ΠΛΗΓΩΘΗΚΑ ΚΑΙ ΈΧΩ ΕΝΟΧΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Λοιπόον... για τις απορίες:

α) Το 'χειριστικός' σαν γενικός χαρακτηρισμός, προκύπτει σαν μια σοβαρή πιθανότητα, όταν λες ότι είναι κάτι που κάνει συχνά: π.χ. να σε ανεβάζει και να σε κατεβάζει ανασφαλή. Βέβαια, το σωστό είναι να πούμε ότι γίνεται χειριστικός όταν έρχονται στην επιφάνεια θέματα της σχέσης σας... δεν μπορούμε να ξέρουμε αν έτσι είναι και σε άλλες σχέσεις ή γενικά στη ζωή του. Η συζήτηση που περιέγραψες σαφώς και ήταν χειριστική, διότι ένα από τα χαρακτηριστικά της χειριστικής συμπεριφοράς είναι να αλλάζω θέμα όταν βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης η συμπεριφορά μου. Ο στόχος εδώ είναι το κέρδος (να παραμείνει η κατάσταση ως έχει), με πλάγιο τρόπο όμως. Π.χ. αντί να πω 'μ αρέσει να παίζω 6 ώρες πόκερ', λέω 'αν ήσουν ερωτευμένη μαζί μου δεν θα τα έλεγες αυτά'. Επίσης, η συζήτηση που περιέγραψες, είναι και συγκαλυμμένη επιθετική συμπεριφορά. Όταν π.χ. λέμε στον άλλον 'πώς μπόρεσες να καταστρέψεις αυτό που έχουμε...', αυτό κρύβει επιθετικότητα γιατί έχει σαν στόχο να προκαλέσει φόβο, ενοχές και τελικά την υποταγή... κι όχι το σεβασμό, το διάλογο, την επί ίσοις όροις διαπραγμάτευση. Πότε προφταίνουμε να τα 'οργανώσουμε' όλα αυτά? Μα δεν χρειάζεται να προφτάσουμε.., γίνεται αυτόματα. Σκέψου, όταν κάποιος γράφει χρόνια με το πληκτρολόγιο, πόσο συχνά κάθεσαι να σκεφτείς και να προγραμματίσεις, προτού πατήσεις το επόμενο γράμμα? Όταν υπάρχει συνήθεια κι εξάσκηση μιας εκμαθημένης συμπεριφοράς, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη, απλά μας βγαίνει και μάλιστα γρήγορα.

β) Εσύ ήσουν φορτωμένη και πιθανώς να μεροληπτείς υπέρ σου, αλλά προσωπικά προσπάθησα να εστιάσω επίσης στο ποια είναι τα δεδομένα της σχέσης σας, και όχι μόνο στον τρόπο-χρόνο που μιλήσατε, ή στην υπερβολή / μονόπλευρη παρουσίαση των δεδομένων από εσένα. Νιώθεις ικανοποιημένη από τον τρόπο που κυλά η καθημερινότητα? Σε καλύπτει η ερωτική και συντροφική πλευρά της σχέσης σας μέσα από αυτή την καθημερινότητα? Οι ανάγκες σου καλύπτονται εξίσου με τις δικές του?

γ) άσε τη μουριά.... κι ας μείνουμε στο 'δεμένη' :) Δέσμια δηλαδή μιας κατάστασης (αφενός λόγω των ενοχών σου, αφετέρου λόγω του ότι σου σφίγγει το λουρί τονίζοντας τις ανασφάλειες), χωρίς δυνατότητα διαφυγής, με μόνη δυνατότητα να 'κλωτσάς' που και πού, κάτι που βέβαια δεν βοηθά (και που αυτό είναι και δική σου 'ευθύνη'). Μείνε στο θέμα. Προσπάθησε δηλαδή στις συζητήσεις σας, με ηρεμία και επιμονή, να εστιάζεις σε όσα θα ήθελες να διεκδικήσεις.

