Καλή ιδέα θα ήταν οι θεραπευτικές κοινότητες (να ήταν σαν χωριά) αλλά έως τώρα παρόμοια προγράμματα δεν είχα μεγάλη επιτυχία και τελικά κατέληγαν κάτι σαν «ψυχιατρική κλινική» με το γνωστό χάος, απλά σε σπιτάκια και όχι σε στυλ νοσοκομείου.
Πάντως μερικές σύγχρονες ψυχ. κλινικές είναι πολύ κυριλέ. Π.χ. στο 414 που ήμουν στην στρατιωτική μου θητεία για ένα μήνα σαν εκπαιδευόμενος ομάδας ψυχοκοινωνικής υποστήριξης μου φάνηκε αρκετά κυριλέ (για το λίγο τουλάχιστον που ήμουν εκεί). Λίγα δωμάτια για λίγους νοσηλευόμενους, καλές υποδομές, επαρκές προσωπικό. Έτσι είναι και μερικές ψυχ. κλινικές γενικών νοσοκομείων. Τελικά το καλύτερο για τις οξείς φάσεις μάλλον είναι να έχεις ένα μέρος με λίγα δωμάτια, λίγους νοσηλευόμενους και επαρκές ανθρώπινο (με όλη την σημασία της λέξης) προσωπικό που να μπορεί να ασχοληθεί με τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, για όσο τουλάχιστον χρειαστεί. Όσο γίνεται πρέπει να πάμε μακριά από το παλιό μοντέλο των "τεράστιων ασύλων" που χάνονταν η μπάλα από όλους.