Θέλω να ρωτήσω κάτι...

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Τι εννοεις δλδ να σε βιασουν? Αυτα γινονται συνηθως σε απομερα σοκακια κ οχι μεσα στο σπιτι, αλλωστε μενεις κ με τους γονεις σου νομιζω.. ρε συ το θεμα ξες ποιο ειναι οτι αν σε παρακολουθουν δεν ξερεις ποτε θα στην στησουν..

---

Ναι, αυτό εννοώ! Πώς μπορώ να ξέρω ότι αν μπει κάποιος στο σπίτι για να κλέψει και του έρθει καμιά ιδέα και γι' αυτό; Έτσι κι αλλιώς εγκληματίας είναι...ναι, μένω με τους γονείς μου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι συνέχεια εδώ. Αν είναι σίγουρα και δεν υπάρχει κινδύνος, κάποιος θα προλάβει να καλέσει την αστυνομία...αυτό συνήθως με πιάνει όταν είμαι ολομόναχη τόσο έντονα απλά επειδή τελευταία είμαι πολύ ταραγμένη γενικά με πιάνει κι όταν είναι στο σπίτι όπως τώρα...το ξέρω ότι αν μπει κάποιος τώρα δεν μπορεί να μου κάνει κακό αλλά και πάλι δεν μπορώ να μην το φοβάμαι, δεν το ελέγχω τώρα, δεν μου αρκεί η λογική!!! Μπα, δεν νομίζω να με παρακολουθεί κανένας...έχω δεχτεί απειλές αλλά δεν νομίζω ότι αυτό το άτομο ξέρει που μένω...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ναι, αυτό εννοώ! Πώς μπορώ να ξέρω ότι αν μπει κάποιος στο σπίτι για να κλέψει και του έρθει καμιά ιδέα και γι' αυτό; Έτσι κι αλλιώς εγκληματίας είναι...ναι, μένω με τους γονείς μου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι συνέχεια εδώ. Αν είναι σίγουρα και δεν υπάρχει κινδύνος, κάποιος θα προλάβει να καλέσει την αστυνομία...αυτό συνήθως με πιάνει όταν είμαι ολομόναχη τόσο έντονα απλά επειδή τελευταία είμαι πολύ ταραγμένη γενικά με πιάνει κι όταν είναι στο σπίτι όπως τώρα...το ξέρω ότι αν μπει κάποιος τώρα δεν μπορεί να μου κάνει κακό αλλά και πάλι δεν μπορώ να μην το φοβάμαι, δεν το ελέγχω τώρα, δεν μου αρκεί η λογική!!! Μπα, δεν νομίζω να με παρακολουθεί κανένας...έχω δεχτεί απειλές αλλά δεν νομίζω ότι αυτό το άτομο ξέρει που μένω...

---

Παλι καλα, εμενα που με παρακολουθουν οι μπατσοι σε συννενοηση με τους γονεις μου τι να πω? Ξες ποσο μου εχει αυξηθει το αγχος κ οι κρισεις πανικου? Αλλα οπως μου ειπε η γιατρος μου κ αυτο το παιδι δεν σημαινει οτι εσυ δεν θα συνεχισεις τη ζωη σου! Με το νομο των πιθανοτητων μπορουν να συμβουν τα παντα ανα πασα στιγμη αυτο δεν σημαινει ομως οτι δεν θα κανουμε πραγματα επειδη μπορει καποιος να μας κανει κακο η να μπει μεσ στο σπιτι!

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Παλι καλα, εμενα που με παρακολουθουν οι μπατσοι σε συννενοηση με τους γονεις μου τι να πω? Ξες ποσο μου εχει αυξηθει το αγχος κ οι κρισεις πανικου? Αλλα οπως μου ειπε η γιατρος μου κ αυτο το παιδι δεν σημαινει οτι εσυ δεν θα συνεχισεις τη ζωη σου! Με το νομο των πιθανοτητων μπορουν να συμβουν τα παντα ανα πασα στιγμη αυτο δεν σημαινει ομως οτι δεν θα κανουμε πραγματα επειδη μπορει καποιος να μας κανει κακο η να μπει μεσ στο σπιτι!

