λολλλλλ παντ! Με εκανες και γέλασα....:)
Printable View
Λάκρυ, δώσε μερικές να έρθουν κάποιοι στα ίσια τους. Εμενα ανέκαθεν μου άρεσε η ψυχολόγία σαν χόμπι και ήθελα να μαθαίνω πράγματα τον τελευταίο καιρό μπαίνοντας στο ίντερνετ και διαβάζοντας έμαθα ακόμη περισσότερα. Μέχρι που σκέφτηκα την ψυχολογία για κατατακτήριες. Δυστυχώς ναι αλλάζουν τα πράγματα όταν μαθαίνουν πως έχεις κατάθλιψη. Και στοχοποίηση υπάρχει και περιθωριοποίηση και γίνεσαι και "προβληματικός" στα μάτια τους. Ακόμα δεν έχω κάνει καινούριες γνωριμίες για να το πω αλλά θα είμαι πολύ επιφυλακτική και θα το λέω μόνο σε ανθρώπους που έχω δοκιμάσει. Δεν θέλω άλλα "ατομάκια" στην ζωή μου όπως λες και συ!
Πιστεύω πως μας θεωρούν εύκολους στόχους αλλά δεν καταλαβαίνουν οι ανόητοι ότι κατάθλιψη δεν είναι αδυναμία αλλά προσπάθεια για πολύ καιρό να παραμείνεις δυνατός ενώ δεν αντέχεις όπως πολύ εύστοχα είχα διαβάσει στην υπογραφή κάποιου μέλους. Κατάθλιψη είναι η προσπάθεια μας να παραμείνουμε δυνατοί όταν όλα τ' άλλα γύρω έχουν καταρρεύσει.
Δεν γνωρίζω πως θα συμπεριφερόμουν αν δεν το είχα ζήσει αλλά πιστεύω θα προσπαθούσα να μάθω περισσότερα πράγματα και να μην βγάζω πρόωρα συμπεράσματα όπως τ' ατομάκια! Και εδώ να σημειώσω ότι εμείς οι καταθλιπτικοί πάλι καλά. Οι ψυχωτικοί έχουν πολύ πιο άσχημη αντιμετώπιση γιατί αυτοί είναι οι "τρελοί".
Άμα το μάθουν εκεί είναι που αξύνεται το πρόβλημα στο άτομο. Πως ενισχύεται κάποιος στον αγωνα του να ξεπεράσει το πρόβλημα άμα αυτοί από τους οποίους θα περίμενε συμπαρασταση και ενθάρρυνση τον βλέπουν σαν κατώτερο τους, σαν καημένον που τον λυπούνται ή σαν ζητιάνο που πρέπει να τον βοηθήσουν, άμα τον στιγματίζουν ή τον περιθωριοποιούν επειδή πιστεύουν ότι είναι επικίνδυνος, άμα η συμπεριφορά τους έναντι του χανει το χαρακτηρα του αυθορμητισμού του ισου προς ίσο και παίρνει το χαρακτηρα της επιφυλακτικότητας, του θεατρινισμού και του να ναι προσεγμενα τα λογια εναντι του? αμα του κολλήσουν την ετικετα του προβληματικού και του τρελλού? και καποιοι άλλοι να τον βλεπουν σαν τον ευάλωτο που ευκολα θα τον εκμεταλλευτουν? αυτη δυστυχως είναι η σταση των περισσοτερων , εκτός, συνηθως, τους πολύ λίγους που τον αγαπούν. Και σαν ανθρωπος που μπορει να χει τη διαυγεια, την οξυνοια και την αντιληψη του στον πιο ψηλό βαθμό αντιλαμβάνεται πλήρως τη συμπεριφορά αυτη, πληγώνεται, χάνει το κουραγιο και πέφτει όλο και πιο βαθια στη δική του απόγνωση. Το να χει ανθρωπους πραγματικα διπλα του είναι η καλύτερη θεραπεία και η καλύτερη πρόληψη!!!
