Δεν αγαπάω πιά τον σύζηγό μου...

Τα παιδια μου ειναι πολυ μικρα, δεν μπορω να φανταστω τη ζωη μου χωρισ αυτα, θελω να βρω τον εαυτο μου εννοω την ηρεμια μου, το χαμογελο μου, το δυναμισμο μου τελοσπαντων να μην ειμαι κατσουφα και στεναχωρημενη συνεχως γινεται? και ναι υπαρχει συγκεκριμενο ατομο που φανταζομαι το οποιο εχει προκυψει στη ζωη μου τους τελευταιους 6 μηνες δεν ειμαι ερωτευμενη μαζι του αλλα νιωθω τρομερη ελξη ως προς αυτον και φυσικα εκεινος ουτε που το φανταζεται διοτι δεν υπαρχει περιπτωση να προχωρησω σε κατι αλλα ναι τον ονειρευομαι οχι πλαι μου αντι για τον αντρα μου αλλα μονο για την ελξη την ερωτικη.

εχω σκεφτει πολλες φορες πως ειμαι τοσο μπερδεμενη που ενας ειδικος ισως να με βοηθουσε να βρω την ευτυχια μεσα μου αλλα υπαρχει μεγαλο ταμπου να παω να μιλησω σε καποιον που μπορει καπου καπως να με γνωριζει και να του πω εγω τα εσωψυχα μου απλως δεν γινεται.

ζητω συγνωμη αν σε καποια δεν απανταω ,διαβαζω ολες τις απαντησεισ σας και οταν γραφω ξεχναω καποια απο τα ερωτηματα σας.Δεν παντρευτηκα μικρη ημουν κατα τη γνωμη μου στην καταλληλη ηλικια και το ηθελα.

εγω πιστευω οτι μπορει να ειχες απομακρυνθει απο τον αντρα σου και αυτο που νοιωθεις για το αλλο προσωπο σε κανει να μην θελεις απο την μια επαφες με τον αντρα σου αφου το μυαλο και η καρδια ειναι αλλου και απο την αλλη σαν γυναικα και νοιωθεις ερωτισμο.

Συμφωνώ με path, η έννοια του εαυτού σου έχει μεταβληθεί με το πέρασμα των χρόνων και την δημιουργία οικογένειας. Μην φοβηθείς ν' απευθυνθείς σε ειδικό, θα σε καθοδηγήσει σωστά σ' αυτήν την κρίσιμη φάση. Σκέψου και τα μικρά :)

τα μωρα μου ειναι η αιτια που ειμαι τοσο μπερδεμενη και γιαυτο δεν χωριζς και γιαυτο δεν κανω του κεφαλιου μου ,οπως αναφερα ποιο πανω δεν θελω να πληρωσουν αυτα την δικη μου ανασφαλεια.Σε ειδικο δεν μπορω να παω με τιποτα αν και το θελω,ειμαι να σκασω δεν βρισκω λυση πουθενα.Πανω απ ολα θελω το σωστο για τα παιδια μου ομως πως μπορει να ειναι ευτυχισμενα εκεινα με μια μαμα δυστιχησμενη?

δυστυχως πρεπει να εισαι κι εσυ καλα για τα παιδια.παρε βοηθεια με οποιο τροπο μπορεις.μπορει ολα αυτα να τα εχεις μεγαλοποιησει στο μυαλο επειδη ρουτινιασε ο γαμος

Γιατί λες ότι δεν μπορείς να πας; Τι είναι αυτό που σ' εμποδίζει; Φίλους έχεις για να μιλήσεις; Τι σου λένε;

Quote:

---

Originally Posted by oktoberthird

Τα παιδια μου ειναι πολυ μικρα, δεν μπορω να φανταστω τη ζωη μου χωρισ αυτα, θελω να βρω τον εαυτο μου εννοω την ηρεμια μου, το χαμογελο μου, το δυναμισμο μου τελοσπαντων να μην ειμαι κατσουφα και στεναχωρημενη συνεχως γινεται? και ναι υπαρχει συγκεκριμενο ατομο που φανταζομαι το οποιο εχει προκυψει στη ζωη μου τους τελευταιους 6 μηνες δεν ειμαι ερωτευμενη μαζι του αλλα νιωθω τρομερη ελξη ως προς αυτον και φυσικα εκεινος ουτε που το φανταζεται διοτι δεν υπαρχει περιπτωση να προχωρησω σε κατι αλλα ναι τον ονειρευομαι οχι πλαι μου αντι για τον αντρα μου αλλα μονο για την ελξη την ερωτικη.