Ως λογικός και έξυπνος άντρας που θεωρώ πως είναι-και είναι-,μου απάντησε όσων αφορά το πόκερ, ότι έχω δίκιο και θα προσπαθήσει να τις μειώσει και για τους φίλους του πως επίσης έχω δίκιο, αλλά δεν ήμουν "καπάτσα" για να βρώ τρόπο να τους διώξω και αντιπαρέθεσε παράδειγμα κοπέλας ενός φίλου του που ενώ ήταν σπίτι του μαζεμένοι φίλοι(κι αυτός μαζί), μπήκε μέσα και τους έδιωξε, φορώντας καπαρντίνα και αν κατάλαβα καλά εσώρουχα!!!!Εξήγησα πως δεν είμαι καμιά κατίνα να διώξω εγώ τους φίλους του και ούτε φυσικά είναι δικιά μου δουλειά να εκτεθώ και στα μάτια οποιουδήποτε χωρίς λόγο. Γενικά, στην ΟΥΣΙΑ του προβλήματός μου, ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ.. θες από εγωισμό γιατί ήταν λογικά αυτά που ζητούσα και ως έξυπνος δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, θες από ενδιαφέρον πραγματικό, απάντησε συγκαταβατικά.
Ο τρόπος όμως που συμπλήρωσε την κατάφασή του στα ζητούμενά του, μου άφησε μπερδεμένα μηνύματα.
Στην αρχή ειδικά της συζήτησης που του είπα ότι έχω 2 πράγματα που θέλω να συζητήσουμε γιατί με ενοχλούνε (εισαγωγή καμία κι εγώ η καλή σου....), είπε "ωχ...αυτές οι γυναικοσυζητήσεις που μισώ" και "μετά από λίγες κουβέντες "αν θέλεις να φύγεις δεν θα σε ξανακυνηγήσω...Το αξίζεις 100%, αλλά δεν θα το κάνω" (και στο σημείο αυτό,αντί να τσαντιστώ με αυτή του την "παράδοση όπλων", κατάφερα μόνο να πώ ότι δεν θέλω να συζητήσουμε για να χωρίσουμε, αλλά για να είμαστε καλύτερα)
Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως με τέτοια αρχή, μου δέθηκε η γλώσσα και ο τσαμπουκάς κόμπος και προσπαθούσα να τελειώνω τα αιτήματά μου γρήγορα για να μην τον κουράσω με γυναικοσυζητήσεις.Ταραχή δλδ.
Επανέρχομαι λοιπόν στο ότι ακόμα και από αυτό το γεγονός, το φταίξιμο είναι δικό μου, που δεν κατάφερα να θεωρήσω τα αιτήματά μου σοβαρά και όχι "γυναικοσυζητήσεις".Αυτολο� �οκρίθηκα κατευθείαν και πίστεψα ότι αφού του φαίνεται γυναικοσυζήτηση, μάλλον θα είναι.Και μιας και το ξανασκέφτηκα ενόσω γράφω, συνειδητοποιώ ότιμε παίρνει σοβαρά μόνο όταν είμαι στα όριά μου και του μιλάω "ντεφάκτο", χωρίς να με νοιάζει το τί θα γίνει ή πώς θα το πάρει..Αλλά κι αυτό άρρωστο δεν είναι?Πού το χάνω το παιχνίδι τελικά?Και γιατί επάνω μου πιάνουν οι φιλοσοφίες?Είμαι στην κοσμάρα μου? Και γιατί είναι σίγουρος πως δεν θα φύγω ποτέ? Κι αν κάποιος μπορεί να είναι τόσο σίγουρος για κάτι, μόνο ανασφαλή δεν τον λες!

