γιατι ειναι τοσο ασχημη η ζωη;

εγω γιατι θυμαμαι τα καλα και τα αναπολω και νοσταλγω ? πχ δε θυμαμαι καν το επιθετο της χειροτερης μου γκομενας. θυμαμαι ομως της καλυτερης, κι οχι μονο αυτο, αλλα και στιγμες γαματες μαζι της (μη πουμε για το σεξ). μαλλον φταιει που δε βρηκα καμια καλυτερη ακομα...

το καθε περσυ και καλυτερα ισχυει επειδη εδω στην Ελλαδα τα πραγματα οντως χειροτερευουν. αν η χωρα ηταν σε καλυτερη μοιρα και ειχαμε αναπτυξη, και βολευομασταν ολοι ευκολα, τοτε δε θα σαπιζαμε ετσι. δυστυχως ομως αυτα για να γινουν θελουν δουλεια, κατι που εδω δε συμβαινει και λογο κλιματος.

γι'αυτο ολοι θα πρεπει σιγα σιγα να κοιταξουμε πως μπορουμε να φυγουμε. μια φορα μονο ζουμε, δε γινεται να πεθανουμε επειδη καταστρεψαν τη χωρα. μονο οι μαλακες πιστευουν οτι υπαρχουν ακομα ελπιδες εδω.

Quote:

---

Originally Posted by aleg

οι ευτυχισμενες στιγμες ειναι τοσες λιγεσ και μικρες που οι κακες τισ επισκιαζουν.ασ πουμε για παραδειγμα να εισαι ερωτευμενος ευτυχισμενος και ξαφνικα μενεισ μονος σου επειδη σε παρατησε επειδη τον πατησε αυτοκινητο η οτιδηποτε.ποια αλλη καλη στιγμη να σκεφτω;η γεννηση ενος παιδιου πολυ ευτυχισμενη στιγμη αλλα την ιδια στιγμη πεθαινουν εκαντονταδες αλλα μωρα απο πεινα η αρρωστιες η ατυχηματα.και πολλες γυναικες παθαινουν και πανω στη γεννα(παλιοτερα τουλαχιστον).πποια ομορφια της ζωησ ειδαν αυτοι οι ανθρωποι.ποσοι δικοι μας ανθρωποι πεθαινουν καθημερινα και πολλοι ταλαιπωριουνται μεχρι να πεθανουν.που ξαφνικα γινεται ενας σεισμος η μια πλημυρα και πεθαινουν τοσοι ειναι επειδη ειναι ωραια η ζωη.απλα η ζωη ειναι σκετο ζωη δεν ειναι ωραια κ ασ περνας λιγο απ ολα.

---

Θα διαφωνήσω με το ότι οι άσχημες στιγμές επισκιάζουν τις όμορφες. Πιστεύω μάλλον το αντίθετο. Όσο για το ότι όλα τα ωραία χάνονται, νομίζω ότι μας πονάει ότι νομίζουμε πως θα΄ναι για πάντα. Ότι τα θεωρούμε δεδομένα κι ότι η ζωή μας ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι μόνο όμορφη. Ωραία θα ήταν βέβαια, δε λέω... Αλλά δε μας το υποσχέθηκε κανείς αυτό, κάθε άλλο.
Και επίσης μπορώ να σου πω τουλάχιστον ένα πράγμα για τα οποίο η ζωή αξίζει και δε μπορεί κανείς να σου το πάρει ποτέ: το να δίνεις :)

