Μου λείπει!

Η αλήθεια είναι οτι αυτό ακρβώς με ακολουθεί αλλά δεν είναι άδικο; Στη ζωή μας κάνουμε επιλογές ανάλογα με το τι μας δίνει μια σχέση. με τον πρώην μου δεν ήμουν καλά και αυτό φάνηκε. Με αυτόν όμως ήταν αλλιώς όλα! δεν έπρεπε να το δει αυτο; Δεν έπρεπε να μετρήσει οτι είχαμε ζήσει μαζί; πληρώνω την επιλογή μου να αφήσω τον πρώην μου για αυτον. δεν είναι λίγο ειρωνικό αυτο; Δεν λέω έχω κάνει τα λάθη μου αλλά μετάνοιωσα γι αυτα. και τώρα τι; ξέρω οτι μου είπε να τον αφήσω ήσυχο γιατί είναι και γι αυτόν επίπονο το όλο θέμα.
Στην αρχή δεν μπορεσα να το κάνω (έστελνα μηνύματα, στηνόμουν κάτω απο το σπίτι του και τον περίμενα) αλλά τελικά δεν είχε αποτέλεσμα. Τώρα εδω και ενα μήνα έκανα αυτό που μου είπε... δεν έχω καμία επαφή αν και μαθαίνω νεα του και αυτός δικά μου γιατί έχουμε κοίνή παρέα.
Το πρόβλημα είναι οτι τίποτα δεν φαίνεται σωστό. Το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί του. Αλλά δεν βρίσκω τον τρόπο πια να μπορέσω να το κάνω.

Quote:

---

Originally Posted by aura

Η αλήθεια είναι οτι αυτό ακρβώς με ακολουθεί αλλά δεν είναι άδικο; Στη ζωή μας κάνουμε επιλογές ανάλογα με το τι μας δίνει μια σχέση. με τον πρώην μου δεν ήμουν καλά και αυτό φάνηκε. Με αυτόν όμως ήταν αλλιώς όλα! δεν έπρεπε να το δει αυτο; Δεν έπρεπε να μετρήσει οτι είχαμε ζήσει μαζί; πληρώνω την επιλογή μου να αφήσω τον πρώην μου για αυτον. δεν είναι λίγο ειρωνικό αυτο; Δεν λέω έχω κάνει τα λάθη μου αλλά μετάνοιωσα γι αυτα. και τώρα τι; ξέρω οτι μου είπε να τον αφήσω ήσυχο γιατί είναι και γι αυτόν επίπονο το όλο θέμα.
Στην αρχή δεν μπορεσα να το κάνω (έστελνα μηνύματα, στηνόμουν κάτω απο το σπίτι του και τον περίμενα) αλλά τελικά δεν είχε αποτέλεσμα. Τώρα εδω και ενα μήνα έκανα αυτό που μου είπε... δεν έχω καμία επαφή αν και μαθαίνω νεα του και αυτός δικά μου γιατί έχουμε κοίνή παρέα.
Το πρόβλημα είναι οτι τίποτα δεν φαίνεται σωστό. Το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί του. Αλλά δεν βρίσκω τον τρόπο πια να μπορέσω να το κάνω.

---

aura μου καταλαβαινω τι λες αλλα εκανες 5 μηνες να αφησεις τον πρωην...ο καθενας δυστηχως τα χαρασει αυτα στο μυαλο του...τελος παντων δεν θελω να εμμενω αλλο στα λαθη σου δεν ειναι και σωστο να στο χτυπαω αλλα δυστηχως μονο ο χρονος θα δειξει αν αυτος θελει να ειναι μαζι σου...αν θελει τοτε θα το κανει, αν δεν θελει μην το πιεζεις χειροτερα θα γινει..δωστου λιγο αερα και θα αποφασισει

Η λογική μου μου λέει οτι δεν θα γυρίσει γιατί έχει πληγωθεί πολύ! Αλλά η καρδιά μου πάντα ελπίζει! δεν θα τον ενοχλήσω για αρκετό καιρό ακόμα (ελπίζω να αντέξω) ελπίζω να λειτουργήσει θετικά αυτό να του λείψω λίγο τουλάχιστον! Έστω το 1/10 απο αυτό που μου λείπει εμένα! Θέλω πολύ να γυρίσει να συνεχίσουμε την ζωή μας απο εκεί που την αφήσαμε!

