ΠΡΟΒΛΗΜΑ. . . .ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ

Quote:

---

Originally posted by SpyrosGR21Τι θα πουν οι δικοι μου, ο πατερας μου βασικα σε αυτο το θεμα πιστευει οτι αν καποιος παρει φαρμακα μετα μια ζωη ετσι θα ειναι...Θα κανει συντηρηση με τα φαρμακα....

---

Σπυρο μου, επειδη ΔΥΣΤΥΧΩΣ γνωριζω την συγκεκριμενη αντιδραση των γονιων, η οποια κατα τη γνωμη μου οφειλεται σε αγνοια που τους δημιουργει φοβο (αλλωστε οτι εχει να κανει με ψυχικη διαταραχη, στην Ελλαδα ειναι ταμπου, ολοι το ξερουμε αυτο), θα σε συμβουλευα το εξης : ΜΗΝ ακους κανεναν πανω σε αυτο το θεμα. Ο μοναδικος που μπορει να σου πει κατι υπευθυνα ειναι καποιος γιατρος.

Τωρα παμε στο αλλο \"τι θα γινει αν πεσω σε μαλακα γιατρο\". Οπως σε ολα τα επαγγελματα, ετσι και σ\'αυτο υπαρχουν τσαρλατανοι. Συμφωνοι. Ομως δεν μπορεις να απορριψεις τους παντες για μερικες εξαιρεσεις, ετσι δεν ειναι;

Επειδη βασανιζομαι παρα πολλα χρονια και περασα τα ΑΠΕΙΡΑ απο τετοιους τυπους, εγινα πολυ απαιτητικη και το εψαξα ενδελεχως.

Στειλε μου u2u για περισσοτερες λεπτομερειες.

Και κυριως μη σε παιρνει απο κατω. ΜΠΟΡΕΙΣ και θα ΞΑΝΑΓΙΝΕΙΣ ευτυχισμενος. Λιγη παραπανω προσπαθεια θελει. Μην αγχωνεσαι, μη φοβασαι. Ολα θα πανε καλα, θα δεις :)

Μακαρι Λενακι, παντως επειδη δε γνωριζω και πολυ καλα, στην καταθλιψη καποιος ειναι μονιμα σε αυτη τη κατασταση η αλλες στιγμες νιωθει καλυτερα (οχι ομως και οπως πρι, απλα καλυτερα,ειναι πιο ηρεμος πιο ενταξει) και αλλες ειναι που του βγαινουν οσα εγραψα? Γιατι εγω δεν ειμαι 24/24 ετσι, αλλα μπορει και μιση μερα ολοκληρη να ειμαι χαλια και αλλες φορες μιση μερα μπορει και σχεδον ολοκληρη να μη νιωσω ασχημα γιατι θα κανω κατι που θα με απασχολει, απλα εννοειτε ουτε και οπως πριν.

Σπυρακο, δες το u2u που σου εστειλα.

Είμαι μανιοκαταθλιπτικός από τα 17 μου. Άκουγά φωνές από τα 20. Θεραπεία ξεκίνησα στα 24 και έχω υποτροπιάσει δυο φορές. Τώρα είμαι 30 και έχω συνέλθει αρκετά. Με τι τίμημα όμως.
Μπορεί να χρειαστεί να λάβεις και συ θεραπεία με ηπιότερα φάρμακα αλλά μάλλον θα πρέπει να επαναπροσδιορίσεις την αντίληψη σου για το τι ζητάς και τι μπορείς να λάβεις και αν γίνεται να τα εξισορροπίσεις. Εγω μάλλον ζητούσα παρα πολλά από τον εαυτό μου και τους άλλους και από οργή που δεν τα έπαιρνα ξεσπούσα σε μανιακά επεισόδια και μετά λόγω ενοχών βυθιζόμουν στην βαθύτερη μελαγχολία. Μπορεί βέβαια να συμβαίνει κατι άλλο, δεν ξέρω. Απλώς σου λέω τι πιστεύω ότι συνέβη με μένα. Θυμάμαι τότε άκουγα πολλή μουσική κυρίως κλασσική. Εσυ τι μουσική ακούς; Η μουσική κάνει καλό.

