κρυμμένο τραύμα.

Μια παραλία ερημική
και ν\' απλώναμε εκεί
της ζωής μας το βήμα
και δεν πειράζει που τόσα φιλιά
πριν να γίνουν παλιά
θα τα πάρει το κύμα.

Κι εκεί στην άκρη της γραμμής
θα χαρίζουμε εμείς
τα παλιά μας κομμάτια
σ\' αυτά που ήτανε τόσο μικρά
μα που ρίχναν σκια
για να μοιάζουν παλάτια.

\"ΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΑΝΑΨΑΝΕ ΦΩΤΙΕΣ\"
ΝΑΤΑΣΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ

Πες μου τι ζητάς
στους σταθμούς που αγάπησες
Ότι κι αν σου πουν
οι πυξίδες δείχνουν πάντα τον βορριά

Αν δεν προδοθείς
απ\'τα χνάρια που άφησες
Δεν θα λυτρωθείς
αν γυρίζεις στα λημέρια της πληγής

Τα ντουμάνια
στου τραίνου τις γραμμές
σου δείχνουνε το χθες
θες δεν θες
Στα λιμάνια
των φάρων οι ριπές
ανάψανε φωτιές
αχ μην κλαις

Αν χαθείς ξανά
στης καρδιάς τον μαχαλά
Κάπου εκεί κοντά
μεθυσμένη περιμένει μια σκιά

Βάλσαμο γλυκό
θα\'μαι δίπλα σου εγώ
Χάρτης που διψώ
το μελάνι της πορείας σου να πιω

Τα ντουμάνια
στου τραίνου τις γραμμές
σου δείχνουνε το χθες
θες δεν θες
Στα λιμάνια
των φάρων οι ριπές
ανάψανε φωτιές
αχ μην κλαις

Τα κανονικά παιδιά

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιώργος Καρράς
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες

Τα κανονικά παιδιά γεννιούνται κανονικά
Μεγαλώνουν κανονικά ονειρεύονται κανονικά
Ερωτεύονται κανονικά και πεθαίνουν κανονικά

Πες μου μαμά

Πες μου τι γίνεται μ\' εκείνα τα παιδιά

Που αν και γεννιούνται κανονικά
Δε μεγαλώνουν κανονικά
Δεν ονειρεύονται κανονικά
Ούτ\' ερωτεύονται κανονικά

Πες μου μαμά...

Πες μου αν πεθαίνουν

Πες μου αν πεθαίνουν κανονικά

\"Lethe\"

give me to drink of the fluid
that disintegrates
and lend me the sweet balm and blessing
of forgetfulness, empty and strong
lethe
oh, lethe
hold me near, unravel the stars
as i speed through the heavens
i speed through the night
for you are my blade and my rope
you are my
you are my lethe
you are my own

in currents of cobalt you storm through my heart
to severe, to puncture the memories that burn
let sweep through the arteries in sharp stabs of pain
your talonlike fingers to kill me again

-in currents of cobalt you storm through my heart
(to severe, to puncture)- to severe, to puncture
-(the memories that burn)- the memories that burn
-let sweep through the arteries in sharp stabs of pain-
-(your talonlike fingers)- your talonlike fingers
-(to kill me again)- to kill me again
and again, and again and again
steal me, invade me, and charge me again
and again, and again and again
for i burn and i shudder
burn with each movement of...

so, cleansed through a floodlight
i appear, renewed and reforged
caressed by the sweet balm and blessing
of forgetfulness, empty and strong
lethe

hold me near, my one friend and guide
as i drown through your fingers
drown through your love
for you are the life that i hate
you are my lethe...

Κορυφαίο τραγούδι...Κάποτε μιας και μου άρεσε το είχα μεταφράσει κάπως έτσι..Παίζει να\'ναι λάθος αλλά ελεύθερη μετάφραση είναι αυτή...

