Οκ μαγκιά σου, κι εγώ όμως που τη δέχτηκα δεν έπαθα τίποτα :) :) προτιμώ να πατώ γερά στα πόδια μου παρά να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μουQuote:
Originally Posted by ExpAssist
Printable View
Οκ μαγκιά σου, κι εγώ όμως που τη δέχτηκα δεν έπαθα τίποτα :) :) προτιμώ να πατώ γερά στα πόδια μου παρά να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μουQuote:
Originally Posted by ExpAssist
Παιδια,να ρωτησω λιγο κάτι;Το στενο περιβαλλον του ατομου που πασχει,πως το αντιλαμβανεται;Και ποια ειναι η καλυτερη αντιμετωπιση;
μπα αυτες οι θεωριες εχουν πολιτικες χροιες. αν παω σε εναν ψυχολογο και τον αφησω να με διορθωσει θα με συμβιβασει με τα αφεντικα του. το θεμα δεν ειναι να ψαχνουμε λυσεις στα προβληματα που μας δημιουργει το συστημα. το θεμα ειναι να μην εχουμε προβληματα απο το συστημα.
ας ειναι οι διαταραχες η τροφη της επαναστασης.
Quote:
Originally Posted by BloodyKate
σου εχω στειλει π.μ
εξαρτάται την ασθένεια, εμένα το πήραν πρέφα όταν πια ήταν αδύνατο να ελέξω το θυμό μου κατεδαφίζοντας καθημερινά το σπίτι αλλιώς παρόλο που έπαιζαν και τα άλλα συμπτώματα τόσα χρόνια ούτε οι ψυχολόγοι μου δεν το είχαν πάρει πρέφα. Όταν δηλαδή η ασθένεια φτάσει στην κορύφωσή της το καταλαβαίνει ο περίγυρος πως κάτι δεν πάει καλά. Αν συνέχιζα να πηγαίνω σε αυτές τις άχρηστες ψυχολόγους που είχα δεν θα είχαν πάρει πρέφα ακόμα τίποτα. Μια και καλή πήγα σε ψυχίατρο και βρήκα την υγειά μουQuote:
Originally Posted by Nantina
Τώρα θυμήθηκα μια κολλητή που είχα και ταιριάζει σε αυτό το προφιλ..Αρχίζω να πιστεύω οτι ήθελε να σταματήσουμε να κάνουμε παρέα γι'αυτον ακριβώς τον λόγο..:/Quote:
Originally Posted by BloodyKate
Πως άρχισε;Δηλαδη ποια ήταν τα συμπτωματα αρχικα;Συγγνωμη που ρωταω τοσα αλλα οταν διαβασα αυτο το λινκ η πρωτη μου θυμισε πολυ συμπεριφορα ατομου που γνωριζω πολυ καλα και για αυτο ρωταω.Quote:
Originally Posted by BloodyKate
Τι να σου πω.. εξαρτόμουν εύκολα από ανθρώπους που δεν άξιζαν γιατί τους έδινα περισσότερα από όσα μου έδιναν και έμενα προσκολημένη εκεί. Οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους όταν υπήρχαν ήταν στενές και κόβονταν απότομα. Μπορούσα να σε μισήσω για ψύλλου πήδημα ενώ είμαστε φίλες και σε μια ώρα να σε αγαπώ ξανά. Όλα αυτά τα ένιωθα πιο έντονα από ότι έπρεπε. παρατούσα τα πάντα όταν ένιωθα πίεση γιατί δεν άντεχα περισσότερο και φυσικά ενώ πετύχενα πράματα στη ζωή μου ένιωθα και νιώθω κενή. ανεξάρτητα το πόσα κιλά ζυγίζω το πρωί μπορεί να πάω στον καθρέφτη και να νομίζω πως είμαι αδύνατη και το μεσημέρι να βλέπω ότι είμαι χοντρή πχ τέσπα είναι και άλλα. Μα τα θυμήθηκα και ίδρωσα από τα συναισθήματαQuote:
Originally Posted by Nantina
Ξέχασα να σου πω πως σε μια μέρα μπορεί να γελάσω να κλάψω να θυμώσω και φτου ξανά από την αρχή γενικότερα αστάθεια και κενό είναι σημαντικό αυτό με την αστάθεια.. καχυποψία εννοείται στο φουλ
Απλα ειχα εναν ανθρωπο στη ζωη μου που τωρα δεν τον εχω πια και οταν διαβασα το λινκ μου θυμισε πολυ τη συμπεριφορα του.Και καποια απο αυτα που λες μου τη θυμιζουν και γι'αυτο ρωτησα.
