Printable View
φιλε σαν αντρασ θα σου πω οτι δεν βγαινουν ολοι απο το εργοστασιο 100% καποιοι βγαινουν κ 95%αντρεσ αυτο δε σημαινει οτι δεν εισαι αντρασ καποιυσ τουσ αρεσει να το κανουν με τραβελια με ομοφυλοφιλουσ κ παλι ειναι αντρεσ το προβλημα αρχιζει οταν η γυναικεια σου φυση που ολοι εχουμε σε καποιο βαθμο υπερισχυσει την αντρικησ κ ερθει στην επιφανεια ολα τα αλλα καλα ειναι
Αλλωστε εγω ημουν αρκετα ευαισθητο παιδι και δεμενος πολυ με την μανα μου...κι ακομα ειμαι...Δεν ξερω αν απο ψυχολογικης πλευρας αυτο λεει κατιQuote:
Originally Posted by pad
δεν μπορω να καταλαβω για ποιον λογο ψαχνεις 'κριτηρια" απο αντικειμενικα δεδομενα , οπως τι εκανες με την μαμα σου, την γνωμη των αλλων κλπ, για κατι που αφορα ξεκαθαρα και μονο ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ.Quote:
Originally Posted by jimmaster
την απαντηση θα την βρεις οταν δεις τι ΘΕΛΕΙΣ , καμια σημασια δεν εχει η γνωμη η δικη μας σε αυτο...
κανεις δεν μπορει να σου πει για την σεξουαλικη σου επιθυμια, μονο εσυ.
Υπαρχουνε στιγμες που ειμαι πεπεισμενος πως δεν τρεφω κανενα σεξουαλικο αισθημα για γυναικες. Καταθλιβομαι, απελπιζομαι, χανω τη γη κατω απ τα ποδια μου κτλ... Μετα χαλαρωνω, κοιταω μια και μαρεσει. Αν ημουν μεσα μου σιγουρος τι θελω θα ειχα χωρισει αμεσως με τη δικια μου απ την αρχη και δεν θα μουν εδω, αλλα στο φορουμ του 10%.gr οπου θα με βοηθουσαν να αποδεχτω τη σεξουαλικοτητα μου. Επειδη ομως αυτη την περιοδο (ή μηπως ολη μου τη ζωη??) ειμαι φοβερα μπερδεμενος/φοβισμενος και εχω βαρεθει τον πονο θελω να βρω μια ακρη.Quote:
Originally Posted by Remedy
Επισης ειτε σου φαινεται λογικο ειτε παραλογο, επειδη δεν εχω ανοιχτει σε κανεναν για αυτο το θεμα, ουτε σε θεραπευτρια που πηγα μερικες φορες, τωρα ειχε μαζευτει μεσα μου τοσο πιεστικα που αν δεν ελεγα εστω και κατι για να το πω σε αυτο εδω το φορουμ ή εγκεφαλικο θα ειχα παθει ή θα ημουν στο ψυχιατρειο. Δεν κανω πλακα.
Τζιμμαστερ γενικα με αντρες φαντασιώνεσαι ως ενεργητικος η παθητικος; Δεν το λεω για το κουτσομπολιο αλλα για να δούμε αν όντως σκέφτεσαι κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνεις με την κοπέλα σου και αν δεν είναι απλά μία σκέψη που θα περάσει επειδή σου μπήκε στο μυαλό. Στο θέμα σου καθαρά μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου και κανένας άλλος. Η ευτυχία είναι κάτι αναντικατάστατο και δεν πρέπει να συμβιβάζεσαι σε μία σχέση που είτε δεν επιθυμείς αρκετά αν και επιθυμείς γυναίκες ή δε θες επειδή θα προτιμούσες άντρες.
Εγώ σου προτείνω να φύγεις από αυτή τη σχέση για να δεις πως θα είσαι. Τώρα που έκανες την αρχή δε θα είναι τίποτα για σένα μία νεά σχέση απλά πρέπει να καθορίσεις τι πραγματικά θέλεις. Αν αυτό σου κάνει να απομυθοποιήσεις την ομοφυλοφιλία στο μυαλό σου, σου λέω ότι έχω φίλους ομοφυλόφιλους που είναι πραγματικά πολύ περισσότερο ευτυχισμένοι από ετεροφυλόφιλους στο περιβάλλον μου. Μπορεί και να μην ισχύει αυτό για σένα και να είναι απλά μία εμμονή.