Απο μουσικη διαφορα.... Κανω ομως ακομα την ιδια μαλακια.. Βαζω τραγουδια που με ριχνουν σε μελαγχολια... Anyway, ορισμενες φορες νιωθω σαν να σκαω μεσα μου, σαν να μη ξερω τι θελω να κανω, σαν να με κουραζει η ζωη κατι τετοιο γενικα. Και ειμαι πιο οξυθυμος.. Πηρα το προγραμμα απο τη δουλεια, οποτε βρω κενο θα παω σε ενα γιατρο να δω γενικα. Παντως με προβληματιζει η αποπροσωποιηση που νιωθω ωρες ωρες, σαν να ειμαι ξενος στο περιβαλλον, γιατι εχω διαβασει δεν υπαρχει ειδικη θεραπεια για την αποπροσωποιηση και φοβαμαι.. Μετα υπαρχουν στιγμες που λεω μεσα μου οτι δε θα βοηθηθω απ καοια αγωγη.

Το ότι νιώθεις ξένος με το περιβάλλον είναι συμπτωμα κατάθλιψης. Πρέπει να επισκεφθεις ειδικο το συντομότερο, θα ανακουφιστείς πολυ γρήγορα με την θεραπεία.

Να κανω μια ερωτηση τελειως ενημερωτικα.... Τι αντικαταθλτιπτικα φαρμακα υπαρχουν και παρενεργειες κ αλλα τετοια π εχουν. Χρονοι θεραπειας κτλ.

πάρχουν άπειρα χαπια......προσωπική μου γνώμη ειναι να πας σε κάποιον ειδικο ψυχικής υγειας που θα σε βοηθήσει ν αβγεις από αυτο τελμα....Μπορει (πιστεψε με...) να ειναι παρα πολύ απλο να βγεις από τη μιζερια. Η ψυχοθεραπεια σε συνδυασμό με τα φαρμακα μπορούν να κάνουν θαυματα...
κουράγιο!

Aπλα το θεμα ειναι οτι σε ενα δημοσιου νοσοκομειου κεντρο ψυχικης υγειας που πηγαινω εδω και 3 μηνες απο 1 φορα τη βδομαδα, δε με βοηθησε...Πιο πολυ παρατηρηση εκανε το πως νιωθω και με παρακολουθουσε και καλα να δει αν γινω καλυτερα η αν επειδηνωθει η ηπια καταθλιψη που μου διεγνωσε. Το περιεργο ειναι, οτι εχω και στιγμες που νιωθω καλα και αυτες ειναι οταν ειμαι με τη κοπελα μου και κανα καλο φιλο για καφε. Κ λεω περιεργο γιατι στη καταθλιψη δεν εισαι μονιμα χαλια? Και απο την αλλη οι φορες που ειμαι χαλια ειναι εντονες πολυ. Οπως και να χει θα παω σε εναν ιδιωτη σε ενα κενο π εχω, θα παω και σε αυτον που πηγαινα και θα του πω το και το τι παιζει να ξερω και να ξερει και αυτος οτι δε με βοηθαει ετσι.