{δεν μιλαω για την προσωπικη μου ζωη που ναι το παραδεχομαι εγω φταιω που ναι χαλια.μιλαω γενικα για την ζωη.οι ευτυχισμενες στιγμες ειναι τοσες λιγεσ και μικρες που οι κακες τισ επισκιαζουν}<<
-δεν ενοουσα οτι ζεις τη ζωη σου στην δικια σου οχθη μονο,,αλλα βλεπεις και τη ζωη απο εκεινη τη οχθη,,
λιγο πεσιμιστικα θα μου επιτερεψεις.. .
Δεν ειναι γεγονος πως οι ασχημες πλευρες επισκιαζουν τις ευτυχισμενες στιγμες για ολους . Αν ηταν ετσι η ανθρωποτητα δεν θα εψαχνε να θεραπευσει τους ανθρωπους για να ζησουν εστω και μερικους μηνες ακομα ,,αλλα θα ειχαμε εφευρει τις χιλιες δυο ποιο βολικες μεθοδους ευθανασιας !!! δεν ισχυει ομως αυτο...
Τωρα οσον αφορα τη δυσκολη ζωη , για τους ανθρωπους που ζουν στη μιζερια τους ,,και παλι δεν ηταν μια επιλογη τους να ερθουν σ αυτη τη ζωη . Η ζωη δεν ηταν 'επιλογη' ,ηταν 'εντολη' για αυτους (και για ολους βεβαια).Οπως επισης δεν ειναι επιλογη τους να 'αποχωρησουν' απο αυτο το παιχνιδι ,δεν το διανοουνται καν οι πολλοι (εκτος απο καποιες εξαιρεσεις ),, .
Λενε αυτο το ζευγαρι , η αυτη η γυναικα ΣΥΝΕΛΑΒΕ μωρο , στην κυριολεξια μας 'συλαμβανουν' καποιοι,οι γονεις (οπως η αστυνομια πχ εναν υποπτο..) και μας φερνουν σε εναν κοσμο , σ αυτη τη ζωη ....δεν το διαπαγματευομαστε ,,,και εκτος απο καποια ελαχιστα βασικα εφοδια , ειμαστε αναγκασμενοι να πορευτουμε σε αυτο ητε ειναι τα ανωγια ητε ειναι τα κατωγια ...

Αν δεν υπήρχε η ασχήμια θα είχες πρόβλημα να ορίσεις τι είναι η ομορφιά. Το καθετί χρειάζεται κάτι να το συγκρίνεις για να το τοποθετήσεις συμβολικά κάπου. Για παράδειγμα αν γεννιόσουν σε έναν κόσμο που δε θα υπήρχε ασχήμια, ούτε καν θα είχε η ομορφιά την αξία που της δίνεις τώρα. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα έτσι για να σου γίνει πιο απτό. Οι απάτσι ινδιάνοι είχαν σε μεγάλη και τιμητική θέση πάντα τους γηραιότερους σε ηλικία άντρες και γυναίκες της φυλής. Γιατί? Γιατί το να φτάσει κάποια/ος σε μεγάλη ηλικία σε συνθήκες που η ζωή ήταν τρομερά επισφαλής, ήταν σπάνιο και άρα εκτιμητέο. Τώρα που η ζωή είναι σχετικά πιο εύκολο να φτάσει στα γηρατειά, δεν έχει την ίδια αξία όπως άλλοτε και αναδύονται άλλα πρότυπα που μας είναι κοινωνικά σπανιότερα, άρα τα εκτιμάμε περισσότερο. Προσωπικά με βοηθάει να βλέπω την ανθρωπότητα ως έχουσα μία τεράστια, συνολική πορεία μέσα στο χρόνο. Και μελετώντας την εξέλιξή της να καταλαβαίνω το γιατί τότε έτσι και τώρα αλλιώς, γιατί τότε αυτή η επιλογή και τώρα μία διαφορετική? Και να ξεφεύγω κατά το δυνατόν από οπτικές δικές μου και άλλων που είναι μαυρόασπρες, πχ ο κόσμος σαπίζει ή ο κήπος είναι ανθηρός. λολ Τίποτε δεν είναι ούτε σαπίλα ούτε ανθηρότητα, ο άνθρωπος προχωρά και η εξέλιξη όταν είναι χειρουργική μάλλον δεν θα παραμείνουν τα αποτελέσματά της, αφού δε θα στηριχτούν παρά στην απόφαση κάποιων να φωτίσουν πλευρές που ο χρόνος δεν έχει αναδείξει ως έτοιμες να φωτιστούν.
Και όλα αυτά ακόμη που σου γράφω, κοντράρονται και μέσα μου, συχνά κοντράρω η ίδια τις αντιλήψεις μου, από δική μου θέληση ή από τις συνθήκες που έρχονται δίχως επιλογή, θέλω να μην είμαι στατική ούτε όσα πιστεύω να μένουν ίδια και στη φορμόλη.

ακυρο αυτο που γραψα στη πισω σελιδα, υπαρχουν στιγμες που θα θελαμε να κρατησουν για παντα, και θα ηταν προτιμοτερο να παγωναν ολα! δυστυχως ομως δεν γινεται, οποτε χανονται ολα στο χρονο...