Ως λογικός και έξυπνος άντρας που θεωρώ πως είναι-και είναι-,μου απάντησε όσων αφορά το πόκερ, ότι έχω δίκιο και θα προσπαθήσει να τις μειώσει και για τους φίλους του πως επίσης έχω δίκιο, αλλά δεν ήμουν "καπάτσα" για να βρώ τρόπο να τους διώξω και αντιπαρέθεσε παράδειγμα κοπέλας ενός φίλου του που ενώ ήταν σπίτι του μαζεμένοι φίλοι(κι αυτός μαζί), μπήκε μέσα και τους έδιωξε, φορώντας καπαρντίνα και αν κατάλαβα καλά εσώρουχα!!!!Εξήγησα πως δεν είμαι καμιά κατίνα να διώξω εγώ τους φίλους του και ούτε φυσικά είναι δικιά μου δουλειά να εκτεθώ και στα μάτια οποιουδήποτε χωρίς λόγο. Γενικά, στην ΟΥΣΙΑ του προβλήματός μου, ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ.. θες από εγωισμό γιατί ήταν λογικά αυτά που ζητούσα και ως έξυπνος δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, θες από ενδιαφέρον πραγματικό, απάντησε συγκαταβατικά.
Ο τρόπος όμως που συμπλήρωσε την κατάφασή του στα ζητούμενά του, μου άφησε μπερδεμένα μηνύματα.
Στην αρχή ειδικά της συζήτησης που του είπα ότι έχω 2 πράγματα που θέλω να συζητήσουμε γιατί με ενοχλούνε (εισαγωγή καμία κι εγώ η καλή σου....), είπε "ωχ...αυτές οι γυναικοσυζητήσεις που μισώ" και "μετά από λίγες κουβέντες "αν θέλεις να φύγεις δεν θα σε ξανακυνηγήσω...Το αξίζεις 100%, αλλά δεν θα το κάνω" (και στο σημείο αυτό,αντί να τσαντιστώ με αυτή του την "παράδοση όπλων", κατάφερα μόνο να πώ ότι δεν θέλω να συζητήσουμε για να χωρίσουμε, αλλά για να είμαστε καλύτερα)
Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως με τέτοια αρχή, μου δέθηκε η γλώσσα και ο τσαμπουκάς κόμπος και προσπαθούσα να τελειώνω τα αιτήματά μου γρήγορα για να μην τον κουράσω με γυναικοσυζητήσεις.Ταραχή δλδ.
Επανέρχομαι λοιπόν στο ότι ακόμα και από αυτό το γεγονός, το φταίξιμο είναι δικό μου, που δεν κατάφερα να θεωρήσω τα αιτήματά μου σοβαρά και όχι "γυναικοσυζητήσεις".Αυτολο� �οκρίθηκα κατευθείαν και πίστεψα ότι αφού του φαίνεται γυναικοσυζήτηση, μάλλον θα είναι.Και μιας και το ξανασκέφτηκα ενόσω γράφω, συνειδητοποιώ ότιμε παίρνει σοβαρά μόνο όταν είμαι στα όριά μου και του μιλάω "ντεφάκτο", χωρίς να με νοιάζει το τί θα γίνει ή πώς θα το πάρει..Αλλά κι αυτό άρρωστο δεν είναι?Πού το χάνω το παιχνίδι τελικά?Και γιατί επάνω μου πιάνουν οι φιλοσοφίες?Είμαι στην κοσμάρα μου? Και γιατί είναι σίγουρος πως δεν θα φύγω ποτέ? Κι αν κάποιος μπορεί να είναι τόσο σίγουρος για κάτι, μόνο ανασφαλή δεν τον λες!

Κι επίσης, αν ένας άντρας καταφέρνει να με κάνει να "μαθαίνω" τον εαυτό μου μέσα από έστω "κακούς τρόπους ή χειρισμούς", τότε ντρέπομαι που το λέω, αλλά ζηλεύω..Ζηλεύω που είναι τόσο ισορροπημένος με τα συναισθήματά του και με τον εαυτό του- ενώ εγώ ακόμα με μαθαίνω-,που πάλι μου μπαίνει η εμμονή ότι δεν έχει κάτι να θαυμάσει σε μένα ή να ζητήσει..Η εικόνα μου μέσα απτα μάτια του με χαλάει...Πολύ...