---

Εννοείται αυτό, κάνω πράγματα! Αλλά θέλω να σταματήσω να φοβάμαι, δεν το αντέχω όταν συμβαίνει αυτό, Χρειάζομαι έναν τρόπο για να πάψω να φοβάμαι ότι θα επαναληφθεί αυτό που πήγε να συμβεί παλιά...δεν αντέχω άλλο!!!

Τι πηγε να συμβει παλια??

Ναι υπάρχει κάτι που δεν έχεις σκεφτεί... να πεις ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΦΟΒΗΘΩ ΤΙΠΟΤΑ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΡΡΗΚΤΕΣ ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΑ.. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΣ ΜΠΕΙ ΡΕ ΑΔΕΡΦΕ... ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ... και στο λέω εγώ που κάποτε καθόμουν ξύπνα βράδια ολόκληρα από το φόβο μου μη μπει κανένας διαρρήκτης και περίμενα να πάει η ώρα 5.30 - έξι παρά το πρωί ν' αρχίσει να έχει λίγο φως έξω για να μπορέσω να πάω για ύπνο χωρίς να τρέμω σα το ψάρι από το φόβο μου... με λίγα λόγια να κάνεις υπέρβαση του φόβου σου... εγώ τα κατάφερα γιατί όχι κι εσύ και όλοι;;; (Λάκρυ θα το λέω μέχρι να γεράσω.... ώσπου να το χωνέψεις.. ΔΕ ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!!) - προτείνω επίσης να ξεκινήσετε μαθήματα αυτοάμυνας!! Είναι φοβερή γυμναστική και σε βοηθάει να ενισχύεις την αυτοπεποίθησή σου και να μη φοβάσαι τίποτα... !!! ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΜΑΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΜΕ λέει η ψυχολογία....

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Τι πηγε να συμβει παλια??

---

Μου επιτέθηκε κάποιος...έξω...ήταν γνωστός, ελάχιστα αλλά γνωστός. Κι από τότε άρχισα να τις έχω αυτές τις φοβίες και να μην μπορώ να μείνω μόνη στο σπίτι. Ειδικά αν τύχει να λείπουν κι οι γονείς μου κι ο αδελφός μου για μέρες, τρελαίνομαι! Για παράδειγμα όσο υπηρετούσε ο μικρός είχαν φύγει για λίγες μέρες κι εγώ χαπακωνόμουν συνέχεια για να μην φοβάμαι...

Quote:

---

Originally Posted by IRENEMARINA

Ναι υπάρχει κάτι που δεν έχεις σκεφτεί... να πεις ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΦΟΒΗΘΩ ΤΙΠΟΤΑ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΡΡΗΚΤΕΣ ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΑ.. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΣ ΜΠΕΙ ΡΕ ΑΔΕΡΦΕ... ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ... και στο λέω εγώ που κάποτε καθόμουν ξύπνα βράδια ολόκληρα από το φόβο μου μη μπει κανένας διαρρήκτης και περίμενα να πάει η ώρα 5.30 - έξι παρά το πρωί ν' αρχίσει να έχει λίγο φως έξω για να μπορέσω να πάω για ύπνο χωρίς να τρέμω σα το ψάρι από το φόβο μου... με λίγα λόγια να κάνεις υπέρβαση του φόβου σου... εγώ τα κατάφερα γιατί όχι κι εσύ και όλοι;;; (Λάκρυ θα το λέω μέχρι να γεράσω.... ώσπου να το χωνέψεις.. ΔΕ ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!!) - προτείνω επίσης να ξεκινήσετε μαθήματα αυτοάμυνας!! Είναι φοβερή γυμναστική και σε βοηθάει να ενισχύεις την αυτοπεποίθησή σου και να μη φοβάσαι τίποτα... !!! ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΜΑΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΜΕ λέει η ψυχολογία....

