Printable View
Επίσης, θέλω να προσθέσω ότι γενικά σκέφτομαι κάθε δευτερόλεπτο, το μυαλό μου δεν ξεκουράζεται ποτέ. Έχω την τάση να υπεραναλύω τα πάντα μέχρι αηδίας, με μαθηματικό τρόπο θα έλεγα...τόσο αναλυτικά. Το κεφάλι μου είναι γεμάτο συλλογισμούς. Βοηθήστε με, σας παρακαλώ, γιατί νομίζω ότι θα τρελαθώ.
Γειά σου κι από μένα Μορτίσια! Αλήθεια έχεις χόμπυ, ενδιαφέροντα; Σε ρωτάω γιατί με κάποια δραστηριότητα π.χ. διάβασμα, ζωγραφική, χορό μπορείς να ξεφεύγεις αρκετά, ώστε να βασανίζεσαι λιγότερο γενικά από σκέψεις, ξοδεύοντας έτσι άσκοπα ενέργεια. Θα πρότεινα και τον εθελοντισμό, ταιριάζει σε άτομα μ' ευαισθησίες, αλλά εσύ ξέρεις τον χρόνο σου..
μαρκελα, καλησπέρα!
Η αλήθεια είναι ότι παλιότερα είχα πολλά χόμπυ. Ασχολούμουν συνέχεια με τον αθλητισμό και το χορό, αλλά αργότερα, λόγω μαθητικών υποχρεώσεων άρχισα να τα ελαττώνω κατά πολύ. Το μόνο χόμπυ με το οποίο ασχολούμαι από τα 6 μου χρόνια έως τώρα είναι η λογοτεχνία και η ποίηση.(και γράφω και διαβάζω)
Εδώ που βρίσκομαι δεν κάνω τίποτα άλλο πέρα από το να διαβάζω, όμως σκέφτομαι να ξαναρχίσω το χορό, αν βρω λίγο παραπάνω χρόνο.
Όδο για τον εθελοντισμό, ήθελα από μικρότερη ηλικία να ασχοληθώ με φιλανθρωπική ιατρική στις χώρες του τρίτου κόσμου και υπάρχει πιθανότητα να πάω στην Αφρική το καλοκαίρι.
Σ' ευχαριστώ πολύ που απάντησες
Φαίνεται η δύναμη γραφής που έχεις και οπωσδήποτε καλλιέργησέ την. Στην περίπτωσή σου ένας λόγος ακόμα είναι, ότι συνήθως όταν γράφεις, εστιάζεις σ' αυτό κι έτσι ελέγχεις κατά πολύ τον τρόπο της σκέψης, που τελικά Μορτίσια μου ευθύνεται για όλα τα θετικά ή αρνητικά συναισθήματά μας. Συμφωνείς;
Καλησπέρα...Βιώνω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα και είναι ιδεοληψίες.Όχι κάτι ανησυχητικό μεν,κουραστικό δε.Ότι κάνω νομίζω πως είναι λάθος και πως φταίω και κουράζω το μυαλό μου για μέρες-εβδομάδες-μήνες αναλύοντας το.Σε αυτή την περίπτωση μας λυτρώνει μια καλή ψυχοθεραπεία και φυσικά το να κάνουμε πράγματα για να ξεχνιόμαστε.Οτιδήποτε που να μας περνάει ευχάριστα η ώρα.Αυτό μου έχουν πει και 'μένα όλοι :D
Eva1995, είμαι εντελώς μόνη μου εδώ και δεν ξέρω κόσμο και ακόμα και αυτούς που ξέρω δεν τους γνωρίζω τόσο καλά, ώστε να αναφέρω το πρόβλημά μου. Βρήκα μια ψυχοθεραπεύτρια τυχαία ψάχνοντας σήμερα στο ιντερνετ, διότι κατάλαβα ότι δεν "πάει" άλλο και της έστειλα e-mail(δε μπορούσα να πάρω τηλέφωνο), προκειμένου να συναντηθώ μαζί της. Αυτό που με ανησυχεί, βέβαια, είναι η τιμή της συνεδρίας, γιατί ως φοιτήτρια δεν μπορώ να ξοδεύω περισσότερα από αυτά που μου στέλνουν οι γονείς μου.
Εσένα σε βοήθησε αυτή η διαδικασία? Πόσο σου κόστισε?
Συμφωνώ απόλυτα, μαρκελα, και σε ευχαριστώ για τη βοήθεια. Το παν είναι να επιβληθείς στη σκέψη σου, τα πάντα είναι μόνο μέσα στο μυαλό...
Μόρτισσα ,καλώς ήρθες και από μένα . Είμαι και εγώ σχεδόν 30 και έχω αυτήν την εμμονή που έχεις και εσύ από μικρό παιδί . Για μένα οφείλεται στους γονείς μου και στον οικογενειακό μου κύκλο . Ήμουν ο μικρότερος στην οικογένεια και με παραμελούσαν σε όλα . Γνώμη μου δεν ακουγόταν ποτέ και έτσι με έκαναν να αισθάνομαι ότι δεν μετραω πουθενα . Αυτό απλώθηκε και σε όλους τους τομής μου με αποτέλεσμα όταν μου μιλήσεις άσχημα και άδικο να έχεις νιώθω ότι φταίω πάλι εγώ. Ενώ νιώθω δυνατός μέσα μου δεν μπορώ να το εκφράσω στον έξω κόσμο . Κάνω τα χατίρια όλων και με αποτέλεσμα να με κρεμανε όλοι!!! . Ζουν όλοι οι άλλοι εκτός από εμένα και πάλι αυτή η φωνή μου λέει μέσα μου ότι εγώ φταίω. Μετά τα 20 μου άλλαξα κάπως μυαλά προσπάθησα να είμαι άγριος στους γονεις μου και στον μεγάλο μου αδελφό που ξέρω ότι είναι η αίτια για αυτό που περναω ,άσχετα ότι τους αγαπάω , και από τα 25 και μετά άρχισα να δημιουργώ για αυτόν που γεννήθηκα τον εαυτό μου!!!! Δυστυχώς όταν με πικράνεις όπως την τελευταία ερωτική μου απογοήτευση ξαναγυρναώ εκεί που είσαι εσυ τωρα και διαρκεί κάποιους μήνες έως να ξαναεπανελθω. Για σένα που είσαι μονό 18 βρες αυτόν που στο δημιούργησε και πάλεψε το από τώρα για να μην χάσεις χρόνο όπως έχασα εγώ . Φέρθηκες καθαρά σε ότι έκανες ,μην δίνεις σημασία στα σχόλια τους και προχώρα αν όχι ζητά συγγνώμη και συνέχισε να ζεις .....
Καλησπέρα, pantzos και σε ευχαριστώ για την απάντηση.
Όπως είπα παραπάνω, δεν κατηγορώ τον εαυτό μου λόγω υποτίμησης (υποτιμάω πολλές φορές τον εαυτό μου, αλλά δεν με ενοχλεί τόσο αυτό)
Κατηγορώ τον ευατό μου επειδή το μυαλό μου γεμίζει ανεξέλεγχτα με άσχημες σκέψεις (του στυλ "θέλω να πεθάνει ο τάδε") και νομίζω πως είναι διαφορετικό από την δική σου περίπτωση.