Πολύ άμεσο και πολύ ειλικρινές.
Printable View
Πολύ άμεσο και πολύ ειλικρινές.
Νομιζα οτι ηταν ειδη μεγαλο και δεν ηθελα να κουρασω μπαινοντας σε περισσοτερες λεπτομεριεν εφοσον κατεληξε οπως εχει.Quote:
Originally Posted by Joann
Έχει πολύ γρήγορο στιλ, σαν σφαίρα... δε θα κούραζες όσα και να 'γραφες...
Εχει και ρεγουαιντ με φοργουορντ και λιγο ζουμ . :P
Πριν κανά δυο ώρες είχε σταματήσει να βρέχει.
Σ' εκείνο το σημείο το ρέμα δεν ήταν μπαζωμένο.
Σταμάτησε να περπατάει βιαστικά και στάθηκε και κοίταζε πάνω απ' το γεφυράκι το χείμαρρο που έτρεχε ορμητικά και κατέληγε στο Φάληρο παρασύροντας πεταμένα παλιοπά******, κονσερβοκούτια και πλαστικές σακούλες.
Καθισμένος στο γραφείο έκανα μια συγκεκριμένη δουλεία στον υπολογιστή. Έρχεται ένα συνάδελφος από την παράγωγη να μου ζητήσει ένα μαρκαδόρο. Αφοσιωμένος εγώ στην εργασία που έκανα εκείνη την στιγμή άργησα να παρατηρήσω το βλέμμα του παιδιού (που τυγχάνει να είναι και φίλος ) που ήταν βουρκωμένο. Νεαρό παιδάκι άβγαλτο στο χώρο εργασίας και αυτή η δουλεία είναι η πρώτη του και ίσως όχι και το καλύτερο εργασιακό περιβάλλον αφού η φάμπρικα της βαριάς βιομηχανίας σκοτώνει τα παΐδια της. Ρωτώ λοιπόν να μάθω τι έγινε και το πρόσωπο του γεμίζει με δάκρυα , αυτόματα για να σπάσω τη βάρια ατμόσφαιρα λέω μια βλακεία αλλά κανένα αποτέλεσμα. . Η Έκφραση του δεν άλλαξε παρά μόνο χειροτέρευε. Μου είναι δύσκολο να βλέπω άτομα του κύκλου σε τέτοιες καταστάσεις και ειδικά να κλαινε.Οσο και αν λένε πως οι άντρες δε κλαινε άλλο τόσο υποστηρίζω το αντίθετο, δε ντρέπομαι να το πω πως και εγώ έχω κλάψει ουκ ολίγες φόρες.. Τον αφήνω λοιπόν να μου εξηγήσει την αίτια που τον έφερε σε αυτή τη θέση και μου λέει . Ο συνάδελφος του μιας και αρχαιότερος του με πολλά έτη εντος της εταιρίας συνεχώς του την μπαίνει , τον στριμώχνει και γενικότερα δε του μιλαει καλά. Η αξιοκρατία στο χώρο που εργάζομαι δεν υφίσταται όποτε ότι και να έλεγε σε οποιανδήποτε αρμόδιο για το θέμα δε θα έπαιρνε απολύτως καμία απάντηση. Ως πιο κοντινός εγώ στο άτομο του απευθύνθηκε σε εμένα όχι πως εγώ είμαι ανώτερος !!! (εργατακος είμαι ) αλλά επειδή μιλαω ωμα και χωρίς ενδοιασμούς αν μπορούσα με κάποιο τρόπο να βοηθήσω έστω και λίγο. Τον χτυπώ στον ώμο και με απλά λόγια του λέω άστο σε μένα . Κατεβαίνω κάτω στο συνάδελφο του και με πρόφαση το πότε θα κάνει έναρξη την μηχανή για να κάνω κάποιες μετρήσεις ξεκινώ κουβέντα. Από προσωπική εμπειρία οι περισσότεροι άνθρωποι που συναναστρέφομαι εντος του χώρου εργασίας είναι αμόρφωτοι (Όχι πως αυτό τους κάνει κακούς ) απλά πάνω κάτω μπορείς να τους διαχειριστείς πιο εύκολα εάν ξέρεις τα κουμπιά τους . Κουβέντα