Printable View
λεξοτανίλ παίρνω και εγώ, σπάνια μεν, πλην όμως εδώ και πέντε χρόνια.
δεν έχω δει να επηρρεάζει αρνητικά τη δουλειά μου. απλά, όντως με βοηθάει να μην αγχώνομαι υπερβολικά, τη στιγμή που πάει αυτό να γίνει...
έχω διαπιστώσει πως λιγάκι μπορεί να μου ρίξει το κέφι την επόμενη μέρα, κυρίως αν το πάρω προς το βράδυ και πέσω μετά να κοιμηθώ. αν όμως το πάρω μέχρι το μεσημέρι ή νωρίς το απόγευμα, κανενός είδους αρνητικό στοιχείο δε νιώθω.
ιωάννα, πώς πάει το διάβασμα;
καλουτσικα παει Ελενη μου αλλα πανω που αποφασισα να στρωθω αρχισαν καταληψεις διαρκειας...
Δεν θελω να γεμιζω το φορουμ με νεα θεματα..
Σε συνεχεια λοιπον ων οσων ειχα γραψει...
Επισκευτηκα καποιο γιατρο που διεκρινε και παλι συμπτωματα καταθλιψης και αγχους.Ενταξει αυτο το ειχα διαγνωσει και μονος μου.
Μου προτεινε μια αγωγη και καποια ψυχοθεραπεια.
Δεν μου ειναι αγνωστα ολα αυτα γιατι τα εχω ξαναπερασει
και δεν με αγχωνουν και πολυ γιατι ξερω οτι θα περασουν και παλι.
Αυτο που θελω να ρωτησω ειναι να της το πω?????
ποσο χαλια με εχει κανει αυτη η κατασταση????
Δεν θελω να με λυπηθει και μαλλον ουτε και να γυρισει πισω.
Απλως οταν συναντιωμαστε τυχαια πια καμια φορα εγω ξερω οτι εχω κολλησει ενω αυτη δειχνει να συνεχιζει κανονικα.
Ξερω οτι η δικη μου σκεψη ειναι η λαθος πανω σε αυτο το θεμα...Εγω δηλητηριαζω τον εαυτο μου με το να την σκεφτομαι συνεχεια...
να της τα πω ολα αυτα?περιμενω απαντησεις γιατι εγω δεν μπορω ισως να σκεφτω λογικα...
σκέφτεσαι λογικά, αφού αυτά που γράφεις είναι μια πολύ σαφής περιγραφή της πραγματικότητας και μάλιστα τόσο της δικής σου όσο και της δικής της. άρα πολύ λογικά σκέφτεσαι, και με νηφαλιότητα, απλώς (απλώς;;;;) υποφέρεις.Quote:
...Απλως οταν συναντιωμαστε τυχαια πια καμια φορα εγω ξερω οτι εχω κολλησει ενω αυτη δειχνει να συνεχιζει κανονικα.
Ξερω οτι η δικη μου σκεψη ειναι η λαθος πανω σε αυτο το θεμα...Εγω δηλητηριαζω τον εαυτο μου με το να την σκεφτομαι συνεχεια...
να της τα πω ολα αυτα?περιμενω απαντησεις γιατι εγω δεν μπορω ισως να σκεφτω λογικα...
και ο πόνος πραγματικότητα είναι.
επίσης πραγματικό όμως είναι ότι και ο πόνος φεύγει, και εμείς οι άνρθωποι καταφέρνουμε να ξεπερνάμε πολλά πράγματα...
έτσι κι εσύ. στο εύχομαι το γρηγορότερο, σε λίγο ο πόνος θα είναι λιγότερος.
τελικά οι ψυχικές καταστάσεις είναι σαν τον πονόδοντο. έχουν στιγμές φρίκης, αλλά μετά περνάνε/// :)