Καλη σου μέρα!
Printable View
Καλη σου μέρα!
Γεια σου Κωνσταντινε.
Και εγω μια απο τα ιδια.Κοιμομουν με τον συντροφο μου και νομιζα οτι θα τον σκοτωσω,οχι με μαχαιρι αλλα με τα χερια μου.
Δεν ηθελα να με πλησιαζει η κολλητη μου για τον ιδιο λογο.
Δεν αντεχα στα μεσα μαζικης μεταφορας γιατι νομιζα πως θα αρχισω να βριζω τον κοσμο που περναει γυρω μου ή αυτους που τυχαια μπορει να με ακουμπουσαν.
Εγω εφτασα σε σημειο να ειμαι κλεισμενη στο σπιτι μου για δυο μηνες περιπου και η μονη μου επαφη ηταν μια φιλη που ευτυχως μου αγοραζε τσιγαρα και οι ντελιβεραδες.
Εντελει γυρισα στο πατρικο μου γιατι ημουν ανικανη πλεον να αναλαβω τον εαυτο μου.
Τωρα ειμαι καλα και δεν θα σου κρυψω οτι ακομα εχω παρομοιες ιδεοληψιες αλλα πλεον δεν τις αφηνω να με απομακρυνουν απο τον περιγυρο μου.Οπως επισης εχω ακομα καταναγκασμους αλλα δεν ενδιδω πλεον σε αυτους.
Αυτο που θα σου προτεινα να κανεις ειναι μια λεπτομερη λιστα με τις ιδεοληψιες και τους καταναγκασμους ή τις παρορμησεις σου και διπλα να προσπαθεις να γραφεις μια λογικη εξηγηση για αυτες οπως επισης γιατι δεν μπορεις να ενδωσεις στους καταναγκασμους σου
σου δινω ενα παραδειγμα με εναν δικο μου καταναγκασμο και την εξηγηση.
Οταν φοβομουν οτι θα αυτοκτονησω ανοιγοκλεινα την μπαλκονοπορτα γιατι και καλα η κλειστη πορτα θα με εμποδιζε να πηδηξω απο το μπαλκονι,και μπορει και ολη την νυχτα να ανοιγα και να εκλεινα την πορτα.
Αρχισα λοιπον με την λογικη μου να λεω οτι κλειστη μπαλκονοπορτα δεν θα με σταματησει αν θελω να αυτοκτονησω γιατι ανα πασα στιγμη μπορω να την ανοιξω.Και οταν με επιανε αυτη η ιδεοληψια προσπαθουσα να μην παω προς την πορτα και να μην την κλεισω.
Οπως επισης εδωσα την εξηγηση οτι αυτη η ιδεοληψια μπορει να προερχεται απο εναν φοβο θανατου.
Κατα τον ιδιο τροπο δουλεψα σιγα σιγα ολους τους ψυχαναγκασμους και τις ιδεοληψιες.
Επισης ειναι σημαντικο να συμφιλιωθεις με την ιδεοληπτικη σου πλευρα.
Να λες στον εαυτο σου οτι αυτες οι σκεψεις δεν καθοριζουν το ποιος εισαι αλλα ειναι απλα η αντιδραση σου στο αγχος.Να λες οτι οι σκεψεις σου δεν μπορουν να βλαψουν κανεναν.
Οπως σου ειπα και πιο πανω εξακολουθω να εχω ιδεοληψιες αλλα πλεον δεν εμποδιζουν την ζωη μου.Και κατι αλλο που κανω ειναι να μου επιτρεπω που και που να ενδιδω στους καταναγκασμους μου(δεν εννοω να σκοτωνω).Δηλαδη που και που αφηνω τον εαυτο μου να μετραει τα βηματα μου ή ποσες λαμπες υπαρχουν σε καποιον δρομο κλπ.
Αυτο που πρεπει να κανεις ειναι να βρεις τροπο ωστε εσυ να εχεις τον ελεγχο των ιδεοληψιων-καταναγκασμων σου και οχι το αναποδο.
Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου,
Αν επιτρέπεται, πώς το έπαθες εσυ όλο αυτο? Πώς ξεκίνησε?
Καλημερα σε ολους!!!Τι να πω!Σχεδον αισθανομαι χαρουμενη που και αλλοι ανθρωποι εχουν θεμα με το μαχαιρι!Νομιζα οτι ημουν μονη μου,οτι ημουν μια τρελη που καποια στιγμη θα το εκανε το κακο.Ειμαι 45 χρονων,παντρεμενη,δεν εκανα παιδια παρόλο που ηθελα παρα πολυ γιατι δεν ηξερα αν θα τα καταφερω με ολες αυτες τις εμμονες.Ομως τωρα που βλεπω οτι ειναι μια οχι και τοσο σπανια εμμονη (αυτη με το μαχαιρι) αισθανομαι οτι σχεδον θεραπευτηκα.Ειναι πολυ σημαντικο να ξερεις οτι δεν εισαι μονος σου...