marina38, ευχαριστώ πολύ για την επεξήγηση στις απορίες μου, και αν θες, σου έχω μία ακόμη!
"Η συζήτηση που περιέγραψες σαφώς και ήταν χειριστική, διότι ένα από τα χαρακτηριστικά της χειριστικής συμπεριφοράς είναι να αλλάζω θέμα όταν βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης η συμπεριφορά μου."
Πώς θα απαντούσε κάποιος όμως αν του έριχναν ευθύνες?Γιατί ξεκίνησα τη συζήτηση, έχοντας παράπονο απο αυτόν.Πράγμα που έχει ξανασυμβεί. Έχει συμβεί να του λέω
"παίζεις πολλές ώρες πόκερ και νιώθω μόνη μου και πως δεν μου δίνεις προσοχή"ή
"οι φίλοι σου είναι τόσες ώρες εδώ μέσα που δεν το νιώθω οικείο το σπίτι" ή
"δεν βγαίνουμε και ρουτινιάζουμε"..
Το γενικό πλαίσιο απάντησής του, ήταν πως εγώ δεν κάνω ή δεν προτείνω κάτι.Τέλος πάντων, αυτά τα παραπάνω φρόντισα να τα ακούσω και να ΚΑΝΩ ότι μπορώ, αν και στο να βγούμε, μάλλον βγαίνω όσο χρειάζομαι μόνη μου, γιατί δεν μπορώ να κοπανιέμαι κάτω για να πάμε ένα ποτό.Αν ο άλλος δεν έχει διάθεση και από μόνος του, δεν μπορώ να τον σέρνω.Γενικά μου φαίνονται επουσιώδη πλέον μπροστά σε αυτό που σας περιέγραψα.
Δεν έχω καμία διάθεση να τον κατηγορήσω, δεν οδηγεί πουθενά.
Θα ήθελα να ακούσω τί μπορώ να κάνω απο εδώ και πέρα...Και τί να περιμένω αν είναι χειριστικός, ήαν θα μπορούσες marina38 να με βοηθήσεις να κατανοήσω το "προφίλ" του χειριστικού

Ο ρομαντισμός τελικά είναι το θερμοκήπιο της πατριαρχικής κοινωνίας για ντομάτες εκτός εποχής. λολ
Μας έχει γαμήσει λέμε δίχως την άδειά μας, καιρός να χρησιμοποιούμε άλλο τρόπο σκέψης και πολύ περισσότερο αποφάσεων σημαντικών για τη ζωή μας. Καλά έκανες και τον έριξες από το σύννεφο. Και να του πεις άλλη φορά να βάζει βαρίδια στα πόδια. Από την άλλη θα σκεφτόμουν αν η συνεχής αναζήτηση της παρέας του, το καθημερινό και εντατικό ξενύχτι δεν ήταν παρά ένας passive aggressive τρόπος να μου δείξει και τη δική του δυσαρέσκεια από τη σχέση, όντας λιγότερο δυναμικός ως χαρακτήρας και ίσως πιο δειλός, πιο κλεισμένος στο άνοιγμα των επιθυμιών του. Θα προσπαθούσα δλδ να μην καταδικάσω την τόλμη του εξαρχής, αλλά να δώσω λίγο χρόνο για διαπραγμάτευση (αν κατά τη γνώμη σου φυσικά αξίζει η σχέση την προσπάθεια, αλλιώς τι το συζητάμε?)

RainandWind,η απάντησή σου με μπέρδεψε ελαφρώς..
"Από την άλλη θα σκεφτόμουν αν η συνεχής αναζήτηση της παρέας του, το καθημερινό και εντατικό ξενύχτι δεν ήταν παρά ένας passive aggressive τρόπος να μου δείξει και τη δική του δυσαρέσκεια από τη σχέση".
Τί θα πεί passive aggressine τρόπος? Από την αρχή που τα είχαμε κάπως έτσι ήταν πάντως το ωράριό του στον ύπνο.Υποστηρίζει πως είναι υπερκινητικός.
Και κάτι ακόμα από τα λεγόμενά σου:
Θα προσπαθούσα δλδ να μην καταδικάσω την τόλμη του εξαρχής, αλλά να δώσω λίγο χρόνο για διαπραγμάτευση. Αναφέρεσαι στην τόλμη του να παραδεχτεί πως έχει άμυνες γιατί είναι ευαίσθητος?Και η συμβουλή ακριβώς ποιά είναι?Από εδώ και στο εξής να δώσω χρόνο για διαπραγμάτευση, ή έπρεπε να το σκεφτώ ΠΡΙΝ ανοίξψ τη συζήτηση????