\"Λήθη\"

Δώσε μου να πιω απ\'το υγρό που αποσυντίθεται
και δάνεισε μου το γλυκό βάλσαμο
και την γλυκιά παρηγοριά της λησμονιάς...

Κενό και δυνατό κράτησε με κοντά σου.
Ξέμπλεξε τ\'αστέρια καθώς διασχίζω τα ουράνια,
καθώς τρέχω μέσα στη νύχτα.
Γιατί είσαι η λεπίδα μου και η κρεμάλα μου.
Είσαι η λησμονιά μου...

Στους ηλεκτρικούς σπινθήρες του κοβαλτίου,
εσύ θύελλα μες στην καρδιά μου
να αποκόπτεις,να τρυπάς τις αναμνήσεις που καίνε..
Άσε να διασχίσουν τις αρτηρίες στις κοφτερές σουβλιές του πόνου
τα γαμψά νύχια των δακτύλων σου,να με σκοτώσουν ξανά...

Κλέψε με,παραβίασε με και χύμηξε μου ξανά
διότι θα καίω και θα ριγώ..
Θα καίω σε κάθε κίνηση..

Έτσι εξαγνισμένος,μέσα από ένα φωταγωγό εμφανίζομαι
ανανεωμένος,χαϊδεμένος από το γλυκό βάλσαμο
και τη γλυκιά παρηγοριά της λησμονιάς.
Κράτα με δίπλα σου,μοναδικέ μου φίλε και οδηγέ
καθώς πνίγομαι μέσα στα δάχτυλά σου,
πνίγομαι μες στην αγάπη σου.
Γιατί είσαι η ζωή που μισώ,είσαι η λησμονιά μου....

Sebastien Tellier - La Ritournelle

Oh nothingʼs gonna change my love for you
I wanna spend my life with you
So we make love on the grass under the moon
No one can tell, damned if I do
Forever journeys on golden avenues
I drift in your eyes since I love you
I got that beat in my veins for only rule
Love is to share, mine is for you

http://www.youtube.com/watch?v=Yq7aTLui0I4&mode=related&search=

Van der Graaf Generator - Whatever Would Robert Have Said?

I am the suck of air you take
that you\'ve had many times before;
I am the blow you try to fake,
but which still throws you out the door;
I am the air that fills your lungs,
but leaves you emptier below;
I am the void that you can\'t explain,
but which is where you want to go.

Flame sucks between the balls of steel;
nothing moves, the air itself congeals.

Look at the flame if you want to,
hear the sharp crack of the fission,
smell the brief vapour of ozone,
feel static motion.

I am the love you try to hide,
but which all can understand;
I am the hate you still deny,
though the blood is on your hands;
I am the peace you\'re searching for,
but you know you\'ll never find;
I am the pain you can\'t endure,
but which tingles in your mind.

Flame sucks between the balls of steel;
nothing moves, the air itself congeals.

Look at the flame if you want to,
hear the sharp crack of the fission,
smell the brief vapour of ozone,
feel static motion.

I am the joy you really pay for,
but which comes completely free;
I am your god on the final day,
for the truth is you are me...


http://www.youtube.com/watch?v=pz4uWU9I5yQ

\"ΠΑΜΕ ΒΟΛΤΑ\"
ΗΡΩ

Πάμε βόλτα μετά τη βροχή
στην οδό Πειραιώς και στο Γκάζι
τρεις η ώρα κι ακόμα βραδιάζει
και δε λέει να\'ρθει το πρωί

Πάμε βόλτα μετά τη βροχή
μες τα μπαρ που κανείς δε μιλάει
κι όποιος πίνει μονάχος ξεσπάει
σ\'ένα κλάμα και μια προσευχή

Πάμε βόλτα πίσω απ\'τα φώτα
στην άλλη πλευρά της ζωής
να πονέσεις και να πληγωθείς
επιτέλους να μάθεις να ζεις