Διαβασα καπου αυτο και ανησυχησα: Η εμφάνιση της Σχιζοφρένειας γίνεται συνήθως στην εφηβεία ή στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής (υπάρχει όμως και όψιμη έναρξη, όταν η διαταραχή (συμπεριλαμβανόμενης και της πρόδρομης φάσης) αναπτύσσεται μετά τα 45 . Έτσι π.χ. ένας φοιτητής αρχίζει να αδιαφορεί για τα μαθήματα χωρίς συγκεκριμένο λόγο, οί βαθμοί του χειροτερεύουν και αρχίζει να περνά τις ώρες του στο κρεβάτι χαμένος στον κόσμο του. Ή μια γυναίκα εγκαταλείπει σιγά - σιγά τους φίλους της και δεν νοιάζεται για την εμφάνιση της. Εκκεντρική ή παράξενη συμπεριφορά αρχίζει να εμφανίζεται, όπως π.χ. η αναζήτηση κάποιου ειδικού προσωπικού μηνύματος στους τίτλους των εφημερίδων ή χρησιμοποίηση λέξεων με παράξενο τρόπο. Σιγά - σιγά το άτομο δεν μπορεί να εκπληρώσει τις καθημερινές του υποχρεώσεις σαν εργαζόμενος, φοιτητής ή νοικοκυρά, αποσύρεται κοινωνικά και χάνει την πρωτοβουλία του και τα ενδιαφέροντα του. Μπορεί να πάψει να ενδιαφέρεται για την προσωπική του υγιεινή και εμφάνιση και μπορεί να εμφανίσει πολύ παράξενη συμπεριφορά, όπως π.χ. να μαζεύει σκουπίδια, να μιλά μόνος του στο δρόμο, να μαζεύει τροφές κτλ. Στην αρχή το άτομο μπορεί να δείχνει σημαντικού βαθμού άγχος και υπερευαισθησία σε εξωτερικά και διαπροσωπικά ερεθίσματα, αλλά σιγά-σιγά απορροφάται στον εσωτερικό του κόσμο και μπορούν να εμφανισθούν αμβλύ συναίσθημα, φτώχεια του λόγου, παράξενες πεποιθήσεις, προκαταλήψεις, ιδέες συσχέτισης, παραισθήσεις κ.ά. Όλα τα παραπάνω αποτελούν την πρόδρομη φάση της Σχιζοφρένειας που μπορεί να διαρκέσει για μέρες ή μήνες. Εντούτοις, μερικοί άνθρωποι δεν αναπτύσσουν τη Σχιζοφρένεια μ\' αυτόν τον τρόπο, αλλά αντίθετα ξαφνικά εμφανίζουν μια ψυχωτική διάσπαση, δηλαδή μπαίνουν κατ\' ευθείαν στην ενεργό φάση.

Κυριως για το σημειο που λεει οτι μπορει καποιος να το εμφανισει με αυτο το τροπο σιγα σιγα και λεει για παραδειγμα οτι ενας φοιτητης σταματαει να τον πολυνοιαζει για τα μαθηματα και γενικα απο οτι καταλαβα μειωμενη ορεξη για πραγματα..... Με τρομαξαν αυτα πραγματικα,οπως πχ. \"Στην αρχή το άτομο μπορεί να δείχνει σημαντικού βαθμού άγχος και υπερευαισθησία σε εξωτερικά και διαπροσωπικά ερεθίσματα\".. Αυτο το εχω και πως να μην τρομαξω με αυτα. Μου φαινεται πρεπει να σταματησω να διαβαζω τετοια και να πω στο γιατρο σε οποιον παω τους φοβους και προβληματισμους μου.. Περιμενω και τη γνωμη σας, τι στο καλο ειναι τοσα πολλα που υπαρχουν σε θεμα ψυχολογιας που δε μπορεις να καταλαβεις τι μπορει να συμβαινει αν και αυτο ειναι δουλεια του ειδικου αλλα λες και αν κανει λαθος.. Δε ξερω θελω γρηγορα να βγω απο ολη αυτη τη κατασταση οπωσδηποτε δε μπορω αλλο.

Σπυράκο, είναι λογικό ως ένα βαθμό να επηρεάζεσαι από όσα διαβάζεις αλλά ταυτόχρονα είναι λάθος. Ενα σύμπτωμα του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι π.χ. η διάροια Οποιος έχει διάροια έχει και καρκίνο? Ετσι και η σχιζιφρένεια. Παρα πολλοί άνθρωποι εμφανίζουν συμπτώματα που μπορεί να μοιάζουν με της σχιζοφρένειας, δεν σημαίνει ότι έχουν κιόλας. Για αυτό αστα αυτα στην άκρη και μετά την επισκεψη στον ειδικό θα δεις τι συμβάινει.