Quote:

---

Originally Posted by aura

Η λογική μου μου λέει οτι δεν θα γυρίσει γιατί έχει πληγωθεί πολύ! Αλλά η καρδιά μου πάντα ελπίζει! δεν θα τον ενοχλήσω για αρκετό καιρό ακόμα (ελπίζω να αντέξω) ελπίζω να λειτουργήσει θετικά αυτό να του λείψω λίγο τουλάχιστον! Έστω το 1/10 απο αυτό που μου λείπει εμένα! Θέλω πολύ να γυρίσει να συνεχίσουμε την ζωή μας απο εκεί που την αφήσαμε!

---

σου είναι δύσκολο να πας παρακάτω? Στη θέση σου αυτό θα έκανα. Αν τώρα γνώρισες κάτι καλό, στην πορεία έρχονται τα καλύτερα.

Αν για κάθε άνθρωπο αντιστοιχεί ενας άλλος, το άλλο του μισό, για μένα είναι αυτός. Δεν θέλω να προχωρήσω παρακάτω τουλαχιστον οχι ακόμα. εκτός του οτι δεν μου βγαίνει, δεν το θέλω κιόλας. θέλω να εξαντλήσω όσα περιθώρια μπορώ μήπως γυρίσει.... όσο αντέξω!

Quote:

---

Originally Posted by aura

Η αλήθεια είναι οτι αυτό ακρβώς με ακολουθεί αλλά δεν είναι άδικο; Στη ζωή μας κάνουμε επιλογές ανάλογα με το τι μας δίνει μια σχέση. με τον πρώην μου δεν ήμουν καλά και αυτό φάνηκε. Με αυτόν όμως ήταν αλλιώς όλα! δεν έπρεπε να το δει αυτο; Δεν έπρεπε να μετρήσει οτι είχαμε ζήσει μαζί; πληρώνω την επιλογή μου να αφήσω τον πρώην μου για αυτον. δεν είναι λίγο ειρωνικό αυτο; Δεν λέω έχω κάνει τα λάθη μου αλλά μετάνοιωσα γι αυτα. και τώρα τι; ξέρω οτι μου είπε να τον αφήσω ήσυχο γιατί είναι και γι αυτόν επίπονο το όλο θέμα.
Στην αρχή δεν μπορεσα να το κάνω (έστελνα μηνύματα, στηνόμουν κάτω απο το σπίτι του και τον περίμενα) αλλά τελικά δεν είχε αποτέλεσμα. Τώρα εδω και ενα μήνα έκανα αυτό που μου είπε... δεν έχω καμία επαφή αν και μαθαίνω νεα του και αυτός δικά μου γιατί έχουμε κοίνή παρέα.
Το πρόβλημα είναι οτι τίποτα δεν φαίνεται σωστό. Το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί του. Αλλά δεν βρίσκω τον τρόπο πια να μπορέσω να το κάνω.

---

δεν νομιζω οτι πληρωνεις το οτι αφησες τον πρωην σου για τον ιδιο, αλλα μαλλον το οτι εχει χασει την εμπιστοσυνη του σε σενα...
αν ηταν αδικο/ ναι, μπορει να ηταν, αλλα αφορμες υπηρχαν.
για παραδειγμα, δεν φταιει η ιστορια με τον πρωην σου που αρχισες να του τα μασας, οταν επιασε τα μηνυματα.
αν δεν υπηρχε τπτ επιληψιμο στα μηνυματα, δεν υπηρχε λογος να το κανεις νομιζω.
αν τα πραγματα φαινοντουσαν υποπτα, αλλα δεν ηταν, τοτε ισως καταλαβαινεις κι εσυ, οτι με την προιστορια που υπηρχε, η γυναικα του καισαρα πρεπει πλεον και να φαινεται τιμια, οχι μονο να ειναι, γιατι δυστυχως το τεκμηριο της αθωοτητας εχει χαθει..