Όσο για το αν το ξενύχτι και ο τρόπος ζωής του είναι ένδεικτικός για το πόσο ευτυχισμένος είναι μέσα στη σχέση, το έχω σκεφτεί πολλές φορές και κάποια άλλη στιγμή τον είχα ρωτήσει(πάλι ευθέως), πώς καμιά φορά αναρωτιέμαι αν είναι ευτυχισμένος να είναι αρκετές ώρες σπίτι και να πίνει και τσιγάρα.Μου είχε απαντήσει πως "αν δεν έπινε τσιγάρα, θα κινδύνευε η σχέση μας."Τον ρώτησα τί εννοεί, και δεν πήρα κάποια σαφή απάντηση( υποθέτω πως θα ήταν πιο ζωηρός με γκόμενες?), του απάντησα μόνο να ελλατώσει για να δούμε "ποιός είναι τότε".
Σκληροπυρηνικές σας λέω συζητήσεις, με αρκετές πληγές και πιθανόν ενδείξεις.Γιατί δεν φεύγω?
Το ψάχνω καταρχήν αυτό....Με μένα..Από την άλλη, αφού εγώ ξεκινάω τις ΧΥΜΑ και άμμεσες ερωτήσεις, είμαι υποχρεωμένη να μπορώ να διαχεριστώ την σκληρή αλήθεια ενός άντρα.

Quote:

---

Originally Posted by hippo

Όσο για το αν το ξενύχτι και ο τρόπος ζωής του είναι ένδεικτικός για το πόσο ευτυχισμένος είναι μέσα στη σχέση, το έχω σκεφτεί πολλές φορές και κάποια άλλη στιγμή τον είχα ρωτήσει(πάλι ευθέως), πώς καμιά φορά αναρωτιέμαι αν είναι ευτυχισμένος να είναι αρκετές ώρες σπίτι και να πίνει και τσιγάρα.Μου είχε απαντήσει πως "αν δεν έπινε τσιγάρα, θα κινδύνευε η σχέση μας."Τον ρώτησα τί εννοεί, και δεν πήρα κάποια σαφή απάντηση( υποθέτω πως θα ήταν πιο ζωηρός με γκόμενες?), του απάντησα μόνο να ελλατώσει για να δούμε "ποιός είναι τότε".
Σκληροπυρηνικές σας λέω συζητήσεις, με αρκετές πληγές και πιθανόν ενδείξεις.Γιατί δεν φεύγω?
Το ψάχνω καταρχήν αυτό....Με μένα..Από την άλλη, αφού εγώ ξεκινάω τις ΧΥΜΑ και άμμεσες ερωτήσεις, είμαι υποχρεωμένη να μπορώ να διαχεριστώ την σκληρή αλήθεια ενός άντρα.

