Να 'μαι και εγώ!

Γεια σου tryme και απο μενα....

διαβαζοντας τα οσα γραφεις, σκεφτηκα οτι ειναι σαν να περιγραφεις εναν φαυλο κυκλο, ή εναν λαβυρινθο που ψαχνεις μα δεν βρισκεις διεξοδο....Νιωθωντας καπως ετσι κι εγω πριν αρκετα χρονια κ εχοντας μιλησει με αλλους ανθρωπους που εχουν περπατησει διαδρομες τετοιες που μοιαζουν αδιεξοδες, νομιζω πως ολους μας ενωνει ενα κοινο γνωρισμα. Το μυαλο κολλαει, κανει τις ιδιες κ τις ιδιες σκεψεις κ απο καποιο σημειο μπλοκαρει κ παλι απο την αρχη....Επαναληψη χωρις διεξοδο.

Ετσι πιστευω πως το σημειο καμπης, το σημειο που μπορει να μας βοηθησει ειναι εκεινη την χρονικη στιγμη που νιωθουμε οτι τα ορια μας δεν ειναι ανεξαντλητα, οτι δεν μπορουμε αλλο παρα να....αλλαξουμε. Να κανουμε κατι διαφορετικο...Και το διαφορετικο μπορει να περιλαμβανει ενα πληθος απο επιλογες: απο το να μιλησω σε εναν ανθρωπο που πιστευω πως θα με νιωσει, χωρις να γελασει με το προβλημα μου, μεχρι το να μιλησω σε εναν ειδικο κ βλεπουμε....Δεν χρειαζεται να προκαταβαλεις την πορεια μιας επισκεψης σε ειδικο....εννοειται οτι δεν υπαρχουν μονοδρομοι κ οτι επιλογες τελικα εχει παντα. Τολμη χρειαζεται ομως, για να γινει η αλλαγη στη ζωη σου. Ακομα κι αν αλλαγη σημαινει για σενα επιστροφη στον παλιο σου εαυτο....

Σου ευχομαι καλη δυναμη....

Καλησπέρες σε όλους.... (όσο μπορούν να είναι).

Lou με την μητέρα μου δεν μπορώ να μιλήσω....... όπως λέγαμε στην εφηβεία μας "υπάρχει χάσμα γενεών"....
Δεν έχω καταλάβει κάτι.....ο ψυχολόγος δεν είναι και αυτός γιατρός?? Η ψυχική υγεία δεν ανήκει στον τομέα της ιατρικής? Για την ψυχοθεραπεία δεν έχω γνώμη.....δεν ξέρω άμα μπορώ να μοιραστώ αυτά που με "τρώνε" μέσα μου...με έναν άνθρωπο που θα με έχει σε μια "καρέκλα" απέναντί του. (Έτσι το φαντάζομαι..)
Πολλές είναι οι στιγμές που είμαι χάλια......πως ξεκινάει δεν μπορώ να το προσδιορίσω πάντα.....από σκέψεις που με γυρνάνε στο παρελθόν....ακούγοντας μουσική.....βλέποντας μια ταινία....μια εκπομπή.....κ.α
Όσο για την οπτική γωνία που αναφέρεις δεν ξέρω πως είναι δυνατό να δω εμένα από τα δικά μου "εσω και εξω" μάτια......η γωνία πιστεύω παραμένει η ίδια.

Για το καρντάσι θα σε αφήσω σε αγωνία μέχρι να στο εξηγήσουν άνθρωποι απο την πανέμορφη Σαλόνικα :))

Sofia είναι όπως τα λές....απλά ξέχασες ότι στο κέντρο του λαβυρίνθου είναι ο "Μινώταυρος".....αλλά στην τελευταία στροφή τον γλιτώνουμε και ξανά ψάχνουμε για την διέξοδο.
Ακόμα δεν έχει τύχει άτομο και να γελάσει με το πρόβλημα μου.....στο μέλλον δεν ξέρουμε.
Για την τόλμη δεν έχεις άδικο.....αλλά όταν πας να κάνεις μια τεράστια αλλαγή στην ζωή σου.....το αποτέλεσμα κάποιες φορές είναι το αντίθετο από αυτό που περιμένεις.....έτσι μου έχει συμβεί μέχρι σήμερα. Ελπίζω στη ανακάλυψη την χρονομηχανής.....και θα τα διορθώσω όλα!

ο ψυχολογος εχει σπουδασει ψυχολογια, που μεχρι στιγμης την κατατασσουν στις κοινωνικες επιστημες. αυτοι που ασχολουνται με την ψυχοθεραπεια των ψυχοπαθολογικων συμπτωματων ειδικευονται περαιτερω σε κλινικη ψυχολογια (ή κατι τετοιο, δεν τα ξερω ακριβως). οι ψυχολογοι δεν σπουδαζουν ψυχιατρικη κ δεν συνταγογραφουν φαρμακα. η ψυχοθεραπεια ειναι συζητηση.

