Δε ξέρω βρε Θεοφανία, και εγώ το έχω σκεφτεί αυτό πολλές φορές. Μάλλον όχι, δε θα μου έκανε την ίδια εντύπωση! Έλα μου όμως που έχουν έτσι τα πράγματα!Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Printable View
Δε ξέρω βρε Θεοφανία, και εγώ το έχω σκεφτεί αυτό πολλές φορές. Μάλλον όχι, δε θα μου έκανε την ίδια εντύπωση! Έλα μου όμως που έχουν έτσι τα πράγματα!Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Ας μου δώσει και μετά θα σου πω σίγουρα...Πράγμα βέβαια απίθανο! Αν και δε νομίζω πάλι να τον ξεχνούσα...Αχ αχ αχQuote:
Originally Posted by Instant
Καλά τα λες, έχεις δίκιο στα επιχειρήματα σου. Αλλά ο έρως χρόνια δεν κοιτά.. Είναι μη την πατήσεις.. Και εγώ μάλλον αυτό έκανα.Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Αν είσαι όντως 22 σε παίρνει ακόμα να πειραματίζεσαι και να ζεις εμπειρίες με διάφορους άντρες.Δηλαδή επειδή έχεις μακροχρόνια σχέση πάει να πει ότι έκλεισες σαν γυναίκα;Αν ήσουν φουλ ερωτευμένη με τον δικό σου δε θα ασχολιόσουν καν με τον καθηγητή.Αλλά για ν'ασχολείσαι...
τρεις χειρότερα αν είναι παντρεμένος. Ψάξτο πριν επιχειρήσεις οτιδήποτε. Είναι πολύ άσχημο να μπαίνεις ανάμεσα σε οικογένεια.Quote:
Originally Posted by asimenia22
φυσικά και δεν εχω προθεση να κανω κατι τετοιο οτι και να λεμε. Παρολο που τα συναισθηματα μου ειναι πολυ εντονα. Αλλωστε κατεληξα οτι μαλλον τον εχω ερωτευτει μεν, πλατωνικα δε.
Παντως τετοιο θεμα δεν τιθεται, πιστευω.
ζήστο λοιπόν στο μυαλό σου, αλλά έχε τα μάτια σου ανοιχτά να βρεις κάτι που να ταιριάζει και στην ηλικία και στα θέλω σου...:)Quote:
Originally Posted by asimenia22
thnx Θεοφανία! Θα προσπαθησω να λειτουργω βαση λογικης και μονο.. Οσο μπορω (αυτο λεω καθε φορα που τον βλεπω, αλλα....)
Ασημένια μου να σου πω ότι ζω περίπου το ίδιο "δράμα"! Δεν μπορώ όμως να πω πολλά.., καταλαβαίνεις, απλά σε νιώθω και νιώθω πολύ έντονη την ανάγκη να γράφω, γενικά για να ξεδίνω. Πάντως καθηγητές και μη, τους κολακεύει όλ' αυτό, είναι σίγουρο. Αν μάλιστα είναι και ανασφαλείς, τους αυτοεπιβεβαιώνει κιόλας. Αναρωτιέμαι αν στην δική σου την περίπτωση καλλιέργησε εκείνος το ενδιαφέρον, γιατί συμβαίνει κι αυτό. Αν πρόκειται δηλ. για ναρκισσιστή, μπορεί - λέω εγώ τώρα - έμμεσα να το προκάλεσε κι αυτός. Ψάχτο λίγο. Διαφορετικά συμφωνώ με τα υπόλοιπα μέλη, ότι αυτό, που μυθοποιούμε είναι το κύρος, ο τίτλος κ.λπ. Από την μεριά του τώρα, το να προχωρήσει μάλλον αποκλείεται, γιατί εκτός των άλλων ξέρει, ότι ακόμα κι όσο είσαι φοιτήτρια, είσαι απαγορευμένη για κείνον, αλλά και να ενδώσει είναι πολύ δύσκολο, γιατί φοβάται, ότι ίσως φανεί πως χρησιμοποίησε τα συναισθήματά σου, τη στιγμή, που εκείνος είναι από θέση ισχύος. Δύσκολο κι ακόμα πιο δύσκολο αν είναι και παντρεμένος.
Συνομοπαθουσα Μαρκελα, ακριβως αυτο που λες.. Ειπα να εκφρασω την κατασταση μου εδω γιατι οπουδηποτε αλλου θα με παρεξηγουσαν. Εκανα την αποπειρα να το πω σε μια φιλη, και εκεινη εριχνε ολο υπονοουμενα οποτε τον εβλεπε οποτε της ειπα οτι "φαση ηταν και μου περασε!". Η αδερφη μου το κρινει ολο αυτο ανηθικο οποτε και δε θελει να το συζητησει καν! Λες και του εξεφρασα τον ερωτα(?) μου. Ενταξει δε λεω οτι ειναι σωστο ολο αυτο το συναισθημα, μα για αυτο και λεγεται και συναισθημα. Για αυτο πιστευω οτι δεν πρεπει να ειμαστε αυστηροι κριτες με τους αλλους, ποτε δε ξερεις τι σου ξημερωνει.Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Δεν μπορω να πω οτι τον εντασσω στην κατηγορια ουτε των ανασφαλων αλλα ουτε και των ναρκισιστών. Cool θα τον έλεγα.. Ίσως με την οικειότητα που μου εκανε να νιωσω, να το προκάλεσε (άθελά του) όλο αυτό. Θα συμφωνήσω στο ότι δε νομίζω να θέλε και αυτός κάτι παραπάνω. Απλά πως να σου το πω, όταν είμαι μαζί του και συζητάμε -ακόμα και για το αντικείμενο μας- νιώθω τόσο όμορφα, που δε θέλω να φύγω από δίπλα του.. Ένα καλό λόγο θα μου πεί και εγώ θα πετάξω στα σύννεφα. Νιώθω ότι θέλω να τον αγκαλιάσω εκείνες τις στιγμές. Αν μου κάνει καμιά παρατηρηση π.χ. θα θυμώσω παραπάνω από όσο θα έπρεπε, αλλά πολύ γρήγορα θα το ξεπεράσω, με το πρώτο του χαμόγελο....
