κοιτα...αν πεθαινες δεν θα σκεφτοσουν το αλλο γραμμα, θα καθόσουν εκεί, θα το παλευες και θα το προχωρούσες, αν προχωρούσε.Quote:
Originally Posted by Αλκμήνη
Printable View
κοιτα...αν πεθαινες δεν θα σκεφτοσουν το αλλο γραμμα, θα καθόσουν εκεί, θα το παλευες και θα το προχωρούσες, αν προχωρούσε.Quote:
Originally Posted by Αλκμήνη
Τώρα που χώρισα δεν το σκέφτομαι το άλλο γράμμα. Κλαίω και στενοχωριέμαι για το χωρισμό.
Δε θα προχωρούσε και το ξέρω. Απλά έχω δεθεί μαζί του....
οκ....τότε τι κλαιγεσαι?Quote:
Originally Posted by Αλκμήνη
Κατσε εκεί και μη φευγεις....Ολα είναι θέμα επιλογων...
Αχ βρε Αλκμήνη, έτσι είναι οι χωρισμοί. Λίγοι είναι οι άνθρωποι και εξαιρετικές οι περιπτώσεις, όπου άτομα που έχουν περάσει 2 χρόνια μαζί σαν ζευγάρι κάνουν πάρτυ και προχωράνε χαμογελαστοί στον δρόμο επειδή χωρίσανε. Έχεις ένα βαλιτσάκι γεμάτο αναμνήσεις και εμπειρίες από αυτόν τον άνθρωπο, και θα το έχεις πάντα μαζί σου... το θέμα είναι ότι, με τον συγκεκριμένο, έστω και μετά από τόσο καιρό, το βαλιτσάκι σου είναι ακόμα μισοάδειο.
Η γιαγία μου έλεγε πάντα, ο έρωτας με έρωτα περνάει. Εγώ πιστεύω ότι η αγάπη που τρέφουμε για τα άτομα που διαλλέγουμε δίπλα μας δεν χάνεται ποτέ. Ξεθωριάζει ή αλλάζει μορφή, αλλά δε χάνεται. Πιστεύω πράγματι ότι τον αγαπάς και τον νοιάζεσαι, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να κρατηθεί μια σχέση, πόσο μάλλον όταν αυτά τα αισθήματα είναι μονόπλευρα. Αν μπορώ να σου δώσω μια πιο πρακτική συμβουλή όμως, μην περάσεις κατευθείαν από τον Σ στον Β. Η δική μου εμπειρία λέει ότι, όταν μεταπηδάς από τη μια σχέση στην άλλη, παίρνεις μαζί σου τα απωθημένα του προηγούμενου και τα προβάλλεις ως ανάγκες στο νέο αμόρε. Μπορεί όμως να μην είναι αυτά που πραγματικά θέλεις ή σε τέτοιο βαθμό, και να είναι απλά ανεκπλήρωτες περιστασιακές διαθέσεις που, επειδή έλλειψαν πολύ καιρό, έχουν μετατραπεί σε ανάγκες. Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου να ξεπεράσει το πλήγμα, γιατί ο πόνος του χωρισμού είναι ένας που πρέπει να καλύπτουμε μόνοι μας, ο εαυτός μας, και όχι ο κάθε Β που θα βρεθεί μπροστά μας.
Σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου DissolvedGirl. Το θέμα μου είναι ότι τελικά δεν ξέρω αν ήμουν έτοιμη να χωρίσω. Δεν περίμενα ότι θα πονούσα τόσο.
