Κρίσεις Πανικού

dodoni,
ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕ ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΔΗΛΑΔΗ, ΠΧ. ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ, ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΚΑ.\\
ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ .
ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΣΥΜΒΕΙ, ΦΟΒΟΣ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ , ΞΑΦΝΙΚΕΣ ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΕΣ ΚΑ.\\
ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΠΑΘΑΙΝΩ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΜΠΩ ΣΕ ΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ .
ΚΑΤΑ 99% ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΜΟΥ ΕΚΔΗΛΩΝΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΩ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΩΙ.
ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΩ ΟΤΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ ΕΠΙΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΚΡΙΝΕΙ ΑΝ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ.
ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΜΟΥ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΓΙΑΤΡΟ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 1,5-2ΧΡΟΝΙΑ ΠΗΓΑΙΝΩ 1-2 ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΜΗΝΑ .
ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΔΙΑΡΚΟΥΝ 2 ΧΡΟΝΙΑ ,ΔΙΑΡΚΟΥΝ ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΠΟ 1-4 ΜΗΝΕΣ (ΞΥΠΝΑΩ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΠΑΘΑΙΝΩ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΕΝΩ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ).
ΟΤΑΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΙΝΟΜΑΙ ΚΑΛΑ Ή ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ .
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΩ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΠΑΘΑΙΝΩ ,ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΦΟΒΟ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΠΑΘΩ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΕΛΕΓΞΩ ΑΛΛΙΩΣ ΠΑΙΡΝΩ ΦΑΡΜΑΚΟ ΑΜΕΣΗΣ ΔΡΑΣΗΣ .
ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΠΑΘΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΟΥ 8 ΜΗΝΩΝ ΧΩΡΙΣ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΩ ΦΑΡΜΑΚΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΜΟΥ.
ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΜΕΥΤΗΡΙΟ ΜΕ ΠΙΕΣΗ 17 ΚΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΦΟΒΟ.
ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΛΑ Η ΠΙΕΣΗ ΕΠΕΣΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΒΓΗΚΑ ΑΛΛΑ Ο ΦΟΒΟΣ ΟΤΙ ΘΑ ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.
ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΣΑ ΗΤΑΝ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ .
ΕΙΧΑ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΧΕΙΑΣ. Η ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΤΗΣ ΜΙΛΟΥΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΜΕ ΚΑΘΥΣΗΧΑΣΕΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΛΟΧΕΙΑΣ.ΤΕΛΙΚΑ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΕΤΡΕΠΕ ΝΑ ΧΑΡΩ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ , ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΗΛΘΑ.(Η ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΔΙΗΡΚΕΣΕ ΠΕΡΙΠΟΥ 2 ΧΡΟΝΙΑ ).
Η ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΩ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΥΡΟΔΟΤΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ .
ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Quote:

---

Originally posted by olga_soul
Στην αρχή προ αγωγής εποχή όντως οι κρίσεις πανικού οδήγησαν σε αγοραφοβία και κοινωνική φοβία, ενώ υπήρχε παράλληλα και κατάθλιψη εξαιτίας ενδοοικογενειακών άσχημων καταστάσεων.

---

Σ ευχαριστώ Όλγα για την περαιτέρω διευκρίνηση. Σου ζήτησα περισσότερες πληροφορίες ακριβώς επειδή υποπτεύθηκα διπλή διάγνωση.

Quote:

---

Originally posted by olga_soul
αντιμετώπισα την αγοραφοβία μόνη μου, χωρίς ψυχανάλυση, ή συνεδρίες...αλλάζοντας απλώς συνήθειες και ωθόντας τον εαυτό μου να κάνει ένα-ένα βήμα προς τα έξω. Στον 1 μήνα η αγοραφοβία μπήκε σε έλεγχο, βρήκα δουλειά που είχε να κάνει με κοινό, δούλευα σχεδόν όλη μέρα , οι μετακινήσεις μου γίνονταν όλο και πιο μακρινές, η λήψη υψηλών καθηκόντων ολοένα και περισσότερες , άρχισα περισσότερες κοινωνικές επαφές και ο πανικός μου σε καταστάσεις που πριν διεγείρονταν σταμάτησε πια να ενεργοποιείται προς έκπληξή μου κιόλας...