Σπύρο καλησπέρα... μάλλον καλημέρα,

καταρχήν η δυσθυμία η ήπια κατάθλιψη και η κλινικά διεγνωσμένη κάταθλιψη είναι 3 διαφορετικά στάδια του ίδιου συναισθήματος. Το αν κάποιος απο μια δυσθυμία φτάσει σε τελικό στάδιο κατάθλιψης είναι εν μέρει και δική του ευθύνη. Θα σου εξηγήσω τι εννοώ. Είσαι μια φάση ήπιας κατάθλιψης, αν δεν απευθυνθείς καταρχήν σε έναν ψυχίατρο ο οποίος θα σου πει ακριβώς ποια φάρμακα θα πάρεις για να καταστείλεις τα συναισθήματα αυτά και συγχρόνως αν δεν επισκέπτεσαι έναν ψυχολόγο ώστε να \'δουλέψεις\' τα συναίσθήματα αυτά τότε είναι πάρα πολύ πιθανό να επιδεινωθεί η κατάσταση σου.
Θα σου πώ κάτι, εαν βασιστείς μόνο στην φαρμακευτική αγωγή...θα κάνεις μισή δουλειά. Τα συναισθήματα αυτά έχουν μια ρίζα, έναν λόγο που δημιουργήθηκαν, εαν δεν εντοπίσεις τον λόγο αυτό τοτε θα εξαρτηθείς εντελώς απο τα φάρμακα. Αυτο δεν είναι λύση.
Νιώθεις έτσι γιατί μια ουσία στον οργανισμό σου , η σεροτονίνη, έχει μειώθεί. Τα φάρμακα θα ανεβάσουν τα επίπεδα της σεροτονίνης δεν θα αλλάξουν την στάση σου προς τα γεγονότα της ζωής σου. Σκέψου, το πως σκεπτόμαστε για την ζωή μας επηρεάζει και το πως αισθανομαστε. τι λες?

φιλικά

Σήμερα αισθανόμαστε όπως σκεφτόμασταν χτές, Σπύρο βλέπω ότι ανυσηχείς, γενικά, για το τι έχεις, αν το έχεις, ποιο έχεις. Φοβάσαι και αγχόνεσαι.

Στεναχωριέσαι για όλα αυτά και από ότι φένεται σε αποσπούν από τη ζωή σου, μάλλον ταλαιπωρήσε από άγχος ειδικά αυτή η αποπροσωποίηση και αποπραγματοποίηση που είπες το προδίδουν, προσπάθησε λοιπόν να ηρεμήσεις και έτσι θα βοηθήσεις τον εαυτό σου πολύ. Επίσης στους ανθρώπους του κέντρου που πας πες τους τις ανυσηχίες σου αυτές και τους προβληματισμούς σου, ειδικά το πως αισθάνεσαι. Αφού ηρεμήσεις θα σε βοηθήσουν και αυτοί.