Μα πως την πάτησα έτσι?????
Αχ κοριτσάκι μου, μην τα βάζεις με σένα. Όλα μέσα στην ζωή είναι. Συμφωνώ ότι δεν είναι εύκολο να το συζητήσεις με το περιβάλλον σου. Το βιώνεις μόνη σου όπως κι εγώ. Καταλαβαίνω επίσης, ότι υπάρχει και χημεία, από την περιγραφή, που κάνεις κι έχω την αίσθηση, ότι από την στιγμή, που δείχνει όπως λες οικειότητα, δεν αποκλείεται κι αυτός κάτι να αισθάνεται. Είναι πολύ όμορφο και ζήσε το όσο μπορείς. Θέλω να σε ρωτήσω τί προσδοκία έχεις απ' όλ' αυτό;
Ασημένια, δεν υπάρχουν συναισθήματα σωστά και λάθος...Υπάρχουν συναισθήματα...Διαφωνώ με την Μαρκέλα και μένα μου χει συμβεί κατι ανάλογο αλλά δεν ήταν τόσο ο τίτλος και το κύρος όσο η άυρα και η γοητεία ενός συγκεκριμένου ανθρώπου.
G.C μου, μην ξύνεις ανοιχτές ακόμα πληγές κι εσύ βρε παιδί μου τώρα! Άσε μας να κρατάμε αποστάσεις απ' τον καημό μας. Πάντως έχεις δίκιο, γιατί στην δική μου περίπτωση ήταν και η χημεία. Κοινά ενδιαφέροντα, θετική αύρα, ακόμα κι εξωτερική εμφάνιση... Όμως από την άλλη οι δυσκολίες μα εντελώς αξεπέραστες, πίστεψέ με. Το δικό σου πως κατέληξε; Πάντως έχω γελάσει πολύ με προηγούμενό σου post:
"Ασημένια αν ήταν μικρότερος από 50 θα σου έλεγα χέσε τις δεοντολογίες και τα πρέπει και φλέρταρε τον ανοιχτά. Είμαι υπέρ του να ζούμε περιπέτειες στη ζωή και να μην επαναπαυόμαστε στην σιγουριά και την ασφάλεια μια ήδη μακροχρόνιας σχέσης, σιγουριά που οδηγεί αναπόφευκτα σε βαρεμάρα. Αλλά έναν άντρα 50 χρονων τι να τον κάνεις; Δεν έχετε και πολλά κοινά."
Συμφωνώ, αλλά που βρίσκεται η δύναμη για τέτοια υπέρβαση;
Μαρκέλα, διαφωνώ με την λέξη υπέρβαση. Δεν είναι κάτι τόσο τραγικό! Εμείς το μεγαλοποιούμε. Εμένα κατέληξε σε τραγωδία γιατί ο συγκεκριμένος άνθρωπος έμελλε να γίνει ο δυνάστης μου παρακολουθώντας τον Η/Υ μου και κάνοντας μου πλάγιο ψυχολογικό πόλεμο και γω δεν ξέρω γιατί. Ήρθα αντιμέτωπη ξαφνικά με το απόλυτο παράλογο. Εσένα πως κατέληξε;
Το τέλος ήταν και για μένα τραγικό. Απλά είναι πρόσφατο και δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα. Δεν έχω δεχτεί ότι είναι και οριστικό. Θα μου πάρει χρόνο.. Ξέρεις πως γίνεται μ' αυτά. Να σκεφτείς, βλακεία μου τώρα, ακόμα ελπίζω, κατηγορώ τον εαυτό μου, από την μια ότι δεν έκανα σωστούς χειρισμούς, κι απ' την άλλη ότι ξέπεσα, αλλά πλέον έως εδώ. Είναι το θέμα της δεοντολογίας από την μεριά του, που δεν του επιτρέπει να δώσει ευκαιρία ή να συμπεριφέρεται διαφορετικά. Πολύπλοκο θα σου φαίνεται G.C. μου. Εκείνος δεν μπορεί λόγω ιδιότητας, να κάνει για παράδειγμα τηλ/να, να στέλνει μηνύματα ή mail με την ίδια ευκολία, που το κάνουμε εμείς. Αν το κάνει θα είναι στο εντελώς τυπικό. Αυτό για το οποίο όμως είμαι σίγουρη, είναι πως, ότι εξακολουθώ να νιώθω είναι κι αμοιβαίο. Ξέρουμε εμείς οι γυναίκες! Έτσι δεν είναι;