Πραγματικά ευτυχισμένος είναι αυτός που αποδέχεται τον εαυτό του χωρίς ενοχές σε όλα τα ζητήματα. Το να βάζεις στον τοίχο τον εαυτό σου και να του λες πρέπει να κάνεις σχέση με κοπέλα, πρέπει να μείνεις με αυτή την κοπέλα, πρέπει, πρέπει...δεν οφελεί σε τίποτα. Κάνε βήματα βγες δες τι σε κάνει να γουστάρεις περισσότερο, τι σε κάνει να καρδιοχτυπάς, τι σε κάνει να σκέφτεσαι όλη μέρα και όταν κλείνεις τα μάτια σου κ το σκέφτεσαι να χαμογελάς...
Αυτά φιλικά. Ελπίζω να βρεις απαντήσεις στα ερωτήματα σου. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολη η φάση που περνάς αλλά κάποτε θα την βλέπεις από απόσταση θα είσαι ευτυχισμένος και θα γελάς :D
Jimmaster, διάβασα σε παλιό σου ποστ, ότι προσπαθώντας ν' αφυπνιστείς σεξουαλικά κατέφυγες σε ***** έχοντας πάρει φάρμακα για το άγχος και κατόπιν σου καρφώθηκε η ιδέα πως είσαι ομοφυλόφιλος. Εχεις σκεφτεί ποτέ ότι ίσως εσύ ο ίδιος βάζεις εμπόδια στον εαυτό σου ασυναίσθητα ώστε να μην μπορείς να λειτουργήσεις φυσιολογικά και ότι ίσως να υπάρχει κάποιος κρυμμένος λόγος γι' αυτό;; Γι' αυτό σου συνέστησα ν' απευθυνθείς σε ψυχολόγο και επιμένω σ' αυτό.
Οτι φαντασιωσεις εχω με αντρες δεν ειναι συγκεκριμενες. Πιο πολυ οπως κανουν τα προεφηβικα αγορια που δειχνουν το ενα στο αλλο τα γεννητικα τους οργανα. Δεν εχω φαντασιωθει κατι ολοκληρωμενο. Σαν να εχει κολλησει αυτο το κομματι του εαυτου μου σε εκεινο το σταδιο.Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Εχεις δικιο σε οσα λες. Αν η κοινωνια μας δεν ηταν τοσο φορμαρισμενη και κομπλεξικη τωρα δεν θα γινοταν καν λογος. Οχι μονο απο μενα, αλλα οπως βλεπω απο χιλιαδες ανθρωπους στην Ελλαδα. Για να μη βαλω μεσα κι αυτους που δεν θα εκαναν λογο ουτε καν ανωνυμα σε ενα φορουμ. Ειναι η πιεση του περιβαλλοντος που με σκοτωνει στο αγχος. Και η κοπελα ειναι μικρη και καποια πραγματα τα θεωρει δεδομενα. Πραγματικα δεν αντεχω αλλο την πιεση. Αλλα και παλι δεν εχω συγκεκριμενο λογο (μεσα μου εχω) να πω να χωρισουμε. Μεχρι τωρα φαινομενικα ολα ειναι καλα. Γι αυτο καποια πραγματα δεν πρεπει να λεγονται τοσο βαρια αμεσως. Οχι οτι δωσαμε τπτ ορκους αιωνιας αγαπης...αλλα αυτες οι γυναικες ρε αδερφακι μου δερνονται απο ανασφαλεια!!! Μην κοιταξεις αλλη, μην το ενα, μην το αλλο... Λιγο κουρασμενος να σαι και να βαριεσαι αμεσως βγαζουν το συμπερασμα οτι δεν τις γουσταρεις ή οτι κατι σου κανανε! Σου σπανε τα αρ...ια κι οταν νευριασεις και πεις μια κουβεντα παραπανω αμεσως βαζουν τα κλαματα για να νιωσεις τυψεις. Δλδ ελεος!
Δεν μπορεις να πεις σε μια κοπελα ελα να σε πη...ξω να δουμε αν μαρεσει... Ουτε σε εναν αντρα το ιδιο. Οποτε αναγκαζεσαι να υποκρινεσαι, να υποσχεσαι, να κανεις να ρανεις μονο και μονο για να δοκιμασεις. Δεν ξερω ποσο θα αντεξω ακομα. Βρισκομαι συνεχως στα ορια του πανικου, των τρομερων νευρων και της καταθλιψης. Με σουβλαει η καρδια μου, εχω πονοκεφαλους και αυπνιες. :mad:
Eυχομαι συντομα να εχω ξεμπλεξει απο αυτον το εφιαλτη! Δεν γινεται να γινουν φυσιολογικα ολα γαμω το κερατο μου??? Γιατι δλδ ολες οι μαλακιες σε μενα. Αν δεν φοβομουν τον θανατο παιζει και να το σκεφτομουν....