Νιωθω ηρεμος ομως, δε νιωθω αγχος, παρα πολυ λιγες φορες, καμια σχεση με τις αρχες τον Ιουλιο δλδ. που ειχα συνεχως αγχος. Τωρα δε νιωθω να εχω αγχος, ισως μονο ανησυχια, αλλα δε βλεπω πως μπορω να ηρεμησω γιατι δεν ειμαι στη φαση του αγχους που ημουν και εκανα πραγματα να ηρεμησω. Νιωθω πιο ηρεμος τωρα σε θεμα αγχους αλλα απο θεμα αισθηματων καταθλιψης οχι. Οταν ειμαι στη σχολη και με ατομα φιλους μου, νιωθω σαν να ξεχνιεμαι απο ολα, εστω αυτην τη μια-δυο ωρες. Ειμαι υπερευαισθητος σε ολα, σκεφτομαι πραγματα που εκανα πχ. περυσι και ηταν ωραια, ειχα περασει ωραια και κλαιω λες και θρηνω τις στιγμες εκεινες γιατι περασαν η λες και συγκινουμαι γιατι ενιωθω τοσο ωραια τοτε πχ. Στιγμες με τη κοπελα μου ομορφες και παλι το ιδιο. Στιγμες με φιλους, με οικογενεια και μεσα μου μελαγχολω που τα σκεφτομαι. Το γιατι δε το ξερω. Οσο για την ανησυχια περι μην εχω κατι, μην παθω κατι ισως εκει εχω λαθος κολλημενη σκεψη.. Η πρωτη φορα που ξεκινησα να ανησυχω ετσι ηταν με το σεισμο του 99 που ημουν 13-14 και ειχα φοβηθει μην πεθανω. Μετα περασα μια περιοδο με φοβιες,αγχος και τετοιες ανησυχιες. Περασε ξεχαστηκαν με το καιρο και τελειως, δλδ και να ηθελα να θυμηθω πως ενιωθα τοτε, το ειχα διαγραψει απο μεσα μου και ενιωθω παλι την ασφαλεια τοσο οπως σκεφτονται οι περισσοτεροι δλδ. που κανεις δε περιμενει οτι κατι που συνεβη στον Α η Β πχ. θα συμβει και σε εκεινον, μου φαινονταν ολα απομακρα λες και σε μενα δεν προκειτε να συνεβαινε τπτ κακο και ημουν ευτυχισμενος (Βεβαια παντα απο τοτε ημουν απο τους ανθρωπους που θα ανησυχησουν πιο πολυ απο αλλους σε θεματα υγειας) . Με το τρακαρισμα που επαθα το Δεκεμβρη ξανα ενιωσα ακριβως ομως οπως τοτε. . . Εκεινο το φοβο οτι θα πεθανω, αυτο το ασχημο συναισθημα και την αναλογη κριση πανικου. Μετα απο καιρο επαθα μια κριση πανικου ξεκαρφωτη και παλι ενιωθα το φοβο μην πεθανω και τελος το καλοκαιρι που ειχα το προβλημα υγειας που εχω γραψει πιο πανω και με το αγχος που μου δημιουργησε η μαλλον εφερε στη επιφανεια, ξεκινησαν παλι οι φοβοι μην συμβει κατι, μην πεθανω, μην τρελαθω και γενικα μην εχω κατι ειτε απο θεμα ψυχικης ειτε σωματικης υγειας. Η ηπια καταθλιψη ηρθε αποτομα, μετα αφου βγηκα απο το νοσοκομειο. Και οπως το σκεφτομαι εγω αυτες οι ανησυχιες μου τωρα ειναι απορια του ολου πραγματος, δλδ. τωρα πια δε νιωθω αυτη την ασφαλεια και αυτο το αισθημα που δε περιμενεις να συμβει σε σενα, αλλα ισα ισα ανησυχω μηπως το ενα και το αλλο συμβουν και σε μενα. Τωρα οσον αφορα το θεμα σταση ζωης ναι εχεις δικιο πως αγωγη χωρις και να αλλαξω τη σταση ζωης μου ισως καταληξει στο μετα που θα τη σταματησω, μετα απο καιρο να ξαναπεσω στον ιδιο κυκλο. Εχω βρει και ψυχολογο που θελω να επισκεφτω και ψυχιατρο για να δω τι θα γινει με το θεμα καταθλιψης και ετσι, αλλα περιμενω να πληρωθω απο τη δουλεια γιατι δεν εχω καθολου χρηματα τωρα. Ο αλλος στο δημοσιο δε ξερω αλλα εκτος του οτι δε βλεπω να καταλαβαινει ακριβως αυτα που του λεω, νιωθω και εγω οτι δε μπορω να του εμπιστευτω τα παντα δε μου βγαζει αυτο το συναισθημα, μου βγαζει οτι ειμαι ο γιατρος σου εισαι ο ασθενης μου και σε παρακολουθω αν γινεις καλυτερα η οχι και αν οχι να σου δωσω αγωγη να γινεις και οκ ξερω γω.

Tην Παρασκευη εχω ραντεβου με τον ειδικο που πηγαινω στο κεντρο Ψυχικης υγειας και Δευτερα εκλεισα ραντεβου με ψυχολογο... Για να δουμε... Για Παρασκευη δεν περιμενω και τπτ σημαντικο αφου παλι θα του πω πως νιωθω θα ρωτησει κανα 2 πραγματα και την επομενη φορα, αλλα για Δευτερα ειμαι πολυ περιεργος θελω να δω πως θα ναι... Και θα κλεισω ραντεβου και σε εναν ιδιωτη γιατρο να δω τι θα πει σε σχεση με τον αλλο στο κεντρο ψυχικης υγειας...