Originally Posted by
void
Και εμένα εκεί βρίσκεται η ένστασή μου...
Είμαστε τόσο σίγουροι δηλαδή ότι δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή και γενικότερα μια "ανώτερη δύναμη" έτσι ώστε να καταλήγουμε και στο συμπέρασμα ότι το αν θα συνεχιστεί η πίστη στα θεία εξαρτάται σε τελική ανάλυση μόνο από τον άνθρωπο?
Δε με καλύπτει αυτό.
Σίγουρα, υπάρχει η μια όψη της πίστης/ θρησκείας ως "οπιο των λαών" και ως αποχαύνωση κλπ κλπ...παρολαυτά, αν ρωτήσεις έναν άνθρωπο που πιστεύει με όλη τη σημασία της λέξεως, θα σου απαντήσει ότι ο ίδιος θεωρώντας ως δεδομένη την ύπαρξη Θεού και ζωής μετά θάνατον, νιώθει πραγματικά ελεύθερος, εφόσον έχει κατορθώσει να απαλλαγεί, από την πηγή όλων των φόβων, από το μέγιστο φόβο, αυτόν του θανάτου.
Αυτός δηλαδή δεν έχει εξελιχθεί σαν άνθρωπος? δε νιώθει ελεύθερος?
Η μόνη δέσμευσή του έγκειται στην πεποίθηση ότι υπάρχει Θεός. Όπως αντίστροφα, ο άθεος, δεσμεύεται από την πεποίθησή του ότι ΔΕΝ υπάρχει Θεός.
Αλλά στην τελική όλοι, δεν ξεκινάμε με γνώμονα μια κεντρική ιδέα?