Printable View
ψαξε στην καρδια σου για αναγνωριση και μην δινεις απαγορευση...
εγω παρεμενω σε εκεινο που ειχα πει,βεβαια αποτι ειδα δεν μπορεις να το κανεις
αλλα ο καλυτερος τροπος πιστευω ειναι οτι καθε φουρτουνα που περναει ο ενας απο τους δυο,βγαινουν με γλυκα συναισθηματα απο συζητησεις..
....όχι βέβαια..Quote:
Originally Posted by chesire
Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Χειρισμό θα αλλάξεις και συμπριφορά.
Το πρώτο βήμα είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Κάτσε και σκέψου τα προτερήματα σου και δούλεψε πάνω σε αυτά. Σκέψου πως όσο πιέζεις να πάρεις πράγματα, τόσο εκείνος θα απομακρύνεται. Σκέψου το σαν παιχνίδι: κάνει ένα βήμα, κάνεις άλλο ένα.
Ισοροπία...
Δεν καταλαβα την Προσκοληση ? που κολαει ο τιτλος ?
ισως οτι και καλα ειναι προσκολημενη πανω του και εξαρτημενη απο αυτον :Ρ
αν αυτο σου ακουγεται ποιο ευκολο απο το να αλλαξεις καποια αρνητικα στοιχεια του χαρακτηρα σου οπως ειναι η ανασφαλεια που πολυ ωραια εκτιμησε η θεοφανιαQuote:
Originally Posted by chesire
θα αφησεις την ανασφαλεια σου να καταστρεψει την σχεση σου?προτιμας να χαλασεις κατι που θελεις τοσο πολυ και να γινεις ερμαιο των φοβων σου?
και εχεις την εντυπωση οτι αν χαλασεις αυτην την σχεση το προβλημα θα λυθει δια μαγειας??
θα το κουβαλας παντα ωσπου να ερθει η στιγμη να το αντιμετοπισεις και να το δουλεψεις.παντα σε καποια αλλη σχεση θα το βρισκεις ξανα και ξανα ως προβλημα και τι θα κανεις τοτε?θα συναπτεις δεσμους και θα τους δυαλυεις μονο και μονο για να καλυψεις τον φοβο.........της φοβιας σου?
Quote:
Originally Posted by chesire
Quote:
Originally Posted by chesire
Σ' αυτές τις 2 προτάσεις κρύβεται το πρόβλημά σου. Φοβάσαι μην απορριφθείς και το ξέρεις, μ' αποτέλεσμα
στην σχέση σου ν' αντιδράς σπασμωδικά, για να σιγουρέψεις με λάθος όμως τρόπο τα συναισθήματα του άλλου.
Όμως ο φόβος=ανασφάλεια=έλλειψη αγάπης, πηγάζει από τα πρώτα παιδικά μας χρόνια,τότε, που πράγματι
είχαμε λόγους να φοβόμαστε, γιατί τα μικρά παιδιά είναι ανήμπορα κι ανεπαρκή κι έχουν την ανάγκη
της προστασίας των γονιών τους.
Σήμερα όμως, είσαι ενήλικη κι ακόμα κι αν κάτι σε φοβίζει, που ως ένα βαθμό είναι και φυσιολογικό,
τον φόβο μπορείς να τον διαχειριστείς και να τον αντιμετωπίσεις.
Τον φίλο σου το διαπιστώνεις και μόνη σου τον "πνίγεις", τον "καταπιέζεις" κι έτσι ενώ εσύ
βαλτώνεις στις ανασφάλειές σου και δεν εξελίσσεσαι, αυτός δικαιολογημένα αγανακτεί, μέχρι τελικά
να "πετύχεις", κυριολεκτικά αυτό, που φοβάσαι κι είναι και το ΜΟΝΟ που δεν θέλεις να συμβεί,
δηλ. ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΣΕΙΣ!!!
Άρχισε να κάνεις πράγματα με σένα κι έτσι να γίνεσαι ένα ενδιαφέρον άτομο.
Ασχολήσου με δραστηριότητες μόνη σου ή με φίλες.
Μ' αυτό τον τρόπο και την στιγμή, που ακόμα είν' ερωτευμένος μαζί σου, λίγο τον ταρακουνάς,
λίγο τον βάζεις σε διαδικασία να ζηλέψει.., γιατί του δείχνεις ότι είσαι αυτάρκης.
Ο άλλος θα ξέρεις, δεν μπορεί να μας καλύψει αυτά, που εμείς δεν μπορούμε να καλύψουμε
μόνοι μας, όπως είναι οι βασικές μας ανάγκες. Δεν μπορεί δηλ. ν' αποτελεί την πατερίτσα μας,
ο "δικός" μας στην σχέση, γιατί αν σπάσει κάποια στιγμή η πατερίτσα, που ανθρώπινο είναι να συμβεί,
τότε από τ' "αδύναμα πόδια μας".. θα πέσουμε κάτω!
Για ν' αντιμετωπίσεις λοιπόν, την αδικαιολόγητη ανασφάλειά σου, ότι έτσι κι αλλιώς θα τον
χάσεις, αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι, πως θα του γίνεσαι απαραίτητη!