Κι επίσης, αυτό που με θυμώνει είναι ότι είπε με τόση ευκολία "Να χωρίσουμε τότε". Δηλαδή, τόσος εγωισμός? :(
Μήπως είναι ο δικός σου εγωισμός αυτός που πληγώθηκε τότε; Δεν το λέω επικριτικά, απλά σκέψου λίγο, αν έτρεχε απο πίσω σου και σου έλεγε οτι δεν αντέχει μακριά σου και σε θέλει πίσω θα γύριζες; Είναι λογικό να είσαι στεναχωρημένη, και φυσικά τον αγαπάς μετά απο τόσο καιρό αλλά είναι διαφορετικό θέμα η αγάπη και διαφορετικό ο έρωτας. Επίσης μόνο του το γεγονώς οτι και αυτός αντέδρασε τόσο ήρεμα μετά απο δυο χρόνια σχέσης ενω τόσο καιρό ήταν προσκολλημένος πάνω σου όπως λές δεν σου λέει κάτι;
Αλκμήνη μου, μην βλέπεις τον χωρισμό σαν έναν θάνατο μα σαν μία καινούργια αρχή...."Ακούγεσαι" πολύ ανασφαλές άτομο (συγγνώμη κιόλας) που απλά δεν μπορεί να μείνει μόνο του....Ακόμα και με το καινούργιο παιδί να θελες να κάνεις κάτι εγώ θα σε συμβούλευα να μείνεις για λίγο μόνη, να δεις τι πραγματικά θες...Μπορεί απλά να χες ερωτευτεί σε αυτόν το κάτι καινούργιο....να χες ερωτευτεί την ιδέα....Όσο για τον πρώην σου....μόνη δίνεις τις απαντήσεις σου...έιναι απόλυτα λογικό και όμορφο και να τον αγαπάς και να τον νοιάζεσαι....είναι όμως η σχέση σου....θα πρεπε δηλαδή να είναι ένας άνθρωπος να μιλάς, να ανοίγεσαι, να σε καταλαβαίνει, να συζητάτε τα προβλήματα σας και να βρίσκεται λύσεις που θα σας πάνε μπροστά....η απάθεια σε μία σχέση είναι ότι χειρότερο....Ακόμη και το σεξ είναι τεράστιο κεφάλαιο σε μία σχέση, και αν στην ηλικία σου δεν σε καλύπτει ούτε αυτό.....Μη μένεις από συνήθεια σε κάτι που δεν σε καλύπτει.....ποτέ....Quote:
Originally Posted by Αλκμήνη
Καλε συ, μέσα σε μια μέρα χώρισες?? :Ρ
Μη βασανίζεσαι, έκανες τη σωστή επιλογή. Απο συνήθεια έμενες μαζί του. Δεν ήσουν ερωτευμένη. Ήδη είχες αρχίσει να νομίζεις ότι είσαι ερωτευμένη με τον αλλον και έκανες και όνειρα. Μείνε μόνη σου και βάλε προτεραιότητα τις φιλίες σου, θα σου περάσει..
Αλήθεια τι έγινε με το Β. ?? :P:P:P:P
Ναι χωρίσαμε, αλλά "τα ξαναβρήκαμε" ας πούμε. Βέβαια βλεπόμαστε αλλά σαν φίλοι... Δε μου λέει κάτι πάλι, ενώ βλέπει ότι δε θέλω να με αγγίξει. Δεν μπορώ χωρίς αυτόν, αλλά και μαζί του πνίγομαι. Νιώθω πολύ παράξενα. :( Και όντως είμαι πολύ ανασφαλής, αλλά δεν είναι ότι δεν μπορώ να μείνω μόνη μου. Έχω μείνει για αρκετό καιρό μόνη και μ' άρεσε κιόλας. Από αυτόν τον άνθρωπο δεν μπορώ να ξεκολλήσω, γιατί σκέφτομαι και ότι θα τον πληγώσω. Αναρωτιέμαι, αν του ζητήσω να μείνουμε φίλοι θα ήταν σωστή κίνηση? Δε θέλω να χαθεί από τη ζωή μου.
Με το Β. βγήκαμε μια φορά. Δεν ξέρω για παρακάτω, θα δείξει. :)
Αλκμηνη...η ευκολία της απόφασης σε πειραξε γιατι υποσυνείδητα θεώρησες οτι δεν εισαι κατι σημαντικό στην ζωή του...