στην καταθλιψη μου δεν χρησιμοποιουσα ουτε μαχαιρι ουτε ψαλιδι.και μονο που τα κοιταζα προσπαθουσα να θυμηθω που εχω την σφαγιτιδα φλεβα.οταν το ειπα στην ψυχιατρο μου τοτε δεν απορησε που επαψα να χρησιμοποιω.εισαι 3 χρονια μεσα σε αυτη την κατασταση ομως την διαχειριζεσαι πολυ καλα!εχεις παραπανω δυναμη απο οσο φανταζεσαι.
Το θέμα είναι απο τι ξεκίνησε όλο αυτο, σε εσάς δεν προηγήθηκε κάτι? Κάποια έντονα στρεσσογόνα περίοδος ή κάποιο τραυματικό γεγονός? Ετσι απλά σας μπήκε στο μυαλό ή μετα απο πίεση κ άγχος το πάθατε? Εγω όπως ξαναείπα το έβγαλα πάνω σε μια απίστευτα στρεσσογόνο περίοδο της ζωής μου.
Τέλος, με όλες αυτες τις σκέψεις περι του θέματος στο μυαλό μου, δεν νοιώθω κ γενικά καλα, δλδ όλο το μυαλό μου πάει σε αυτές τις σκέψεις κ στο πρόβλημα μου και όλη την ημέρα μου την περνάω χάλια, σαν να μπερδεύονται οι σκέψεις μεστο κεφάλι μου κ πάω να τρελλαθώ ενα πραγμα.
Κωνσταντινε μου σιγουρα ολα αυτα ειναι αποτελεσμα καποιας στρεσσογονας καταστασης..μπορει οχι και τοσο σοβαρης.Ειναι αναλογα πως το αντιλαμβανεται ο καθενας.Παντως εγω που τωρα ειμαι μεσα σε αυτη την κατασταση,οχι για πρωτη φορα,το εχω ξαναπερασει αρκετες φορες στο παρελθον ,εχω να σου πω οτι οταν το μυαλο "ερωτεύεται" και δεν εννοω μονο με την κυριολεκτικη σημασια της λεξης αλλα οταν παθαινει εμμονη με κατι ευχαριστο τοτε ως εκ θαυματος ολες οι κακες σκεψεις περνουν.Το εχω ζησει περιπου για δυο χρονια σε μια πολυ καλη φαση της ζωης μου και δεν θυμομουνα καν τι ειναι ΙΔΨ,κρισεις πανικου καταθλιψη και ολα τα σχετικα.Ημουν τοσο καλα που μετα απο 7 χρονια ο γιατρος μου επετρεψε να κοψω τα αντικαταθλιπτικα.Δυστυχως ομως με την πρωτη στραβη ολα επανηλθαν.Και ετσι περιμενω,και προσπαθω να δημιουργησω εστω εναν τεχνητο "ερωτα" του μυαλου μου γιατι ξερω οτι λειτουργει,το εχω ζησει!
Βεβαια για να ειμαι ειλικρινης το τεχνητο δεν λειτουργει και παρακαλαω να γινει παλι κατι καλο στη ζωη μου,σε οποιονδηποτε τομεα που θα μου δωσει κινητρο.
Να ξερεις λοιπον οτι οταν το μυαλο περναει καλα δεν εχει εμμονες ουτε κακες σκεψεις.Αντιθετα μαλιστα.Ξερω ειναι δυσκολο αλλα ειναι μια ελπιδα να ξερεις οτι καποια στιγμη θα μπορεσεις να ελευθερωθεις..
Δεν μπορει....ολο αγχος και στρες θα ειναι η δικη μας ζωη??
Δεν θα γινει και κατι καλο?
ΘΑ ΓΙΝΕΙ!
Γεια σου και παλι.Λοιπον εγω ειχα κρισεις πανικου απο τα 16 και ολοκληρωμενες ιδεοληψιες αρχισα να εχω στα 19 με 20 περιπου.
Αλλα θυμαμαι οτι απο παιδι μου αρεσε να μετραω τα βηματα μου ή να αλλαζω θεση σε καποια πραγματα γιατι δεν μου αρεσε ο τροπος με τον οποιο ειχαν τοποθετηθει.Οπως επισης θυμαμαι να πεταγονται ασχετες λεξεις στο μυαλο μου αλλα ολοκληρωμενες ιδεοληψιες( πχ θα βρισω τον ταδε ή θα τον σκοτωσω) δεν ειχα.Οπως επισης δεν ηξερα οτι αυτα ειχαν να κανουν με την ΙΔΨ τα ειχα δεχτει σαν ενα κομματι του χααρακτηρα μου.
