ισως ειναι φαση που περναει!Quote:
Originally Posted by Gothly
οσο μπορεις ριχνε το στην πλακα!
Printable View
ισως ειναι φαση που περναει!Quote:
Originally Posted by Gothly
οσο μπορεις ριχνε το στην πλακα!
οταν αλλοι ελεγχουν την ζωη σου δεν μπορεις να το ριξεις στην πλακαQuote:
Originally Posted by ~Lucy~
Νιώθω μοναξιά και κακοδιάθετη...
χάσιμο στη σκοτεινή διάθεση σε σκέψεις από μυστήρια του παρελθόντος και της τύχης, του απρόβλεπτου, του ανεπανάληπτου, όσα κάνουν τη διαδρομή μου μοναδική και αυτών που νιώθω επιθυμώ και αισθάνομαι αποκλειστικά δικά μου. Όμορφα...................
Νιώθω σαν η ζωή μου να έχει σταματήσει. Όχι τελειώσει, απλώς σταματήσει.
για αλλη μια φορα....σκασμενη στο φαι....
Εκανες βουλιμικο ρε συ? Λυπαμαι.... Mακρια απο laxies............Quote:
Originally Posted by ~Lucy~
ευχαριστω...ερχονται απανωτα το ενα μετα το αλλο αυτες τις μερες..:(Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
Καταλαβαινω το προσεξα κι εγω.. Γιατι ομως ετσι απανωτα? Που το αποδιδεις? Που πιστευεις δλδ οτι μπορει να οφειλετε?Quote:
Originally Posted by ~Lucy~
τωρα ειδα την απαντηση!! μαλλον στο οτι εχω αφθονο φαγητο γυρω μου...και γενικα δεν εχω κατι αλλο να κανω, βαριεμαι να βγω εξω γιατι ειμαι στους δικους μου :(Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
Βγες εξω κανε κατι μια βολτα οτιδηποτε! "Μην κλεινεσαι μεσα γτ λογικο μετα να εισαι πανω απο την κατσαρολα συνεχεια" αυτο μου ειχε πει η γιατρος μ! Η αλλαγη παραστασης βοηθαει!Quote:
Originally Posted by ~Lucy~
ευτυχως εφαγα σημερα ολα τα πατατακια τις σοκολατες και τα σιροπιαστα, θα απαγορευσω στη μανα μου να ξαναγορασει η να φτιαξει ο,τιδηποτε παχυντικο κι απο αυριο θ'αρχισω να βγαινω...:) αυριο ειναι μια καινουρια μερα! ας ξεχασω επιτελους τα κεφτεδακια!
τελικα μαλλον ειναι ολα θεμα ποσο προθυμοι ειναι οι ανθρωποι. δε το λεω για σενα μονο, γενικα μιλαω. οταν δε βλεπω προθυμους ανθρωπους, νιωθω οτι ειναι αχρηστοι, δε μπορουν να προσφερουν κατι, δε νοιαζονται. κι ετσι μπορει να γυρναω επιτηδες εναντιον τους για να νοιαστουν, μπας και προσφερουν, και γινουν χρησιμοι. αλλα και παλι ειναι στη κριση του καθενος, στις αναγκες του, στη γενναιοδωρια του και τι θελει να μοιραστει. ακομα κι αν εγω δε το βλεπω οτι το κανει.
Εχω εναν πονοδοντο ανυποφορο! Δε βλεπω να τη γλυτωνω την απονευρωση... την τυχη μου μεσα!!
Θα παχυνω παλι με τα φαρμακα, δεν αντεχω αλλο, μπρος γκρεμος κ πισω ρεμα...δεν προκειται να ξαναγινω οπως ημουν παλια ουτε κοινωνικα ουτε εμφανησιακα ,δεν μπορω να ερωτευτω ουτε νομιζω οτι ειμαι ερωτευσημη, ειμαι ενα πραγμα που απλα αναπνεει, ουτε δουλευω, ουτε ειμαι δημιουργικη, ουτε ερωτευμενη.Γιατι ζω? για να αντεξω ? μα επιτελους τι ειναι αυτη η ζωη?μια ζωη στη προσπαθεια....