---

Θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό το ότι μπόρεσες να βρεις μόνη σου τον τρόπο και την δύναμη να διαχειριστείς την αγοραφοβική συμπτωματολογία.
Αυτό όμως που μερικές φορές συμβαίνει -και μιλάω γενικά και εσένα μπορεί καθόλου να μη σε αγγίζει αυτό που λέω- είναι πως πιέζουμε, βιάζουμε τον εαυτό μας να διαχειριστεί κάποια συναισθήματα (άγχους, φόβου, θλίψης κτλ), γιατί έτσι... πρέπει. Το αποτέλεσμα είναι να διαχειριζόμαστε μεν τα συναισθήματα, αλλά τελικά αυτά να επανέρχονται μετά από καιρό, μιας και η επεξεργασία έγινε μόνο γνωστικά και όχι \"στομαχικά\".

Quote:

---

Originally posted by olga_soul
Τώρα πια πανικός αλλά σε ήπια μορφή (κάτι σαν μια πιο έντονη μορφή άγχους όμως- όχι κρίση) θα με πιάσει σε ορισμένες μορφές αγοραφοβίας (π.χ μακρινά ταξίδια μόνη μου) ή σε ορισμένες μορφές κοινωνικής μου φοβίας (π.χ όχι σε έναν τυπικό για μένα γάμο, αλλά σε ένα πιο ελίτ γάμο στον οποίο θα υπάρχουν πιο στενά κλισέ). Δεν ξέρω αν σου φαίνεται περίεργο αλλά αυτή η κατάσταση επικρατεί σε μένα.

---

Καθόλου περιέργο δε μου φαίνεται αυτό που περιγράφεις. Απεναντίας, μου μοιάζει πολύ σημαντικό το γεγονός ότι εξοικιώθηκες με αυτό το κομμάτι του εαυτού σου, και κατά κάποιο τρόπο αποδέχθηκες την ύπαρξη του, αποδέχθηκες ότι και αυτό είναι δικό σου \"παιδί\", έστω και αν θα προτιμούσες να μην υπάρχει.
Αυτή η αποδοχή/αγκαλιά του εαυτού, με τα καλά του, με τα κακά του, με όλα του τα κομμάτια συχνά είναι πολύ πιο θεραπευτική από την άρνηση πλευρών του εαυτού, τη μη αποδοχή, τη γκρίνια, το θυμό που στρέφεται προς τα μέσα, το αυτομαστίγωμα που είμαι έτσι κι όχι αλλιώς.

(ελπίζω να βγαίνει νόημα σε ότι γράφω, δε γυρίζω να διαβάσω τι γράφω, μιας και είμαι ιδιαίτερα βιαστικός).

Quote:

---

Originally posted by tessa

Νικο μου αν θα μπορουσες να μου εξηγησεις λιγο αυτο που εγραψες για το seroxat θα σου ημουν ευγνωμων γιατι δεν πολυ καταλαβαινω τι εννοεις με τον τροπο που το διατυπωσες.

---

Τέσσα, το σεροξάτ δίνεται καταρχάς για την κατάθλιψη. Αν πέραν της θλίψης συνυπάρχει μια (εσωτερική) ένταση/άγχος, τότε συνηθίζεται να δίνεται και κάποιο αγχολυτικό. Ο συνδυασμός αντικαταθλιπτικού και αγχολυτικού, φαινομενικά είναι οξώμορος, μιας και πρόκειται για δύο \"χημείες\" που μοιάζει να έχουν αντίθετη δράση. Χρειάζεται προσεκτική διάγνωση, αναλυτικό ιστορικό, εκτενής συνέντευξη.