στην κουβέντα άναψαν οι φωτιές και τον έκανα να ωρύεται και σε εκείνο το σημείο του χώθηκα και τον κατσάδιασα , όχι μονό για το αντικείμενο που μιλούσαμε αλλά και για το παιδάκι . Εξαγριωμένος γυρναει και μου λέει Εμ έτσι είναι όλοι έχετε βύσματα και πλάτες άλλων πάτε και κλαίγεστε και μας την λέτε και από πάνω. Ούτε βύσματα είμαστε αλλά ούτε και πλάτες έχουμε απλά έχουμε λίγο μυαλό ώστε να κάτσουμε και να σκεφτούμε τις συνέπειες των πράξεων μας προτού ανοίξουμε το στοματάκι μας κύριε ταγάρι. Έχεις μάθει ένα ποιηματάκι και το λες συνέχεια όποτε σε στριμώχνει κάποιος . Το θέμα έληξε εκεί , η έκφραση του παιδιού μόλις τέλειωσε η φασαρία γιατί ήταν και αυτός παρευρισκόμενος έχει ζωγραφιστεί στο μυαλό μου και με ικανοποίησε όχι μόνο ηθικά αλλά πνευματικά ίσως όχι γιατί το έπαιξα μάγκας αλλά έστω επειδή μπόρεσα να βοηθήσω λίγο και αυτό το λίγο είναι που με χαροποίει.
H αξιοκρατία στην ωραία μας χώρα σπάνια υφίσταται και το να έχεις το θάρρος της γνώμης σου και να υπερασπίζεσαι συναδέλφους που πιστεύεις ότι έχουν υποστεί άδικες συμπεριφορές δείχνει θάρρος, ειδικά αν δεν είσαι σε κάποια δουλειά από τον "γνωστό", πράγμα επίσης σπάνιο εδώ.Quote:
Originally Posted by Mynrael
Ειναι ασχημο πραγμα να βλεπει καποιον να κλαιει για τον λογο οτι ο αλλος ειναι αργοσχολος.
Kαι άδικο επίσης.
Δράττομαι της ...ευκαιρίας και περιγράφω απλά μια εικόνα:
Ανηφόριζε την κεντρική λεωφόρο με το σακίδιο γεμάτο στην πλάτη να ζορίζει τη μέση της, στην κοσμάρα της ως συνήθως.
Οι δρόμοι ακόμα βρεγμένοι, απόγευμα καταχείμωνο.
Κρύο και υγρασία. Ο δρόμος μπροστά ανηφόρα, τ' αυτοκίνητα κατέβαιναν με ταχύτητα. Έξω απ' το βενζινάδικο κοιτώντας μπροστά, προς τα πάνω
είδε με έκπληξη ότι ο Υμηττός στις κορφές και στις πλαγιές του ήταν χιονισμένος. Λες να χιονίσει και στο κέντρο;
Στρίβοντας, προχωρώντας δίπλα στον τοίχο του παλιού στρατόπεδου υψώνονται οι αιωνόβιοι πανύψηλοι ευκάλυπτοι κι απ' την άλλη μεριά του δρόμου
κάτι δέντρα με λιγοστά βισινιά φύλλα.
Περνώντας έξω απ' το δημοτικό γυμναστήριο τέτοια ώρα, βλέπεις μέσα κυρίως ηλικιωμένους να χορεύουν τσάμικα και καλαματιανά.
Την ώρα της επιστροφής, στην τάξη του αερόμπικ, κυρίες πάσης ηλικίας χτυπιούνται να κάψουν το λίπος που περισσεύει.
Οι λάμπες έξω από το πέτρινο σπιτάκι των προσκόπων άναψαν. Βραδιάζει.
πολυ παραστατικο,πολυ ποιητικο..πολυ ομορφο..Quote:
Originally Posted by Joann
Όταν ερχόμουν με το υπεραστικό λεωφορείο από Πελοπόννησο, 1 ώρα μετά την αναχώρηση από τα ΚΤΕΛ, ένας άντρας βάζει τις φωνές στον οδηγό:
-Δε θα κάνεις καμιά στάση, τι θα γίνει;
-Πάλι στάση; Πριν μια ώρα φύγαμε. Γιατί να κάνω στάση;
-Nα καπνίσω, του λέει αυτός.