Εγω περασα μια περιοδο 4 χρονων με κρισεις πανικου μεχρι να εκδηλωθει η ΙΔΨ σε ολο της το μεγαλειο(λολ!).
Ασχετο αλλα εγω δεν εχω εμμονη με το μαχαιρι.Φοβαμαι οτι θα το κανω με τα χερια μου.Ειδικα αν προκειται για μωρα φοβαμαι να τα παρω αγκαλια γιατι νομιζω οτι θα τα πνιξω καταλαθος.Με μαχαιρι μου εχει τυχει μονο οταν το χρησιμοποιω και καποιος με πλησιασει και τοτε το αφηνω αυτοματως.
Ειμαι μονη ή υπαρχει και καποιος αλλος που φοβαται οτι θα πνιξει καποιον με τα χερια του?
διπλο ποστ σορρυ
Μην γελασεις αλλα εγω περασα μια φαση που με τα μωρα σκεφτομουν το εξης μακαβριο!Οταν ειναι βρεφη και ειναι παρα πολυ μικρα σκεφτομουν οτι μπορεις να τα βαλεις στο φουρνο!!!!!!!!!!
Ευτυχως μετα εκανε ο αδελφος μου παιδακια και μετα που μεγαλωσαν αρκετα θυμηθηκα καποια στιγμη αυτη την εμμονη και διαπιστωσα οτι οταν ηταν τα ανηψακια μου μωρακια δεν ειχα καμια τετοια σκεψη..απλα ημουν υπερπροστατευτικη και αγχωνομουνα με το παραμικρο.
Οποτε μην αγχωνεσαι.
χεχε, κι εγώ το χω αυτό και με πιανε οταν φιλουσα τον δικο μου στο λαιμοQuote:
Originally Posted by betelgeuse
επίσης με πιανε και μενα με μωρά και παιδιά, η σκέψη οτι είναι τοσο εύθραυστα και μπορεί να τους κανω κακο (και ειμαι και νηπαιγωγός!!! xD)
sweet ^^
Αλλο να φοβάσαι μην κάνεις κακό στα μωρά καταλάθος κ άλλο να έχεις δολοφονικές σκέψεις, όταν έχετε εμμονές, το μυαλό σας θολώνει? Εννοώ νομίζετε οτι πραγματικά θα σηκωθείτε κ θα το κάνετε εκείνη την ώρα? Γιατι εγώ έτσι νοιώθω.. :(
Εγώ θόλωνα απο το συσσωρευμένο άγχος εξαιτίας της κατάστασης. Δλδ όταν ξυπνούσα και μου ερχόταν δεν είχα ιδιαίτερη παρόρμηση, αν περνούσα όμως όλη τη μέρα με το να το σκέφτομαι το άγχος μου και το στρες με τάραζε τόσο που έλεγα εδώ είμαστε ''Ήρθε του τέλους!'' :P
Κωσταντίνε για δολοφονικές σκέψεις μιλάμε και χειρότερα
Πέρνετε φάρμακα εσείς για τις ιδεοληψίες σας? Ποιά σας βοήθησαν πραγματικά ( αν πέρνετε ), εγώ Cypralex & Solian παίρνω και δεν νοιώθω τελείως καλά. Ασε που αν δεν τα πάρω μια μέρα νομίζω πως θα σφάξω όλο το τετράγωνο..,
ρε γμτο είναι που ακούς κ στις ειδήσεις οτι κάποιοι με ψυχ. προβλήματα έκαναν τα τρισχειρότερα, μετά πώς να μην φοβάσαι? Αυτοι δλδ τί είδους ψυχ. προβλήματα να είχαν και να κάναν κακό στους ίδιους τους γονείς τους? Φοβάμαι μήπως καμιά μέρα πάθω αμόκ ή τπτ τέτοιο κ ξεφύγω.. ώρες, ώρες νοιώθω πολύ περίεργα
Κωνσταντινε εγω παιρνω φαρμακα εδω και χρονια και δεν μπορω να πω οτι εγινα καλα.Βεβαια δεν μπορω να ξερω πως θα ημουν αν δεν επαιρνα φαρμακα γιαυτο και συνεχιζω.Οταν πρωτοξεκινησε το προβλημα δεν πηγα σε ψυχιατρο πηγα στην ομοιοπαθητικη και ειδα πραγματικα πολυ μεγαλη διαφορα!Οταν ομως υποτροπιασα μου συστησαν ψυχοθεραπεια,πηγα σε ψυχιατρο και αρχισαν τα φαρμακα.Και απο τοτε τα εχω δοκιμασει ολα.Τωρα παιρνω solben αλλα πηγα ξανα στην ομοιοπαθητικη και παιρνω και αυτα.
Οσο για τις ειδησεις..και γω καμια φορα ταυτιζομαι με τους δολοφονους που ακουω οτι ειχαν ψυχολογικα προβληματα και φοβαμαι μην με ακουσετε και μενα στις ειδησεις.