---

Μαρίνα...σ' ευχαριστώ που προσπαθείς να μου δώσεις θάρρος αλλά δεν μπορώ κορίτσι μου να πω ότι είναι να γίνει θα γίνει σ' αυτό το θέμα γιατί ήδη μου έχει προκαλέσει τόσα ψυχολογικά προβλήματα αυτό το γεγονός που αν ποτέ μου ξανασυμβεί εγώ θα πεθάνω! Το έχω αποφασίσει, αν ξανασυμβεί θα αυτοκτονήσω, εγώ δεν θα ζήσω πάλι μ' αυτό, δεν θα ξαναπεράσω αυτό το μαρτύριο! Ότι άλλο θέλει ας συμβεί αλλά όχι αυτό!

Σαν μετατραυματικο στρες μου ακουγεται.. δεν ξερω, προσπαθησε να το διαχειριζεσαι πιο ανωδυνα κ μην κανεις υποθετικα σεναρια στο μυαλο σου του τυπου "αν ξαναγινει" κ "αν".. αυτο το "αν" κοψτο, ετσι μου λεγε ο ψυχολογος παλια... κ εγω αν ημουν η κειτ μος θα ημουν οπως ηθελα, αλλα δεν ειμαι!! :p

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Σαν μετατραυματικο στρες μου ακουγεται.. δεν ξερω, προσπαθησε να το διαχειριζεσαι πιο ανωδυνα κ μην κανεις υποθετικα σεναρια στο μυαλο σου του τυπου "αν ξαναγινει" κ "αν".. αυτο το "αν" κοψτο, ετσι μου λεγε ο ψυχολογος παλια... κ εγω αν ημουν η κειτ μος θα ημουν οπως ηθελα, αλλα δεν ειμαι!! :p

---

Κι αυτό ακριβώς είναι...μετατραυματικό στρες...κοίτα όμως, δεν σκέφτομαι αν και αν στα καλά του καθουμένου, ευτυχώς όχι...όταν μένω μόνη μου όμως πανικοβάλλομαι μήπως μπει κάποιος στο σπίτι γιατί αν συμβεί αυτό εγώ δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα...και θυμάμαι τι έγινε παλιά, είναι σαν να το ξαναζώ και τρελαίνομαι...
Κυρίως όταν είμαι ολομόναχη στο σπίτι...απλά και όταν είναι κι οι άλλοι εδώ με πιάνει συχνά να θυμάμαι βαθιά μέσα μου τα γεγονότα και να φοβάμαι...μερικές φορές, φοβάμαι μέχρι και να κοιμηθώ, νομίζω ότι εκείνος μπορεί να μου ξανακάνει κακό...το ξέρω ότι δεν γίνεται αλλά εκείνη την ώρα δεν μπορώ να σκεφτώ λογικά, με καταλαβαίνεις; Κι όταν συμβαίνει αυτό κι έχω ξαπλώσει για ύπνο κλαίω από τον φόβο μου...

Καταλαβα ρε συ ειναι επειδη περασες την ασχημη εμπειρια κ σου βγαινει με αγχος τωρα.. κοιτα προσπαθησε να μην του δινεις τοση μεγαλη εκταση κ να μην το τροφοδοτεις γιατι θεριευει.. κανε αλλες σκεψεις κ απασχολησου με αλλα πραγματα, παντως ειναι πολυ θετικο το οτι εχεις καλες σχεσεις με τους δικους σου..

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Καταλαβα ρε συ ειναι επειδη περασες την ασχημη εμπειρια κ σου βγαινει με αγχος τωρα.. κοιτα προσπαθησε να μην του δινεις τοση μεγαλη εκταση κ να μην το τροφοδοτεις γιατι θεριευει.. κανε αλλες σκεψεις κ απασχολησου με αλλα πραγματα, παντως ειναι πολυ θετικο το οτι εχεις καλες σχεσεις με τους δικους σου..