Οταν συνυπάρχουν θλίψη και ένταση, τότε κάποιες φορές δίνεται το σεροξάτ, μιας και έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό. Ωστόσο, έχει ιδιαίτερη σημασία ποια είναι η πρώτη διάγνωση/ η προεξάρχουσα. Εάν προέχουν οι ευρύτερες διαταραχές άγχους, τότε ο συνδυασμός, έχει νόημα.
Εάν δεν υπάρχουν καταθλιπτικά συμπτώματα, τότε το αγχολυτικό μοιάζει η καλύτερη λύση.

ΥΓ. Δεν ξέρω αν έχει νόημα να συνεχίσουμε εδώ μια \"τεχνική\" συζήτηση.


Και πάλι συγνώμη για το βιαστικό του μηνύματος.

Νικόλα μου σε ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις σου τις οποίες θεώρησα σημαντικές και αρκετά χρήσιμες. Έχεις απόλυτα δίκιο ότι έχω αποδεχτεί όλες τις ψυχολογικές διαταρραχές που έχω ως μέρος του εαυτού μου και δεν <<αυτομαστιγώνομαι..>> . Ίσως βαθιά έχω δικαιολογήσει την εμφάνισή τους , ώς φυσικό επακόλουθο των άσχημων βιωμάτων που χτύπησαν σε βάθος τον εύθραυστο ψυχισμό μου. Αυτό το έκανα εξ\'αρχής μάλιστα όταν ακόμα η πνευματική κρίση μου ήταν σχετικά θολή εξαιτίας της έντασης των ενοχλήσεων. Δύο τέλος πολύ βασικοί σύμμαχοι που είχα και έχω όμως στην όλη πορεία μου , τους οποίους θεωρώ απαραίτητο συμπλήρωμα της αγωγής μου είναι η αναζήτηση της γνώσης ( η βαθύτερη μελέτη των πραγμάτων και η εξερεύνηση της ψυχής μου) και το χιούμορ στην καθημερινή μου ζωή. Φιλιά!;)

Νικο,
δεν μπορω να πω οτι συμφωνω αλλα ουτε και διαφωνω σε αυτα που λες. Για παραδειγμα, απο τις υποθεσεις που χειριζομαι δεν θυμαμαι καμια σε κριση πανικου με / η χωρις αγοραφοβια να συνταγογραφηθηκαν και αγχωλητικα και αντικαταθλιπτικα. Νομιζω πως δεν ειναι μονο οξυμωρο ειναι και ανουσιο. Συνηθως πρωτα χορηγουνται βενζοδιαζεπινες αν οι κρισεις πανικου ειναι επαναλαμβανομενες και συνεχεις και τα συμπτωματα ανυποφορα για υποχωρηση και κατοπιν χορηγουνται αντικαταθλιπτικα. Στις οδηγιες συνταγογραφησης του νοσοκομειου που ειμαι το seroxat χορηγειται κατα βαση για αγχωδεις διαταραχες και κατα δευτερευοντα λογο για καταθλιψη λογω της καταπραυντικης του δρασης. Βεβαια ο καθε οργανισμος ειναι διαφορετικος και αντιδραει με αλλον τροπο στη φαρμακευτικη αγωγη γι αυτο και υπαρχουν πολλες φαρμακευτικες και ακομα περισσοτερα φαρμακα.
Η διπλη διαγνωση ειναι μεγαλη προκληση σε ολες τις διαταραχες ειτε αγχωδεις ειτε ψυχωσικες ειτε συναισθηματικες εφοσον σπανια γινεται ο διαχωρισμος ποιο προηγηθηκε και ποιο ακολουθησε σε αυτην την περιπτωση η καταθλιψη η πανικος και αντιστροφα.
Δεν νομιζω πως υπαρχει ουσια να εξηγησει καποιος το πως λειτουργει το καθε φαρμακο στην καθε διαταραχη και πως δρα η χημεια του και τι προκαλει στον εγκεφαλο απο την αποψη οτι οι οροι που θα χρησιμοποιηθουν ειναι δυσνοητοι και χρειαζεται μεγαλη προσοχη με τον κινδυνο παντα να υπαρξει παραπληροφορηση.

τεσσα