ωχ σορρυ... (ειμαι λιγακι off σημερα..)
Printable View
Καλά ε, αυτά τα ψυχοσωματικά/σωματοποιήσεις/νοσοφοβία/άγχος θερίζουνε. Τα έχω περάσει και εγώ όλα μαζί με κρίσεις πανικού πριν κάποια χρόνια. Τι θες? Καρκίνο στον εγκέφαλο? Σκλήρυνση κατα πλάκας? ALS? Σπάνειες νευρολογικές/ενδοκρινολογικές/καρδιολογικές διαταραχές? ΟΛΑ
Και η πλάκα ήταν ότι φοβόμουν το είχα. Έδινα προσοχή στην καρδιά? Έκτακτες συστολές. Στο πόδι? Δονούσε σαν το κινητό μου (!). Στο σώμα? Πονίδια παντού.
Αν και ακόμα είναι μυστήριο εν μέρη για το πως το άγχος και η πεποίθεση προκαλεί όλα αυτά τα πράγματα, εν μέρη κατάλαβα ότι όλα αυτά (και αυτό είπε και ο καρδιολόγος μου) είναι από ακούσιες μυικές συστολές. Μετά διάβασα και τα κλινικά ψυχοθεραπευτικά μοντέλα επι του θέματος και κατάλαβα. Ασυνείδητα προκαλείς εσύ ο ίδιος μυικές συστολές στο μέρος του σώματος που προσέχεις. Αυτό με την σειρά του "τραβάει" όλο και πιο πολύ την προσοχή, κάτι που σε κάνει να κάνεις μεγαλύτερες μυικές συστολές και ούτω καθ εξής. Όλο αυτό γίνεται πολύ γρήγορα, αυτόματα, ασυνείδητα και δεν το καταλαβαίνουμε. Με τον καιρό και όλη αυτή την συνεχόμενη προσοχή στα μέρη του σώματος, γινόμαστε "ειδικοί" και στην αναγνώριση της παραμικρής σωματικής αλλαγής (όπως και στην πρόκληση τους),που οποιοσδήποτε άλλος δεν θα συνειδητοποιούσε. Αυτό γίνεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που η χρόνια εξάσκηση μας κάνει όλο και καλύτερους σε οτιδήποτε. Η εξάσκηση δηλαδή μας κάνει "expert υποχόνδριους" και αυτό πυροδοτεί φαύλους κύκλους.
Άρχισα να ξεκολάω όταν άρχισα να διαβάζω βιβλία γνωσιακής θεραπείας για την σχολή λολ. Με λίγα λόγια σταδιακά σταμάτησα να ασχολούμαι με το σώμα μου και υιοθέτησα μια στάση του τύπου "ας πεθάνω δεν με νοιάζει". Αν και πείρε καιρό να φύγει όλο αυτό (είχα και τους πανικούς) και το άγχος ανέβηκε πολλές φορές και με πίεζε να "τσεκάρω στο google και σε γιατρούς" δεν το έκανα. Προτιμούσα να ασχολούμαι με κάτι άλλο. Εν μέρη είναι είδος ιδεοψυχαναγκασμού, το τσεκάρισμα στο google και στους γιατρούς είναι η "τελετή" και αν αρχίζεις και "παίζεις το παιχνίδι" των σκέψεων σου σε οδηγεί στο άγχος, σε περισσότερες σωματοποιήσεις και σε φαύλους κύκλους. Τώρα πλέον έχει μείνει μια "υπόνοια" μόνο με καμια σκέψη-υποχόνδρια κόλλημα που και που για να μην ξεχνιώμαστε λολ. Αλλά υπάρχει διέξοδος. Μην χαλιέστε άλλο με το μυαλό σας παιδιά. Τα αντικαταθλιπτικά SSRI βοηθάνε και αυτά για όποιον θέλει να πάρει κανα φάρμακο.