Και βέβαια διακριτικά στηρίζουμε τον δικό μας άνθρωπο και βέβαια είμαστε αφοσιωμένοι
και τον αγαπάμε, αλλά από την άλλη μεριά του δείχνουμε, ότι σε κάθε περίπτωση
περνάμε και μόνες μας καλά!!!!!
Αυτό τον δένει μαζί σου και περισσότερο, από τα βασανιστικά ερωτήματα-δοκιμασίες
που μέχρι στιγμής του κάνεις συνέχεια, για δική σου επιβεβαίωση,
κάτι που θάπρεπε να την έχεις από μόνη σου και που τον ξοδεύουν σ' ενέργεια,
όταν αναγκάζεται χωρίς ιδιαίτερο λόγο πολλές φορές να δίνει συνεχώς
περιττές απαντήσεις-σόρυ.. χαζές-και μέχρι στο σημείο δικαιολογημένα τελικά να δυσανασχετεί!
Είσαι έξυπνη κι όπως σου είπε κι η BloodyKate, τυχερή, που έχεις μια
καλή σχέση και ξέρεις τα θέματά σου και που άρα μπορεί γι' αυτό και να τα διορθώσεις.
Καλή επιτυχία!!!
παιδια ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας. η αληθεια ειναι οτι η ανασφαλεια μου με εχει μπλοκαρει εντελως. δεν μπορω να συμπεριφερθω αυθορμητα καθολου. οταν ειμαστε μαζι σκεφτομαι "πρεπει να βρεις ακτι να πεις,γινε ενδιαφερουσα, χαμογελα κανε κατι πρωτοτυπο" με αποτελεσμα να μπλοκαρω και να μενω σιωπηλη και νευριασμενη μαζι του που τον βλεπω σαν αδιαφορο, ενω μπορει αυτος απλως να μην εχει καταλαβει το παραμικρο. στην αρχη δεν ηταν ετσι ημουν αυθορμητη, δεν με ενοιαζε τιποτα. μολις ομως αρχισα να νιωθω πραγματα εγινε ολο αυτο το κακο. το θεμα ειναι πως να βγω απο αυτο.. ολη μερα κλαιω επειδη φοβαμαι πως θελει να με αφησει και ολα τα θεωρω πιθανες ενδειξεις που επιβεβαιωνουν τους φοβους μου. θελω να ξεφυγω απο αυτην την κατασταση, να μη με νοιαζει τοσο και να μην το σκεφτομαι συνεχως!!
Σ' έχουν κυριεύσει οι ανασφάλειές σου!Quote:
Originally Posted by chesire
Το θέμα είναι ότι εσύ τους επιτρέπεις να σε οδηγούν σε καταστροφολογία!
Την παροιμία την ξέρεις; "Απ' ότι φοβάσαι δεν γλυτώνεις"
Βάλε φρένο στις σκέψεις αυτές, που ευθύνονται για κλάματα και μίζερη διάθεση και στέλνουν αρνητική ενέργεια, σ' όσους είναι γύρω σου.
Σταμάτα να κλαίγεσαι και κάνε αλλαγές, όσο μπορείς.
Γίνεσαι κουραστική, όταν μεμψιμοιρείς όλη την ώρα, κι είναι αυτό, ότι πρέπει για να σε κάνουν οι άλλοι πέρα, ή να στα χώνουν συνέχεια, γιατί δεν αντέχεσαι να γκρινιάζεις με κάθε ευκαιρία!
Κι εγώ. ¨Ολα. Τα ίδια. Κι εγώ τα ίδια κάνω αλήθεια. Απλά ο φίλος μου το ξέρει. Το έχει καταλάβει, το καταλαβαίνει ο ίδιος πριν καν το καταλάβω εγώ. Το πρόβλημά μας εμάς είναι ότι τώρα που κατάλαβε, ό,τι και να συμβαίνει, λάθος δικό μου ή δικό του αποδίδεται εκεί, στην ανασφάλει'α μου. Τώρα κοίτα να δεις. Εγώ σε αυτήν τη σχέση, το έχω γράψει και σε θέμα λίγο πριν, έχω εγκλωβιστεί. Εχω δεθεί μαζι του απεριόριστα γιατί έχουμε περάσει πολλά μαζι, αλλά σε αυτήν τη σχέση εγώ νιώθω ότι : όταν είμαι 'καλή' είναι όλα κομπλέ. Οταν δεν είμαι, όλα χαλάνε. Νιώθω μία διαρκή προσπάθεια να κάνω κάτι πιο 'γαμάτο' από αυτό που είμαι από μόνη μου. Νιώθω ότι τιμωρούμαι όταν δεν είμαι ευδιάθετη και με πιάνουν τα δικά μου. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι χαζή, το παιδί με αγαπάει. Ψάξου όμως μήπως νιώθεις κι εσύ έτσι. Γιατί αν ναι, σημαίνει ότι ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΘΟΥΝ ΟΙ Δ Ι Κ Ε Σ Τ Ο Υ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΕ ΑΥΤΟ. ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.