-Όχι, δε γίνεται, η επόμενη είναι στον Ισθμό.
-Τότε θα καπνίσω εδώ μέσα αφού δεν κάνεις στάση, του φωνάζει.
-Εδώ μέσα απαγορεύεται, του λέει ο οδηγός.
-Ή θα κάνεις στάση ή θα μ' αφήσεις να καπνίσω εδώ μέσα (του δίνει εναλλακτικές του οδηγού)
γιατί έχω ιατρικό πρόβλημα.
-Τι ιατρικό πρόβλημα έχεις που πρέπει να καπνίσεις οπωσδήποτε;
-Έχω πάει στο γιατρό και μου έχει πει ότι πρέπει να καπνίζω 10 τσιγάρα τη μέρα απαραιτήτως, τουλάχιστον ένα κάθε 2 ώρες.
αθηνα βρωμα δρομοι
εμσιζ που πραγματι χωνουν ακομη
μηδε φλωροι..
http://www.youtube.com/watch?v=lCmVqLItf3c
Είσαι οff topic, αλλά never mind, αλλά please, συγκεντρώσου και γράψε κάτι απ' αυτό που λέει η εισαγωγή, please!
Χωρίς βιντεάκια δεν μπορούμε να εκφραστούμε δηλαδή; please... Είμαι σίγουρη ότι μπορούμε... κάθε αρλούμπα ή σοβαρό καλοδεχούμενα.... ένα στιγμιότυπο από το δρόμο ή το λεωφορείο ή από το νοσοκομείο, χωρίς, ή με (ακόμα καλύτερα), αρχή, μέση και τέλος!
λλη μια φορα χαμενος μεσα στο πληθος να τριγυρναω στους δρομους βυθησμενος στις σκεψεις μου. Μετα απο αρκτετη ωρα περιπλανουμενος για να καθαρισω λιγο το κεφαλι μου απο την κλεισουρα του σπιτιου. Χωρις κανενα συγκεκριμενο προορισμο βρεθηκα σε μια απο τις κεντρικες οδους της πολης μου. Εκει που περπατουσα λοιπον ανεμελος με σταματαει ενας τυπος. Το αναστημα του μετριο δε θα τον ελεγα μεγαλο αλλα ουτε και μικρο. Τα ελληνικα του σπαστα και η ανασα του μυριζε αλκοολ. Η επιδερμιδα του καμενη προφανως απο της σκληραγωγηση της δουλειας . Μεγαλωμενος σε μια πολη με πολλους ανθρωπους αυτης της φυλης δυο ηταν οι περιπτωσεις που με σταματησε . 1 ψαχνωταν βια φασαρια η θα μου ζητουσε λεφτα. Τελικα ηταν το δευτερο. Μου εξηγησε πως ηταν απο την Νεαπολη της ρωσσιας και πως πεινουσε , δε τον ενδιεφερε τι ποσο θα του εδινα αρκει να του εδινα κατι.ψαχνω μεσα στη τσεπη μου βρικα κατι ψιλα και του τα εδωσα . Η εκφραση του αλλαξε αμεσως και μου επιασε σφιχτα το χερι μεσα απο τη ζεστη χειραψια που εκανε τραβηξε το χερι μου να το φιλησει. Χωρις να τον φερω σε δυκολη θεση τον ακουμπαω στον ωμο και του λεω , δε χρειαζεται αδερφε ολα ειναι καλα, μου ανταποκρινεται θα το θυμαμαι αυτο που εκανες για μενα . Να σαι καλα του ειπα και ο καθενας συνεχισε το δρομο του.
Σ' ευχαριστώ που έφερες το θέμα στα ίσια του. Έχει Νεάπολη η Ρωσία; Eγώ μόνο αυτή που είναι στην Ιταλία ξέρω... α... κι αυτή εδώ στην Αθήνα στο λόφο του Στρέφη... χαχαχα....