η ψυχοθεραπεια ειναι μια διαδικασια, μια σχεση θεραπευτικη που αναπτυσσεται μεταξυ εσου κ του ψυχοθεραπευτη κ που σε αυτον μπορεις να μιλησεις για οποιο θεμα σε απασχολει κ σε ταλαιπωρει ψυχολογικα, χωρις να φοβασαι οτι ο ψυχοθεραπευτης θα σε κατακρινει κ θα σε παρει απο τα μουτρα! ειναι μια σχεση που μπορεις να ανοιχτεις κ να πεις ο,τι νιωθεις ελευθερα.

ο ψυχοθεραπευτης μπορει να σε βοηθησει να κατανοησεις γιατι αισθανεσαι ετσι οπως αισθανεσαι, να σε αποδεχθει οπως εισαι, οπως επισης κ να σου προτεινει κ αλλους τροπους να δεις τα προβληματα που σε απασχολουν. μπορει να σε βοηθησει δηλ να δεις τον εαυτο σου κ τα θεματα που σε απασχολουν κ απο αλλες οπτικες γωνιες, που πιθανως να κρυβουν διεξοδους που αυτη τη στιγμη δεν φανταζεσαι οτι υπαρχουν!

ή μπορει να σε βοηθησει να εξερευνησεις τα συναισθηματα σου κ να μπορεσεις σιγα σιγα να αποχτησεις επιλογες που μεχρι στιγμης δεν μπορεις να εχεις γιατι καποια συναισθηματα σε μπλοκαρουν απο τα να κανεις πραγματα.
πχ ενας με κοινωνικη φοβια θελει να πλησιασει ανθρωπους, αλλα φοβαται κ οι φοβοι του τον καθηλωνουν στη μοναξια. με την ψυχοθεραπεια μπορει να εξερευνησει αυτα τα συναισθηματα κ να βρει τροπους να τα ξεπερασει κ να αρχισει να πλησιαζει ανθρωπους!

lou δεν έχω αντίρρηση σε αυτά που λες, αν και έχω τις επιφυλάξεις μου στο ότι το να έχει "σπουδάσει" κανείς ψυχολογία μπορεί να σε βοηθήσει.
Την πρώτη φορά που είπα να το "δοκιμάσω" βρίσκω ένα τηλ.....την καλώ.....και η πρώτη μου ερώτηση ήταν άμα δέχεται ραντεβού Σάββατο....η απάντησή της ήταν αρνητική. Μετά απο ελάχιστα δευτερόλεπτα σκέψεις κάνει και την "χαζή" ερώτηση... "είναι κάτι σοβαρό? κάτι επείγον? " Με άφησε άφωνο....με την ερώτηση της. Λέτε να την πήρα για να κλείσουμε ένα ραντεβού γιατί δεν είχα τι να κάνω εκείνο το Σάββατο???
Άρα το μαθαίνεις κάτι διαβάζοντας είναι πολύ διαφορετικό από το ξέρεις πως να το αντιμετωπίσεις στην πραγματικότητα.

Ξέχασα.....Καλό μήνα να έχετε όλοι

Quote:

---

Originally Posted by tryme

lou δεν έχω αντίρρηση σε αυτά που λες, αν και έχω τις επιφυλάξεις μου στο ότι το να έχει "σπουδάσει" κανείς ψυχολογία μπορεί να σε βοηθήσει.
Την πρώτη φορά που είπα να το "δοκιμάσω" βρίσκω ένα τηλ.....την καλώ.....και η πρώτη μου ερώτηση ήταν άμα δέχεται ραντεβού Σάββατο....η απάντησή της ήταν αρνητική. Μετά απο ελάχιστα δευτερόλεπτα σκέψεις κάνει και την "χαζή" ερώτηση... "είναι κάτι σοβαρό? κάτι επείγον? " Με άφησε άφωνο....με την ερώτηση της. Λέτε να την πήρα για να κλείσουμε ένα ραντεβού γιατί δεν είχα τι να κάνω εκείνο το Σάββατο???
Άρα το μαθαίνεις κάτι διαβάζοντας είναι πολύ διαφορετικό από το ξέρεις πως να το αντιμετωπίσεις στην πραγματικότητα.

---

αυτο που λες ειναι υπερβολικο.
μπορει να σε βολευε καλυτερα το σαββατο, και να μην συνεβαινε κατι επειγον.
οποιος παει στον ψυχολογο, εχει λογους που το κανει, αυτο δεν σημαινει οτι οι λογοι δεν μπορουν να περιμενουν 1-2 μερες!