Συγγνωμη που σε εφερα σε αυτη τη θεση να τα ξαναθυμιθεις.Σ'ευχαριστω πολυ για τις πληροφοριες,πραγματικα :)
Quote:
Originally Posted by ExpAssist
Comandate che guevara , πρέπει να ενημερωθείς επειγόντως ότι οι ψυχικές διαταραχές δεν είναι αποτέλεσμα του καπιταλισμού η του "συστήματος"...
Έχεις ενα point!Quote:
Originally Posted by ExpAssist
Δεν πειράζει μέχρι να απαντήσεις μου πέρασε :) να σαι καλά Nantina καλό μου έκανες.Quote:
Originally Posted by Nantina
:) Θέλω και κάτι ακόμα να ρωτησω,αν και προφανως δε χρειαζεται διοτι απο τον τροπο που μιλας,φαινεται.Αντιμετωπίζ εται σε μεγαλο βαθμο;Θέλω να πω,πλεον εισαι καλύτερα απο πριν,ετσι ακουγεσαι αλλα εσυ πως αισθανεσαι;Αισθανεσαι να εχεις βοηθηθει αρκετα;Και αν καποιος δεν το δεχεται για τον εαυτο του;Και ειναι δικος σου άνθρωπος...τι πρεπει να κανεις;Quote:
Originally Posted by BloodyKate
Quote:
Originally Posted by Nantina
Δεν δεν το "μαθαίνεις αυτό" η το "ακούς" και σου ρχεται σαν να είναι μια είδηση. Και εγώ 11 χρονών ήμουν όταν άρχισα να έχω νευρώσεις/νοσοφοβία και κολλήματα χωρίς να έχω διαβάσει ποτέ πριν τίποτα ανάλογο (φυσικά δεν υπήρχε το ιντερνετ). Η ΙΨΔ και διάφορα αγχωτικά/νευρωσικά π.χ. εμφανίζονται σε παιδική/εφηβική ηλικία χωρίς να έχει προυπάρξει τίποτα. Δεν φτάνει να "είσαι με τους άλλους και να παίζεις μπάλα στις αλάνες" για να μην το πάθεις. Δεν έχει σχέση το πολιτικό σύστημα, η η εποχή. Αυτές οι καταστάσεις υπήρχαν όσο υπήρχε ο άνθρωπος. Δεν είναι σαν αυτό το ρομαντικό που λέγανε "παλιά οι άνθρωποι που ζούσαν αθώα και κοντά στην φύση και δούλευαν δεν είχαν τέτοια προβλήματα". Απλά δεν τα λέγανε και είχαν πιο μεγάλες αντοχές.
Τα παιδιά η η έφηβοι μπορεί να είναι με τους φίλους τους, να υποφέρουν μέσα τους και να μην το βγάζουν. Το ιντερνετ δίνει τουλάχιστον μια δυνατότητα ενημέρωσης/συζήτησης/απενεχοποίησης. Μπορεί βέβαια να χειροτερέψει μια νοσοφοβία αν π.χ. το ψάχνει κάποιος πολύ για ασθένειες κλπ., αλλά αν δεν ήταν το ιντερνετ, θα το έψαχνες κάπως αλλιώς έτσι και αλλιώς. Π.χ. ρωτώντας δήθεν αθώα συνέχεια τους άλλους, ψάχνωντας σε εγκυκλοπαίδιες κλπ.
Quote:
Originally Posted by Nantina
κοίτα τα συμπτώματα απλά θα ελατωθούν σε ένταση πάντα πιστεύω θα υπάρχουν. Τώρα πχ οκ δεν σπάω τίποτα μέσα στο σπίτι, δεν έπαψα όμως να θυμώνω κιόλα. Απλά μαθαίνω να ζω με αυτό σιγά σιγά και με ψυχοθεραπείες. Εκείνο που πραματικά έλυσα σχεδόν είναι το να μην τρομοκρατούμαι με τον όρο μοναξιά. Έχω βοηθηθεί ναι γιατί εγώ το ήθελα πρώτα. Σε οποιαδήποτε ασθένεια πιστεύω πως πρώτα ο ασθενής πρέπει να θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του και να συνεργαστεί με το γιατρό και μετά όλα γίνονται καλά. Τώρα αν δεν θέλει να δει γιατρό ο φίλος σου δεν έχω ιδέα πως θα τον πείσεις. Εμένα με πήγαν με στοίχημα. Με πιέζανε πολύ και λέω θα βάλουμε στοίχημα λοιπόν, μου δίνεις 50 ευρώ πατέρα αν με βρει υγειή που έτσι θα με βρει. Δεν ξέρω ειλικρινά και εγώ για λεφτά πήγα μέχρι εκεί σχεδόν έτυχε δλδ... Δεν ξέρω πως να τον πείσεις...