Quote:

---

Originally Posted by aura

Αν για κάθε άνθρωπο αντιστοιχεί ενας άλλος, το άλλο του μισό, για μένα είναι αυτός. Δεν θέλω να προχωρήσω παρακάτω τουλαχιστον οχι ακόμα. εκτός του οτι δεν μου βγαίνει, δεν το θέλω κιόλας. θέλω να εξαντλήσω όσα περιθώρια μπορώ μήπως γυρίσει.... όσο αντέξω!

---

Καλή τύχη! Τα καλύτερα είναι στο μέλλον, όσο δυσοίωνα κι αν φαίνονται τώρα

Remedy εχεις δίκιο σε αυτό που λες! έδωσα τις αφορμές μου και τώρα πληρώνω το τίμημα! Τα έχω καταλάβει τα λάθη μου απλά δεν έχω τρόπο να τα διορθώσω. Ο χρόνος δυστυχώς δεν γυρίζει πίσω! ο περίγυρος μου λέει οτι τουλάχιστον πήρα το μάθημα μου για την επόμενη σχέση μου. Το θέμα είναι όμως οτι με κάθε άνθρωπο οι σχέσεις είναι διαφορετικές. Έγω με αυτόν ζούσα το απόλυτο και γι αυτό τον λόγο θα μπορούσα να θυσιάσω πράγματα και να αλλάξω καταστάσεις. Ίσως να μην θέλω να το κάνω το ίδιο για τον επόμενο. Δεν νομίζω οτι θα μπορούσα να ξαναζήσω στο μέλλον αυτό που έζησα εδω και 1,5 χρόνο ποτέ! απο την άλλη σκέφτομαι πως αυτός μπορεί να προχωρήσει; Πως βάζει την λογική του πιο πάνω απο το συναίσθημα; Αν αγαπάς αληθινά δεν προσπαθείς; Βλέπουμε καθημερινά περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν ζήσει χειρότερες καταστάσεις και όμως συγχωρούν και προσπαθούν γιατί αγαπάνε. Δεν αμφισβητώ την αγάπη του΄, σίγουρα υπάρχει. Απλά με πληγώνει που σκέφτεται περισσότερο απ ότι αισθάνεται!

Βασικα εγω το βρισκω λιγο υπερβολικο να πει ΤΕΛΟΣ για ενα τετοιο λογο.. Αν ησασταν μαζι 4-5 μηνες κ ξενερωνε, οκ, αλλα τωρα που ειστε 1,5 χρονο μαζι...νομιζω λιγο υπερβολικη την αντιδραση του...Τελοσπαντων, ετσι ενοιωσε, ετσι επραξε.. Το αν ειναι σωστο η λαθος ομως αυτο, θα το καταλαβει με το περασμα του χρονου. Μην τον παρακαλας αλλο κ μη του ζητας συγνωμες και φταιω κτλ..Ισα ισα που επιβαρυνεις τη θεση σου πιστευω, τον κανεις να ειναι σιγουρος οτι εχεις λερωμενη τη φωλια σου που νομιζω δεν την εχεις...
Εσυ εκανες αυτο που επρεπε, προσπαθησες να του μιλησεις κ αυτος θες απο εγωισμο, θες επειδη πληγωθηκε, μενει στασιμος στην αποψη του να ειστε χωριστα.
Σιγα σιγα σταματα να σκεφτεσαι το πως και τι θα γινει κ αν θα γινει κλπ, βγες εξω με τις φιλες σου, φλερταρε, κανε χαβαλε για να ξεχαστεις. Σιγουρα θα ειναι δυσκολα τον πρωτο καιρο, αν τον αγαπας τοσο πολυ, θα ειναι δυσκολο... Σκεψου ομως πως αν σε αγαπαει κ αυτος το ιδιο, θα δεχτει τουλαχιστον να σε ακουσει...