Ίσως είναι υπερβολικό....
(αρχή της εβδομάδας την είχα πάρει (άρα δεν ήταν θέμα ημερών)....και της είχα πει ότι δεν μπορώ καθημερινές...
Απλά περίμενα ότι κάποιος που έχει σπουδάσει σε αυτόν τον τομέα δεν θα έδινε αυτή την απάντηση. Όταν ζητάς "βοήθεια" μάλλον είναι κάτι σημαντικό.
Anyway ανήκει στο παρελθόν και ήταν απλά ένα παράδειγμα.

Quote:

---

Originally Posted by tryme

Ίσως είναι υπερβολικό....
(αρχή της εβδομάδας την είχα πάρει (άρα δεν ήταν θέμα ημερών)....και της είχα πει ότι δεν μπορώ καθημερινές...
Απλά περίμενα ότι κάποιος που έχει σπουδάσει σε αυτόν τον τομέα δεν θα έδινε αυτή την απάντηση. Όταν ζητάς "βοήθεια" μάλλον είναι κάτι σημαντικό.
Anyway ανήκει στο παρελθόν και ήταν απλά ένα παράδειγμα.

---

μα, αν δεν δουλευει σαββατα η γυναικα, τι να σου πει??
σε ρωτησε απλα μηπως ειναι κατι επειγον, για να κανει εξαιρεση να σε εξυπηρετησει.
ειναι φανερο, οτι δεν ειχε καμια διαθεση να δουλεψει σαββατο αν δεν ηταν σοβαρο.
δεν ειναι το ιδιο να σκεφτεσαι να πηδηξεις απ το μπαλκονι, με το να σε στεναχωρει η γκομενα σου..

Remedy κάπου χάθηκε η ουσία σε αυτό που είπα......είπαμε ότι ήταν απλά ένα παράδειγμα που έζησα.
Δεν ήξερα μάλλον πως να ξεχωρίσω το σημαντικό από το μη σημαντικό.... άμα στεναχωριέσαι για κάτι δεν νομίζω να απευθύνεσαι στον ψυχολόγο....
απ' την άλλη πάλι άμα σκοπεύεις να κάνεις κανα άλμα πάλι δεν νομίζω οτι θα τον/την πάρεις τηλ για να μην πηδήξεις.

Τελικά, θα μας πεις ποια είναι η ουσία του θέματος; Τι είναι αυτό που σε προβληματίζει και σε έχει οδηγήσει στην κατάθλιψη;

Ξεκίνησε από τύψεις, μελαγχολία και στεναχώρια....δεν μπόρεσα να το παλέψω τότε και τώρα έχω τα συμπτώματα της κατάθλιψης.
Αυτό που με προβληματίζει είναι πως θα "συνέλθω"...αφού δεν έχω την δύναμη-θέληση να προσπαθήσω καν.
Γι αυτό και ζήτησα μια "βοήθεια" απο σας που κάποιοι ίσως βρήκαν διεξόδους απο αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by tryme

Ξεκίνησε από τύψεις, μελαγχολία και στεναχώρια....δεν μπόρεσα να το παλέψω τότε και τώρα έχω τα συμπτώματα της κατάθλιψης.
Αυτό που με προβληματίζει είναι πως θα "συνέλθω"...αφού δεν έχω την δύναμη-θέληση να προσπαθήσω καν.
Γι αυτό και ζήτησα μια "βοήθεια" απο σας που κάποιοι ίσως βρήκαν διεξόδους απο αυτό.

---

Τι ηταν αυτό που σε οδήγησε στις τύψεις;

Gypsy Cello πήγα να κάνω μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή μου αλλά πριν προλάβει να γίνει κατάφερα και έκανα κακό "στον συμπρωταγωνιστή της ταινίας".
Της προκάλεσα πρόβλημα στην υγεία της και αυτό ύστερα επηρέασε όλους τους τομείς της ζωή της.... ψυχολογία, οικογένεια, δουλειά... και μαζί και μένα.
Ευτυχώς τώρα είναι μια "χαρά".

tryme της το εχεις πει οτι και εσυ δεν ησουν καλά?σε εχει συγχωρεσει?

sorry για την καθυστέρηση της απάντησης αλλά....
b.m το πως ήμουν/είμαι δεν της το είπα απο την αρχή... αφού "ηρέμησε" απο τα δικά της το κατάλαβε απο μόνη της. Και που με έχει συγχωρέσει απο την πρώτη στιγμή για μένα δεν άλλαξε κάτι.....το "κακό" είχε γίνει. Το δύσκολο-αδύνατο είναι να συγχωρέσεις ο ίδιος τον εαυτό σου (στην δικιά μου περίπτωση).