Στη ζωη υπαρχουν κ ομορφα κ ασχημα πραγματα.το θεμα ειναι πως τα χειριζεσαι κ τα μεν κ τα δε

Quote:

---

Originally Posted by aleg

εχετε αναρωτηθει ποτε;εμενα με βασανιζει πολυ τον τελευταιο καιρο.οι ανθρωποι αρρωσταινουν.πεθαινουν,αλλ οι τσακωνονται,αλλοι χωριζουν,αλλοι πονανε,αλλοι πεινανε,υποφερουν.γιατι να γινονται ολα αυτα;δεν λεω υπαρχουν και ομορφα πραγματα αλλα τα ασχημα ειναι πιο πολλα και πιο εντονα.

---

aleg η gela; Πιστεύω τα λέμε όλα αυτά πόσο άσχημα είναι για μερικούς η ζωή ότι αρρωσταίνει ο κόσμος και πεθαίνει και απλά τα λέμε δεν κάνουμε κάτι τουλάχιστον εγώ νιώθω πολλές φορές σαν να παρακολουθώ τηλεόραση, όταν έχω βρεθεί στα χειρότερα μου κανείς δεν είναι εκεί για να με βοηθήσει. Για παράδειγμα έχω χτυπήσει πάρα πολλές φορές το κεφάλι μου. Προχθές έπεσε ένα έπιπλο επάνω μου το κρατούσα με το χέρι και δεν υπήρχε ένας άνθρωπος εκεί κοντά να με βοηθήσει μην πέσει εντελώς το έπιπλο επάνω μου. Τελικά με ρίσκο να πέσω κάτω για να βάλω το έπιπλο στη θέση του προσπάθησα να το φτιάξω. Άλλες φορές όταν πονάω συναισθηματικά δεν βρίσκεται κανένας να με παρηγορίσει. Έτσι έχω καταλάβει ότι στα αλήθεια δεν ενδιαφέρεται κανένας για κανέναν απλά όσο μεγαλύτερο το ταλέντο του ηθοποιού τόσες περισσότερες πιθανότητες να προσελκηθούν πρωταγωνιστές και κομπάρσοι.

Η ζωη ειναι σαν ντοματα, αλλος την τρωει σαλατα και αλλος στη μαπα

Quote:

---

Originally Posted by Haldol_Kills

Η ζωη ειναι σαν ντοματα, αλλος την τρωει σαλατα και αλλος στη μαπα

---

Σοφά τα λόγια σου

Quote:

---

Originally Posted by Instant

Έτσι έχω καταλάβει ότι στα αλήθεια δεν ενδιαφέρεται κανένας για κανέναν απλά όσο μεγαλύτερο το ταλέντο του ηθοποιού τόσες περισσότερες πιθανότητες να προσελκηθούν πρωταγωνιστές και κομπάρσοι.

---

για μια τζουρα αγαπης απ'της γυναικας το στηθος, αναγκαζεσαι να γινεις καραγκιοζης στο πληθος! εγω θα συμφωνισω με αυτο εδω παντως, οσο καλυτερα παιζεις το ρολακι σου, τοσο περισσοτεροι ηθοποιοι προστιθενται και γινεσαι διασημος και αρα θα εχει μεγαλυτερη επιτυχια το εργακι της ζωουλας σου!

Αξιζει ομως να ζεις συνεχεια με μασκες πανω σου ?

Πολυ ωραιο σχετικο κειμενο :

http://chasing-the-flame.blogspot.co...g-post_22.html

Quote:

---

Originally Posted by Haldol_Kills

Η ζωη ειναι σαν ντοματα, αλλος την τρωει σαλατα και αλλος στη μαπα

---

η αγγουρι, αλλος το τρωει και δροσιζεται κ αλλος το τρωει και ζοριζεται

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

η αγγουρι, αλλος το τρωει και δροσιζεται κ αλλος το τρωει και ζοριζεται

---

Ναι και αυτο απλα με την ντοματα εινια πιο αγνωστο γιαυτο διαλεξα αυτο =P

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

η αγγουρι, αλλος το τρωει και δροσιζεται κ αλλος το τρωει και ζοριζεται

---

χαχαχαχαχαχαχα εχω λιωσει μ αυτο !!!!!!