Με έχει ήδη ακούσει! Χωρίς να έχω πρόθεση να τον δικαιολογήσω έχει δίκιο. Πέρασε δύσκολες στιγμές μέχρι να αφήσω τον πρώην και τον πλήγωσε το γεγονώς οτι "φλέρταρα" ενω είμαστε μαζί τόσο καλά και τόσο ερωτευμένοι. Εδώ και ενα μήνα δεν έχω καμία επικοινωνία αλλά αυτό που με απασχολεί είναι ο χρόνος τελικά τι θα δείξει; Θα του λείψω και θα σκεφτεί το ενδεχόμενο να γυρίσει; ή με το να μην με βλέπει/ακούει θα του είναι πιο εύκολο να με ξεπεράσει;

Quote:

---

Originally Posted by aura

Remedy εχεις δίκιο σε αυτό που λες! έδωσα τις αφορμές μου και τώρα πληρώνω το τίμημα! Τα έχω καταλάβει τα λάθη μου απλά δεν έχω τρόπο να τα διορθώσω. Ο χρόνος δυστυχώς δεν γυρίζει πίσω! ο περίγυρος μου λέει οτι τουλάχιστον πήρα το μάθημα μου για την επόμενη σχέση μου. Το θέμα είναι όμως οτι με κάθε άνθρωπο οι σχέσεις είναι διαφορετικές. Έγω με αυτόν ζούσα το απόλυτο και γι αυτό τον λόγο θα μπορούσα να θυσιάσω πράγματα και να αλλάξω καταστάσεις. Ίσως να μην θέλω να το κάνω το ίδιο για τον επόμενο. Δεν νομίζω οτι θα μπορούσα να ξαναζήσω στο μέλλον αυτό που έζησα εδω και 1,5 χρόνο ποτέ! απο την άλλη σκέφτομαι πως αυτός μπορεί να προχωρήσει; Πως βάζει την λογική του πιο πάνω απο το συναίσθημα; Αν αγαπάς αληθινά δεν προσπαθείς; Βλέπουμε καθημερινά περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν ζήσει χειρότερες καταστάσεις και όμως συγχωρούν και προσπαθούν γιατί αγαπάνε. Δεν αμφισβητώ την αγάπη του΄, σίγουρα υπάρχει. Απλά με πληγώνει που σκέφτεται περισσότερο απ ότι αισθάνεται!

---

ξερεις ποιο ειναι το θεμα ομως βρε αυρα μου?
οταν χασεις την εμπιστοσυνη σου σε εναν ανθρωπο, δεν ξερεις καν τι εχεις ζησει....
ναι, φυσικα ενοιωθες καποια συναισθηματα εντονα, αλλα αν συνειδητοποιησεις (η πιστεψεις εστω και λαθος) οτι αυτος ο ανθρωπος σου εκρυβε πραγματα και ειχες ζησει μια διαφορετικη κατασταση απο αυτη που υπηρχε στην πραγματικοτητα, τοτε ολο σου το συναισθημα (και οχι η λογικη) γι αυτον τον ανθρωπο, κλονιζεται.
δεν ξερεις πια αν ενοιωθες για τον ιδιο η γιαυτον που θα θελες να ειναι και που σου παρουσιαζοταν οτι ειναι..
το συναισθημα παει πακετο με αυτον που μας το προκαλει και την αληθεια του, δεν ειναι αυθυπαρκτο.

οσο για την αγαπη αυρα μου, ειναι πολυ γλυκια καραμελα, αλλα τι σημαινει τελικα, οταν φερομαστε σκαρτα σε αυτους που αγαπαμε? και δεν το λεω για σενα, για ολους μας το λεω.

ειχα διαβασει καποτε και δεν θυμαμαι που:
"μην μ αγαπας λοιπον τοσο πολυ, γιατι την τελευταια φορα που μ αγαπησαν, δεν εκαναν ολο το διαστημα, την παραμικρη φιλικη χειρονομια"....