---

hippo, πράγματι η ερμηνεία της RainandWind είναι λίγο χρησμός και προφανώς απευθύνεται σε εκείνους, που κατέχουν καλά την σύνθετη σκέψη.
Ωστόσο η μόνη σκληρή αλήθεια πάντως είναι ότι σε μπερδεύει με τους γρίφους του κι αυτό σκόπιμα για να σε κρατά σ' έναν μόνιμο, ατέρμονα προβληματισμό με την συνεχή ανάθεση ευθυνών, γι' όλα σε σένα.
Είναι λοιπόν κι αυτή μια από τις όψεις της χειριστικής συμπεριφοράς του, για να σε θυματοποιεί.
Πρέπει νάναι πολύ καλός παίχτης στο πόκερ, να ξέρει καλά τους κανόνες του παιχνιδιού, που σ' έχει κάνει να είσαι μέρος του, αλλά από την μεριά του χαμένου!
Εσύ σωστά ρωτάς, αυτός δίνει γελοίες απαντήσεις, σαν να σε δουλεύει σόρυ κιόλας, γιατί φαίνεται έχει στο μυαλό του την επόμενη παρτίδα πόκερ και συ τον απασχολείς με χαζές ερωτήσεις! Κι απαντάει άστοχα, πάλι για να σ' έχει στην διαδικασία του "τί εννοείς", μέχρι του σημείου, να σε κάνει να νιώθεις, ότι έχεις και πρόβλημα. Συνεχώς δείχνει ότι έχει την τάση να σε ματαιώνει, να σε υποβαθμίζει. Επίσης όψεις χειριστικής συμπεριφοράς.
Θέλει πολύ προσοχή! Όπως τόχεις καταλάβει θάσαι πιο πολύ μόνη σου παρά με τον τύπο!
Πέρνα λοιπόν κι εσύ μόνη σου καλά όσο μπορείς!!!

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Ωστόσο η μόνη σκληρή αλήθεια πάντως είναι ότι σε μπερδεύει με τους γρίφους του κι αυτό σκόπιμα για να σε κρατά σ' έναν μόνιμο, ατέρμονα προβληματισμό με την συνεχή ανάθεση ευθυνών, γι' όλα σε σένα.

---

Μαρκέλαθα επιμείνω ίσως ξανά στο παιχνιδάκι ενοχών μου, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να το νιώσω αυτό που λές ότι σκόπιμα δλδ με κρατάει σε προβληματισμό και ανάθεση ευθυνών...
Και εξηγώ γιατί...Αν ΕΓΩ ξεκινάω τη συζήτηση και καταλήγω να ρίχνω ευθύνη επάνω του ή να ζητάω απαντήσεις, είναι τόσο παράλογο ο άλλος -βλέποντάς το από τη δική του οπτική- να βλέπει αυτόματα τις δικές μου ευθύνες?
Π.χ.Για το ότι ρουτινιάζουμε που δεν βγαίνουμε έξω, απάντησε πως δενκανονίζω ή προτείνω τίποτα κι εγώ..Σωστό μέχρι ένα σημείο δλδ, αν και του εξήγησα πως ότι έχω κάνει με παρέα άλλη πάντα του έχω προτείνει και το θεωρώ δεδομένο ότι μπορεί να συμμετέχει, αλλά αντιπαραθέτει πως δεν το κανονίζω μαζί του, αλλά τον προσκαλώ εκ των υστέρων. Και του ξανα-εξηγώ, πως δεν μπορώ να στέλνω πρόσκληση στο σπίτι του με βουλοκέρι για να πάμε για ένα ποτό ή ένα καφέ, ούτε να κοπανιέμαι κάτω για να βγούμε.Περιμένω δλδ μιά πηγαία δική του διάθεση και ετοιμότητα στις ΜΙΚΡΕΣ προτάσεις μου.
Δεν ξέρω ρε παιδιά...Έχω μπερδευτεί.Πιστεύω πως ότι δίνεις -παίρνεις, οπότε φυσικό κι επόμενο είναι να κοιτάω τί δίνω..Και βλέπω να εκλαμβάνει πως εγω δεν ξέρω ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ.

Quote:

---

Originally Posted by hippo

Μαρκέλαθα επιμείνω ίσως ξανά στο παιχνιδάκι ενοχών μου, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να το νιώσω αυτό που λές ότι σκόπιμα δλδ με κρατάει σε προβληματισμό και ανάθεση ευθυνών...
Και εξηγώ γιατί...Αν ΕΓΩ ξεκινάω τη συζήτηση και καταλήγω να ρίχνω ευθύνη επάνω του ή να ζητάω απαντήσεις, είναι τόσο παράλογο ο άλλος -βλέποντάς το από τη δική του οπτική- να βλέπει αυτόματα τις δικές μου ευθύνες?
Π.χ.Για το ότι ρουτινιάζουμε που δεν βγαίνουμε έξω, απάντησε πως δενκανονίζω ή προτείνω τίποτα κι εγώ..Σωστό μέχρι ένα σημείο δλδ, αν και του εξήγησα πως ότι έχω κάνει με παρέα άλλη πάντα του έχω προτείνει και το θεωρώ δεδομένο ότι μπορεί να συμμετέχει, αλλά αντιπαραθέτει πως δεν το κανονίζω μαζί του, αλλά τον προσκαλώ εκ των υστέρων. Και του ξανα-εξηγώ, πως δεν μπορώ να στέλνω πρόσκληση στο σπίτι του με βουλοκέρι για να πάμε για ένα ποτό ή ένα καφέ, ούτε να κοπανιέμαι κάτω για να βγούμε.Περιμένω δλδ μιά πηγαία δική του διάθεση και ετοιμότητα στις ΜΙΚΡΕΣ προτάσεις μου.
Δεν ξέρω ρε παιδιά...Έχω μπερδευτεί.Πιστεύω πως ότι δίνεις -παίρνεις, οπότε φυσικό κι επόμενο είναι να κοιτάω τί δίνω..Και βλέπω να εκλαμβάνει πως εγω δεν ξέρω ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ.

---

Έχεις μπει στην διαδικασία συνεχώς να τον δικαιολογείς κι έχω την αίσθηση, ότι κι αυτό εξηγείται όπως είπες κι εσύ επειδή, έχει την τάση να μην στέλνει ξεκάθαρα και σαφή μηνύματα, όταν του θέτεις ερωτήματα. Δεν είναι κακό να ρωτάμε νομίζω. Γιατί να έχουμε ευθύνες, όταν ζητάμε απ' τον άλλον διευκρινήσεις. Η πρόθεσή του μετράει στο να θέλει ειλικρινά ν' ασχοληθεί.
Όλ' αυτό μου κάνει σαν να μην εκπέμπετε στο ίδιο μήκος κύματος ή κάνω λάθος;
Ίσως σημασία έχει περισσότερο το αν εκείνος έχει την διάθεση να προτείνει εναλλακτικές για έξοδο;
Βέβαια, ίσως κάπου έχει δίκιο εάν του προτείνεις τελευταία στιγμή μια ήδη κανονισμένη πρόταση,χωρίς να τον ρωτήσεις, ενώ εκείνος ήδη έχει προγραμματίσει να παίξει μια παρτίδα πόκερ με τους φίλους του.

Ναι, μάλλον αυτόν τον τελευταίο χρόνο δεν εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος...Σα να μην υπάρχει ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ.Και ίσως οι ενοχές μου να είναι τόσο "εμπλουτισμένες",γιατί σταμάτησα ΕΓΩ να συντονίζομαι μαζί του.Επίτηδες...Ένιωθα πως έδινα πολύ ενέργεια ή μπορεί και να είχα (είμαι λίγο "χαζό παιδί χαρά γεμάτο" στις σχέσεις μου -φιλικές κ ερωτικές).
Συντονιζόμουν άνετα μαζί του..Δεν το έβλεπα λάθος.. ούτε σωστό...Το έβλεπα σαν διάθεση που γούσταρα να έχω εκείνη τη στιγμή γιατί ήμουν καλά μέσα μου και μαζί του (πίστευα).
Από τη στιγμή της συζήτησης όμως, ή καλύτερα από συζήτηση σε συζήτηση (άλλο θέμα άνοιγα, χειρότερο θέμα μου προέκυπτε από τις απαντήσεις του) , κάτι με έκανε να ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ. Και σταμάτησα να συντονίζομαι.Για να δώ τί κάνει όταν εγώ δεν ακολουθώ απαραίτητα το πρόγραμμά του τις ώρες που είμαστε στο σπίτι.Εξάλλου, όταν του είπα κάποια στιγμή ότι νιώθω μόνη μου στη σχέση με το να παίζει όλη την ώρα πόκερ ή να έχουμε πάντα τους φίλους του μπαστακωμένους(απόδοση ευθύνης από μέρους μου), μου απάντησε "να βρώ κάτι να κάνω". Και επειδή μου φάνηκε ΣΩΣΤΟ, βρήκα..Από αντίδραση κι εγωισμό έτσι κι αλλιώς, μέχρι και βελονάκι θα έπλεκα, γιατί αργόσχολη δεν ήμουν ποτέ στη ζωή μου, ίσα-ίσα.
Και κάτι extra στο σημείο αυτό μιας και είχατε ρωτήσει για την σχέση με τους δικούς του: είναι μια χαρά (ότι έχω δει τουλάχιστον, δεν με αφορούν οι περαιτέρω επαφές),αλλά η μητέρα του παρόλο που είναι με πτυχίο πανεπιστημίου, δεν δούλεψε ποτέ και ο πατέρας του με όμοι πτυχίο δουλειά και ακρετό καφενείο.Απέφυγα να το αναφέρω, γιατί φαντάζομαι τον συσχετισμό που θα κάνετε!