απλα μαλλον θεωρουν πως ολες οι γυναικες εχουν ψυχολογικα και δεν μας παιρνουν στα σοβαρα ισως σκεφτουν ''μαλλον δεν εκατσε σημερα καλα το μαλλι''
ναι αλλα αντιστοιχα εσεις δεν εχετε και σοβαροτερα θεματα εκτος ολυμπιακου , αφοδευσης, μαμ και μαμησι! :p
Φέρονται απάνθρωπα και τους περιθωριοποιούν είναι γνωστό αυτό.... μια φορά δούλευα σε μια υπηρεσία (δημόσια)... μια κλώσσα που δουλεύαμε εκεί μαζί μου λέει μια μέρα σε μια σχετική συζήτηση για τα άτομα με ψυχικές νόσους "δε το παραδέχονται ότι έχουν πρόβλημα.." εννοώντας εμένα φυσικά (και που να είχα και κάτι σοβαρότερο εκτός από μέτριο άγχος και μέτρια κατάθλιψη - ότι έχει όλος ο κόσμος εν καιρώ κρίσης δηλαδή..). Μια άλλη φορά μου λέει: "εγώ προσέχω ποιον βάζω στο σπίτι μου.." εννοώντας εμένα πάλι φυσικά.... τέλος πάντων τι να πεις...
επρεπε να τησ πεισ ουτε εσυ παραδεχεσαι τα προβληματα σου και να βρισκεσ κατι να τισ πεισ θα την εβγαζεσ εξω απο τρα ρουχα τησ κ μετα θα τησ ελεγεσ μηπωσ πρεπει να πασ σε κανενα γιατρο;;;
τι εννοεις υγιεις?! αν εννοεις το οτι δεν περνουν φαρμακα οκ...αλλα υγιεις οσον αφορα την ψυχικη υγεια το μυαλο κτλπ δεν υπαρχουν!!! Ολοι ειμαστε λιγο πειραγμενοι Ο Λ Ο Ι !! κανεις δεν ειναι 100/100 φυσιολογικος! Οσοι περνουν φαρμακα ειναι λιγο πιο πειραγμενοι απο τους αλλους!!! Αυτη ειναι η γνωμη μου και το καταλαβα διοτι πριν 2 μερες διαπιστωσα πως δεν ειναι καθολου δυσκολο ενας ανθρωπος χωρις εννοιες και στεναχωριες να παρει φαρμακα!! Υπαρχει μια πολυ λεπτη γραμμη!! Ολοι παντως εχουμε ψυχολογικα!!!!
ή όλη αντιμετώπιση θεωρώ είναι καθαρά θέμα παιδείας και ενημέρωσης.....
Η ψυχη ολων μας ποναει ενιοτε..σε μερικους αρρωσταινει απο τον πολυ πονο.
Εγω παντα αυτη την εικονα ειχα.και σαν ψυχη που πονεσε μα δεν αρρωστησε,αλλα και σαν αρρωστη ψυχη.
Δεν με νοιαζει τι θα πουν οι αλλοι απο την στιγμη που θα ειναι ειτε αδιαφορος,ειτε αδαης,ειτε χαιρεκακος.
Καμια απο αυτες τις συμπεριφορες δεν μου κανουν να μην εχουν πονεσει..
Συμφωνω με την απάντηση που σου δίνει η pad. Να μη σκύβεις το κεφαλι και να κατπίνεις ότι σου πεταξει ο καθενας. Και το χειρότερο να το αποδεχεσαι ή να διερωτάσε άν όντως τετοια είσαι. Γιατί όση ζημια και να χεις αυτη μεγαλώνει και το πρόβλημα σου οξύνεται άμα έχεις κοντά σου και δίνεις σημασία σε τετοιους ανθρώπους. Μάθε να αντιμετωπίζεις το πρόβλημα σου, βρες τις δυναμεις που χεις μεσα σου γι αυτο το σκοπό, αλλά συνάμα μάθε να αντιμετωπίζεις και όλους αυτούς σαν να μην έχεις κανενα πρόβλημα. Γιατί η σκέψη έχω πρόβλημα μπαίνει τροχοπέδη στη συμπεριφορα απεναντι τους άλλους. Να δίνεις βαση στους λιγους που εχεις που σε αγαπούν καθως και σ αυτούς που αποδεδειγμενα καταλαβαίνουν τον πονο σου και απ τους οποιους αντλεις κουραγιο. Τους υπόλοιπους να τους αντιμετωπίζεις με τροπο λες και δε συμβαινει τιποτα!!
Γενικα υπάρχει καχυποψία απεναντι στους ψυχικα πάσχοντες...Τους θεωρούν χαζούς και επικίνδυνους...