Έχεις δίκιο σε όλα αυτά που λες και κατα βάθος τα ξέρω και τα καταλαβαίνω απλά απο κάπου πρέπει και εγω να αντλήσω ελπίδα. Μου την δίνει που δεν μπορώ να θυμώσω μαζί του. Έχει τόσο δίκιο σε όλα αυτά που σκέφτεται. Επίσης είναι τόσο περίεργο που αισθάνομαι πιο πληγωμένη απο αυτόν. Νοιώθω ενοχές γιατί απο μια χαζομάρα μου χάλασα την ζωή μας. Και είχα όνειρα για την ζωη μας. Πονάω διπλά και αισθάνομαι τόσο μόνη χωρίς αυτόν. Είναι κάποιες ώρες που ο πόνος είναι αβάσταχτος!! :(

το οτι ξεκαθαριζεις μεσα σου οτι εχει δικιο και δεν μπορεις να του θυμωσεις η να τον ψεξεις, ειναι σημαντικο.
μπορει να σε ποναει διπλα, γιατι νοιωθεις το βαρος της ευθυνης για την εξελιξη, αλλα ΑΝ τυχον σου δωθει η ευκαιρια να ξαναβρεθειτε, θα τον αντιμετωπισεις με αυτο το πνευμα και δεν θα ζητας και τα ρεστα "που δεν σ αγαπουσε οσο εδειχνε"...
ισως σταθεις τυχερη και σου δωσει μια ακομα ευκαιρια οταν ηρεμησει.
εγω στο ευχομαι

ευχαριστώ πολύ! Αν και οσο παιρνάει ο καιρός απογοητεύομαι περισότερο.... θα δείξει.... ο χρόνος!!!!!

Βγήκαμε μετά από δυο μήνες με δική μου πρωτοβουλία.
Και για ακόμα μια φορά τα μηνύματα που μου έδωσε ήταν αντικρουόμενα.
Ξεκίνησε να μου λέει ότι όταν είμαστε μαζί περνάει πολύ ωραία, ότι αισθάνεται πολλά πράγματα, ότι το θέλει εκείνη την ώρα και να με αγκαλιάσει και να με φιλήσει και γενικά συναισθηματικά είναι πολύ καλά αλλά ως εκεί. Την επόμενη μέρα που θα είναι με τους φίλους του δεν θα το έχει ανάγκη αυτό. Μου είπε ότι όταν τον παίρνω τηλ. Δεν μπορεί να μου αρνηθεί αλλά στεναχωριέται να με βλέπει να μην είμαι καλά.
Εγώ προσπάθησα να είμαι όσο πιο ψύχραιμη μπορώ (να μην βάλω δηλαδή τα κλάματα) και τα κατάφερα σε γενικές γραμμές. Εκείνος πάλι όχι. Και όταν του είπα ότι μου δίνει μπερδεμένα μηνύματα μου είπε ότι έχω δίκιο αλλά δεν γυρίζει γιατί είναι θέμα εμπιστοσύνης .
Μου είπε ακόμα ότι ήθελε να με πάρει Κανά – δυο φορές τηλέφωνο να ακούσει την φωνή μου αλλά δεν το έκανε για να μην μου δώσει ελπίδες. Σε ερώτησή μου αν θα γυρίσει ποτέ μου είπε (μεταξύ σοβαρού και αστείου) ότι θα είμαστε πάλι μαζί σε 15 χρόνια και εγώ του απάντησα ότι αυτά γίνονται μόνο στα παραμύθια.
Όταν έβαλε τα κλάματα και τον ρώτησα γιατί; η απάντησή του ήταν ότι τον στεναχωρεί η κατάσταση. Του είπα ότι δεν μπορώ να ξεκολλήσω γιατί όταν θα γυρίσει δεν θέλω να έχω συνεχίσει και μου είπε ότι απλά δεν θα γυρίσει! :( Όταν του είπα ότι αν βρει άλλη θέλω να το μάθω μου είπε ότι αυτός δεν θέλει να το ξέρει.
Του είπα ότι θέλω μια μέρα να πάμε για ένα καφέ χαλαρά χωρίς αγκαλιές και κλάματα. Απλά να κάτσουμε να πούμε τα νέα μας και συμφώνησε. Και του είπα ότι θέλω αν έχω ανάγκη να τον πάρω ένα τηλ. να του πω κάτι να μπορώ να το κάνω και να μην κρατιέμαι και μου είπε ότι αυτό εννοείται! Κάναμε έρωτα με πήγε σπίτι και μου είπε ότι με αγαπάει πολύ και ότι είμαι η ζωή του.

Βγάζει κανείς άκρη ή μόνο εγώ μπερδεύομαι επειδή θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν ελπίδες;;;;;;