---

Προσπαθώ να ξεχαστώ, πίστεψε με...αλλά όταν ξαπλώνω τότε είναι η κόλαση...δεν γίνεται τίποτα, φοβάμαι! Και όχι, δυστυχώς με τους γονείς μου δεν θα έλεγα ότι έχω καλές σχέσεις άσχετα αν μένω ακόμα μαζί τους...δεν τους έχω πει τίποτα γιατί όχι μόνο δεν μπορούν να με καταλάβουν αλλά με κάνουν και χειρότερα. Ειδικά η μητέρα μου. Κανείς εκτός από τον αδελφό μου δεν ξέρει γι' αυτά και τα κοψίματα δεν τα λέω ούτε σ' εκείνον...μια φορά μόνο τα είδε και του είπα να μην το πει στους γονείς μας αλλά έτσι και το ξαναδεί φοβάμαι ότι θα το πει οπότε δεν λέω τίποτα...

Κύκνε, πως είσαι σήμερα; Είχα προσπάθησει να σου στείλω πμ αλλά το inbox σου ήταν γεμάτο. Κοίτα, και μένα μου είχε συμβεί παρόμοιο περιστατικό επίθεσης αλλά προσπάθησα να το κοντρολάρω μέσα μου όσο γινόταν. Επειδή είχαν συμβεί και παλιότερα περιστατικά με διαρρήξεις κ.τ.λ στο σπίτι μας, προσπάθησα να ελένξω μέσα μου αυτό το αίσθημα του φόβου. Στο σπίτι δεν φοβάμαι τόσο, γιατί εν ανάγκη παίρνω ένα μαχαίρι και του το καρφώνω αλλά τι γίνεται έξω. Και είναι πιο δύσκολο για μένα γιατί έχω και προιστορία με τον φόβο μου αλλά πρέπει να το αντιμετωπίζουμε όσο πιο αποφασιστικά γίνεται. Προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι γιατί σε όλους μας μπορεί να συμβεί κάποια στιγμή στην ζωή μας, απλά θα προσπαθείς όσο μπορείς να αυτοπροστατεύεσαι.

Όσο και να φοβάσαι δε θ' αλλάξει το γεγονός που (δυστυχώς) έζησες.. επίσης όσο και να φοβάσαι (πάλι δυστυχώς) μπορεί να ξανασυμβεί (όπως σε όλους μας τώρα πια με τέτοια εγκληματικότητα που υπάρχει στην Ελλάδα και κυρίως στην Αθήνα...) οπότε πρέπει να επιλέξεις... ή θα ζεις με αυτό το φόβο σε όλη σου τη ζωή (που έτσι κι αλλιώς δε θ' αλλάξει τις καταστάσεις που πέρασες ή που μπορεί ενδεχομένως να ξαναζήσεις - το απευχόμαστε φυσικά αυτό) ή θα αποφασίσεις να τον βγάλεις από μέσα σου... πίστεψέ με δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται στην αρχή.... // Ο πατέρας της Άννα Φρανκ τη στιγμή που οι Γερμανοί ανακάλυπταν το κρυσφήγετό τους είπε τη φράση.. "Ζήσαμε με το φόβο... τώρα θα ζήσουμε ελπίζοντας..." σκέψου αυτοί με τι φόβο ζούσαν δυο χρόνια κλεισμένοι σ' ενα δωμάτιο χωρίς να μπορούν να βγουν ούτε μια βόλτα και περιμένοντας κάθε μέρα από στιγμή σε στιγμή να τους ανακαλύψουν οι Γερμανοί ή να τους καρφώσει κάποιος...