Ειχα κανει παλιοτερα συνεδριες και μου χε πει μια θεραπευτρια οτι βαζω τρικλοποδιες στον εαυτο μου κι οτι κρυβω λιγο μαζοχισμο (το τελευταιο μεταξυ σοβαρου κι αστειου) και το αναγνωριζω κι εγω... Σαν να εχω μια ταση να διαιωνιζω καταστασεις που με βασανιζουν. Αλλα δεν ειναι 100% ετσι. Γιατι οταν πχ κατι σε απασχολει και το φαγητο ειναι η παρηγορια σου τοτε παχαινεις μοιραια και το παχος σου δημιουργει κι αλλη στενοχωρια. Ειναι φαυλος κυκλος... Δεν ειναι μονο οτι βαζεις εμποδια στον εαυτο σου. Καμια φορα θελει παραπανω ενεργεια απο οση σου περισσευει για να κανει κατι καλο για σενα. Οσο οξυμωρο κι ακουγεται για ανθρωπους σαν κι εμενα ειναι αληθεια. Ποιος δεν θελει να προοδευει? Οταν ομως δεν εχεις ενεργεια ουτε να πας να κατουρησεις και να πλυνεις τα δοντια σου τοτε θα κανεις διαιτες και γυμναστικες και και οτιδηποτε?Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Σαν γρηγορη λυση σκεφτηκα να παω σε ψυχιατρο να μου συνταγογραφησει κανενα ελαφρυ αντικαταθλιπτικο. Οχι οτι ειμαι καμια περιπτωση φοβερη... Ετσι λιγο να ξυπνησω να παρω μια ανασα. Παλιοτερα για αλλο λογο μου ειχε δωσει παθολογος και εμπιστο προσωπο της οικογενειας effexor, τα πιο ελαφρια που υπαρχουν για κανα μηνα. Ειχαν καποιες παρενεργειες αλλα σε ενα μηνα ημουν μια χαρα και τα πεταξα απο μονος μου. Ετσι μια μικρη βοηθεια γιατι ειναι κριμα
Μπορεί όμως ακριβώς η πίεση για να βρεθεί η ενέργεια αυτή, η χαμένη, να είναι και αυτό που χρειάζεται για να βρεθεί τελικά. Λες να υπάρχει και κάποια τέτοια περίπτωση?
Μα βρε Jim, προτιμάς το αντικαταθλιπτικό από το ψάξιμο της ταυτότητάς σου? Γιατί αυτό? Και πώς μπορείς να ξέρεις ότι όλο αυτό δεν είναι τελικά θέμα μη αποδοχής της? Ξέρεις γιατί στο λέω? Γιατί στον τίτλο του νήματος το μπερδεμένος ακολουθείται στενά από το απελπισμένος. Που μπορεί να σημαίνει ότι οι επιλογές μπλοκάρονται από το ότι κάποιες τους έχουν από πριν βαφτιστεί απαράδεχτες για σένα. Το καταλαβαίνεις αυτό?
Και να σου πω και κάτι άλλο? Μου φαίνεται πως πασχίζεις να ΕΙΣΑΙ οπωσδήποτε κάτι και να μην είσαι κάτι άλλο. Αυτό δεν είναι ελευθερία επιλογής όμως. Είναι? Σου φαίνεται εσένα ελευθερία να σου λέει κάποιος "θα είσαι αυτό ρε, έτσι γουστάρω εγώ"? Ε, νομίζω πως το σώμα σου το έχει καταλάβει και με τα καμπανάκια του σου λέει "μάγκα, μου τα κάνεις τσουρέκια με τις εμμονές σου, ή ελευθερώσου ή θα σε πεθάνω στις καούρες, στις ταχυπαλμίες, στα σουβλίσματα και δε συμμαζεύεται.