---

γιατι να φανταστεις την ζωη σου χωρις τα παιδια σου?
απο που σου προεκυψε αυτο?
οτι αποφαση κι αν παρετε με τον συζυγο σου, εννοειται οτι τα παιδια θα τα εχεις μαζι σου!
ειδικα αν ειναι και μικρα.
αν θες την γνωμη μου παντως, το να ασχολεισαι με αλλους ενω εισαι ηδη σε τετοια κατασταση με τον ανδρα σου, μονο περισσοτερο μπερδεμα θα φερει.
καλυτερα μεινε μονη σου να ξεκαθαρισεις πως θα προχωρησεις και μην ενθαρρυνεις αλλες καταστασεις πριν παρεις τις αποφασεις σου..

Λες ότι έχετε να κάνετε έρωτα "ένα αιώνα". Δηλαδή?
Και δεν τον αγαπάς πια. Από πότε? 'η μέχρι πότε τον αγαπούσες?
Από τότε που σταματήσατε το σεξ?

Αν σε φέρνω σε δύσκολή θέση και δεν θέλεις να απαντήσεις, θέλω να σου πω ότι η αγάπη είναι σεξουαλική (Freud).
Πιστεύω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.

H έννοια του εαυτού που μεταβάλλεται δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Τίποτε δε σε μεταβάλλει και το κορμάκι σου τα ίδια πράγματα με πριν γουστάρει.
Ούτε τα παιδιά είναι που θα ναρκώσουν τις σωματικές ανάγκες ούτε η καλοπατεροσύνη του συζύγου. Προειδοποίησέ τον ότι αν δεν σε χαιδέψει θα φροντίσεις να σε χαιδέψει άλλος και τα λοιπά είναι σάλτσες. Φυσικά και φαντασιώνεσαι, αφού σου λείπει κάτι, δεν είναι φυσικό να το δοκιμάζεις με το νου? Όταν πεινάμε πολύ, ούτε η μυρωδιά του φαγητού δε χρειάζεται,ούτε η εικόνα, το μυαλό σχεδιάζει και μυρωδιές και εικόνες και σκηνοθετεί και δίνει ρόλους στις ταινίες. Πες στον σύζυγο ότι κάνεις ήδη κάστινγκ και να φροντίσει να κάνει πρόβες στα λόγια του-ή μάλλον στα έργα του.:P

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

H έννοια του εαυτού που μεταβάλλεται δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Τίποτε δε σε μεταβάλλει και το κορμάκι σου τα ίδια πράγματα με πριν γουστάρει.
Ούτε τα παιδιά είναι που θα ναρκώσουν τις σωματικές ανάγκες ούτε η καλοπατεροσύνη του συζύγου. Προειδοποίησέ τον ότι αν δεν σε χαιδέψει θα φροντίσεις να σε χαιδέψει άλλος και τα λοιπά είναι σάλτσες. Φυσικά και φαντασιώνεσαι, αφού σου λείπει κάτι, δεν είναι φυσικό να το δοκιμάζεις με το νου? Όταν πεινάμε πολύ, ούτε η μυρωδιά του φαγητού δε χρειάζεται,ούτε η εικόνα, το μυαλό σχεδιάζει και μυρωδιές και εικόνες και σκηνοθετεί και δίνει ρόλους στις ταινίες. Πες στον σύζυγο ότι κάνεις ήδη κάστινγκ και να φροντίσει να κάνει πρόβες στα λόγια του-ή μάλλον στα έργα του.:P

---

ρε συ Ρέιν, δεν μπορεί να είναι το ίδιο σε σύγκριση με πριν από 10 χρόνια που δεν είχε παιδιά και ήταν ελεύθερη. Εδώ εγώ που είμαι ακόμα 26 και δεν έω προχωρήσει σε τόσο σημαντικά βήματα στην ζωή μου και δεν αισθάνομαι το ίδιο με 5-6 χρόνια πριν.

Να γνωστοποιήσεις στο σύζυγο τα συναισθήματα κ τις ελλείψεις σου. Είναι ένα πρόβλημα που αφορά κ τους 2 σας. Να δεις κ αυτός πώς αισθάνεται...

ολα αυτα τα εχω πει στον αντρα μου εκεινος λεει δεν αισθανεται ετσι λεει οτι με αγαπαει εγω ομως ξερω οτι κατι εχει σπασει μεσα και σε αυτον οπως και σε μενα.Ειπα ποιο πριν οτι εχω βαρεθει τις συζητησεις -τσακωμους-συζητησεις-αναλυσεις κτλ κτλ δεν θελω να μπω καν στον κοπο να ''φτιαξω''τα πραγματα,ειμαι κουρασμενη απο την προσπαθεια και δεν προσπαθω αλλο. Με εχει πανικοβάλει η σκεψη οτι απο εδω και περα θα πρεπει να συμβιβαζομαι συνεχως στην ζωη μου κ να ζω σε μια κατασταση η οποια ειναι χλιαρη.Νιωθω τη ζωη να μου γληστραει απ τα χερια..