Και είμαι πίσω λοιπόν με τις σκιές του παρελθόντος να με κυνηγούν. Όσοι διαβάζετε αυτό το μήνυμα και δε θυμάστε την ιστορία μου, θα σας συμβούλευα να το διαβάσετε από την αρχή το θέμα μου, ώστε να μην υπάρχουν κενά :)
Λοιπόν, τον περασμένο χειμώνα λοιπόν έφυγα από το μέρος όπου μένω. Ο Σ. άρχισε να με παρακαλάει να γυρίσω πίσω. Βροχή τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα για έναν ολόκληρο χειμώνα. Ήμουν πολύ μπερδεμένη... Εκεί που ήμουν γνώρισα κάποιον που μου κέντρισε το ενδιαφέρον, αλλά χλιαρά πράγματα. Γιατί είχα στο νου μου και τον Σ. Τα έφτιαξα με αυτόν, αλλά ένιωσα ότι δε με γέμιζε κι έτσι χωρίσαμε. Δεν ξέρω τι έφταιξε. Μήπως βιάστηκα? Μήπως μετά τον Σ. το χάος? Κακά τα ψέματα μου πρόσφερε μια συναισθηματική πληρότητα (η οποία είχε εκλείψει βέβαια τους τελευταίους μήνες πριν φύγω) Αλλά οι αναμνήσεις μου χτυπούσαν την πόρτα συνεχώς.
Το καλοκαίρι λοιπόν αποφάσισα να τηλεφωνήσω του Σ.(είχαμε να μιλήσουμε ένα μήνα) και να βγαίναμε, να τα λέγαμε και ίσως να τα ξαναβρίσκαμε. Όμως δε μου απάντησε σε κανένα τηλεφώνημα, ούτε μήνυμα, ούτε μειλ. :(
Και τώρα τι να δω... από το καλοκαίρι έχει βρει άλλη κοπέλα :( Τι να πω ρε παιδιά...Μέσα σε ένα μήνα βρήκε άλλη?? Δηλαδή τόσο πολύ μ' αγαπούσε κι αυτός? Με κάνει να πιστεύω πως το γεγονός ότι με παρακαλούσε ήταν από εγωισμό και όχι από αγάπη.
Τι λένε και οι ειδικοί του φορουμ? Σας ευχαριστώ.
Mε το βου τι απεγινε?
Ρε προβληματα που εχεις ο κοσμος!!!Quote:
Originally Posted by Αλκμήνη
Κοπελια!!
Ναι πολυ καλα εκανε και βρηκε αλλη μεσα σε ενα μηνα...
Οχι θα περιμενε στη σειρα!
Και πολυ καλα θα εκανε και κοπελα να μην ειχε παλι να μην σου απαντουσε...
Και ειδες λοιπον οτι το προβλημα σου ειναι η ζηλεια..
Ζηλευεις που ενας πρωην σου δεν εμεινε σε εσενα και προχωρησε στην ζωη του...
Και σε τρελενει το συναισθημα οτι σε ξεχασε και δεν σημαινεις κατι για αυτον γιαυτο και δεν σου απανταει...
Δεν θελει πλεον να σε ακουει...
Ανεφερες μορφωτικο επιπεδο και δουλεια...
Αυτα σε μια σχεση δεν θα επρεπε να τα κοιτας...
Η τουλαχιστον οταν τα κοιτας να αναρωτιεσαι και να ρωτας τον εαυτουλη σου "Εγω τι εχω να προσφερω σε μια σχεση;;"
Εγω προσωπικα σε συμβουλευω..
Να μεινεις ΜΟΝΗ ΣΟΥ χωρις σχεση....
Να ξεκαθαρησεις τα πραγματα στο μυαλο σου γιατι φαινεσαι πολυ μπερδεμενο κοριτσι και να κανεις μια καινουρια "αρχη"
Φιλικα..
δε χρειαζεται να της μιλας ασχημα.Quote:
Originally Posted by Nocash
παντα οταν μπλεκουν συναισθηματα η ζωη καταντα πιο περιπλοκη απ'οτι φαινεται σε αλλους που δε τα νιωθουν.
προφανως η Αλκμήνη πρεπει να ξεκαθαρισει ποιον θελει.
αν ο Σ. ηταν ο πρωτος της θα δυσκολευτει να τον ξεπερασει, αλλα τι να γινει προχωρησε εκεινος, πρεπει να προχωρησει κι εκεινη καποτε.
τα υπολοιπα περι μορφωτικου επιπεδου/δουλειας ειναι κλισε λεπτομεριες που δε βρισκω σημαντικες για να σχολιασω.
Τίποτα. Έφυγα και δεν το ξαναείδα.Quote:
Originally Posted by kerasi