Πάμε βόλτα μετά τη βροχή
να κοιτάμε να φεύγουν καράβια
φορτωμένα με μαύρα φεγγάρια
που ζητούν μια γενέθλια γη

Πάμε βόλτα μετά τη βροχή
για να δεις πως κρυώνουν οι δρομοι
σαν άνθρωποι που μένουνε μόνοι
δίχως χάδι και δίχως ψυχή

Πάμε βόλτα πίσω απ\'τα φώτα
στην άλλη πλευρά της ζωής
να πονέσεις και να πληγωθείς
επιτέλους να μάθεις να ζεις

\"ΤΙ ΓΥΡΕΥΩ ΕΓΩ Μ\'ΑΥΤΟΥΣ\"
ΝΑΤΑΣΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ

Λουλούδια όμορφα που δε μυρίζουνε
κομψά ντυμένοι άνθρωποι χωρίς καρδιές
χρώματα φώτα που με ζαλίζουνε
χιλιάδες μάτια που δε βγάζουνε φωτιές

Τι γυρεύω εγώ μ\'αυτούς
τι γυρεύω εγώ σε άδειους ουρανούς
όπου ρίξω τη ματιά μου ερημιά
και δε βρίκα ακόμα απάντηση καμιά

Πόλεις ερείπια που τις στολίζουνε
πρόχειρες λύσεις που δεν κλείνουν τις πληγές
μικρές χαρές κάποιοι ευεργέτες με ποτίζουνε
και με υποσχέσεις με μεθούν απατηλές

Τι γυρεύω εγώ μ\'αυτούς
τι γυρεύω εγώ σε άδειους ουρανούς
όπου ρίξω τη ματιά μου ερημιά
και δε βρίκα ακόμα απάντηση καμιά

\"ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ\"
ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ

Ένα σημάδι βαθύ που δεν θα σβήσει ποτέ
δεν θα σβήσει
Ένα σημάδι παλιό
που δεν αφήνει η χαρά να κρατήσει

Και στις σιωπές περιπλανιόμαστε
μ\'αυτό που μας πονά
για ένα τίποτα χανόμαστε στου δρόμου τα μισά

Μάτια μου αν σ\'αγαπώ
τι να φοβάσαι πια
Όλα είναι στο μυαλό
πόνος και γιατρειά

Αν σε σκεπάζουν σκιές
τότε να γέρνεις να κλαις στο πλευρό μου
Και με το δάκρυ σου εγώ
θα σβήνω κάθε παλιό εαυτό μου

Κι αν στις σιωπές περιπλανιόμαστε
μ\'αυτό που μας πονά
όταν στα δυο το μοιραζόμαστε
δεμένους μας κρατά

Μάτια μου αν σ\'αγαπώ
τι να φοβάσαι πια
Όλα είναι στο μυαλό
πόνος και γιατρειά

\"ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ\"
ΝΑΤΑΣΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ

Βγήκα στο δρόμο και αφέθηκα
στο πρωινό που μύριζε ψωμί
κάτι μου λέει πως τ\'ονειρεύτηκα
και θα με πάει σε χώρα μακρινή

Πρόσωπα και μάτια γελαστά
σε δρόμους και λεωφορεία
χέρια και χαμόγελα ζεστά
και μ\'έπιασε μια νοσταλγία

Έφτασα σπίτι μου και σάστισα
μπροστά στο σπίτι μου το πατρικό
κάτι μου λέει πως όλα άρχισαν
μ\'ένα ψωμί σταρένιο κι αχνιστό

Πρόσωπα και μάτια γελαστά
σε δρόμους και λεωφορεία
χέρια και χαμόγελα ζεστά
και μ\'έπιασε μια νοσταλγία

Τρέχω με φόρα στο παράθυρο
να δω που βρίσκομαι και που πατώ
κι είδα μπροστά μου λίγο Φάληρο
κι αριστερά λιγάκι Υμηττό

Dust in the wind!!!!