έτσι όπως το περιγράφεις ακούγεται ανησυχητικό ρε συ. Πόσο καιρό είσαι έτσι και δεν έχεις ενέργεια;Quote:
Originally Posted by jimmaster
Αμα σου πω χρονια ολοκληρα θα το πιστεψεις? Βασικα μια αλφα δυσθυμια-κακοκεφια την εχω ολη μου τη ζωη αλλα τα τελευταια 5 χρονια εχω δυνατα συμπτωματα.Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
και ακόμα το σκέφτεσαι να πας σε ψυχολόγο??Quote:
Originally Posted by jimmaster
Ναι βρε ρειν μου. Μπορει να ειναι κι απο αυτο. Μπορει να ειναι και ολη μου τη ζωη ετσι ξερω γω!!Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Θες να σου απαντησω ειλικρινα? Ναι, στην περιπτωση να συμβαινει κατι τετοιο, να ειμαι δηλαδη ομοφυλοφιλος, δεν ξερω κι εγω τι θα απογινω. Ολη μου τη ζωη στο κοινωνικο μου περιγυρο, αλλα και μεσα μου μεχρι προσφατα, δεν εχει περασει ποτε απ το μυαλο κανενος οτι μπορει να μη γουσταρω γυναικες. Αντιλαμβανεσαι το μεγεθος της πιεσης που εχω πανω μου? Δεν μπορω να καταλαβω τους ανθρωπους που λενε σε εναν ομοφυλοφιλο απλα να το "αποδεχτει"!! Νομιζετε ειναι κατι απλο?
Κοιτα οπου υπαρχει καπνος υπαρχει και φωτια. Εγω βασικα αντρα δεν ερωτευτηκα ποτε. Αλλα δεν το δοκιμασα κιολας για να ειμαι σιγουρος. Με γυναικα αυτη η μια που χω παει αλλες φορες ειμαι κομπλε, αλλες οχι. Οποτε ακομα δεν εχω την εμπειρια να συγκρινω τι απο τα δυο μου αρεσει. Υποψιαζομαι και τα δυο αλλα και παλι δεν ειμαι ετοιμος να το δεχτω. Καθολου ετοιμος. Μεσα σε ολα ομως εχω και σχεση με κοπελα που ειναι ωραια και φουλ στην ανασφαλεια και κοινως μου χει πρηξει τις μπαλες!!! Νομιζω εγω φταιω που βιαστηκα να "δεσμευτω". Γιατι ολες οι παρθενοπιπιτσες θελουν σχεση για να πηδη....ουνε!!! Και τι να εξηγησω εγω?? Οτι μεχρι τα 26-27 μου δεν ειχα σχεση με κοπελα?? Θα καταλαβαινε οτι την ηθελα για πειραματοζωο και δεν θα ειχε και αδικο. Ναι νιωθω τυψεις γιαυτο αλλα απο την αλλη εγω διπλα της ειμαι κυριος και την προσεχω πολυ και οκ εχω δεθει μαζι της, νιωθω πραγματα...
Αν θες απαντηση στο ερωτημα σου Wind τοτε ΝΑΙ δεν ειμαι ετοιμος να αποδεχτω την πιθανοτητα να ειμαι ομοφυλοφιλος. Ή για να το θεσω αλλιως την πιθανοτητα να μην ερωτευτω ποτε γυναικα, να ντροπιασω την οικογενεια μου, να χασω την εμπιστοσυνη πολλων ατομων, να χασω καθε ιχνος αυτοπεποιθησης που μου απεμεινε, να μην κανω ποτε οικογενεια, να απογοητευτουν οι δικοι μου που το ενα και μοναδικο παιδι τους βγηκε γκει και αλλα πολλα ωραια. Και μην βιαστεις να μου πεις πως εχω αδικο ή πως τα βλεπω τραγικα. Ξερουμε πολυ καλα σε τι κοινωνια ζουμε.
Τα αντικαταθλιπτικα τα θελω για να ηρεμησω λιγο τα συμπτωματα των ψυχιατρικων που μου δημιουργει ολο αυτο που ζω. Δεν μπορω να κοιμηθω καλα εδω και ενα μηνα, εχω πρησμενα ματια συνεχως, παιρνω κιλα γιατι τρωω πολυ και παθαινω και κρισεις πανικου. Και μεσα σε ολα ειμαι και ανεργος και σε οικογενεια με οικονομικα προβληματα. Θες κι αλλα μηπως? Αντε γιατι πολυ ευκολα τα βλεπετε καμια φορα!
Εχω παει. Αλλα δεν παιζει φραγκο γιαυτο τα σταματησα. Κι αυτα τα περι ομοφυλοφιλιας δεν τα ανεφερα καν. Γιαυτο ελεγα μη με βοηθησει λιγο κανα φαρμακο για να την παλεψωQuote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Εχεις σπουδάσει κάτι?