Quote:

---

Originally Posted by hippo

...Αν ΕΓΩ ξεκινάω τη συζήτηση και καταλήγω να ρίχνω ευθύνη επάνω του ή να ζητάω απαντήσεις, είναι τόσο παράλογο ο άλλος -βλέποντάς το από τη δική του οπτική- να βλέπει αυτόματα τις δικές μου ευθύνες?
Δεν ξέρω ρε παιδιά...Έχω μπερδευτεί.Πιστεύω πως ότι δίνεις -παίρνεις, οπότε φυσικό κι επόμενο είναι να κοιτάω τί δίνω..Και βλέπω να εκλαμβάνει πως εγω δεν ξέρω ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ.

---

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

..ένας passive aggressive τρόπος να μου δείξει και τη δική του δυσαρέσκεια από τη σχέση...

---

Ναι είναι τόσο παράλογο να βλέπει σε εύλογα δικά σου ερωτήματα δικές σου ευθύνες!
Αν δεν είναι τόσο παράλογο αυτό, τότε είσαι εσύ παράλογη, που διεκδικείς διευκρινιστικές απαντήσεις, στις ασάφειες του!
Συμφωνώ λοιπόν με την RainAndWind στο ότι και κείνος κάπου μέσα στην σχέση, για τους δικούς του λόγους δεν είναι ικανοποιημένος τελικά!
Όσο για το τελευταίο σου σόρυ βλέπω μόνο μιζέρια. Τί να πάρεις δηλ. όταν ο άλλος δεν σου δίνει σχεδόν τίποτα??

Quote:

---

Originally Posted by hippo

..
Θα ήθελα να ακούσω τί μπορώ να κάνω απο εδώ και πέρα...Και τί να περιμένω αν είναι χειριστικός, ήαν θα μπορούσες marina38 να με βοηθήσεις να κατανοήσω το "προφίλ" του χειριστικού

---

Το προφίλ λοιπόν του "χειριστικού" είναι άτομο ανώριμο, ανεύθυνο ή κι ευθυνόφοβο με τη συμπεριφορά "είμαι αυτός που είμαι..", ίσως και με τις πλάτες των δικών του.
Δεν έχει και το καλύτερο παράδειγμα, από τον πατέρα του, που την βγάζει στον καφενέ, ίσως και στο τραπέζι με την πράσινη τσόχα, αντί να βγάλει καμμιά βόλτα την γυναίκα του...
Σου λέει κάτι αυτό;

Εγώ βλέπω ότι αυτός παίρνει αυτό το λίγο που θέλει από τη σχέση, ενώ εσύ όχι γιατί θες παραπάνω από αυτόν. Εχω να πω ότι η κατάσταση αλλάζει μόνο με πράξεις. Τα λόγια δυστυχώς είναι περιττά σε τέτοιες καταστάσεις και δε πρόκειται να βρεις το δίκαιο σου. Γιατί και να το βρεις με τα λόγια πρόσκαιρο θα είναι μιας και ο κύριος έχει συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό του για το τί θελει από σένα