Κύκνε καλησπέρα,

Δεν ξέρω αν έχεις ξαναποστάρει πριν από το συγκεκριμένο θέμα, αλλά θα μπορούσα να σε ρωτήσω για ποιο λόγο υπάρχει αυτή η φοβία? Εννοώ, σου συνέβη κάτι στο παρελθόν που σε καταδιώκει πλέον και δε μπορείς να ηρεμήσεις? Για να σε καθησυχάσω, θα σου πω πως η αδερφή μου είχε για καιρό πρόβλημα να μένει μόνη της χωρίς εμένα στο σπίτι. Επιπλέον έχει κ πρόβλημα με το σκοτάδι. Οπότε όταν το καλοκαίρι έλειπα για περίπου 2 μήνες από το σπίτι εκείνη αντιμετώπισε τους φόβους της θέλοντας και μη. Σκέψου πως το σπίτι σου το ξέρεις εσύ καλύτερα από τον καθένα. Το φως και η τηλεόραση είναι πολύ καλοί τρόποι να νιώσεις καλύτερα στη διάρκεια της νύχτας (δε σου κρύβω πως το κάνω και εγώ για να νιώθω μια παρέα όταν είμαι μόνη μου). Μπορείς να κάνεις ωστόσο και άλλα πράγματα για να νιώσεις πιο ασφαλής. Εγώ για παράδειγμα όταν κοιμάμαι στο δωμάτιό μου μόνη μου, εκτός από την εξώπορτα, κλειδώνω και τις εσωτερικές πόρτες οπότε και να μπει κάποιος, θα έχω χρόνο αρκετό να ειδοποιήσω την αστυνομία ή κάποιον δικό μου. Κλειδώνω σαφώς και τη πόρτα του δωματίου μου. Αυτό βέβαια σε περίπτωση σεισμού δεν είναι καλό...αλλά η ασφάλεια που σου δίνει όσον αφορά τους ληστές είναι μεγαλύτερη :) Επίσης μπορείς να βάλεις κάποιο καμπανάκι στην πόρτα σου όταν ανοίγει...να ξέρεις πως ο ληστής που μπαίνει να κλέψει φοβάται περισσότερο από εσένα γιατί παίζει "κορώνα-γράμματα" το κεφάλι του αν τον πιάσουν. Οπότε αν ακούσει κάτι που πιθανόν να ξυπνήσει τον ένοικο, "θα την κάνει με ελαφρά" :P Το σπίτι σου είναι σπίτι ΣΟΥ και το ξέρεις καλύτερα από τον οποιοδήποτε ληστή...εκμεταλλεύσου το!

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Κύκνε, πως είσαι σήμερα; Είχα προσπάθησει να σου στείλω πμ αλλά το inbox σου ήταν γεμάτο. Κοίτα, και μένα μου είχε συμβεί παρόμοιο περιστατικό επίθεσης αλλά προσπάθησα να το κοντρολάρω μέσα μου όσο γινόταν. Επειδή είχαν συμβεί και παλιότερα περιστατικά με διαρρήξεις κ.τ.λ στο σπίτι μας, προσπάθησα να ελένξω μέσα μου αυτό το αίσθημα του φόβου. Στο σπίτι δεν φοβάμαι τόσο, γιατί εν ανάγκη παίρνω ένα μαχαίρι και του το καρφώνω αλλά τι γίνεται έξω. Και είναι πιο δύσκολο για μένα γιατί έχω και προιστορία με τον φόβο μου αλλά πρέπει να το αντιμετωπίζουμε όσο πιο αποφασιστικά γίνεται. Προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι γιατί σε όλους μας μπορεί να συμβεί κάποια στιγμή στην ζωή μας, απλά θα προσπαθείς όσο μπορείς να αυτοπροστατεύεσαι.

---

Πάλι άγχος έχω...πολύ άγχος...κι είναι οδυνηρό, με κάνει να νιώθω κι άσχημα σωματικά...το άδειασα το γραμματοκιβώτιο, αν θέλεις στείλε...
Για μένα δεν είναι εύκολο αυτό που λες, να καρφώσω μαχαίρι σε κάποιον...μπορώ μόνο να τον απειλήσω ότι θα το κάνω αν πλησιάσει αλλά πιστεύεις ότι θα με πάρει στα σοβαρά; Σαν γυναίκες αφοπλιζόμαστε πανεύκολα...
Εγώ έξω δεν φοβάμαι ιδιαίτερα γιατί προσέχω να κυκλοφορώ σε δρόμους με φώτα κι άλλωστε σχεδόν πάντα υπάρχει κόσμος τριγύρω...προσπαθώ να ξεφεύγει το μυαλό μου εκείνες τις ώρες αλλά ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που νιώθω σχεδόν πάντα κι ειδικά τα βράδια φοβάμαι πολύ να κοιμηθώ...